Rouwtrauma en verslaving
Door: Jennifer Hoffman – 17 September 2023
Het kan deze week een beetje wild worden met een nieuwe maan op 14 september waarbij alle planeten betrokken zijn. Het herinnert mij aan een stampot-diner, waarbij iedereen een bijdrage levert en samenwerkt om het diner klaar te maken. Dan gaat Mercury de volgende dag direct en voltooit zijn Maagd-retrograde. Nieuwe manen zijn geweldig voor een nieuw begin, maar er is zoveel aan de hand dat het een multidimensionaal proces zal zijn van heen en weer bewegen, op en neer, in en uit, terwijl we ons afstemmen op verschillende energetische frequenties en trillingen. allerlei verschillende doeleinden. Ik noem dit een ‘one size fits all’ nieuwe maan, omdat deze voor ieder wat wils heeft en elke planeet betrokken is.
Als het voelt alsof alles sneller gaat en je overweldigd wordt door de energie, dan is dat omdat het zo is. Maar het gaat niet sneller vooruit, alles komt samen – dat is het energiethema van september. Dit is de energie die rond een specifiek punt samenkomt en dat kan onze bedoeling zijn. Dan helpt het ons om zowel de oorzaak als de oplossing te zien, hoe we ergens zijn gekomen en hoe we kunnen vertrekken. Wat alles intenser maakt, is dat het allemaal tegelijkertijd op individueel en collectief niveau gebeurt. We krijgen dus een dubbele en zelfs drievoudige dosis actie bij elke energiebeweging.
Het is intens, overweldigend en vermoeiend, en het is de energie van deze tijd, dus het enige wat we kunnen doen is eraan wennen, comadutjes doen als dat nodig is, en meer energiebewust worden, want alles draait op dit moment om energie en dat geldt ook voor onze verslavingen, pijn, trauma en verdriet, het onderwerp van de nieuwsbrief van deze week.
Het energiebewustzijn stijgt naar het collectieve bewustzijn en hopelijk zal het leiden tot een begrip van hoe energie onze levens, keuzes en fysieke en emotionele realiteit beïnvloedt. Nu hoor je de hele tijd termen als energiefrequentie, vibratie, hoge vibraties, resonantie en afstemming, maar dit is relatief nieuw. Lange tijd kregen degenen onder ons die over energie spraken (ik sinds 2003) een oogrol of schouderophalen. Mensen wilden er niet over nadenken of praten, want totdat we echt een piekniveau van 5D-integratie bereikten, was onze primaire energiebeweging en ons bewustzijn emotioneel. Maar met 5D hebben we een veel groter energiespectrum om mee te werken en we opereren op een niveau ver boven emoties, hoewel onze emoties de manier zijn waarop we energie verwerken, dus zij zijn er ook bij betrokken.
Wat gebeurt er als we onze emotionele energie niet in balans kunnen brengen met ons verdriet, trauma en pijn en onze spirituele energieverbinding niet klopt? We wenden ons tot verslavingen om de energietekorten op te vullen en we kunnen aan alles verslaafd zijn – het is niet een kwestie die alleen betrekking heeft op verslavende stoffen zoals drugs of alcohol, we kunnen ook verslaafd zijn aan onze eigen emoties, maar ook aan mensen, energieën, dingen, resultaten en onze eigen schuld, schaamte en verdriet.
Verslavingen beschrijven alles waar we geen controle over hebben, waar we onze wil aan hebben overgegeven. Als je verslavingen hebt, weet je dat zij de controle hebben, dat zij de leiding hebben en bepalen hoe jij je leven zult leiden. We staan werkelijk machteloos tegenover onze verslavingen als we dit energiepatroon en deze gewoonte niet begrijpen of niet weten hoe we ermee om moeten gaan.
Ik kende ooit iemand die verslaafd was aan winkelen. Ze gaf duizenden dollars uit aan kleding, schoenen en sieraden tijdens haar dagelijkse boodschappen, en dit was vóór de dagen van internet. Toen ze het maximale uit haar creditcards had gehaald, kreeg ze nieuwe onder verschillende namen. Ze had een geheime postbus waar haar post naartoe werd gestuurd, zodat haar man de creditcardrekeningen niet kon zien.
Haar kasten stonden vol met nieuwe, ongedragen kleding met kaartjes, en ze kocht er nog steeds meer. Ze dreef haar familie naar het faillissement, maar ze kon niet stoppen. Budgetteren was geen optie; ze kocht dure sieraden, merkkleding en alles waar ze zin in had. Ik ging een keer met haar winkelen en er was een uitverkoop van een nieuw merk shapewear.
Er lagen tien pakjes in de prullenbak en ze kocht ze alle tien. Ik vroeg haar waarom ze niet een of twee pakjes kocht en ze keek me alleen maar een beetje beschaamd aan. Ze wist wat ik bedoelde, maar ze kon me geen antwoord geven. Eén of twee was niet genoeg, ze moest ze allemaal hebben. En de volgende dag zou ze nog meer kopen, omdat de leegte van verdriet die door het winkelen van vandaag werd opgevuld, morgen leeg zou zijn.
In die tijd werd ze een ‘shopaholic’ genoemd, iemand die verslaafd was aan winkelen. Wat haar gedrag dreef, was een diepe, drijvende behoefte aan aandacht, om zich speciaal, geliefd en gewaardeerd te voelen. Winkelen was het enige waar ze blij van werd en dingen voor zichzelf kopen vulde het emotionele zwarte gat in dat werd gecreëerd door ouders die geen aandacht aan haar schonken, niet aan haar behoeften voldeden en haar negeerden.
Elke verslaving is een krachtige drang om gedrag te vertonen dat we niet begrijpen of niet kunnen controleren, maar het is de combinatie van een emotionele behoefte samen met een energetisch trauma dat we rouwen, wat een opening creëert voor verslavend gedrag.
De echtgenoot van een goede vriend komt uit een tamelijk rijke familie, maar hij is het ‘zwarte schaap’, het ‘andere’. Terwijl de andere familieleden betrokken zijn bij het familiebedrijf, besluit hij loodgieter te worden. Toen ze naar de universiteit gingen, ging hij naar de handelsschool – en hij heeft er geen spijt van. Maar hij heeft veel pijnlijke herinneringen aan zijn jeugd, hoe hij zich altijd anders voelde, buitengesloten, genegeerd en niet op dezelfde manier werd erkend door zijn ouders. De ouders speelden favorieten met hun kinderen, en hij was geen favoriet. Ze deden dingen zoals zijn verjaardag negeren of die niet op dezelfde overdreven manier vieren als met sommige van zijn broers en zussen.
Ze waren openlijk kritisch over hem in het bijzijn van de familie. Ze erkenden zijn prestaties niet en bagatelliseerden zijn prestaties. Om de een of andere reden werd hij de zondebok van de familie en namen de ouders de leiding. Nu vind ik dat echt verwerpelijk en dit is kindermisbruik; Waarom ze het deden weet ik niet zeker, maar het heeft zijn stempel op hem gedrukt.
Hij is een vriendelijke, liefdevolle persoon die alles voor je zou doen. Hij is de persoon die je op elk moment en om welke reden dan ook kunt bellen, en hij zal komen opdagen. Er is iets vertederends, zelfs aantrekkelijks aan zijn energie, maar zijn vriendelijke aard verbergt zijn geheime trauma en verdriet. Als je enige tijd bij hem in de buurt bent, weet je dat hij verslaafd is aan het drinken van alcohol – heel veel. Hij brengt het grootste deel van zijn dag door in een semi-staat van dronkenschap, wat niet veilig of raadzaam is. Hij verbergt zijn verdriet achter de verdovende werking van enkele tientallen biertjes en als je er met hem over praat, wordt hij boos.
Dit soort verslaving kan worden gezien als een morele mislukking, maar het is veel meer dan dat. Het is de actie van iemand die zijn verdriet niet kan verwerken, die de pijn van zijn trauma niet kan erkennen of oplossen, zodat hij iets vindt om de verschrikkelijke emotionele last die hij met zich meedraagt te verdoven.
Hier is nog een voorbeeld.
Een vriend van mij werkt heel hard – heel, heel hard. Sterker nog, hij geeft een nieuwe betekenis aan het woord ‘workaholic’. Hij werkt alle uren van de dag, de nacht en in het weekend. Als hij niet bezig is met het verbeteren van een proces, bedenkt hij nieuwe ideeën en concepten voor processen. Hij is een software-ingenieur en een van de slimste mensen die ik ken, maar hij is moeilijk te leren kennen omdat hij de hele tijd werkt.
Als je hem niet goed kent, zou je zijn toewijding en werkethiek bewonderen. Als je hem en zijn geschiedenis kent, weet je dat twee dingen hem drijven: zijn angst voor armoede en zijn verlangen om zoveel geld te hebben dat niemand hem pijn kan doen. Als kind ervoer hij extreme armoede, het soort armoede waarover je leest in de voormalige Sovjet-Oost-Europese landen, waar hij in huizen woonde zonder elektriciteit en zonder verwarming in het koudste winterweer. En dat hij elke situatie onder controle had, kwam voort uit een jeugdtrauma dat hij op jonge leeftijd had opgelopen en dat hij niet kon voorkomen, en niemand geloofde hem. Samen creëerden ze een dodelijke combinatie die uiteindelijk een enorme hartaanval veroorzaakte, omdat zijn lichaam niet kon functioneren zonder de juiste voeding, slaap en vreugde die hij zichzelf ontzegde.
Met dit soort verslaving was er nooit genoeg, niets was ooit af, er waren altijd nieuwe wegen om te verkennen en te overwinnen, en hij kon altijd nog een paar nullen toevoegen aan het saldo op zijn bankrekening. Toen ik hem een keer vroeg wat volgens hem ‘genoeg’ geld was, glimlachte hij en antwoordde: ‘Hoeveel is dat?’
En toen ik grapjes maakte en zei dat de mate van obsessieve focus die hij aan zijn werk kon geven waarschijnlijk voortkwam uit een ernstig trauma dat hij als kind had meegemaakt, kreeg hij tranen in de ogen en moest hij wegkijken. Ik wist toen nog niet dat ik zojuist zijn waarheid hardop had uitgesproken. Aan de buitenkant is hij een zeer gerespecteerde professional in zijn branche, hij is zeer succesvol en zeer rijk, maar hij ziet zijn leven niet op die manier omdat zijn verdriet een altijd aanwezige herinnering is aan zijn trauma en zijn pijn die hij nooit kan oplossen.
Ik heb altijd geleerd dat zielswonden in het tweede energiecentrum, het tweede chakra, een potentieel voor verslavingen en verslavend gedrag creëren. Dit energiecentrum controleert onze creativiteit en bepaalt ook hoe we onszelf waarderen. Wanneer we worden gemarginaliseerd, afgewezen, in de steek gelaten of genegeerd door de mensen op wie we rekenen om ons gevoel van eigenwaarde op te bouwen, zoals ouders en familieleden, ontstaat er een emotioneel zwart gat dat we met alle mogelijke middelen zullen opvullen. Het emotionele zwarte gat is het resultaat van energetisch trauma en de afdruk ervan van verdriet, en het proberen dit te vullen wordt ons levensdoel en het doel van alles wat we doen.
En als dat emotionele zwarte gat in de vroege kinderjaren begint, zijn we tegen de tijd dat we volwassen zijn wanhopig op zoek naar manieren om te voelen dat we het recht hebben om te bestaan, om ons gewaardeerd en gevalideerd te voelen, door onze creatieve energie naar binnen te keren om onze pijnlijke behoefte aan emotionele heelheid. Als we geen emotionele heelheid in onszelf kunnen vinden, zullen we iets vinden dat dit wel kan creëren. We zullen gewoonten, gedragingen, substanties en oplossingen introduceren die we gebruiken om de pijn van die door verdriet veroorzaakte energiekloof te verdoven, en dan wordt wat daarin slaagt een gewoonte die snel in een verslaving verandert. De haast om iets leuks te kopen, het verwarmende effect van alcohol, de gedachteloze ruimte die door drugs wordt gecreëerd, al deze dingen dienen een doel: ze verdoven ons voor de pijn van ons nooit eindigende verdriet en het trauma uit het verleden.
Wanneer onze creatieve energie wordt gekaapt om onze eigen minderwaardigheidsgevoelens te genezen en de stem van schaamte, schuldgevoelens en trauma het zwijgen op te leggen, wordt ons verdriet een magneet voor alles waarvan we hopen dat het ons zal helpen ons beter te voelen. Dus proberen we een einde te maken aan de pijn door hem iets te geven waardoor hij beter wordt, en dat werkt een tijdje. Maar als het verdriet weggaat, wat moeten we dan doen, zodat we meer pijn creëren en dan meer nodig hebben van datgene waardoor het beter voelt. Zoals je kunt raden, gaat dat snel over in een verslaving, omdat het verdriet een bodemloze put is die niet ophoudt met pijn te doen totdat het weer een maaltijd krijgt, terwijl het eigenlijk een energetische reset nodig heeft.
Verslaafden zijn niet alleen drugsgebruikers, het zijn mensen die elke vorm van afleiding van hun pijn zoeken en zich bezighouden met een verscheidenheid aan gedragingen, zoals extreme sporten, winkelen, drinken, diëten, eten, werken, pillen en meer. Het soort verslaving doet er echter niet toe, omdat het allemaal op hetzelfde doel gericht is: we willen verlichting van het verdriet, ons heel, compleet, pijnvrij en gelukkig voelen en we willen dat het verdriet stopt. We zijn energetisch onvolledig en getraumatiseerd, we rouwen om iets dat we hebben verloren, dat ons is ontzegd, iets dat is gebeurd, wat iemand wel en niet heeft gedaan, en we kunnen niet leven met de herinnering en al zijn energetische echo’s. En we moeten het probleem op elke mogelijke manier oplossen. Omdat we ons niet kunnen voorstellen dat geluk en heelheid op de lange termijn plaatsvinden, stellen we onszelf tevreden met kortetermijnuitbarstingen van verhoogde bevrediging, een snelle uitbarsting van endorfine om ons beter te laten voelen. Alles wat de energiekloof van verdriet voor ons opvult.
Het probleem hiermee is dat we net zo verslaafd raken aan onze pijn, trauma en verdriet als aan alles wat we gebruiken om het tijdelijk te verdoezelen. Dus de dingen die ons verdriet bezorgen, moeten bestaan om ons een reden te geven om aan de oplossing deel te nemen. Dat is de reden waarom we de neiging hebben om relaties, mensen en levenssituaties te ontkrachten als dat is wat we in het verleden hebben geweten. Het is onze comfortzone; het bevordert onze overtuiging dat we het slechtste verdienen, omdat dat is wat we altijd van anderen hebben geweten of ontvangen. Of we gaan deze relaties aan om te proberen ze te genezen en te transformeren, om aan onszelf te bewijzen dat we iemand kunnen veranderen en dat dit ons zal rechtvaardigen en ons lijden zal valideren.
Het is een vicieuze, zichzelf in stand houdende cyclus die niet vanzelf eindigt en vaak slecht afloopt. Verslavingen worden vaak aangepakt door te proberen de verbinding met de stof, zoals drugs of alcohol, te verwijderen, maar dat heeft betrekking op het fysieke aspect en een deel van het emotionele aspect. Wat de verslaving volledig zal oplossen is het oplossen van het energetische aspect – het verdriet en de energie die het veroorzaakt. Alleen dan kunnen verslavingen werkelijk genezen en opgelost worden, want zonder het verdriet is er geen emotioneel element en zonder het emotionele element dat de energiekloof en zwarte gaten creëert, is er geen noodzaak voor de verslaving.
Dit kan de zaken enigszins te simpel maken, vooral als het om de fysieke aspecten van verslaving gaat, maar als dit op de een of andere manier met jou resoneert, weet je dat dit complexe proces een fundamentele bron heeft en dat is verdriet dat gepaard gaat met een of ander trauma. Beoordeel je trauma hier niet, het kan elk soort trauma zijn of iets dat we als traumatisch hebben ervaren. Een oordeel of kritiek, een hard woord, oneerlijk behandeld worden, een verlies of een onvervulde behoefte kunnen allemaal bronnen van trauma en verdriet worden.
Zielwonden zijn het resultaat van het energetische trauma dat we in dit en in andere levens ervaren. Ze ontstaan wanneer we uitdagende levensomstandigheden ervaren, zoals verlating, verraad, vervolging, de dood, ons in de steek gelaten voelen door God, en door dingen die ons en onze dierbaren overkomen waardoor we ons hulpeloos en machteloos, oncontroleerbaar en ineffectief voelen.
Ze hebben een sterke pijnenergiesignatuur die onze realiteit kan domineren, zodat alles wat we doen gericht is op het verlichten van de pijn, zelfs voor een kort moment. Het diepe verlangen naar heelheid kan ons ertoe dwingen ‘valse congruentie’ te creëren, en hier worden verslavingen de perfecte oplossing, waarbij we proberen de gaten in de vreugde op te vullen met alles waarvan we denken dat het de pijn op dit moment zal verlichten. Het probleem daarmee is dat het de pijn op de lange termijn niet geneest, dus we hebben er meer van nodig om de gaten op te vullen, dit is wat verslavingen veroorzaakt.
Tenzij we begrijpen dat onopgelost en niet onderkend verdriet de bron van deze pijn is en die bron eerst kunnen aanpakken, zal elke intentie die we hebben om onszelf te genezen niet werken. Het is alsof je een dieet volgt en overdag gezond voedsel eet, en ’s avonds dan verslaafd bent aan twinkies, chips en frisdrank. De echte bron van genezing is het erkennen van het verdriet en het oplossen van de energie die het veroorzaakt. Dan kunnen we de energietekorten helen en de verslavingen loslaten, omdat we ze niet langer nodig hebben.
Ieder van ons rouwt om iets – dat is wat ik onze geheime zorgen en stille tranen noem. Het lied dat je aan het huilen maakt als je het hoort, een herinnering die je probeert te vermijden, iets dat in het verleden is gebeurd en waar je nog steeds boos over bent, de spijt die je hebt, het maakt allemaal deel uit van je verdriet. Er zal verdriet zijn, maar het hoeft niet de destructieve, zichzelf in stand houdende cycli van trauma en verdriet te worden die uitgroeien tot verslavingen die zelfdestructief gedrag aandrijven dat we niet kunnen stoppen.
Zodra we de energetische relatie tussen trauma, pijn, verdriet en verslavingen begrijpen, kunnen we een pad naar genezing en heelheid creëren en deelnemen aan een authentieke genezingsreis waarvan de uitkomst het genezen, hele, vreugdevolle en congruente leven zal creëren waar we op hoopten. De dag mag de onze zijn en dat kan ook zo zijn, wanneer we het verdriet genezen.
Jennifer Hoffman
Vertaling: wakkeremensen.org
