De hemel is wie je bent
29 maart 2023 / Door Pamela Kribbe
Lieve mensen,
Ik ben Maria. Ik groet jullie allen.
Ik ben in blijdschap bij jullie aanwezig. Het doet mij vreugde jullie te omringen met de energie van thuis, de oorsprong, de hemel waar je uit voortkomt. De hemel is wie je bent. Het is geen plaats. De hemel staat niet tegenover de aarde, maar is je goddelijke kern. En die is er hier en nu, op alle momenten. Die roep ik nu in je op, omdat het tijd is om wakker te worden voor je ware kwaliteiten. Het is tijd om te geloven in jezelf, om alles wat je is wijs gemaakt van buitenaf, de oordelen die je hebt ingeslikt, los te laten.
Als je als kind op aarde komt, beschik je nog over een zuiver contact met je innerlijke kern, je ziel. Je bent nog speels en onbevangen. Je gelooft in je eigen onschuld: dat je spontaan mag zijn, dat binnen niet zo gescheiden hoeft te zijn van buiten, met andere woorden: dat je mag uitdrukken wie je bent zonder schaamte of schuldgevoel. Als kind laat je je emoties stromen. Dat gaat vanzelf. Je weet nog niet hoe je ze moet inperken en afsluiten. Die emoties druk je naar buiten toe uit via je lichaamstaal, via je stem, via de gebaren die je maakt. Wat je van binnen voelt, is nog niet zo gescheiden van wat je uitdrukt in de wereld.
Dat is heel natuurlijk, want jullie zijn gemaakt om je uit te drukken. Je lichaam is één grote uitdrukkingsvorm van wat er in je innerlijke wereld leeft aan gevoelens, stemmingen, en dromen. Maar op enig moment, in de loop van je jeugd, is die weg naar buiten, het je zelf vrijelijk uitdrukken, geblokkeerd geraakt. Oordelen van buitenaf, bijvoorbeeld over wat goede emoties zijn en wat slechte, hebben je sterk beïnvloed. Als kind wil je liefde ontvangen, erkenning, geborgenheid, een arm om je heen. Je zoekt naar een anker. Vaak zijn het je ouders die jou dat anker verschaffen. Maar je ouders staan in een geschiedenis, een geschiedenis vanaf het begin van de mensheid, een collectieve geschiedenis die ieder bij zich draagt. Die zit vol oordelen, met als gevolg dat er een scheiding wordt aangebracht tussen goed en kwaad, tussen hemel en aarde, tussen heilig en zondig. Daar begint het probleem.
Want als je een kind afsnijdt van zijn natuurlijke uitdrukkingswijze, zijn lichamelijkheid en emoties, dan raakt het onherroepelijk in de war. Het durft nog niet op zichzelf te vertrouwen, want het heeft nog dat anker buiten zichzelf nodig in de vorm van zijn ouders, het gezin, en later zijn school, leeftijdgenoten en leraren. Het is nog zo ontvangend, zo passief, zo absorberend. Wanneer in die fase de natuurlijke expressie van een kind onderbroken wordt, geblokkeerd raakt, dan snapt het zichzelf niet meer, en blijft het voortdurend in de buitenwereld zoeken naar een bevestiging dat het goed is zoals het is, terwijl het tegelijkertijd al die oordelen over goed en kwaad, al die foute, onjuiste emoties binnenkrijgt. Zo kun je begrijpen dat velen van jullie het spoor bijster raken in de loop van hun jeugd en beginnende volwassenheid. Dit is een zeer tragisch feit waar jullie allen, volwassenen, kinderen en ouderen, dagelijks mee geconfronteerd worden: dat er iets wezenlijks geblokkeerd is geraakt in je eigen energiesysteem. Ik wil jullie uitnodigen daarnaar te kijken in jezelf. In jezelf ligt de sleutel tot herstel, herstel van de eenheid: eenheid tussen binnen en buiten; heelheid in jezelf.
Stel je voor dat je een klein kind bent. Stel je dat kleine kind voor dat je was, heel spontaan en natuurlijk. Als je boos was, dan voelde je je gewoon boos, werd je kwaad en kreeg je tranen in je ogen van woede, schreeuwde je, of zei je heel hard ‘nee’. Wanneer je blij was, straalde je, je ogen schitterden, en je voelde je opgenomen in een stroom van uitbundigheid en vreugde. Deze gemoedstoestanden verbonden jou, verbinden jou met de aarde, met het hart van de aarde, met de natuur die ook vrij stroomt en die stroom niet kunstmatig blokkeert. Alleen vanuit de verbinding met de aarde, met je natuur, kun je ècht leven en geïnspireerd worden.
Want dat is een van de problemen die ontstaan als je emotionele gevoelsstroom geblokkeerd raakt. Niet alleen raak je dan in de war en ga je jezelf veroordelen, maar je kunt ook de stroom van je ware inspiratie niet goed terugvinden, de stroom van wat je ècht wilt doen en waar je blij van wordt en creatief. Want als je je emotionele spontaniteit veroordeelt en wegstopt, breek je ook je eigen creativiteit. Die komt echt vanuit je mens-zijn, vanuit je aards zijn. Je kunt nooit origineel, creatief en geïnspireerd zijn vanuit je hoofd, vanuit het mentale, vanuit overgeleverde ideeën, normen en oordelen. Dat slaat dood en kan nooit een levende bron van vreugde en creativiteit zijn.
Voel weer het kind in jezelf; het is er nog steeds. Hoe zwaar de oordelen van vroeger ook op je rusten, het kind in jou is onsterfelijk, is deel van je ziel. Het is deel van het leven zelf, de bron waaruit je voortkomt. Niets kan dit kind werkelijk vernietigen. Nodig het uit om in zijn oorspronkelijke vrijheid weer bij je te komen.
Stel je maar voor, zie voor je, dat dit kind bij je komt. Laat het eens uitdrukken wat het ten diepste voelt. Welke emotie zit dit kind dwars? Wat is het eerste dat het jou wil zeggen? Alles mag, alles is goed. Er is niet zo iets als een slechte of goede emotie. Het is één geheel. Alles hoort bij elkaar. Dus boosheid mag, verdriet mag, teleurstelling mag, blijdschap mag. Laat dit kind weten dat jij het accepteert, wat het ook wil zeggen of wat het ook voelt.
Stel je buik open voor het ontvangen van dit kind, want het maakt deel uit van je ziel. Stel je voor dat je bekken- en buikgebied worden gevuld met de oorspronkelijke energie van je innerlijk kind, van je natuur. Het zal tijd kosten om de band met je innerlijk kind te herstellen. Maar het begint ermee dat je ‘ja’ zegt tegen jezelf, dat je gelooft in jezelf. Wees vastbesloten om onvoorwaardelijk van dit kind te houden en het serieus te nemen, ook al gaat het dwars tegen de gebaande paden en de oordelen van de maatschappij in, dwars tegen de verwachtingen of eisen die je om je heen voelt. Jij bent een origineel wezen met je eigen weg. Niemand weet wat voor jou het beste is.
Je kunt alleen een vervullend leven leiden vanuit keuzes die je zelf maakt, waar ze ook toe leiden, en wel door te voelen dat jijzelf kiest vanuit je gevoel, vanuit je bron van inspiratie op het moment zelf. Alleen door op die manier te kiezen, achter jezelf te staan, kom je werkelijk verder op je levenspad, en ga je ontdekken wie je in de diepte bent. Ook al neem je risico’s en leiden keuzes niet onmiddellijk tot het resultaat waarop je had gehoopt, door je hart en je buik te volgen kom je in een grotere en bredere stroom terecht, de stroom van je ziel. Jouw ziel wil hier leren en ontdekken. Het gaat er niet om dat je doorlopend zogenaamd goede dingen doet of zogenaamd goede keuzes maakt, maar om het volgen van je kern. Het gaat erom dat je voelt wat je wilt ervaren en om daar zonder oordeel in te duiken. Dat is leven. Dat mag. Daar is ruimte voor. Er is geen oordelende God die jou afrekent op vergissingen en fouten. Het leven zelf is wild en vrij; het wil ontdekken, zelf ervaren, een unieke weg creëren.
Neem je innerlijk kind bij de hand. Herstel de band die ooit verbroken is geraakt. Probeer dagelijks met dit kind te communiceren. Op die manier raak je er vertrouwd mee. Dit is de weg om steeds meer samen te vallen met je ware kern. Die kern staat los van de maatschappij met haar regels, los van het verleden. Jouw ware kern, je ziel of je goddelijke zelf, heeft meer te maken met de toekomst dan met het verleden. Jouw ziel is hier om iets nieuws te ervaren en door iets nieuws te creëren bij te dragen aan het collectief.
Daarom is het zo belangrijk te vertrouwen op je diepste inspiratie, op wat je vreugde geeft. Daarmee maak je jezelf vrij van oude lasten en draag je iets waardevols bij aan de wereld buiten je.
© Pamela Kribbe
Tekstredactie: Ben van den Broek
