Sanhia – Hoe Ga Ik Om Met Afleiding?
Gechanneld door: Michael Hersey – 2 September 2023
Hallo lieve vrienden,
Er kwamen zoveel grappen in me op toen ik iets over afleidingen begon te zeggen. Het leven is een afleiding. Het is niet alleen de plek waar het werkelijk gebeurt, het is de enige plek waar iets gebeurt. Het is een coole plek om te zijn, maar dan komen er afleidingen in de weg… zoals denken dat het nu een coole plek is om te zijn. Ik kan net zo goed de feiten onder ogen zien. Over het nu kan niet worden geschreven, maar aanwijzingen kunnen leuk en nuttig zijn, zolang ze niet religieus worden gevolgd. Laat me dit allemaal maar aan Sanhia overdragen.
Michaël
Sanhia – Hoe Ga Ik Om Met Afleiding?
We kregen een verzoek van een lezer om over het onderwerp afleiding te praten. Wat wordt bedoeld met afleiding? We zouden kunnen zeggen dat afleiding iets is dat je wegtrekt van je focus op ontwaken. Je hebt je intentie of je bewustzijn op één ding gericht en iets trekt je aandacht in een andere richting; je bent afgeleid. Om te beginnen ben je, net als met al het andere, geen slachtoffer van afleiding. In feite is het misschien juister om te zeggen dat je afleiding verwelkomt, omdat het je terugbrengt naar veiliger terrein. Er is een angst die naar boven komt als je diep in jezelf kijkt, een angst om de leugens en illusies waarmee je hebt geleefd los te laten en de dingen in jezelf te zien waarvan je niet wilt toegeven dat ze er zijn. De afleiding kan dus een zeer welkome gebeurtenis zijn. Dit maakt allemaal deel uit van het ontwakingsproces.
Eén soort afleiding bestaat uit dingen die in de buitenwereld gebeuren, en deze gebeurtenissen zijn constant. Er komt informatie naar je toe vanaf je mobiele telefoon, vanaf de televisie, van mensen die je ontmoet, van wereldgebeurtenissen, van regeringen en de politiek, maar ook van oorlogen, vervuiling en pandemieën; al deze dingen trekken je aandacht en veroorzaken angst of andere emoties. Zeg ik dat je geen aandacht moet schenken aan al deze dingen van de wereld? Nee, eigenlijk zou ik zeggen: “Veel succes daarmee.” Als je probeert er geen aandacht aan te besteden, ontstaat er een conflict. Je stuitert heen en weer tussen de twee op een eindeloze dualistische manier. Vrede kan niet via conflict tot je komen. We gaan uit van de basisveronderstelling dat je je ontwaakte staat wilt ervaren en dat je niet verscheurd wilt worden door de gekte van de wereld. We moeten toegeven dat het een behoorlijk krankzinnige plek is. Je zou al je tijd en energie kunnen besteden aan het opmerken van de gekte, en er in gedachten over nadenken terwijl je naar oplossingen zoekt. Al deze pogingen om het te bestrijden en veranderingen aan te brengen zijn niets anders dan een dwaze zoektocht. Het zal je niet lukken. De wereld is zoals hij is. U kunt echter gebruik maken van de afleidingen van de wereld.
Allereerst kun je ervoor kiezen om er minder aandacht aan te besteden. Behalve dat je op een bergtop gaat zitten, zul je niet volledig aan de wereld kunnen ontsnappen. Je kunt ervoor kiezen om je geest niet bij deze afleidingen te laten stilstaan, op te merken wanneer je er bent, en het los te laten en de volgende gedachte binnen te laten komen. Ten tweede, als deze gedachten in je geest opkomen, merk dan op waar je oordelen ontstaan, of tegenover de wereld als geheel, een groep of een individu. Terwijl je merkt dat je van streek bent en een oordeel hebt over wat je waarneemt, wil ik je eraan herinneren dat dit allemaal projectie is. Je kunt anderen onmogelijk beoordelen op iets dat je niet in jezelf hebt. Je veroordeelt jezelf hierop, ook al zit je misschien in de ontkenningsfase, waardoor de projectie noodzakelijk is. De egogeest wil ruzie maken en zeggen dat jij niet zo bent. Zolang je vasthoudt aan ontkenning, zul je doorgaan met projecteren, niet in staat zijn iets aan je projecties te doen en verdriet, pijn en lijden ervaren. Je zult je hopeloos voelen, totdat je het uiteindelijk gewoon opgeeft.
Je ziet bijvoorbeeld een voorbeeld van geweld in de wereld. Het kan zijn dat je zich verdrietig voelt over degenen die je ziet als slachtoffers van het geweld en boos bent over degenen die je als daders ziet. Het kan ook zijn dat je boosheid voelt jegens degenen die van mening verschillen over wie de schuldige is. Dit alles zie je in je denken als iets buiten jezelf. Je bent rechtvaardig in je gevoelens. Dit is ontkenning. Het tegenovergestelde is acceptatie, wat lijkt op de erkenning dat je gewelddadig bent. Dit is het kritische punt. De egogeest wil geen verantwoordelijkheid nemen voor zijn projecties. Hierdoor blijf je hangen. Dit is hoe afleiding werkt. Je wordt afgeleid van de waarheid van je eigen geweld door de daden van anderen. Omdat je weinig of geen hoop hebt om iemand anders of de wereld te veranderen, zit je hulpeloos vast in een gewelddadige wereld. Maar je hebt wel de volledige macht om het geweld in jezelf te accepteren.
Je kunt het zonder oordeel accepteren, zonder het als goed of fout te bestempelen. Dit gaat niet over het veranderen van iets, ook niet over jou. Het is alleen maar opmerken, alleen maar erkennen. Als je niet voorbij je ontkenning kunt komen, zou je kunnen kijken naar waar je een geheime wens hebt om schade toe te brengen aan degenen over wie je oordeelt. Misschien zou je willen dat ze dood waren. Dat is geweld. Wanneer je wenst dat een ander iets negatiefs overkomt, getuig je van geweld. Ben je er absoluut zeker van dat er geen gewelddadige neigingen in je schuilen? Waarom vermijd je het geweld in jezelf te erkennen? Ben je bang voor een straffende God? Zo’n God bestaat niet; er wordt onvoorwaardelijk van je gehouden. Je projecteert je eigen geloof in de noodzaak van straf op God. Ben je bang dat je niet beloond zult worden met de hemel, Gods vergeving, hemelvaart, verlichting of ontwaken als je toegeeft een gewelddadig persoon te zijn? De enige die tussen jou en deze ‘beloningen’ staat, ben jij. Het vasthouden aan onwaarheden houdt je gescheiden van het besef van de waarheid van God.
Accepteer dat je gewelddadig bent. Als je merkt dat daarmee angst of oordeel gepaard gaat, accepteer dat dan ook. Misschien merk je ook schaamte of schaamte. Erken dat. De afleiding zit hem in het geloof dat het iemand anders is, terwijl jij het altijd bent.
Verbonden met de uiterlijke afleidingen zijn de afleidingen die voortkomen uit je gedachten. Bijna elke gedachte die je hebt, drukt een overtuiging uit die niet waar is. Laten we zeggen dat de gedachte een oordeel over jouw partner uitdrukt, bijvoorbeeld dat hij of zij je gevangen houdt en je niet toestaat volledig te zijn wie je bent. Er zijn in het verleden gebeurtenissen geweest die je op jouw partner projecteerde. Nu heb je een overtuiging die ‘bewezen’ is door dit ingebeelde verleden. Als je vandaag je partner ontmoet, in plaats van in het nu te zijn, leef je op dit moment in het verleden met de leugens die je hebt geprojecteerd. Je maakt iets opnieuw waar je nooit mee wilde beginnen. Dit is niet je partner die dit doet; dit ben jij. Het is jouw taak om jezelf niet te laten afleiden door onware gedachten. Let op elke gedachte die in je opkomt. Vraag jezelf af of die gedachte echt waar is. Is er sprake van projectie? Is het mijn partner die mij niet laat zijn wie ik ben of doe ik dat mezelf aan? Ben ik bang om te zijn wie ik ben? Let op deze dingen.
Je wordt afgeleid door je overtuigingen die uit het verleden komen. Het geloven in deze gedachten weerhoudt je ervan aanwezig te zijn. Dit wil niet zeggen dat het verleden en je gedachten geen waarde voor je hebben. Technologische informatie is waardevol. Je wilt onthouden wat je hebt geleerd over autorijden of het gebruik van een computer. Deze waarde eindigt wanneer uw gedachten over uzelf, anderen en wat u moet doen gaan. Hier kan het verleden de zaken alleen maar verwarren. Je weet dingen over hoe je met de fysieke wereld moet werken, maar je weet niets over de waarheid van jezelf en anderen, over goddelijkheid. Je weet iets over hoe je moet overleven in de wereld, maar je bent hier niet gekomen om te overleven. Je kwam om wakker te worden. Gedachten kunnen je daar niet helpen. Het vinden van de waarheid is een proces van eliminatie.
Wanneer deze afleidende gedachten je geest binnenkomen, besef je, de een na de ander, dat ze niet waar zijn en je gooit ze van je af. Wanneer je het onware hebt verworpen, kan er alleen nog maar de waarheid overblijven. Het is waarschijnlijk dat elke gedachte die je hebt niet waar is, en een afleiding is van het aanwezig zijn, van het wakker zijn. Dus, bekijk ze allemaal en laat ze dan los. Als je energie geeft aan een concept, houd je een onwaarheid in stand en blijf je in verwarring. Om Socrates te parafraseren: ‘Het enige verschil tussen mij en degenen die ik ontmoet is dat, ook al begrijpen we geen van beiden echt iets, ik weet dat ik niets weet, terwijl zij denken dat ze wijs zijn.’ Zolang je denkt het te weten, kun je de waarheid niet vinden. Je kunt je standaard reactie op elke gedachte die in je opkomt, resetten naar ongeloof. Angsten en hoop over wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren, leiden je ook af. Ook deze gedachten weerhouden je ervan om in het heden te handelen.
Terwijl je leert het verleden en de toekomst te negeren, blijf je achter met het nu. Je negeert de afleidingen van je gedachten en merkt op wat werkelijk aanwezig is. Stel bijvoorbeeld dat iemand met de hak van zijn laars op je teen stampt. Je voelt onmiddellijk pijn. Dat is echt. Het is in het nu. Als je de ander de schuld geeft of veroordeelt voor die handeling, is dat niet reëel. Het is geen huidige reactie, maar een gedachte over het recente verleden; het is waarschijnlijk een projectie. Als je die gedachte loslaat en terugkeert naar het heden, zul je waarschijnlijk merken dat de pijn snel verdwijnt. Wat echt is, is de natuur om je heen: de zon schijnt of de regen valt, de vogels fluiten of de hond blaft. Als je wenst dat het niet regent, ontken je de realiteit van wat het is en vervang je je gedachten uit het verleden over hoe het weer zou moeten zijn. Dat gevecht zul je nooit winnen. Het is krankzinnig om het te proberen. Accepteer wat is. Laat je gedachten los. Analyse en interpretatie zijn altijd misleidend. Denken dat je iets wel of niet moet doen is niet verstandig; dit zijn slechts meer gedachten uit het verleden. Je hebt ideeën geleerd van de samenleving, je ouders, je leraren en je leeftijdsgenoten. Je hebt in het verleden een beslissing genomen en je gelooft dat deze van toepassing is op het heden. In het nu hoef je nooit een keuze te maken. Keuzes komen uit je hoofd en uit het verleden. Het nu laat je weten wat je moet doen. Het is zeker. Je hoeft niet te beslissen wat je moet doen als een hond aanvalt of een auto naar jou toe uitwijkt. Je handelt gewoon. Precies weten wat je moet doen, wordt ook wel intuïtie genoemd. Het is weten zonder te begrijpen waarom je het weet. Het is een zekerheid die elke uitleg tart. Soms kan dit volkomen natuurlijk aanvoelen. Je eet als je honger hebt; slapen als je moe bent. Misschien wil je zingen of een instrument bespelen, tekenen of schilderen, rennen of zwemmen. Je doet deze dingen als uitdrukkingen die van binnenuit komen, niet omdat je denkt dat je dat zou moeten doen. Als dat laatste het geval is, zul je uiteindelijk op weerstand stuiten. De geest probeert altijd dingen ingewikkelder te maken. Het wil dicteren wat en wanneer je moet eten, de juiste slaaphouding en het juiste tijdstip en doel voor creatieve activiteiten. Alle gekte van afleidingen komt binnen, waardoor je niet aanwezig kunt zijn. Dit vult je tijd en zuigt je energie op.
Laten we tot slot, en we hadden hier net zo goed mee kunnen beginnen, kijken naar afleiding als simpelweg niet opletten. Dit is een vorm van weerstand. Je hebt de beslissing genomen dat je wilt ontwaken en wilt ascenderen. De meeste dagen concentreer je je niet op die intentie. Je gaat door met leven zoals je altijd hebt gedaan, afgeleid door elk klein dingetje dat je elke dag tegenkomt. Je neemt je gedachten serieus zonder verder onderzoek. Van tijd tot tijd word je je bewust van wat je doet en voel je je schuldig, misschien hopeloos.
Wat is er te doen? Je kunt op zijn minst erkennen hoe je met het leven omgaat. Intentie voor jou lijkt niet genoeg te zijn. Er moet binnenin een vuur aangestoken worden. De hele wereld en al je opleiding en ervaring lijken je ontwaken tegen te werken. Er moet een passie zijn om dit allemaal onder ogen te zien en te blijven onder ogen zien. Zonder deze passie zullen de afleidingen de overhand blijven krijgen. Misschien kun je zo’n focus genereren. Misschien moeten de dingen eerst slechter voor je worden voordat ze beter kunnen worden. Het kan zijn dat jouw situatie ondraaglijk moet worden. Spirit doet altijd wat hij kan om je wakker te schudden. Je gedachten kunnen dit als goed of slecht beoordelen. In het nu is het altijd perfect. Het proces om daar te komen kan beangstigend en pijnlijk zijn, maar dat geldt ook voor de illusie van de wereld. In het nu zijn er geen afleidingen. Er is alleen de real-time perfectie van wat er gebeurt en jouw innerlijke geleide reactie. Uiteindelijk zal de passie komen. Het is jouw roep, en jouw roeping.
Goed nu
Sanhia/Spirit
Vertaling: wakkeremensen.org
