VENUSIAANSE LIEFDESVELDEN
Het leven zit vol verrassingen, en het is maar wat handig als je je er helemaal aan over kunt geven. Dat lukt niet altijd, maar oefening baart kunst.
Mijn vrijdag (gisteren) begon met een 'niet lekker voelen' bij het wakker worden. Nu gebeurt dat de laatste tijd vaker; voor mij zijn dat een soort compacte boodschappen van mijn lichaam, die me vertellen dat er op dat moment energetisch veel aan het verschuiven is. Als er ruimte is, en ik ga invoelen, dan komt er meestal wel wat ouds vrij. De laatste week was er veel hoofdpijn, voelbare gifstoffen in mijn achterhoofd, een misselijk gevoel in mijn zonnevlecht en afwisselend heel moe en dan weer hyper.
EEN KRISTAL NAAR EEN PORTAAL BRENGEN
Ik stelde mezelf gerust met dat ik later op de dag wel tijd had om in te voelen; we hadden nu een bezoek aan de stad gepland staan,voor wat boodschappen, plus nog iets bijzonders.
Tijdens één van de voorbereidingsmomenten op onze Lichtwerkreis naar Zuid Frankrijk en Noord Spanje werd het duidelijk dat Vincent een kristal aan de Aarde zal gaan geven. Hij zal het in de Aarde stoppen bij een portaal in Noord Spanje, dat we nu nog niet kennen, maar het zal zich wel wijzen wanneer we daar zijn.
Vincent zag eigenlijk bij binnenkomst al 'het' kristal liggen. De eigenaresse van de winkel was geraakt door de keuze: het kristal bleek immers al 40 jaar lang bij haar in de winkel te hebben gelegen. Ondertussen heeft het dus heel wat uit kunnen wisselen met de andere aanwezigheden.... Toen we vertelden welke bestemming het zou krijgen, viel het afscheid haar minder zwaar.
ROZE ALBAST
We stonden een beetje te treuzelen bij het weggaan. Ik voelde steeds een neiging om deze - zeer gevoelige - vrouw te vragen of ze iets van roze albast had in haar grote winkel. Ik twijfelde, omdat ik het zelf nog niet gezien had. Maar bij het weggaan floepte de vraag er toch uit.
Nee, ze had niets van albast in haar winkel. Maar ze had er vroeger wel mee gewerkt. Ze wist te vertellen dat het materiaal harder, en dus moeilijker te bewerken was dan de meeste kristalsoorten. Toen ze zag dat we echte interesse toonde vertelde ze dat de Hogepriesters en - priesteressen vroeger roze albasten delen in hun borstbedekking hadden gedragen, en dat deze albast ook verwerkt was in kronen. Albast heeft een enorme potentie om straling, wijsheid en hogere frequenties van vele planeten te kunnen containen. "Ongetwijfeld zullen Venus en de Pleiaden hierbij een grote rol hebben gespeeld", ging er door me heen.
Ik was ontroerd. Sowieso door de keuze van Vincent, het idee dat we zo'n bijzonder kristal op een nu nog gesloten portaal terug zullen geven aan de Aarde, zodat ze haar werk kan gaan doen in het grote grid, en veel mensen kan gaan bereiken. Wie weet hoe veel andere kristallen, waar ze de afgelopen 40 jaar tussen heeft gelegen, mee zullen trillen.
VENETIË EN VENUS
Maar het was ook weer de Albast die me raakte. Dat gebeurt nu al een paar jaar, en het is 'erger' geworden sinds Vincent en ik in Venetië de San Marco bezocht hebben. Daar is een apart Treasure-museum, met allerlei verzamelde (en achterover gedrukte) schatten, die niet alleen onbetaalbaar zijn wat hun materiële waarde betreft. Na wat gesnuffel bleef ik met mijn neus tegen een vitrine aan gedrukt staan; het was een soort graal/kelk, die ik wel mee naar huis wilde nemen.
Zonder dat ik wist dat het Albast was moest ik me ermee verbinden. Ik heb weinig met praalvoorwerpen, maar deze bracht een oud gevoel omhoog van sereniteit en heiligheid. Daarnaast stond een bijzondere pot die me ook wat deed. Ik las op het bordje, dat ertussen lag, dat het afkomstig was uit het Midden Oosten, zo'n 2500 jaar geleden gemaakt, vanuit Constantinopel meegenomen naar Venetië.
Voor het gros van de mensheid is Venetië het toppunt van romantiek. Er zijn maar weinigen die verder voelen naar waar dat mee verbonden zou kunnen zijn. Venetië blijkt gedragen te worden door, c.q. gebouwd te zijn op een groot Venusiaans Liefdesveld. Het vele water maakt verbinding met de levengevende coderingen van het helende, vrouwelijke
liefdesveld. Er zijn gewijde voorwerpen van de Heilige Familie aanwezig. Dat geeft al aan dat Venetië een enorme energetische krachtplek is die met hoge dimensies verbonden is, al eeuwenlang....
EEN GOEDE- GRAAL- VRIJDAG
Op Goede Vrijdag hadden we een heel bijzondere ontmoeting met Berry Vincenta en Jenny Ketelaar. We werden verrast door een intens verrijkende reading, inclusief een channeling die Berry voor ons ontvangen had. Het was een ontroerende bevestiging van alles wat we de afgelopen maanden hadden meegemaakt. In deze energie werden we alle drie diep verbonden met het Christus Bewustzijn.
Na de reading werden we door Jenny liefdevol onthaald met een heerlijke kom soep. Het werd een uitgebreide lunch. Bij het weggaan viel mijn oog op een prachtig, vrouwelijk beeld dat op een kast stond. Ik durfde het niet aan te raken, maar vroeg Jenny, die het gemaakt had, welke kristalsoort het was. 'Dit is roze albast', zei ze. Even later stond ik huilend in haar armen, terwijl ik innerlijk hoorde ik dat roze albast de energie van de Vrouwelijke Messias vertegenwoordigt.
(Meer info over dit prachtige beeld, dat te koop is:
https://www.berryvincenta.com/…/beeldhouwwer…/vrouwzijn.html ).
Later op die Goede Vrijdag zag ik thuis tussen mijn boeken ineens een boek liggen van Margaret Starbird:
'De vrouw met de albasten kruik - Maria Magdalena en de betekenis van de graal'. Het was wel duidelijk in welke richting onze komende Lichtwerkreis ons zou gaan leiden.
DIVINE PURPOSE
Terug naar gisteren. Met het nieuwe kristal in de auto kwam er ineens een flinke hoofdpijn opzetten. We reden nog even langs de brievenbus, die hier in het park voor bij de receptie is. Daar lag een pakje klaar, in roze hartjespapier. Het bleek een kado van een dankbare lezeres van mijn artikelen. Thuisgekomen pakte ik het uit. Ik wist dat ze het voor me besteld had, maar toch stond ik met de mond vol tanden. 'Whooooow, kijk dan, jeeee wat mooi, kijk dan.... 'zei ik tegen Vincent. Weer kippenvel van top tot teen.
Behalve het beeld zat er een zakje in met drie minibeeldjes: een klein exemplaar van het grote (zie foto's), een Maria Magdalena met een kruik, staande op het Labyrinth van Chartres, en nog een mediterende Yeshua, die me meteen aan India deed denken (mijn dochter zit daar op dit moment ook te mediteren).
Verder zat er in het doosje nog een brief, met lieve dankwoorden van de geefster (nogmaals heel veel dank Carina!!!) plus dit zinnetje:
"Lieve Mieke, dit beeld is door Ann (de maakster) gemaakt, geïnspireerd door de boeken van Margaret Starbird."
Er zaten nog wat kleine kaartjes in met info van de website:
http://www.inspiredsculptures.com/
Ik was sprakeloos. Alles leek met elkaar verbonden te zijn. En ondertussen ging ik me steeds beroerder voelen. Het was wel duidelijk dat dit energetisch van alles in beweging zette. Ik bekeek het beeld nog eens goed. Alsof ik nog niet genoeg aanwijzingen had gehad las ik onder op de voet van het beeld: 'Divine Union, Divine Purpose.'
INNERLIJK WERK - SHAMBALLAH
Ik dook op de bank, wikkelde me in een tweepersoons aardingslaken ( meer info op: http://aarding.org/?aff=25) en stemde me af. Terwijl ik net een mummie leek, kwam de tuinman ineens de tuin in geraasd met zijn grote grasmaaier. Wel ja, weer een stoorzender, dacht ik eerst. Wat zou hij denken als hij mij zo zag liggen
Maar ik had belangrijkere dingen te doen dan te bedenken wat er door hem heen zou gaan.Ik stemde me af op roze albast en vroeg wat dat met mijn Divine Purpose te maken had. In de verte zag ik een hand naar me toe komen, die me uitnodigde om mee te gaan. Ik aarde me extra bewust, vroeg om bescherming van de Lichtwereld en liet me meenemen, eerst naar voren uit mijn lichaam. Halverwege stopte de reis even, in een soort sluis. Daar zag ik hoe de Merkaba om me heen 'gefatsoeneerd' werd, en toen ging de reis recht omhoog. Grappig genoeg zag ik eerst het prachtige frisse groen van mijn net gemaaide grasveldje, maar daarna ging de aandacht naar iets in de lucht.
Ik 'herkende' Shamballah' en voelde Sanat Kumara bij me. Ik werd naar een bijzondere (etherische) Tempel geleid, en kwam in een soort ovalen, ronde ruimte terecht. Ik zag een soort ligkuipen- schalen, van roze albast gemaakt; de bovenkant, waar je in ging liggen, was van wit glanzend parelmoer.
Op dat moment voelde ik hoe we in deze kuipen gingen liggen om onze vrouwelijke delen weer te kunnen ont-laden van de zwaardere frequenties, die werden omgezet door het parelmoer.
Vervolgens ontvingen we uit het albast de Venusiaanse Liefdesenergie; dat was immers waarom we naar de Aarde gegaan waren, om die weer op Aarde terug te brengen. Het roze Albast maakte zich kenbaar als 'gestolde transmitters', die vanaf Venus met ons mee waren gegaan naar Shamballah, om ons na het aardse werk weer op te kunnen laden met die meest verfijnde Liefdesenergie.
OUDE BOOSHEID
Na een tijdje keerde ik terug naar mijn lichaam op de bank. Terwijl ik me uitrekte, begon Vincent met een plastic zakje te kraken om er wat uit te halen. Ik merkte meteen hoe open ik was en werd bijna agressief van het geluid. Dit reisje naar Shamballah was blijkbaar nog niet genoeg voor vandaag. Ik had nog steeds een akelige hoofdpijn, voelde heel veel gifstoffen geblokkeerd zitten en vroeg Vincent mee naar boven, waar we een massagetafel hebben staan om elkaar vanuit afstemming te begeleiden.
Vincent vroeg om hulp vanuit de Lichtwereld. Ik hoorde hem zeggen "Ik nodig ze uit om dichterbij te komen."
"NEEE", voelde ik innerlijk, "ik wil niemand dichterbij, ga WEG, ALLEMAAL, uit mijn veld!!" Dit was natuurlijk niet naar de Lichtwereld gericht. Deze boosheid kwam uit een oud leven.
Ik kwam ineens in Ethiopië terecht en bleef me verbinden met het gevoel van 'Ga weg, laat me met rust, wees stil!!'
Innerlijk werd me verteld over een leven dat zich rond 6500 jaar voor Christus afspeelde.
VROUWELIJKE MESSIAANSE ENERGIE IN ETHIOPIË
Met 70 vrouwen zijn we daar vanuit een hoogst mogelijke toewijding bezig geweest om het veld voor de indaling van Maria Magdalena voor te breiden. Ik hoorde Axum en Lalibela. Het leek alsof we een heel grid aan het aanleggen/activeren waren. Het was bijna onbegonnen werk in die tijd; we werden niet begrepen, ons heilige werk werd beschimpt. Bij een iets te zwaardere frequentie konden we weer overnieuw beginnen, althans zo voelde het. Het vroeg een uiterst stille afstemming en en enorme verfijning om deze missie te kunnen volbrengen. Als een soort ladder, die tree voor tree energetisch moest worden gemanifesteerd, bouwden we samen aan een verbinding met een - toen nog onbekende, maar wel gevoelde - Tempel voor de ontvangst van de Vrouwelijke Messias.
Vincent moest groene Aura Soma- olie (verkrijgbaar bij Brigitte Sütmuller) op mijn voeten smeren; later zag ik dat het Equilibrium nr. 74 was geweest. Het hielp mooi om de zwaarte af te kunnen voeren. Na een hele diepe slaap werd ik wakker, even totaal gedesoriënteerd, maar de hoofdpijn en misselijkheid waren zo goed als weg.
We beseffen dat dit allemaal deel uitmaakt van het ontwakingsproces. Heel ons aardse wezen is aan het ontgiften, en na iedere schoonmaakbeurt herinneren we ons weer ietsje meer van wie we werkelijk zijn.
Dankbaar voor alle hulp, voor het vertrouwen en voor de Liefde die overal begint rond te zingen... wordt vervolgd.
MV ♥
