Als je qua energie frequentie op dezelfde golflengte met een ander zit, dan voelt dit vaak fijn en plezierig.
De energie is rustig, licht, evenwichtig en gelijkwaardig.
Er wordt niet geduwd of getrokken.
Er wordt niet geduwd of getrokken.
De energie komt heel natuurlijk door beiden heen, zonder dat er een stagnatie in de energie ontstaat.
Het is een prachtige, verbindende, creatieve energie, die beiden voedt.
Trekkende energie daarintegen voelt stroperig en zwaar, je moet er moeite voor doenVandaar die trekkende sensatie, die eenzijdig aanvoelt.
Het klopt wel en ook weer niet, je trekt elkaar vaak aan op een oerwond.
Er zit in veel gevallen een les in verscholen.
Er mag wat gezien worden, waar je je voorheen nog niet bewust van was.
Vaak verlies je jezelf in communicatie met de ander, omdat je jezelf uit wil leggen.
Maar de ander is afgesteld op een andere zender en kan jou niet in volledigheid ontvangen.
De kunst is om in je eigen frequentie te blijven, te voelen en waar te nemen.
Zonder dat je iets aan de energie van de ander wilt veranderen.
Het zegt altijd iets over JOU en hoe pijnlijk het soms ook is, het breekt je vaak open en je voelt je achteraf dankbaar voor de ervaring.
En of het nu een prettige of een minder prettige ervaring of verbinding is, we houden allemaal de frequentie in ons om elkaar thuis te brengen.
Thuis via een ander in jezelf
