VERNIEUWING
Door: Digger Barr – 27 september 2023
Bij een snelle blik in de grote zaal schatte ik dat de gemiddelde leeftijd ver boven de 60 jaar lag.
Niet de typische leeftijdsgroep die opnieuw wil beginnen met hun leven en het herbouwen van hun huis.
Maar nadat een brand je leven tot houtskool heeft verbrand. Welke andere opties zijn er dan?
Een andere visuele inspectie zegt dat dit geen mensen met middelen zijn.
Hoe kun je opnieuw beginnen zonder geld? Hoe kun je zelfs in de meest elementaire behoeften voorzien, laat staan een huis herbouwen zonder geld?
Deze goede mensen zijn naar deze gemeenschapsbijeenkomst getrokken op zoek naar informatie, maar het zegt ook veel over hun intentie.
Ze verlaten hun land niet. Ze zullen herbouwen. Dat is de kracht en vastberadenheid die diep in de ziel van de mensheid zit.
De rug toekeren en weglopen is een optie. Maar dat deden ze niet.
Dit was een bijeenkomst in Medical Lake in de staat Washington op vrijdag 22 september 2023.
Ze kwamen naar de bijeenkomst om steun te vragen, steun te geven en uit te zoeken welke steun beschikbaar zou kunnen zijn.
Buren die zich herenigen met buren na een plotselinge verstoring in hun leven.
Je kon ze elkaar horen begroeten. “Waar ben je terechtgekomen?
Waar verblijven ze? Vrienden, familie, campers, iemands garage ergens.
Waar ze nu zijn, is waar ze waarschijnlijk zullen moeten overwinteren. Het weer is deze week snel omgeslagen.
Kou en regen hebben ons eraan herinnerd hoe dicht we bij de natuur staan als we ons ontdoen van onze kunstmatige omgevingen.
Sommige huizen zijn zo volledig verbrand dat de as in de kelders is gevallen.
Cementen funderingen worden omringd door verschroeide, zwartgeblakerde bomen.
Het landschap is griezelig met kilometers verkoolde bomen en struiken.
Het resultaat is een open uitzicht waardoor je verder het land in kunt kijken. Zonder de plotselinge open ruimte zou je het puin dat ooit een huis was bijna missen.
In de altijd groene staat overheerst hout. In dit beboste gebied was dat brandstof voor deze woedende brand.
Een groot deel ervan is nu vlak omdat het herstellen van de stroomvoorziening en nutsvoorzieningen het kappen van de nu gevaarlijke bomen aan de basis inhoudt.
De zwartgeblakerde schors vermengt zich met de asgrauwe hopen van de huizen en de overgebleven knapperig bruine bladeren die op de een of andere manier aan desintegratie wisten te ontsnappen.
Ja, dat was ooit iemands huis. Iemands geborgenheid, hun plek van bestemming na een lange dag.
Het was hun leven gevormd uit dromen en gevuld met herinneringen.
Dat alles is nu slechts een herinnering.
Deze mensen zullen herbouwen. Ze zijn het zout der aarde. Ik ben onder de indruk van hun veerkracht.
Ze droegen sterke en blije gezichten toen ze elkaar begroetten. En nu krijgen ze te horen dat hulp van buitenaf schaars zal zijn. “Zoek niet naar de regering om je te redden” zei een spreker. “In deze tijden is het de gemeenschap tot wie we ons wenden.”
De gouverneur heeft wel wat geld uitgetrokken voor rampenbestrijding. Maar dit was niet de enige brand. Er was er nog een en nog een. Ik weet het niet zeker, maar ik kan me voorstellen dat het geld bedoeld is om alle slachtoffers van deze bosbranden te helpen.
Dat zijn veel mensen en veel schade. Dat forfaitaire bedrag dat is toegezegd dekt nauwelijks het herstel van een klein percentage. En van dat percentage zou het rechtstreeks in de zakken verdwijnen van aannemers die zich verzamelen om te helpen. Niets negatiefs tegen de aannemers. Niet in het minst. Ze zijn geweldig om elk project op te schorten tijdens de huidige woekerwoede in de bouwsector. Ze zijn hier om mensen te helpen met de wederopbouw. Dat is echt geweldig.
Maar hoe kopen de goede mensen die alles kwijt zijn eten?
Hoe sturen ze een verjaardagscadeau naar hun kleinkinderen?
Ze moeten weer van voren af aan beginnen. Geen van de noodfondsen zal hun handen bereiken.
Dit is waar gemeenschap nodig is. Dit is waar gemeenschap gedijt. Ik ben getuige van een uitstorting van vrijgevigheid en oprechte inspanningen door een paar mensen die zo velen van dienst zijn. En de consensus onder de mensen hier, om het zelf te doen. Een facebookpagina die is opgezet voor de branden in Gray en Oregon heeft 7 duizend volgers. Dit is opmerkelijk. Mensen stellen hier de meest elementaire vragen en het antwoord op elke vraag is behulpzaam, oprecht en onmiddellijk.
Geen formulieren, bureaucratie of onzin. Gewoon een hartverwarmende gemeenschap.
Maar toch hebben ze geld nodig. Niet voor de ranken van liefdadigheidsacties, geld moet zijn weg vinden naar de daadwerkelijke handen van de overlevenden van de brand.
Deze mensen moeten alles onder en boven de grond opnieuw doen.
Er werd gesproken over het repareren van een ontplofte septic tank nog voordat de fundering van het huis kon worden bereikt.
De winter is minder dan een maand weg. Tijd is essentieel. De nutsbedrijven zijn bereid om te helpen, maar ze hebben de toestemming van de landeigenaar nodig om de bomen weg te halen. Tenzij het meer of minder dan 2 hectare is. Het enige wat overblijft van waarde en de landeigenaar kan ermee instemmen om het weg te geven of de bergingskosten maken en het herstel verder vertragen. Ze kunnen geen bouwpuin verwijderen zonder de asbestinspectievergunningen en gekwalificeerde aannemers. En als ze zelf proberen te saneren, moeten ze alles bundelen in een gesloten verpakking. Het is een asbestschrik.
De bureaucratie is hier overweldigend en als je niets meer hebt, hoe kunnen ze het zich dan veroorloven om het te doen?
Dit is een klein kijkje in het leven van meerdere situaties die zich afspelen over de hele planeet. De laatste telling die ik hoorde waren meer dan 1400 branden in de Verenigde Staten. Er zijn ontelbare andere branden over de hele wereld. Samen met aardbevingen en overstromingen is er veel meer dan gebouwen die verloren gaan.
In het geval van Lahaina is de wederopbouw niet eens aan de orde. Hier in Oost-Washing kunnen ze tenminste terugkeren naar hun overblijfselen. Dit is een nuttige stap in de richting van genezing, omdat het hen een plaats geeft om actie te ondernemen en een kans om het gevoel te krijgen dat ze een plek hebben om opnieuw te beginnen.
Al dit onheil is niet het hele verhaal.
Rijdend door het zwartgeblakerde landschap zag ik op willekeurige plekken stukjes groen opduiken.
De planeet wachtte niet op overheidsvergunningen om opnieuw op te bouwen.
Ze deed wat ze het beste kan. Ze was weer aan het groeien.
Verbrandde gebieden ondergaan een reiniging en verjonging. Lentefrisse groene kleuren ontspruiten als een oase in de duisternis van een volgend herfstseizoen.
Het is hoop en een herinnering aan wat we kunnen doen, wie we kunnen zijn en wat er komen gaat.
Het wijst de weg naar een nieuw begin en wat het resultaat kan zijn van het reinigingsproces.
De planeet is klaar om opnieuw te beginnen.
Ze doet het zonder drama, ondanks dramatische gebeurtenissen.
Ze doet het met gratie en zorgt voor een gevoel van ontzag terwijl we baden in haar schoonheid.
Er valt veel te zeggen over een nieuw begin. Het kan moeilijk zijn. En we zullen gekoesterde dingen missen.
Onze harten zullen altijd bij geliefden zijn die we hebben verloren.
Opnieuw wijst Gaia ons de weg.
Er is een nieuwe weg.
We hoeven het alleen maar te zien.
Er is een nieuwe weg.
Nu kunnen we het omarmen.
Mijn hart is bij allen die worstelen met deze verandering.
Moge onze erkenning van deze strijd op de een of andere manier ook helpen om het licht binnen te brengen.
Mogen onze gedachten en daden liefde en mededogen tonen.
Wachtend in de coulissen van de verkoolde overblijfselen is de vonk van inspiratie.
Dit is niet verloren. Het wordt gevonden.
De Phoenix is geboren.
Digger2023
Vertaling: wakkeremensen.org
