Ik hoor het vaak in mijn praktijk: ‘Als ik mezelf toesta om te huilen ben ik bang dat ik niet meer stop’. Die angst is heel aanwezig, het is vergelijkbaar met een doodsangst in emotionele zin.
Mensen hebben het gevoel dat ze in een diepe put vallen als ze hun verdriet toelaten. Of dat hun woede transformeert in een allesverslindend monster. Maar het tegendeel is juist het geval. Je weggestopte gevoelens maken jou nu ook al ongelukkig. Je ballast creëert blokkades in je energetisch systeem waardoor je een gevangene wordt van je eigen pijn. De fijne dingen van het leven voelen steeds minder plezierig. De weg naar je hart wordt steeds meer geblokkeerd en je bent minder in verbinding met jezelf en anderen.
Alles is energie, ook onze gevoelens. Zoals we uit de natuurkunde weten, blijft energie bestaan. Weggestopte gevoelens zijn aanwezig en beïnvloeden iedere dag je gemoed en je vibratie.
Het onderdrukken van gevoelens is aanvankelijk geen probleem, het helpt je om een moeilijke periode te doorstaan. Het is een waardevolle overlevingsstrategie, zeker in de kindertijd als emoties niet getoond mogen worden.
Maar wanneer de emoties zich opstapelen, is de kans groot dat deze energie zich manifesteert in een andere vorm: in fysieke of psychische klachten.
In plaats van de boel te sussen, dienen we de gevoelens te verwelkomen en aan te grijpen om te kunnen groeien.
Aan loslaten gaat toelaten vooraf
Nu we verder transformeren naar de 5e dimensie, dienen we ons verdriet en onze boosheid los te laten. Vergelijk het met een luchtballon die gaat opstijgen. Deze zal eerst ballast moeten loslaten.
Het vuur in de luchtballon is vergelijkbaar met onze innerlijke kracht, missie en passie. Het is al aanwezig, het is aan ons om het mogelijk te maken dat we deze weer gaan ervaren.
Je patronen en overtuigingen
Heb jij je patronen en overtuigingen eigen gemaakt om pijn te vermijden?
Wanneer sombere gevoelens, nare herinneringen, boosheid en tranen opwellen, is het verleidelijk om onszelf te vermannen en afleiding te zoeken.
Ook ons verstand is een geliefd toevluchtsoord. Het verwelkomt ons met overtuigingen zoals ‘ik moet sterk zijn’, ‘ik moet me niet zo aanstellen’, of ‘er zijn anderen die veel ergere dingen hebben meegemaakt’.
Deze overtuigingen en conditioneringen zijn drogredenen vanuit angst die ons verder van ons pad brengen.
Word je dan ook bewust van je onderliggende angst en keur deze niet af. Het is menselijk om bang te zijn voor je boosheid en om de controle te verliezen.
Je muur
Je pijn is een deel van jou geworden. In de sessies die ik begeleid, wordt de controle zichtbaar als een muur of een bunker waar mensen veilig achter zitten. Deze heeft hen behoed voor de ergste pijn. Het vergt moed om dit los te laten.
Je ziel wil loslaten en groeien. Je ‘aardse ik’, het ego, voelt zich fijn achter de muur en wil liever alles bij het oude houden. Het is dan ook belangrijk dat je jezelf de tijd gunt. Als je je 40 jaar lang achter een muur hebt verscholen, mag je de tijd nemen om allereerst aan het idee te wennen om deze los te gaan laten.
Word je bewust van je muur: hoe voelt deze? Is het prettig en comfortabel? Of ervaar je steeds vaker dat hij je in de weg zit? Omdat deze het lastig maakt om werkelijk in contact te zijn met jezelf en anderen, vreugde te voelen.
Hoe meer je je bewust bent van je muur, hoe meer bereidheid er kan groeien om hem los te laten en je pijn toe te laten. Deze bereidheid is een voorwaarde, alleen jij kunt je huidige toestand veranderen.
Daniëlla: “Ik ben heel blij met alles wat loskomt en dat ik weer gevoelens ervaar. Het is wel zwaar, maar het wegstoppen en ontkennen was zwaarder”.
Wijsheid uit de alchemie
Het belang van loslaten vinden we onder andere terug in de eeuwenoude alchemie. Alchemie is zowel een scheikundig als innerlijk proces van transformeren en helen.
De eerste fase heet
Calcinatie. Daarbij wordt een vaste stof zodanig verhit dat het as wordt.
In spirituele zin worden we aangezet tot transformatie, doordat we steeds meer of intensere problemen ervaren.
Je gevoelens erkennen en doorleven is een belangrijke fase in je groeiproces en keert geregeld terug. We kunnen niet alle pijn in één keer loslaten. Door er een begin mee te maken en te ervaren dat je niet in een diepe put verdwijnt, zul je op latere momenten de moed hebben om de volgende laag los te laten.
Soms is het lastig om bij onze gevoelens te komen, blijven ze sluimeren. Dan is het belangrijk om het vuurtje aan te wakkeren zodat je meer in contact komt met de pijn. Bijvoorbeeld door foto’s van vroeger te bekijken, in herinneringen te duiken of muziek op te zetten die je pijn aan de oppervlakte laat komen.
Overgave
In Calcinatie is ‘
overgave’ de sleutel. In deze tijd van transformatie komt ons verdriet aan de oppervlakte. We zullen naar de pijn toe moeten bewegen.
In veel families is het ‘niet durven voelen’ een thema dat al generaties speelt. Het is uiteindelijk op ons bordje terecht gekomen en dient getransformeerd te worden.
Hoe laat je los?
Laat de tranen stromen of, als dat niet lukt, maak contact met die brok in je keel of met de druk op je borst.
Laat beelden en herinneringen toe, hoe moeilijk ook. Mogelijk doet het zelfs fysiek zeer, ervaar je hartenpijn of een kramp in je maagstreek. Het hoort erbij. Je zult zien dat het op enig moment stopt, eerder dan je denkt.
Het kan helpen om iets vast te houden, als een letterlijke houvast. Een knuffel, een kussen of een voorwerp waar je kracht aan ontleent.
Vraag aan het universum om je hierin te ondersteunen. De liefdevolle wezens uit de andere dimensies doen dit graag! Voor mij werd deze hulp tastbaar door het feit dat mijn verdriet aanvankelijk heel intens was. Maar van de ene minuut op de andere werd het stil en ervoer ik ruimte en de liefdevolle aanwezigheid van andere wezens zoals engelen en gidsen.
Ook als je geen verbinding voelt met het universum is het raadzaam om hulp te vragen bij het loslaten. Wellicht ervaar je deze keer wel hun aanwezigheid en groeit je vertrouwen dat je er niet alleen voor staat.
Spreek je energetisch uit
Met name wanneer onze boosheid verband houdt met onze ouders, willen we de ander sparen. Want: ‘Mijn vader kon niet anders, heeft het zelf ook nooit geleerd’. Of: ‘Ze houden wel van me’.
Dit is allemaal waar, maar dit staat los van het feit dat jij niet de warmte, het begrip en de liefde hebt ontvangen die je als kind nodig had. Doordat we de ander willen sparen houden we de huidige situatie in stand en komen geen van beiden verder.
Wanneer je op energetische wijze contact maakt met je ouder, maak je eerst contact met jezelf, bijvoorbeeld door een ademhalingsoefening. Laat herinneringen toe aan de momenten waarop je het als kind moeilijk had. Vraag aan je vader of moeder om er energetisch bij te komen. Spreek uit wat je op je hart hebt. Doe dit ongeremd, laat ook je woede eruit als je die op voelt komen. Misschien heb je de behoefte om ergens tegenaan te slaan. Geef je gevoel voorrang boven je verstand, zodat je verstand niet de boel gaat sussen.
Of de ander dit energetisch oppikt en wellicht verandert, hangt af van zijn of haar bereidheid. Je hebt in ieder geval ruimte gecreëerd in jezelf door je uit te spreken.
Bovenstaande lukt de één beter dan de ander. Geef jezelf de tijd om hierin te groeien.
Mocht je er niet zelf uit komen, dan kan (energetische) begeleiding je hierin helpen.
Van pijn naar liefde
Bemerk je bij jezelf twijfel of je het aandurft om de confrontatie met je binnenste aan te gaan? Wees dan eerlijk naar jezelf. De confrontatie ís er al iedere dag, sluimerend of nadrukkelijk. Deze dagelijkse aanwezigheid is vele malen pijnlijker dan het toelaten van je verdriet. Dit laatste is tijdelijk, je zult ervaren dat er daarna ruimte ontstaat. Ruimte voor JOU: je kracht, je licht, je passie en je missie. De wereld heeft het nodig. Wanneer we weer in contact zijn met onszelf, ontstaat er meer liefde en compassie voor de medemens en voor onze planeet. Waar pijn oplost, kan liefde groeien.
