Een Punt Van Licht In De Geest Van God
Door: Nicky Hamid – 12 Maart 2023
Neem je tijd met deze.
Toen ik als jongetje in mijn eerste meetkundeles in de eerste definitie begreep dat als ik een punt op een bladzijde maakte en vervolgens een ander punt ergens op de bladzijde zette, dat de kortste afstand tussen die twee altijd een “rechte lijn” was, was ik ontzet.
Ik was niet alleen ontzet door de magie ervan, maar ook door het besef van de ervaring van het bewegen van een punt (dat oneindig was) naar een andere oneindige plaats waar dan ook, dat rechte lijnen konden worden gecreëerd. Ik moest ook gebogen lijnen en zigzaglijnen proberen om te ervaren dat er andere manieren waren om er te komen (van A naar B) maar dat de meest directe en kortste weg op mijn bladzijde altijd een rechte lijn was….. …. Het was merkwaardig, opwindend, diepgaand, verbijsterend en verbijsterend allemaal samen.
Wat is het punt en waar is het punt? Ah, dat waren de echte vragen. En ze riepen levenszoekende vragen bij me op direct vanuit die onschuldige, diepe gevoelens van mijn jongensjaren.
Door mijn bewustzijnsreis zeefde ik de zigs en de zags van de zoektocht naar het punt, de ervaring van oneindigheid in de wereld, en ik leerde stukje bij beetje dat tegenover zo’n uitademing een inademing moest staan.
Uiteindelijk viel het kwartje dat elke inademing (meditatie) me naar het oorspronkelijke punt op de bladzijde (het eerste punt) bracht. Als ik naar binnen ging, naar het kleine, werd ik in feite groter, meer, niet minder.
Omgekeerd, hoe meer ik me identificeerde met iets of iemand in mijn werkelijkheid (mijn uitademing) hoe groter het werd en hoe kleiner ik mezelf ervoer. In mijn uitademing. Ik kon ’s nachts naar de sterren kijken en me proberen voor te stellen dat de ruimte oneindig was (eeuwig doorging), en ik ervoer mezelf als zeer klein tot bijna op het punt van verdwijnen.
Uitademing: Nu, van waar ik sta (of zit) kan ik een punt trekken van waar ik BEN en kijken naar of focussen op iets in mijn 3D ervaring (bv. een blad aan een tak aan een boom, op de hele boom in de Aarde, op een planeet, in een zonnestelsel, in een sterrenstelsel, etc, etc…) en als ik in het blad ga, de cellen, de moleculen, de atomen, de lichtdeeltjes, het punt, ga ik plotseling op in het volste van Al wat ik BEN.
Inademen: Nu kan ik van waar ik sta (of zit) terugstappen in mijn hartcentrum en als ik in de draaikolk ervan ga (van subtieler en subtieler gevoel, kan ik patronen van licht zien, als mandala’s, dan deeltjes van licht, en dan als een zwart gat of een kleinste oog, een punt van niets, en ik ga plotseling op in het volste van Al wat ik BEN. En het Universum met al het mogelijke erin is in mij.
Dus hoe ik ook kijk, het punt is IK BEN. Ik ben overal in de wereld en de wereld is in mij.
Ik ben een Punt van Licht binnen de Geest van God.
En er is geen punt, het IS gewoon.
En wat is er gebeurd met mijn rechte lijn.
Het bestaat niet zozeer omdat ik niet meer “probeer” van A naar B te gaan op een of andere zoektocht naar iets in het bijzonder. Ik teken niet langer een tweede stip op de bladzijde van mijn Leven.
Want ik herinner me het Oneindige, het Punt van LICHT, IK BEN.
In de Eenvoudige Onschuld van het Zien. Zijn en Spelen is er een vreugdevol weten.
Blijf Schijnen Geliefden
Ik hou zo van jullie,
*********************
PS. En hier en NU staan we voor de laatste keuze om de laatste lineaire stap terug naar ZELF te zetten.
Of verder te spelen met de oneindige mogelijkheden van zig en zag en lusvormige reizen die beschikbaar zijn in de dichtere “3D” ervaringen.
Nicky Hamid
Vertaling: wakkeremensen.org
