Spirituele Verhalen Voor De Nieuwe Wereld
Handserre en de Magische Aanwezigheid
Door: Regiena Heringa – Geplaatst op – 9 maart 2023 – door wakkeremensen.org
Zoals de dorpelingen het begrepen, was het midden van hun grote land opgeluisterd met het glinsterende en heilige bos van Mareithia. Van daar uit en naar het noorden lagen de weilanden, de thuisbasis van de vele grassen, bloemen, wilgen, insecten en beken. Verderop de rotsachtige uitlopers lagen de prachtige mauve bergen met hun zachtaardige dieren, terwijl nog verder in noordoostelijke richting de uitgestrekte en mysterieuze zee van Sevenaaz lag.
Ten zuiden van Mareithia was weinig bekend over het land. Er werd beweerd dat slechts één vastgesteld pad Sevenaaz met Mareithia verbond, aangezien er nooit bewijs van andere paden werd aangeboden. Er werd ook gesuggereerd dat het breedste gedeelte van dit pad, eenvoudigweg “Cheminaad” genoemd, zich bevond tussen de mauve bergen en het grote woud. Voorbij Mareithia nam de weg vermoedelijk af tot een heel klein paadje en uiteindelijk tot een mager spoor van onbekende vegetatie waar onbekende dieren konden ronddwalen en van genieten.
Sommige van deze feiten waren waar; andere waren in de loop der jaren gewijzigd door degenen die behoefte hadden aan meer inspiratie.
En zo kon voor een groot avonturier als Handserre en zijn prachtige crèmekleurige paard Colo de opwinding om de dubieuze uitgestrektheid voorbij Mareithia te verkennen gewoonweg niet bedwongen worden.
Handserre, nu behoorlijk oud, had zijn hele leven doorgebracht met het verkennen van ideeën, woorden en land. Waar hij ook stopte, de dorpelingen verwelkomden hem hartelijk met gebak en fruit in de hoop verleid te worden door een van zijn adembenemende verhalen over moed en vreemde plaatsen. Zijn lange zilverkleurige haar en zijn volle baard rilden van opwinding als hij fantasie met feiten verweefde in de urenlange verhalen die soms rond een avondvuur werden verteld. Zijn grijze ogen schitterden van geestigheid terwijl zijn verrassend elegante vingers zachtjes een bloem streelden die een kind, verbaasd en verlegen, in zijn schoot had gelegd.
Maar nu waren Handserre en Colo alleen. Ze waren net voorbij het heilige Mareithia en begonnen aan de weg naar de zuidelijke richting, terwijl ze alles wat voor hen lag goed in de gaten hielden en zich verheugden in de mogelijkheid van nieuwe ontdekkingen.
“Wel, Colo,” zei Handserre in rustig kameraadschap, “ik geloof dat we een deel van de Aarde gaan betreden waar nog nooit iemand is geweest. Hoe voelt dat?”
Er kwam geen antwoord, maar de grote ontdekkingsreiziger voelde Colo glimlachen. Handserre grinnikte in zichzelf en begon te fluiten.
Ze reisden een lange dag, ontmoetten niemand en hoorden niets. In de verte spreidden grote rode en oranje heuvels zich uit tot in de eeuwigheid. De lucht was lichtblauw en leeg.
Tegen het eind van de middag gebeurde er iets vreemds, precies op het punt waar het pad begon te versmallen. Een kleine, glanzende steen rolde voor Colo’s voeten uit. Het was de felle flits van het zonlicht op dat steentje die Handserre deed roepen: “Ho, Colo! Wat is dat?”
Colo stopte onmiddellijk en Handserre sprong geïntrigeerd naar beneden om meer te weten te komen. De steen lag er gewoon helder bij. Omhoog kijkend zag hij een kleine spelonk niet ver van het pad en bij de mond daarvan straalde licht. “Blijf hier mijn vriend. Ik blijf niet lang weg.” Het intelligente dier knikte en begon te kauwen op een paar grashalmen in de buurt.
Het was een gemakkelijke wandeling naar de opening, maar hoe dichter Handserre erbij kwam, hoe ongemakkelijker hij zich voelde. Hij kwam nooit in de grot, want op het moment dat hij zijn voet in de opening zette, blies een warme wind hem weg en bevond hij zich in de lucht, ver boven Colo en de glooiende, oranje heuvels. Hoewel de lucht helder was, had Handserre het gevoel dat hij op een zachte, comfortabele wolk zat die door een sluier van roze en goud naar de aarde tuurde. Voor hem zat het mooiste wezen dat hij ooit had gezien. Ze glinsterde en lachte en bleef zijn naam roepen alsof hij haar niet kon horen.
“Handserre, Handserre, ik ben hier!” Ze glimlachte ondeugend en verdween voor hem om elders weer tevoorschijn te komen, een toch al zeer verwarde ontdekkingsreiziger in verwarring brengend.
“Wie ben jij?” riep de verbaasde Handserre.
“Ik ben een zeer goede vriend en ik heb over je gewaakt sinds je geboorte. Weet je, met jouw sterk ontwikkelde ontdekkingszin zijn er momenten dat ik heel hard heb moeten werken om jouw veiligheid te garanderen.”
Ze sprak met zoveel vrolijkheid en liefde dat Handserre in diepe dankbaarheid verzonken was.
“Hoe kan ik je terugbetalen voor je vriendelijkheid?” vroeg Handserre. Hij vond het hele voorval nogal bizar, maar voelde dat er een grote waarheid voor hem lag.
“Het enige wat ik vraag is dat je je meer bewust wordt van het goede dat je voor anderen doet. Wanneer je jouw verhalen aan de inwoners vertelt, help je hen andere mogelijkheden te overwegen. Als je zachtaardig en vriendelijk bent, geef je hoop aan de mensen om je heen. Wanneer je tijd doorbrengt met de kinderen, inspireer je hen en help je hen op weg naar een groter gevoel van zijn en doen. Naarmate je je meer bewust wordt van hoe je anderen helpt, worden je grotere geschenken aangeboden. Wanneer individuen anderen het goede schenken, krijgen ze meer mogelijkheden om de wereld naar een hogere expressie van zichzelf te tillen.”
Handserre overwoog deze woorden. Toen hij instemmend begon te glimlachen, nam een grote hand van glinsterende zijde Handserre met oneindige tederheid op en plaatste hem zachtjes terug op de grond, dicht bij zijn geliefde Colo.
Handserre en zijn dierenvriend gingen die dag niet verder. Niet ver van de kleine grot werd rustig het kamp opgezet en mens en dier bewonderden de sterren die één voor één tevoorschijn kwamen. De wereld om hen heen bleef eerbiedig stil, maar Handserre was zich ervan bewust dat diezelfde stilte gevuld was met wijsheid en liefde.
Regiena
Regiena Heringa
www.nextagemission.com
© The Nextage Mission (NAM) Alle rechten voorbehouden
Alle muziek, poëzie en geschreven materiaal zijn Copyrights © van NAM
Gehele of gedeeltelijke reproductie van de pagina’s van deze website wordt uitgegeven als vrije wil leer- en deelmateriaal en is dus toegestaan.
Vertaling: wakkeremensen.org
