❥ De oorsprong van pijn is een conflict tussen de levenskrachten die gericht zijn op evolutie en groei én de beschermingslagen of overlevingsmechanismen die de levende wezenskern omgeven.
Deze zelfbeschermingslagen en overlevingsmechanismen houden de levensstroom tegen.
Zowel egopijn als zielepijn veroorzaken ervaringen van pijn en lijden.
Er is echter een betekenisvol verschil tussen beide dimensies van pijn
Egopijn is het gevolg van verwachtingen die niet gerealiseerd worden, van verzet tegen datgene wat plaatsvindt, gebeurt. Egopijn is een gevolg van bewuste en onbewuste weerstand, gevolgd door emotionele pijn, krenking en kwetsing.
Zielepijn komt voort uit het ondergaan, het doorleven, van een dieperliggend ontwikkelingsproces verbonden met voortschrijdend bewustzijn en noodzakelijke veranderingen in ons leven.
❥ Tijdens perioden van emotionele en fysieke pijn en lijden worden we geconfronteerd met ‘waarom’ vragen.
We hebben te dealen met verwachtingen die niet uitkomen, verliezen die we moeten incasseren en waar we mee moeten leren dealen in ons leven.
❥ Acceptatie van wat is en wat er gebeurt en - via ervaring - inzicht verwerven in het dieperliggende proces van ontwikkeling is dan de grootste klus om te klaren en een uitdaging.
Hoewel het moeilijk kan zijn aan de hand van wat we voelen onderscheid te maken tussen egopijn en zielepijn kunnen we dit onderscheid wel leren maken en daardoor ook helderder leren voelen
Zo is er bv een soort pijn die innig verbonden is met krenkingen van het (onbewuste) ego. Deze behoeften zijn o.a. aandacht willen hebben, bewondering krijgen, zeggenschap hebben, macht, seks en geld hebben, moeten presteren. Ons ego-aangeleerd gedrag tezamen met de (onbewuste) diep verankerde overtuigingen zal vaak heel ver willen gaan om aan z’n trekken te komen. De behoeften indruk te maken op anderen, een “centrale” rol te spelen, succes te hebben, rijk te moeten worden, het gevoel willen hebben een “echte man of vrouw” te zijn wortelen altijd in het ego. Wanneer deze behoeften onvervuld blijven veroorzaakt dit ego-pijn, vaak gekoppeld aan een gevoel van leegte.
Het ego voelt emotionele pijn (weerstand), voelt zich afgewezen, genegeerd. Gedachtes als: ik zal ze eens laten zien wat ik kan…. of wie denkt hij/zij wel dat hij is…. nemen de leiding en veroorzaken strijd.
Ook kan zo’n afwijzing leiden tot zelfafwijzing en minderwaardigheidsgevoelens.
Ego-pijn ten gevolge van diepe teleurstelling in niet gerealiseerde idealen kan ook leiden tot een verbitterde geesteshouding, gekenmerkt door zelfmedelijden of soms ook onverschilligheid.
Gedachtes die hierbij opduiken zijn:
❥ Waarom overkomt mij dit nou? Ik doe immers zo mijn best. Of: zij snappen er niets van... gelukkig ik wel (arrogantie).
Iemand die met een ego/identiteitscrisis worstelt heeft tegelijkertijd de kans om die (ego)pijn en verwarring in het licht te zien van een ontwikkelingsproces dat tot verdieping van zijn persoonlijk bewustzijn en inzicht leidt. Dit gebeurt als we ons openstellen voor de levensles in deze situatie. Die éne verschuiving van perspectief kan de impuls, de doorbraak geven tot het op gang komen van het integratieproces.
De geleden onmacht en pijn kan wegstromen in plaats van maanden of zelfs jaren opgekropt te blijven. Soms ook gaat zo'n crisis of doorbraak gepaard met angst- of paniekaanvallen, of het idee/gevoel dat je gek wordt.
Zo'n doorbraak staat echter wel in dienst van een innerlijke verschuiving van perspectief
❥ De keuze om een egocrisis als een leerervaring te zien, staat gelijk met de keuze je hart en ziel bij het genezingsproces te betrekken.
Hierdoor geef jij jouw beleving van deze crisis (die in zichzelf neutraal is) doel en betekenis.
Zielepijn is het symptoom van het dieperliggend proces waarin we bezig zijn iets te verwerken waaraan we niets kunnen veranderen, iets dat we niet kunnen vermijden, noch op de een of andere manier uit ons leven bannen.
❥ Ook hierbij is het essentieel te beseffen en te (durven) doorvoelen dat deze pijn-ervaring in dienst staat van een diepere heling, zonder dat we precies hoeven te weten en analyseren waarom.
Een bevroren energietoestand komt in beweging en gaat weer deel uitmaken van de levensstroom en de levenskracht
Waar egopijn vaak het gevolg is van keuzes (die gemaakt zijn terwijl we weten dat ze niet verstandig zijn en desondanks maken we ze) valt er bij zielepijn niets te kiezen. De invloed voltrekt zich op een dieper niveau en ook het doel en de betekenis liggen dieper verborgen.
❥ Lijden waarbij de ziel betrokken is leert ons iets over onszelf:
Over onze innerlijke sterke punten, over onze schaduwkanten en over ons (on)vermogen om diepe overtuigingen te veranderen en boven vroegere beperkingen uit te stijgen. Deze “lijdzaamheid” is verbonden met diep verankerde religieuze, culturele en maatschappelijke overtuigingen van onmacht die een belemmering vormen voor de verdere ontwikkeling van onze innerlijke Identiteit: ons innerlijke Scheppende Zelf.
De rol die dit niveau van lijden en lijdzaamheid in de menselijke ervaring speelt houdt rechtstreeks verband met evolutie en creatie. Met het wonder van het Leven verbonden met de bewustwording van co-creatie hierbij.
Ongeacht hoe iemands persoonlijke conclusies over het doel van het leven ook zijn, altijd zorgt de natuurlijke Intelligentie van het leven ervoor dat ons leven zich voltrekt volgens een opwaarts spiralende cyclus waarin we voortdurend met ervaringen en uitdagingen worden geconfronteerd die ons aansporen om vraagtekens te zetten bij onze inzichten en overtuigingen omtrent de aard van de werkelijkheid; bezinning op deelname aan het Leven. De conclusies die ieder van ons in reactie op deze ervaringen trekt zijn persoonlijk en subjectief.
Het zou kunnen zijn dat een groot deel van het lijden dat ons overkomt het natuurlijke gevolg is van het feit dat we zijn vergeten dat ons leven een doel heeft en dat, als we niet in overeenstemming met dat doel leven, we vanzelf in een crisis belanden als een neutrale mogelijkheid om de prioriteiten van ons leven opnieuw op een rijtje te zetten!
We worden ons steeds bewuster van de invloed die emotionele stress op ons fysieke lichaam uitoefent. Pijn dwingt ons onze aandacht naar binnen te richten en beweging te brengen in het onderliggende overlevingspatroon van “lijdzaamheid”.
❥ In het centrum van “lijdzaamheid” bevindt zich een “willoze” wilskracht.
Deze willoze wil komt meer en meer in beweging en zet daarbij van alles in beweging ☺
Allerlei oude beelden over schuld, boete, noodlot en karma transformeren doordat deze potentiële wilskracht ( = schaduwwijsheid) in het centrum van de (overlevingsconditie) van onmacht en lijdzaamheid in beweging is gekomen!
❥ De levensenergie “beweegt” de mens dan richting ontwaken van het besef van een bewuste keuze. Het besef en bewustzijn van co-creatie ontwaakt, ontwikkelt en groeit!
We kunnen doelstellingen najagen in het leven. Dan hechten we waarde aan de maakbaarheid van het leven en aan succes hebben.
Het vraagt focus en doelgerichtheid en kan uiteraard een leerroute zijn
We kunnen ook doel-geleid leven. Dan volgen we intuïtief de innerlijke groei-impulsen en zachte duwtjes, onvoorwaardelijk, vanuit een diepere verbinding met het zieledoel wat direct gekoppeld is aan het incarnatieverlangen voor dit leven. Dan gaan we succesvol Zijn en co-creëren. Een subtiel en essentieel verschil waarin de vrije en bewust keuze een grote rol speelt. ☺
© Annet Hoeijmans-Boon
ennoia.nl
