Voel je je eenzaam, ook al ben je niet alleen? Dan ben je niet de enige
Voel je je eenzaam, ook al ben je niet alleen? Dan ben je niet de enige. Eenzaamheid is een groot probleem in onze huidige maatschappij. Van ouderen tot jongeren; vele lagen van de bevolking hebben er last van en lijden eronder. Er is een oplossing hiervoor. Andrea Mathews, auteur van Stop met pleasen, vertelt je erover in dit artikel.
Verschillende ideeën rondom eenzaamheid
Eerst moeten we eens kijken naar de verschillende ideeën wat betreft eenzaamheid. Het eerste idee is dat je eenzaam bent als je alleen bent. Dit klopt niet. Het is absoluut mogelijk om lange periodes alleen door te brengen, zelfs als dat je bedoeling was, zonder je eenzaam te voelen.
Het tweede en nogal vermoeiende idee is dat je moet leren hoe je populair en geliefd kunt zijn bij iedereen om je niet eenzaam te hoeven voelen. Dit idee is vermoeiend want als je dus niet populair of geliefd bij iedereen bent, straf je jezelf door slecht over jezelf te praten, waardoor je zelfbeeld omlaaggaat en je depressief kunt worden.
Het derde en populairste idee is gebaseerd op ‘als’. Als ik vrienden had, dan zou het beter met me gaan. Als ik een partner had, dan zou het beter met me gaan. Of als ik een beter mens was, dan zou ik vrienden en een partner hebben en dan zou het beter met me gaan. Al deze gedachten zijn gebaseerd op het idee dat het alleen maar beter met je kan gaan als je vrienden of een partner hebt of een beter mens bent (kortom: iemand die geliefd is bij anderen).
Iedereen heeft natuurlijk wel emotionele steun nodig; een vaste, kleine of grote groep mensen die je steunen. Maar met die laatste ‘als’ span je het paard achter de wagen. Het middel tegen eenzaamheid kun je namelijk niet in andere mensen vinden. Ik weet dat dat gek klinkt, maar het is wel waar. Het middel tegen eenzaamheid is de aanwezigheid van jezelf. Die staat op de eerste plaats. Een groep mensen die je steunen komt daarna pas.
De gevolgen van angst voor eenzaamheid
Er zijn zelfs veel mensen die voor een lange tijd in giftige relaties blijven hangen, alleen maar omdat ze bang zijn alleen te zijn. Ze zijn bang om alleen te zijn, omdat ze eenzaamheid ervaren als een van de pijnlijkste gevoelens die een mens kan hebben. Vaak zijn ze bereid om alles te doen, zelfs hun persoonlijkheid aanpassen, om zo zelfs onoprechte steun te krijgen, zodat ze zichzelf kunnen vertellen dat ze niet alleen zijn. Uiteindelijk bereik je toch een moment in je leven waarop je moet toegeven dat je zelfs tussen een heleboel mensen op feestjes je eenzaam voelt.
Hoe komt dat? Omdat je geen echte relatie met jezelf hebt. En wat bedoel ik met een relatie met jezelf? Toen je op een jonge leeftijd je ouders en je familie leerde kennen, leerde je ook wat zij van jou verwachtten. En aangezien je toen te kwetsbaar was om ‘nee’ te zeggen tegen die verwachtingen en om eenzaamheid tegen te gaan, nam je die projecties van je ouders en je familie in je op, om er zo bij te horen. Tegelijkertijd gaf je een identificatie met jouw ware en authentieke zelf op. Je liet die achter en je werd wat ervan je verwacht werd.
Nu je volwassen bent, probeer je de mensen in je leven het nog steeds naar hun zin te maken, op dezelfde manieren als waarop je jouw ouders het naar hun zin maakte (of niet). Vaak doe je steeds hetzelfde terwijl je nieuwe resultaten verwacht dan die je bij je ouders kreeg. Wat je niet weet, is dat jouw ware zelf je roept elke keer als je een muur raakt bij dit gedrag.
Oplossing voor eenzaamheid
Het is belangrijk om je thuis voelen in je eigen lichaam, in je eigen geest, in je emoties en in je gedrag. En dat gevoel is het middel tegen eenzaamheid. Je hebt jezelf nodig, je moet sterk zijn en je moet jezelf niet laten definiëren door de verwachtingen van anderen, maar wel door wat trouw aanvoelt voor je diepere geest, je diepere ziel, jouw eigen wezen.
Als dat is gelukt, en alleen dan, is het mogelijk om anderen te vinden die met je kunnen meeleven. Voordat je jezelf vindt, kennen anderen jou niet, zelfs niet als je vaak bij ze bent, dus hoe kunnen ze dan met je meeleven? Je kan pas echt ergens bij horen als je eerst bij jezelf hoort.
Geschreven door Andrea Mathews
