Het spijt me lief lichaam, voor alle keren dat ik met je omgesprongen ben alsof je het niet waard bent.
De rotzooi die ik achteloos in jou gooide,
het afmatten van je,de stress die ik te lang aan je liet vreten, het niet luisteren naar signalen van jou, de verloochening van je, de afwijzing en schaamte van delen van jou, de hoge eisen die ik aan jou stelde, de verwaarlozing en de pijn die ik jou aandeed voor achterlijke (schoonheid) idealen.
Vergeef me, voor alle keren dat ik je voor lief nam en jou niet lief had zoals jij zo verdient.
Ik was onwetend en kwam weg met excuses en redenen waarom ik dat allemaal wel mocht doen.
Onder het mom van genieten, of ik heb er recht op, suste ik mezelf in slaap en snoerde mijn geweten de mond.
Ik hou van jou, jij prachtig lichaam met al jouw functies die het iedere dag weer ‘gewoon’ doen;
Je hart wat voor me klopt, je spieren die me laten bewegen, de sensaties die je me laat voelen, me laat genieten, me de schoonheid en het wonder van het leven laat zien en de intense dankbaarheid hiervoor.
Ik kijk naar je en zie jouw pure schoonheid;
je rimpels die hun levensverhaal vertellen, je veranderende lichaam die door de tand des tijds wordt aangeraakt.
Je handen die werken en liefdevol kunnen strelen, je buik die baby’s gedragen heeft, je stramme schouders die vaker dan goed is voor je anderen wilden dragen, de zilveren gloed die is gaan schijnen in je haar en je ogen die vaak meer zagen dan je kon verdragen en niet meer zo scherp zien als voorheen.
Dank je dat ik in dit prachtige lichaam mag wonen;
Ik eer jou en zal daarom mijn uiterste best doen om al mijn triggers op te ruimen, mijn angsten
de baas te worden, mijn schuldgevoel te tackelen, mijn gevoelens te uiten, intens te genieten en te luisteren naar jou.
Ik zal heel zuinig zijn op jou!
