HET VINDEN VAN HET WARE NOORDEN / Uit: Quest Magazine 2017-07 / door Lilli Nye.

HET VINDEN VAN HET WARE NOORDEN

Uit: Quest Magazine 2017-07, door Lilli Nye.

Wanneer je in het leven wordt geconfronteerd met een juncture (Eng.), een overgangsperiode of een belangrijke beslissing, vraag ik me af ...

(Anja: over Juncture de vertalingen volgens van Dale zijn, tijdsgewricht, toestand, crisismoment/situatie, verbinding(spunt), samenkomst, raakpunt, naad, voeg, las, junctie, maar ook klankovergang).

Zoek je naar een antwoord door al je keuzes op een gemotiveerde, rationele manier af te wegen? Of probeer je je erdoorheen te voelen, op zoek naar een goed gevoel van juistheid?

Verbeeld je je dat het universum of een goddelijke aanwezigheid leiding heeft te bieden over je pad, en dat je naar een of andere richting wordt geroepen vanwege je specifieke spirituele werk of bestemming in een grotere universele ontvouwing?

Of heb je het gevoel dat we allemaal helemaal op onszelf zijn in een onverschillig universum en dat alle dingen in dit leven zich ontvouwen door een combinatie van menselijk handelen en willekeurig toeval?

In de vele tradities van onderscheidingsvermogen en spiritueel gefundeerde besluitvorming zijn er misschien twee zeer brede categorieën:

Eén perspectief is waar we betekenis aan geven als we verder lopen. Er is geen 'groter plan', geen 'Gods wil voor ons leven', geen 'waar ik verondersteld word te zijn of wat ik verondersteld word aan het doen te zijn in het universele schema der dingen.' Er is alleen maar keuze: de keuzes die we maken, hun consequenties voor ons leven en onze relaties, wat ze over ons zeggen en in welke mate ze ons in staat stellen ten volle te leven.

Dit kan een existentialistische zienswijze worden genoemd, maar het kan ook in spirituele taal worden begrepen. Het is onze roeping om betekenis te geven aan ons leven door de keuzes die alleen wij kunnen maken.

Een andere taal van onderscheidingsvermogen komt van een traditie van theïstisch geloof waarin de zoeker leeft en beweegt binnen een goddelijk veld of grond van zijn. Het universum drukt een goddelijke intentie uit en ontvouwt deze, wat sommigen de goddelijke wil noemen en anderen noemen het goddelijke verlangen, en we zijn een deel van zijn actie, zijn expressie en zijn vervulling. In deze visie heeft het leven van elke persoon een doel binnen die grotere ontvouwing, en het is mogelijk voor het individu om het goddelijke als communicatief, ontvankelijk en leidend te ervaren.

Dit is een mystiek begrip van het universum en onze plaats daarin.

Ik ben persoonlijk sympathiek tegenover beide opvattingen en heb mijn weg op beide manieren ervaren. Ik heb genoeg persoonlijke ervaring met vreemde synchroniciteiten en dringende intuïties om te voelen dat de werkelijkheid intelligent, responsief en erg mysterieus is.

Tegelijkertijd denk ik dat we ons leven bouwen op wat we kiezen, van moment tot moment, van dag tot dag, en ik geloof dat we diep verantwoordelijk zijn voor alles wat we creëren door onze keuzes.

Er zijn passages in mijn eigen leven geweest waar ik naar verlangde, voor bad, smeekte om leiding van God of vanuit mijn eigen diepere wijsheid, en werd opgewacht door een oorverdovende stilte en een diep gevoel van alleen zijn met zeer moeilijke keuzes, een kleine boot met korte riemen in een grote zee.

Er zijn andere momenten geweest waarop ik me voelde alsof de wind mijn zeilen pakte en me met veel energie in een richting stuurde die op alle manieren goed aanvoelde, een onbetwistbare leiding of intuïtie waarmee ik geroepen was om iets speciaals te doen. Gunstige omstandigheden leken samen te spannen om mij te helpen, en wat die keuze volgde en daaruit vloeide na verloop van tijd bevestigde de juistheid van de beslissing.

Misschien is er ook een tussengrond waarin we zoeken door intuïtie en gevoel en de leidende wijsheid van een grotere gemeenschap waartoe we behoren, een pad dat zowel persoonlijk leven bevestigend is als goed voor het geheel. Ik denk niet dat we dit als goddelijke leiding moeten kaderen, maar het roept wel een groter gevoel van eigenwaarde op, of een groter gevoel van verbondenheid dan alleen het volgen van iemands persoonlijke wensen of redenering.

Het is mogelijk je voor te stellen dat begeleiding als een soort richtlijn komt over een specifieke keuze. Wat moet ik doen?

Dit specifieke ding of dat specifieke ding? Het is alsof iemand op een kruispunt staat, tegenover vier mogelijke opties, het nodig hebbend om te kiezen: wat is het juiste ding om te doen? Wat is de juiste stap om te nemen?

Velen van ons hebben nu GPS-apparaten in onze auto's of op onze telefoons - globale positioneringssystemen die satellieten met kaarten met elkaar verbinden (interface) om te bepalen waar we zijn en hoe we van de ene plaats naar de andere kunnen komen.

Met een heldere, aangename, mechanische stem praat het tegen je, met dingen als: "Linksaf nadert, nog 200 meter." Of als je een verkeerde afslag neemt, staat er: "Route her berekenen" en zet je weer op het goede spoor. En wanneer je op de bestemming aankomt, staat er zeer bevredigend: "Je hebt de bestemming bereikt."

Wat zou duidelijker kunnen zijn? Misschien kan spirituele begeleiding iets dergelijks doen. Men zou aanwijzingen krijgen over een bepaalde keuze of waar men naartoe zou moeten gaan. Er zijn goede bochten en verkeerde bochten, een bepaalde bestemming en een bepaalde route (plus herberekeningen, indien nodig).

Hoewel het waar is dat iemand een zeer sterke intuïtie kan krijgen om iets in het bijzonder te doen - of om het niet te doen - ben ik gaan geloven dat het kompas een meer bekwame metafoor is voor de manier waarop intuïtie en innerlijke begeleiding werken. De kompasnaald wijst niet naar het zuidwesten om aan te geven dat je naar het zuidwesten moet draaien en dan naar het zuiden moet gaan wanneer dat de betere manier is om te gaan.

Het kompas toont eenvoudig de richting van de Noordpool van de Aarde.

De punt van de naald wordt naar het noorden getrokken omdat het een magnetische aantrekking naar het noorden voelt.

Dat is alles wat het kompas voor je doet. Noord is het enige dat het onthult. Wat je doet met betrekking tot die kennis is aan jou. Je kunt er direct naartoe gaan, je kunt in de tegenovergestelde richting draaien en naar het zuiden lopen; je kunt het noorden in je ooghoek houden terwijl je in oostelijke richting beweegt. Je kunt stroomopwaarts wandelen langs een kronkelend bed van een kreek dat eerst deze kant opslingert en dan de andere, maar altijd in het algemeen in noordelijke richting beweegt.

Als we het 'noorden' zouden begrijpen als een spirituele metafoor, wat betekent dit dan? En als de kompasnaald ook een spirituele metafoor is, wat is het dan in ons dat naar het noorden getrokken wordt?

Breng een tijd in gedachten waarin je je spiritueel geaard voelde, toen je voelde dat je acties voortkwamen uit een gevoel van thuis zijn in jezelf, één zijn met je beste zelf en je ware waarden. Kun je in je verbeelding een scène spelen waarin je spiritueel gecentreerd bent? Wat gebeurt er met je ademhaling als je je dit herinnert of je dit inbeeldt? Hoe voel je je in je lichaam? Wat is de kwaliteit van je interactie met anderen? Wat is het gevoel in de kamer? Wat komt naar voren uit je keuzes of je interacties?

Dit kan je een idee geven van je "ware noorden". De vraag is misschien niet: "Moet ik kiezen voor A, of B, of C?" Maar eerder, "Wat gebeurt er als ik beweeg en spreek en bekijk de situatie vanuit een plek met mijn diepste spirituele gerichtheid?" Een andere goede vraag is: "Welke soorten keuzes stellen mij in staat om meer spiritueel gecentreerd te blijven, meer afgestemd op mijn ware noorden?"

Met een GPS hoeven we niet na te denken. Ons wordt eenvoudig verteld wat we moeten doen. We hoeven ons niet bewust te zijn van waar we zijn of hoe we kunnen komen waar we naartoe willen. Een kompas legt een grotere verantwoordelijkheid voor bewustzijn en keuze in onze handen.

We kunnen denken aan onderscheidingsvermogen als alles over het nemen van de belangrijke beslissingen in levens veranderende banen, een kind krijgen, trouwen of een relatie beëindigen, etc.

Maar het pad van onderscheidingsvermogen gaat meer over het ontwikkelen van een gewaarzijn van ons innerlijke waarheidsgevoel, een innerlijk gevoel van juistheid of heelheid, een vermogen om onze diepere ja's en onze diepere negatieven te voelen. Dit is de kompasnaald in ons.

Naarmate we ons meer bewust worden van hoe het gevoel van een groter of minder welzijn eruitziet, leren we onderscheid te maken wanneer we ons in de richting van dat welzijn begeven of ervan af komen. Daarom ontwikkelen we een basis voor meer waarachtige keuzes.

We vinden het noorden door zich af te stemmen op een gevoel van heiligheid of heelheid - zowel bij onszelf als bij anderen. Wanneer we die afstemming verliezen, of ons er afgesloten van voelen, wanneer we niet kunnen aanvoelen in welke richting onze heelheid ligt, zullen de keuzes die we maken misschien niet worden geïnformeerd door wat het beste is voor onszelf of anderen.

We moeten niet alleen de vraag stellen: "Wie ben ik?" Maar ook: "Wiens ben ik?". Een vriend heeft mij eens deze waarheid met me gedeeld:

"Onderscheidingsvermogen is persoonlijk, maar niet privé."

We zijn niet geheel vrije agenten, die onze beslissingen in een vacuüm nemen. We behoren tot een gemeenschap van anderen en een gemeenschap van leven. In het beste geval, plaats onze capaciteit om af te stemmen op een heilige dimensie en op een ervaring van spirituele geaardheid in aanraking niet enkel met ons eigen ware noorden, maar ook in aanraking met een gedeeld noorden waartoe en waarnaar de grotere gemeenschap van het leven verlangt en evolueert.

Dat kompas volgend, het pad kan kronkelend zijn, maar wij kunnen erop vertrouwen dat de richting waar is.

https://www.questformeaning.org/quest-article/finding-true-north/

Vertaald voor: wakkeremensen door Anja