zondag 26 juli 2015

MAG IK HIER ZIJN?



Het afleggen van een volgende laag, pijnlijk bewust van een heel diepe laag, mag ik hier zijn?
Heb ik een plek hier of geef ik mezelf deze plek?
Mag ik bestaan?!
De laag maakt me onrustig en er komen allerlei gedachten in mee...ik wil iets doen...vluchten?
Voel me heel klein en kwetsbaar en dat is waar ik ben blijven hangen en hoe ik dit om kan zetten?
I don't know...want hoe neem je je plek in?
Hoe zet ik de boodschap om, van geen plek hier hebben?

GEVOELENS......



Daar sta je dan........leeg, moe en verdrietig, ik dacht dat ik hierin al gegroeid was én natuurlijk
is dat ook zo, maar ik had niet gedacht dat ik zo makkelijk weg te vagen ben!
Het angstige kind wordt door zoveel overheersing bang.....gaat twijfelen en verdwijnt.....het is
het beschermingsmechanisme dat is aangeleerd ooit om te overleven, hoe roep ik dat een halt toe?
Dit is iets wat eerder ook al langs is gekomen en nu is het er weer!!

Ik kan op zo'n moment niet meer helder nadenken, voelen......ben volledig lam geslagen, en ....
ANGSTIG!

Terwijl als ik erover denk, ik weet dat ik het juiste gevoeld heb en ook vanuit mn hart heb gehandeld,
niet anders dan gewoon, heb niet gemerkt dat het alleen om mij ging, voel me verraden!!
Waarom mag ik niet m'n eigen pad bepalen? of in ieder geval m'n eigen tijd en ruimte hierin hebben,
ik hoef niet gered te worden! Er hoeft ook niet gelijk een oplossing gezocht te worden als het geen
vraag is!!

Maar m'n wezen is echt verdrietig, waar is nog hoop, wat is echt en hoe raap ik de stukjes weer
samen?
Mijn hart doet pijn!
Hoe doe ik die jas uit van mijn jeugd, die pijnlijke jas van oppassen..angst en je minder waard
voelen dan de ander, zeker in situaties die onverwacht bij je naar binnen beuken?!

Je klein maken, je teveel voelen, op je plek gezet, bang voor straf, teveel je best doen om het goed te
doen!! De ander boven jezelf plaatsen??
Te open geweest?? Het is een verwarring en m'n hoofd , ik heb er koppijn van!

zaterdag 25 juli 2015

THE CHILD IN US♥


CHILDREN OF THE SUN



We're coming from far, over oceans of time
We're coming from places we once left behind
We're looking for love, in the heart of every man
We're looking for reasons we'll all understand

We are in need, we want a place for everyone
We shine through love, we are the children of the sun

We follow our dreams and we'll never stop
We follow our hopes and we'll never give up
Until we have found the warmth of the sun
Until we are one
We are in need, we want a place for everyone
We shine through love
We are forever on the run.

We are in need, we want a place for everyone
We shine through love, we are the children of the sun

We're coming from far, over oceans of time
We're coming from places we once left behind
We're looking for love, in the heart of every man
We're looking for reasons we'll all understand

We follow our dreams and we'll never stop
We follow our hopes and we'll never give up
Until we have found the warmth of the sun
Until we are one, the children of the sun.

We shine
Through love

zaterdag 18 juli 2015

NOG EEN RONDJE???


 
Heb jij dat ook? Dat de dingen waar je ooit van genoot en blij van werd, anders voelen?  dat diepe gevoel van blijdschap dat iets je voldoening geeft; kleine dingen zoals een mooie bloem zien....is fijn, maar het gevoel is anders, van korte duur.
Misschien omdat het lijkt dat we niet meer bij het diepe gevoel kunnen komen, alsof er iets tussen staat of overheen ligt.
Waar we eerder nog door geïnspireerd werden, ontroerd, geraakt... lijkt het nu meer in het niets te verdwijnen.
Eten, materie, dingen doen, levensvervullend? helemaal niet! Wat nu nog? En dan?
De ondraaglijke saaiheid van het bestaan..... het eeuwigdurende rondje....( van meer van hetzelfde )
je weet dat je alles al gedaan hebt en het komt nog steeds langs.
Het voelt als klaar, alsof alles wat je nog onderneemt nutteloos is, niets meer toevoegt.
Het lijkt wachten of er ergens anders nog iets open zal gaan......of wachten we op iets nieuws, wat  nog niet zichtbaar is?
Zodat het voelt als in de wachtstand staan.


Daarnaast speelt het fysieke een dominante rol, steeds weer nieuwe processen, het lijkt eindeloos
door te gaan.
Hierdoor raak je wel eens ontmoedigd, zit ik nog wel op het juiste spoor? Spoor ik nog wel?:-)

Het voelt als onder druk staan...en soms zelfs als afgesloten zijn van Spirit.
Wat ons helpt is om in het Nu te blijven, In het moment.....het met gelijkgestemden te delen.
Voel je vrij om hier jouw ervaringen met ons te delen!



Oriah Mountain Dreamer



Ik hoef niet te weten hoe jij in je onderhoud voorziet
Wat ik graag wil weten is waar jij voor gaat en of je het aandurft
Oog in oog te staan met de verlangens van je hart
Het interesseert me niet hoe oud je bent maar wel of je het aandurft voor gek te staan
Omwille van de liefde, omwille van je dromen, omwille van het avontuur dat leven heet.

Het maakt niet uit welke planeten jouw horoscoop beïnvloeden
Waar het mij om gaat is of je ooit tot de kern van je verdriet bent doorgedrongen
En of de verraderlijkheden en beproevingen van het leven je juist ontvankelijk hebben gemaakt
Of dat deze je hebben doen terugdeinzen en afsluiten uit angst voor nog meer pijn
Wat ik wil weten is of jij de pijn, die van mij of van jezelf kunt laten zijn
Zonder een vinger te verroeren, zonder het te verbergen, het te laten verdwijnen of vast te houden

Ik wil weten of je vreugde kunt zijn, de mijne of de jouwe
Of je durft te dansen vanuit je oerkracht in totale extase
Van top tot teen, zonder je in te houden door op je hoede te zijn
Realistisch of rationeel te zijn, zonder je te laten afremmen
Door herinnering aan beperking, vanuit je menselijk bestaan
Het kan mij niet schelen of je verhaal waar is of niet
Wat ik zou willen weten is of je anderen durft af te wijzen om trouw te zijn aan jezelf

Of jij het aandurft voor verrader te worden uitgemaakt
Om verschoond te blijven van verraad vanuit je ziel
Geef me een bewijs van je trouw, opdat ik zal weten dat je te vertrouwen bent
Ben jij in staat schoonheid te zien, ook al is iedere dag niet even mooi?
En is het leven zelf voor jou de bron waaruit je levenskracht kunt putten?
Kun jij leven met fouten, zwakheden, en kwetsbaarheid, die van jou en mij?
En toch aan de rand van een meer staan en luidkeels tegen het zilver van de maan roepen:
Y E S!!

Ik hoef niet te weten waar je woont, of hoeveel geld je hebt
Wat ik graag wil weten is of je het op kunt brengen
Om na een nacht vol wanhoop tot in het diepst van je ziel gekwetst
Op te staan en datgene te doen wat er gedaan moet worden voor je kinderen
Ik hoef niet te weten wie je bent of hoe je hier gekomen bent
Wat ik wil weten is of je zonder terughoudendheid bereid bent
Met mij door het vuur te gaan

Het gaat niet om waar, wat en met wie je hebt gestudeerd
Voor mij is het van groot belang van jou te horen welke innerlijke kracht
Jouw steun en toeverlaat is
Als al het andere om je heen is weggevallen
Of je alleen kunt zijn met jezelf en of je het werkelijk goed hebt met jezelf
Wanneer het stil wordt
In eenzaamheid

Oriah Mountain Dreamer 
illustratie: Josephine Wall

dinsdag 14 juli 2015

NO MORE



 
"Progress" - Man's word to excuse the disgraceful abuse of our precious world.
"Gaia" has watched from afar, hoping that the trustees of this world would come to their senses, and finally unable to bear the destruction any more, the "Earth Goddess" returns to force back the advancing darkness. Some animals flee in terror whilst others shelter beneath her life giving mantel. The battle to restore beauty is joined.
"No more" will she allow mans blindness, greed and intolerance to pervade this planet. As she strides purposefully forward, nature's beauty is once again restored.
Let this be a lesson to us all!

Josephine Wall (tekst & afbeelding)

VERGEETMENIET


 VERSCHRALING

Steeds meer als ik om me heen kijk...zie ik kaalheid/verschraling...er lijkt een tendens te zijn om alles wat natuur is met de grond gelijk te maken. Waar zijn de tuinen van weleer?
Waar we de bloemetjes plukten voor onze moeders? Waar de bloemetjes nog heerlijk geurden, de tuinen met liefde waren aangelegd en werden verzorgd?
Loop eens een rondje door je wijk en wat daarin opvalt is: de ene tuin is bestraat en een beetje opgeleukt met potten met gecultiveerde bloemen erin (uiteraard in het voorjaar volop te koop bij het tuincentrum).
Vervolgens loop je langs een kattenbaktuin: worteldoek als basis, met daar een bak grind op uitgestort. Sommige hebben nog een plant of bloempje in een bak staan, maar de meesten zijn gewoon kaal! Stuk voor stuk worden de tuinen ontdaan van hun natuur.
Wat is hier aan de hand? Wij zijn ook de natuur! Wat heeft ons zover daarvan afgebracht?

Vroeger mochten bladeren in de herfst gewoon blijven liggen. Nu wordt alles weggehaald: kaal, opgeruimd, schoon, leeg! Hebben we zo'n last van de (onze) natuur? Dat bomen zomaar mogen worden gekapt of verminkt? Ook al zijn ze nog gezond? Omdat er dingetjes uitvallen op onze auto's en de lak daar niet tegen kan? Ze in de weg staan?


En kijk eens hoe prachtig bomen zijn!!!!! Ze zijn de longen van de aarde en zorgen voor verkoeling en schoonheid. Mensen lijken afgesneden van de natuur. Er lijkt een onbewustheid op die verbinding te zitten (gevoelloosheid). Mensen ervaren de natuur als een last, maar ze zijn zelf de natuur, dat is het bizarre. Doordat ze die verbinding in henzelf missen, gaan ze zo met de natuur om. Mensen zijn totaal niet in verbinding met wie ze zijn.
Misschien zouden we de uitspraak "je bent wat je eet" door kunnen trekken: aan de tuinen kun je zien welke mensen er wonen?

Als ik zie dat een boom gemolesteerd wordt of gekapt, kan ik dat voelen! Het raakt mijn eigen wezen, het doet me pijn, het is mijn broeder of zuster. Door deze tendens zien we de aarde steeds meer verschralen. Hele bossen worden gekapt en veranderen in woestijnachtig gebied. Het wordt steeds heter op aarde...en geloof het of niet, het natuurbewustzijn - de deva's en de faunen - zijn de bouwers van het Leven! Het is kaalslag alom.
Je kunt het in de ALgeHELE materie doortrekken:

"Heb jij haren onder je oksels?" "Bah!"
"Heb jij een tuin?"  "Geeft zoveel rotzooi!"
"Heb jij een senseo?" "Nee." "Oh, dat is zo handig, die moet je echt hebben!"

Leven, originaliteit, echtheid en magie verdwijnen in deze verschraling. Het wordt opgeslokt door de eindeloze grijsheid...de eenheidsworst.

Maar is dit het werkelijke leven? Is dit leven vanuit je ware kern, wie je bent? Want waar word je blij van? Is het niet zo dat mensen zich opladen in de natuur, het bos, de wateren, etc.? Laten we de natuur in ere herstellen! Maak van je tuin een Paradijs! Zodat we in Natuurlijke Weelde en Overvloed kunnen leven.



dinsdag 7 juli 2015

LEVEN!






Is mijn kind echt vrij?
Kan mijn kind werkelijk zichzelf zijn, zonder zich terug te houden...angstig?

Angstig voor wat?
Ik wil dansen, ik wil leven, ik wil stralen met heel mijn wezen!
Wat houdt mij tegen om vrij te Zijn?

Als ik de dans in mezelf als eerste leer, samenga met de energie in me, mezelf vrij zet en al die delen in mezelf liefheb en tot leven laat komen, eenvoudig door het te erkennen?

In plaats van overleven, ik zie leven om mij heen, mensen die veel energie hebben. Dit wil ik in mezelf ook genereren. Morgen ga ik weer lopen, in de beweging. Ik ga tot Leven lopen...open...oprecht, vrij en blij! Mijn milt mag meegaan in de beweging.
Ik verlang ernaar zonder angst te leven.

WE ZIJN ER AL! EN, HEB JIJ HET LICHT AL GEZIEN?

Er zijn heel veel mensen die dingen aanreiken via channelings, teachings en meditaties. Maar dat ervaren we niet in ons dagelijkse leven. Waarom hebben we niet de ervaring dat de dingen echt lijken te veranderen? Dat er dingen omvallen?

Waarom moeten mijn kinderen nog steeds naar school?
Waarom worden er nog steeds kinderen seksueel misbruikt?
Waarom heb ik nog steeds eten en drinken nodig?
Waarom kunnen we niet oprecht samen leven?
Waarom gunnen bepaalde culturen elkaar het licht niet in de ogen?
Waarom is er nog religie?
Waarom is er nog afgescheidenheid?
Waarom is er nog een regering?
Waarom worden we nog vergiftigd?
Waarom heb ik nog zo' n last van mijn lijf?
Waarom plegen er zoveel mensen/kinderen zelfmoord?
Waarom blijven oude structuren overeind?
Waarom bestaan er nog banken?
Waarom bestaat er een vaccinatieprogramma?
Waarom hebben Monsanto, het Koningshuis, het Vaticaan zoveel macht?
Waarom worden dieren nog steeds (af)geslacht en gegeten?
Waarom wordt de natuur vernietigd?
Waarom zie ik geen verandering?
Wat gebeurt er nou werkelijk?
Waarom wordt er niet meer naar kinderen geluisterd?
Waarom voel ik me soms zo intens verdrietig?
Waarom is er zoveel ziekte?
Waarom is er nog slavernij?
Waarom wordt er zoveel gelogen?
Waarom vind ik nooit het juiste?
Waarom is de wereld depressief?
Waarom kom ik niet uit de verf?
Waarom is er zoveel lawaai om ons heen?
Waarom is de weg zo Godvergeten lang?
Waarom voel ik me hopeloos in de steek gelaten?
Waar is het Goddelijke stuk?
Waar is Michael?
Of moet ik nou weer helemaal zelf doen?
Diep van binnen...waar zal ik eens beginnen?
(zucht) pfffffffffffff

DE WET VAN AANTREKKING

Vanmorgen lag ik in mijn bed
en ik dacht...: "wat trek ik vandaag aan?"
Het wordt steeds lastiger te bedenken
welke kleren ik nu weer aan zal doen.
Ook hier ontbreekt bij mij de zingeving!

DUS:

WAT WIL IK AAN TREKKEN? :-)

DE ZON?
OVERVLOED?
LIEFDE?
VREDE?
SCHOONHEID?
BLIJDSCHAP?
PLEZIER?
SAMEN ZIJN?
RECHTSCHAPENHEID?
GELIJKWAARDIGHEID?
VRIENDSCHAP?
LICHTHEID?
HARMONIE?
SCHATERLACHEN?
EENVOUD?
ONSCHULD?

Wat trek JIJ aan vandaag? ;-)