donderdag 6 februari 2020

ER ZAL ALTIJD LIEFDE ZIJN ~ MIEKE VULINK

ER ZAL ALTIJD LIEFDE ZIJN
Iedere ochtend zit ik in de stilte aan mijn tweede boek te werken. Nadat ik in het najaar alles heb opgeschreven van wat Vincent en ik wilden delen in het tweede boek, ben ik vorige week begonnen met het opnieuw nalezen van alle ervaringen. 
Soms grijpt het me zelf weer aan wat we allemaal meegemaakt hebben. Ineens voelde ik de behoefte om daar iets van te delen. Je valt midden in het boek, op een moment in de tijd waarop Vincent en ik Lichtwerk gedaan hebben op een plek waar heel veel zwaarte, pijn en duisternis hing: rondom het voormalige klooster in Aniane, dat van klooster tot gevangenis tot martelkamer is geworden. Aniane ligt vlakbij St. Guilhem-le-Désert, waar ooit een Joodse Academie was die gestoeld was op de leer van Yeshua en Maria Magdalena.
Na het zware werk, waarbij we verzoening gebracht hebben op plekken waar heel veel ellende is geweest, reizen we door naar een Tempeliersplek midden in de natuur, die gebouwd is op een voormalig Druidsch heiligdom. Ik voelde daar zó veel liefde, zorg en toewijding. Hoe veel levens zijn er gegeven om alles wat licht, liefde, wijsheid en sacrale kennis bevat te bewaren voor het goede moment. Het moment waarop wij eindelijk alles, wat eeuwenlang verborgen en ondergronds moest blijven, weer in alle vrijheid kunnen gaan leven, zodat iedere ziel op aarde zich zijn of haar eigen Goddelijkheid kan gaan herinneren...


Kijk maar wat het bij jou doet, geniet van de bijzondere video waarvan de beelden voor zich spreken, en van de muziek die rechtstreeks je hart in gaat...
VERZOENING IN ANIANE
Met het licht dat we vanuit de Lichtwereld hebben aangeroepen zijn we rondom alle oude kloostergebouwen gelopen. Terwijl we onderling deelden wat we waarnamen voelden we een bijna grenzeloos collectief veld van schuld en boete. Dat kwam voort uit één van de zwaarste illusies van de mens die het goddelijke vergeten is en zichzelf uitgeleverd heeft aan vernietigende krachten. 
Maar, zoals de oude monnik al had gezegd: "Kijk verder". Dit aardse toneel van vernietiging heeft de mens enorm heftige, maar oh zulke waardevolle groeiprocessen geboden. Aniane leek zich opgeofferd te hebben om de rol van het duister te vertegenwoordigen. Ze heeft de mensheid kansen geboden om het onderscheidingsvermogen te ontwikkelen tussen duister en licht, vernietigende en scheppende krachten, angst en liefde. 
EEUWENOUDE RUST IN LA COUVERTOIRADE
We hadden zo langzamerhand zin in koffie gekregen, maar besloten om die vandaag in stijl te gaan drinken. De Tempeliers in ons verlangden er naar om een warme, stenen kroes in de hand te kunnen houden. En dus zetten we koers in de richting van La Couvertoirade.
Tijdens het oriënteren voor deze reis kwam dit oude Tempeliersdorp ineens bovendrijven. Dit kun je letterlijk opvatten, want het schijnt dat waar nu het dorp ligt er lang geleden vooral veel water en moerassen waren. Nu ligt het midden in een kaal, rotsachtig landschap, met maar één waterreservoir dat ze kunstmatig buiten het dorp hebben aangelegd. Jarenlang was de enige aanvoer van water het regenwater wat ze tussen de huizen opvingen (daarom staan de huizen ook hutjemutje gebouwd). Zowel de inwoners als het vee en het land waren afhankelijk van het regenwater.
Je vraagt je af waarom de Johannieter Ridderorde in de twaalfde eeuw deze plek heeft uitgekozen om hier hun enige kasteel in Frankrijk te bouwen. Deze Ridderorde werd later bekend als de Maltezer Orde ofwel de Hospitaalridders. 
Dit dorp lag aan een belangrijke doorgangsroute, namelijk aan een Initiatieweg van de Tempeliers. Was dit een veilig onderkomen voor gewonde en vermoeide pelgrims die naar een volgende Inwijdingsplek op weg waren? Was hier energetisch iets bijzonders gaande? We wilden het graag zelf ervaren.
Ik reageerde thuis al heel sterk op een afbeelding van een ronde steen met de Franse lelie die op het kerkhof staat. Toen ik Vincent die afbeelding liet zien was ook hij er van overtuigd dat we vanuit Saint-Guilhem-le-Désert hier naar toe moesten gaan. Het was bovendien maar een uurtje rijden.
Opnieuw zijn we verbaasd wanneer we tijdens onze reis ontdekken dat dit voormalige Tempeliersheiligdom in de beschrijvingen van de bezittingen van het klooster van Saint-Guilhem-le-Désert vernoemd staat! Het draagt dan nog de naam 'Cubertoirata'. Beide namen verwijzen naar iets wat er bedekt of verborgen was. Er waren genoeg vraagtekens waarmee we onder de poort doorliepen van dit stevig ommuurde vestingdorp.
We voelden ons beiden meteen verwelkomd. Na alles wat we in Aniane gevoeld en gezien hadden was dit een verademing. Het was alsof we geteleporteerd waren naar vroegere tijden. Whow, wat een zalige sfeer hing hier! Meteen voelde ik me heel beschermd, en dat kwam niet alleen door de stadsmuren; we betraden echt een andere wereld. 
Ineens hoorde ik innerlijk dit lied:
‘Ubi Caritas et Amor, Deus ibi est’ (Waar zorgzaamheid en liefde zijn, is God aanwezig). Met kippenvel van top tot teen klom ik met Vincent de trap op naar het oude Tempelierskerkje; de koffie kon nog wel even wachten.
Mocht je de sfeer mee willen nemen terwijl je verder leest, kijk dan even naar deze opname:
https://www.youtube.com/watch?v=uY4S-GGzd2I 
Ubi Caritas - Maurice Duruflé performed by Octarium
MV