Als gevoelig mens heb ik
de afgelopen jaren,
manieren moeten vinden
om te gaan zonder om te vallen.
Wanneer je, zoals ik,
je eigen onderzoek doet,
dan ben je inmiddels
aardig wat tegengekomen
dat je diep kan raken.
Wat mij helpt is om direct
Ho’oponopono
uit te spreken.
Het spijt me.
Vergeef me alsjeblieft.
Dank je.
Ik hou van je.
Ik zeg het vaak meerdere malen
achter elkaar, zodat mijn gevoel
weer in beweging kan komen.
Ik neem de verantwoordelijkheid
voor dat wat ik zie.
En dat doe ik omdat
ik mens op deze aarde ben en
dus onderdeel ben van het geheel.
Door het naar me toe te trekken
kan ik er wat mee.
Ik weiger om in de boosheid te duiken,
of in de haat omdat degene
die dit heeft veroorzaakt daar
totaal niets van zal merken.
Boosheid en haat blijven dan
in mij rondzingen en dat gaat mij
op geen enkele wijze weer terugbrengen
naar de liefde in mezelf.
Ik ga ervan uit dat we met zijn allen
dit gaan opruimen en aanpakken.
En tot die tijd moeten we in de liefde
blijven staan.
En voor onszelf zorgen zodat
we behulpzaam kunnen zijn
wanneer dat nodig is.
Ik heb inmiddels begrepen dat alles
echt naar buiten gaat komen en er geen
ontsnappen aan is.
De bevestigingen zijn gegeven op
vele niveau’s en levels.
Ik vind het afschuwelijk
wat allemaal voorbij komt.
Maar voor mij is het belangrijk
om het verhaal dat daadwerkelijk speelt
duidelijk te hebben.
Zodat ik weet waar ik sta en
wat ik eventueel zou kunnen doen.
Eigenlijk ben ik trots op mezelf,
dat het me nog steeds lukt
om in balans te blijven,
of weer terug te stromen
naar mijn balans
en mijn weg te vinden in dit drama.
Ik blijf leren over mezelf en
over de wereld.
En heb inmiddels ook allerlei
fantastische ontdekkingen gedaan.
Niets is wat het lijkt.
We komen hier doorheen.
Blijf in dat vertrouwen en
weet voor jezelf wat je kan doen
wanneer je toch diep wordt geraakt,
zodat je niet omvalt.
Lichtflits
