HET DILEMMA VAN EEN ZIEL / 9 maart 2019 / Elias

HET DILEMMA VAN EEN ZIEL

9 maart 2019 / Elias

Ook al begrijpen nog heel veel mensen het niet: het is inderdaad zo dat elk mens zelf kiest wanneer en hoe hij of zij uit het aardse lichaam vertrekt. Dat besluit ligt bij onze ziel, ons Hoger Zelf. De manier waarop een mens zich voorbereidt op de 'dood' kan gepaard gaan met veel pijn en lijden, of met een dergelijke graad van dementie bij ouderen, dat er sprake is van een totale afhankelijkheid. 

Als we weten dat een ziel alle situaties die er maar in de dualiteit te beleven vallen ook daadwerkelijk wenst te ervaren, dus ook de duisternis, dan vallen veel stukjes van de grote puzzel al op hun plaats en wordt het makkelijker om te stoppen met oordelen en veroordelen, makkelijker om alles te aanvaarden zoals het is.

We kunnen het ook zien als een uitdaging die we zelf zijn aangegaan omdat we op voorhand wisten dat, ondanks het beleven van de duisternis en het vergeten van onze Goddelijkheid in de dualiteit, wij uiteindelijk het Licht weer zouden terugvinden, het Licht weer zouden worden, het Licht wat we in feite zijn.

Een ziel kan ook besluiten om zich terug te trekken uit een heel jong lichaam. Dit komt vaak voor omdat deze kinderen geïncarneerd zijn om door hun lijden en vertrek hun ouders te helpen om spiritueel te ontwaken.

Ik heb ook meermaals meegemaakt dat een ziel van een kind een tijdlang als het ware besluiteloos blijft op dit punt, nog niet kan kiezen om te blijven of om te gaan. Veelal is het zo dat de ziel ook nog niet volledig in het lichaam is geïncarneerd. In zo'n geval is het belangrijk om met de ziel, maar ook met de ouders te kunnen samenwerken. Dat laatste is helaas niet altijd mogelijk:

4 januari 2014 – Van een vriendin uit Genève krijg ik behalve nieuwjaarswensen ook te horen dat het drieënhalfjarig kind van haar broer met een ernstige vorm van leukemie in een ziekenhuis is opgenomen. Ook haar bejaarde moeder kwam daar met een shock terecht. Ze vraagt natuurlijk of ik voor het kind iets kan doen. Daar de ouders van het meisje ook een enorme klap hebben gehad, stel ik voor om naast het kind en de grootmoeder ook de ouders healing te sturen.

Ik schrijf meteen terug en vraag om een foto. Om haar moed in te spreken vertel ik  over een ander geval waarmee ik recentelijk op afstand heb gewerkt en waarbij een stervende het heeft overleefd, de broer van een andere vriendin in Nederland en dat het met die persoon nu goed gaat. Maar ik schrijf ook dat we nooit iets kunnen garanderen omdat de beslissing over leven en dood altijd bij de ziel ligt en dat ik elk werk in Gods handen leg. Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.

Nu is misschien een dergelijk ziek kind wel een van de meest heftige uitdagingen waar een mens in zijn leven mee kan worden geconfronteerd. Ouders kunnen extreem lijden bij het zien van de strijd die in het lichaam van hun kind plaats vindt, een proces waarbij hun engel soms heftige pijnen moet ondergaan.

Dat er achter deze realiteit nog een andere plaats vindt, weet en ziet nog niet iedereen. Daarom heb ik ervoor gekozen om die andere kant ook eens te belichten, zodat ouders hun kind in overeenkomstige processen beter kunnen ondersteunen.

Ik vraag hulp aan Jezus hoe ik deze zaak het beste kan aanvatten.

7 januari 2014 – 
Jezus: “Als ik naar dat kind kijk, dan zie ik dat het een zeer waardevolle taak op zich heeft genomen. En dat betreft haar omgeving. Door haar heel sterke ziekteprocessen wordt haar hele omgeving in beweging gebracht. De ouders kunnen hier heel veel doen door in diepe acceptatie te gaan. Het kind staat op een tweesprong. Dat betekent dat het nog niet zeker is welke kant het zal opgaan en of ze voor het leven zal kiezen. Als het de ouders lukt helemaal los te laten en het geheel in Gods hand te leggen, ook het kind in Gods te hand te leggen, dan kan dat kind ook hier blijven. In het geval dat de ouders haar blijven vasthouden en in hun nood blijven staan, dan zal het kind de weg naar vernietiging moeten vervolgen.

Je kunt hier zeer veel doen door positief op de ouders in te werken. Toon hun hoe ze kunnen loslaten en wat acceptatie betekent. Eigenlijk zijn het de ouders, die je nodig hebben. Je taak betreft minder het kind maar de instelling van de ouders. Bekijk dat eens heel goed, ook als je met het kind werkt en het kind in haar processen voert, zijn het eigenlijk de ouders die hulp nodig hebben. Vergeet dat niet, want daar bevindt zich je feitelijke taak".

Elias:  "Als ik het goed heb begrepen: Het Christuslicht niet meer 'sturen' maar enkel mijn hart openen en alles laten gebeuren, wat wil gebeuren".

Jezus:  "Dat is juist, want hier gaat het om een heel sterke 'genezing' van een situatie. Op aarde zijn er veel toestanden waarin mensen door de processen van anderen in beweging kunnen gaan. En dat noemen wij 'genezende situaties'. Ze worden praktisch door hun omgeving op gang gebracht. Hier speelt het kind de rol van genezer. Je mag met het kind werken als je haar met mij in contact brengt zodat dan gebeurt wat er moet gebeuren.

De ziel van het kind ontvangt op deze manier nieuwe informatie en weet dan in hoeverre ze deze weg nog moet vervolgen. Het is een weg die genezing voor alle betrokkenen mogelijk maakt, ook voor het kind, want ze heeft zich ter beschikking gesteld om de ouders in hun innerlijke processen te voeren. Dat betekent ook voor het kind een grote zegen. Dat gaat gepaard met veel dankbaarheid en waardering waardoor de ziel ook naar een hoger niveau wordt getild. Zeer waardevol".

Ik ben dan aan de slag gegaan met aanvankelijk dagelijkse healing op afstand. Van haar hele entourage is er maar een persoon spiritueel ontwaakt: de tante die me voor healing had benaderd. Daarom stuurde ik haar Jezus' channeling per e-mail met de vraag om met haar broer, de vader, over deze dimensie van de ziekte te praten. Ze antwoordde dat dit volstrekt onmogelijk was omdat haar broer deze informatie niet zou begrijpen en aanvaarden en enkel vertrouwen had in de chemotherapie waar het kind ontzettend onder leed. Zo bleef er voor mij niets anders over dan ook de ouders op afstand genezing te blijven sturen.

  

14 februari 2014.

De berichten uit Zwitserland zijn somber. Ik hoor dat het met het kind zeer slecht gaat, dat ze koorts heeft door de chemotherapie en dat ze in een steriele kamer is gelegd.

Haar broer kan het kennelijk niet meer verwerken. Hij verzet zich tegen alles wat spiritueel is en vindt dat God een ware schoft is om een kind zo te laten lijden. Dus kan ze het wel uit haar hoofd laten om haar broer in te lichten over alles wat ik haar heb geschreven en wat ik doe. Hij zou er alleen maar pisnijdig door worden, denkt ze. Ze schrijft dat hij en zijn vrouw extreem lijden en dat de hele situatie ook voor haar niet makkelijk is.

Dan vraag ik Jezus wat mijn healing heeft kunnen bewerkstelligen.

19 februari 2014 – 
Jezus: "De ziel van het kind staat hier en zegt duidelijk: Ik voel verlichting maar er ligt nog steeds een zekere druk op mijn ziel en deze druk moet weg. En als ik dieper in mijn processen kijk, dan zie ik nogal wat lasten uit andere levens, die nu sterk omhoog komen. In vorige incarnaties was er vaak sprake van verkrachting en ik zie me als slachtoffer van zo'n misbruik en ik stierf er door. En deze verkrachtingservaringen hebben zo'n sterke innerlijke vernietiging teweeg gebracht, dat mijn ziel in dit leven niet bereid is om helemaal te incarneren. Ook mijn ziekte is mede oorzaak van het feit dat mijn ziel nog niet geheel in mijn lichaam is gestapt. Daarom vraag ik Elias om mij te helpen zodat mijn ziel helemaal in mijn lichaam kan incarneren. Voor mij zou dat genezing betekenen. Zo niet is mijn toekomst hier erg onzeker. Ik kan me energetisch niet opbouwen omdat ik nog teveel aspecten van mijn ziel mis. Help me alsjeblief".

Elias: "Kan ik dat ook op afstand doen, of moet ik hiervoor ter plaatse zijn"? (Het kind ligt in een ziekenhuis op wel duizend kilometer van waar ik me nu bevind).

Jezus: "Het is wel degelijk mogelijk om op afstand te werken. Maar een ding moge duidelijk zijn. Als de ziel niet geheel geïncarneert, is er geen genezing mogelijk. De ziel moet zich compleet in het lichaam bevinden. Maar het zal voor jou een moeilijke opdracht zijn om dat te bereiken, want de ziel blokkeert omdat ze in andere levens zoveel pijn heeft ondergaan. Daarom staat ze nu op de rem en wil zich niet met dit leven confronteren. Dit betekent niet dat het leven dat zelf ook niet wil, dat is absoluut niet zo. Maar zolang de ziel zo'n sterke weerstand heeft is er voor dit kind geen vooruitgang mogelijk".

Elias: "Ik heb gehoord dat de vader wegens de ziekte van zijn kind nu regelrecht tegen God revolteert. Kan en mag ik dan nog healing geven"?

Jezus: "De ziel van de vader staat voor me en vraagt je ook om hulp. We zien dat hij extreem lijdt en in een totale onzekerheid verkeert. Jouw opgave is het om hem weer in deemoed en aanvaarding te begeleiden. Werk via gesprekken in op zijn bewustzijn. Hier gaat het minder om healing maar eerder om deze mens bewust te maken van hoe hij reageert. Maak hem bewust hoe hij met de energieën omgaat en dat hij werkelijk sterke duistere krachten aantrekt door te blijven vechten. Weet dat je nu tot hem kunt doordringen en dat je hem de werkelijke waarden kunt bijbrengen. Maar het is ook zo dat hij weer makkelijk in de oude energieën kan terugvallen. Hierdoor is een regelmatige begeleiding noodzakelijk. Dus gaat het hier niet om genezing maar om hem met zijn verkeerd gedrag te confronteren".

Elias: "Gaat dat ook telefonisch"?

Jezus: "Die gesprekken kunnen persoonlijk of telefonisch plaatsvinden. Het is wel belangrijk om hem heel goed duidelijk te maken, dat hij zijn pijn zelf produceert!

Weer heb ik met de tante van het kind overlegd over wat er nu mogelijk is. Nu heeft ze er wel in toegestemd om met haar broer te praten en dit in voor hem begrijpelijke taal.

Natuurlijk roept het geheel weer een aantal vragen op: De ziel van het kind roept om hulp en blokkeert tegelijkertijd. Ik kan me voorstellen, dat een mens om hulp roept maar tegelijkertijd ook die hulp saboteert. Dat dit bij een ziel ook zo kan geschieden is voor mij nieuw. Het is voor mij zeker geen peulenschil, maar ik zal toch alles uit de kast halen om de ziel te overtuigen om te incarneren en daarbij ook concreet helpen, natuurlijk ook de ouders bijstaan om dat proces op een positieve manier te ondersteunen.

Vooralsnog is de uitgang heel onzeker. Maar omdat beide zielen, die van het kind en van de vader mij om hulp hebben gevraagd zal ik met deze nieuwe elementen aan de slag gaan. Voor de moeder van het kind schreef ik een uitvoerig verslag wat ik van dag tot dag gedaan had. Dit met de bedoeling via haar, haar man te bereiken. Volgens de tante stond de vrouw van haar broer toch iets meer open dan haar man. Het bleek echter dat ook de vrouw niets met mijn verhaal had en het dus niet tot de vader van het kind was doorgedrongen. Dat maakte mijn taak niet makkelijker en moest me noodgedwongen beperken tot het werken op afstand met de vader. Ik heb besloten om over dit geval te schrijven om andere ouders in een zelfde situatie te tonen hoe ze met de processen van hun zieke kind en met hun eigen thema's het beste kunnen omgaan.

Ondertussen ging  ik verder met de healing op afstand tot ik Jezus vroeg om een nieuwe stand van zaken. Concreet: "Is het voor mij mogelijk om met haar ziel te communiceren om haar te helpen om helemaal in het lichaam te incarneren? Hoe kan ik haar het beste helpen?"

26 februari 2014 - 
Jezus: "Haar ziel staat hier en wacht. Ze vraagt om hulp. We zien duidelijk dat in haar iets op het punt staat door te breken. Daarmee wil ik zeggen, dat deze ziel zeer wijs en verfijnd is. En het pantser dat ze als een bescherming om zich heen heeft opgetrokken breekt als een harde korst. Dat is helemaal niet zinvol als dat te snel gebeurt. Voor haar betekent dat eerst en vooral hevige pijn en brengt haar in een toestand van moedeloosheid. We zegenen haar, we zegenen haar, we zegenen haar en willen je ook helpen zodat dit pantser langzaam en niet te snel afbreekt.

Als je met haar ziel werkt, kijk steeds opnieuw, dat die beschermingslaag werkelijk in kleine, fijne lagen loslaat. Ga niet te snel in de diepte en kijk goed wat er Hier en Nu nodig is. Haar ziel zegt: 'Als het te snel gaat, dan sterf ik'. En we zien dat haar ziel een te grote schok niet kan verwerken.

Waarom is dat zo? Waarom verliest het pantser deze lagen zo snel? We zien dat de ziel aan de ene kant snel in beweging wil gaan, ze dringt zelfs. Maar aan de andere kant is de mens achter de ziel niet in staat met zoveel processen tegelijk om te gaan. We zien ook het grote proces achter het hele gebeuren. Wat betekent dat alles, waarom heeft de ziel voor zoiets gekozen?

Het antwoord is dat de ziel deze schoksituaties wilde ervaren en wilde leren hoe hier mee om te gaan. Ze wilde leren dat het mogelijk is om zoiets uit te houden en ook ervaren dat, hoe groot de schok ook is, er in de diepte een heel fijne beweging kan ontstaan. We zien hoe zeer de ziel naar deze ervaring verlangt. Daarom is het nodig om hier voorzichtig en op een zachte wijze mee om te gaan. Niet teveel druk geven. Je taak is het om de ziel en de mens hier goed met elkaar te verbinden zodat ze samen zekerheid vinden.

Als  de beschermingslaag langzaam loslaat, gaat de ziel een stukje dieper in het lichaam en opent zich ook meer voor de puur menselijke dimensie en situaties. We zien dat de ziel de schoktoestand nog nodig heeft, ze wacht nog af en komt hier eerst van terug als ze niet meer in die grote onzekerheid verkeert".

Elias: "Wat kan ik nu concreet doen? Het Christuslicht in het pantser laten vloeien"?

Jezus: "Het is van groot belang om het hele wezen telkens weer met Licht te omhullen. Zie dat het Licht de gaten stopt, dat het Licht het pantser stabiliseert. Dan kunnen ook voor de persoonlijke processen beetje bij beetje oplossingen worden gevonden. Dat kan niet gebeuren als het pantser nu breekt, het moet daarentegen rijpen. Van jouw kant is het nodig dat je telkens weer de scheuren in het pantser opvult. Daarnaast kun je met de cellen van het hart werken. Intensiveer het Licht in die cellen. Maar hier ook heel voorzichtig, niet in een klap teveel geven. Kijk telkens weer of het Licht nog vloeit en als dat het geval is, geen verdere impulsen geven. Bekijk de situatie elke twee of drie weken. Geef een kleine impuls, als het nodig is, maar doe het zachtjes aan. Het kind is fijngevoelig en we zien hoe die breuken in het pantser haar telkens weer kracht kost. Als je die scheuren goed opvult, dan wordt ze stabieler, ze zal meer en beter bij zichzelf zijn en zal rustiger in haar processen gaan. Ze vertrouwt je".

Elias: "Als ik om de celkern heen werk, dan ook nog in de celkern zelf werken"?

Jezus: "Het Licht om de celkern moet sterker worden. Later kun je dan in de kern werken, nu zou dat teveel van het goede zijn".

Elias: "Het kind lijdt ook extreem onder de medische behandeling, met name door de chemotherapie".

Jezus: "Ook in dit verband is het belangrijk dat je met het Licht in de cellen werkt. Hierdoor wordt het duistere uit de cellen afgevoerd. Zie het als een soort van reinigingsproces. Het betekent ook dat het lichaam beter met de chemische uitwerkingen overweg kan".

Elias: "Dus een keer per drie weken"?

Jezus: "Eens per drie weken is een goed ritme. Je kunt natuurlijk ook tussendoor nu en dan eens kijken of de energie nog vloeit. Als het Licht stopt geef je weer een nieuw impuls".

Ik houd me dagelijks met het kind bezig en vraag na een tijdje aan Jezus weer om feedback en ook of ik ook al met het DNA van het kind mag werken.

14 maart 2014 – 
Jezus: “Als we haar ziel bekijken dan zien we dat deze een heel fijne structuur bezit. Telkens als je een Lichtimpuls in de cellen plaatste dan werkte dat heel goed. Nu is het nodig dat je er steeds een tweede impuls bijplaatst. De impuls zelf echter niet versterken. Het is hier niet juist om het Licht krachtiger te laten instromen. Dus enkel een zachte tweede impuls geven die nodig is om het Licht tot aan de rand van het hart te brengen. Begrijp je het verschil?"

Elias: “Ja, dat begrijp ik heel goed. Moet ik dat dagelijks of om de twee dagen herhalen?”

Jezus: “Het is heel belangrijk om die impulsen regelmatig te plaatsen. Dagelijks of om de twee dagen is heel goed. Maar werk zacht. Wees behoedzaam en toch is het nodig dat er een tweede impuls geplaatst wordt. En als je in de kern de rode punten op het DNA bekijkt, dan zul je zien dat er nog sterke knopen en onzekerheden aanwezig zijn. Ook hier zeer voorzichtig te werk gaan en niet teveel in één keer losmaken. Het zou waardevol zijn om telkens als jij je met de hartcellen bezig houdt dat je ook met een enkel rood punt op het DNA contact neemt. Dus niet nog meer punten in beweging brengen. Begrijp je dat?"

Ja, intuïtief had ik dat ook wel in de gaten dat hier op alle niveaus heel voorzichtig moest worden gewerkt en vroeg me ook af of ik me al met de donkere vlekken, die ik in het hart had gezien, mocht bezig houden.

Jezus: “We zien in haar hart nog heel sterke onzekerheden. Als jij je op de meest donkere plek concentreert dan zul je zien dat dan bij haar emoties zichtbaar worden. Ook hier niet teveel in één keer. Raak zachtjes dat ene punt aan. En komen er dan emoties los, begeleid haar dan door dat proces. Geef haar wat ze nodig heeft. Neem haar in je armen, geef haar troost, aai haar, voel gewoon wat ze nodig heeft. We zien dat haar ziel werkelijk naar je hulp verlangt en dat je haar veel zekerheid brengt. Je doet dat heel goed. Ze is een heel verfijnd wezen. Ze heeft een heel fijn Licht. Je staat veel sterker in jouw structuur en als je met volle kracht naar haar toe zou werken, dan zou je haar omverblazen. Werk daarom met haar over een langere periode en niet met verhoogde energie."

We zijn weer een week verder. Met het kind gaat het steeds beter, althans volgens haar tante maar ik vraag ook Jezus voor feedback.

18 maart 2014 – 
Jezus: “Haar ziel staat hier en vraagt dat jij haar zegent. Ze staat in een diep proces. De ziel vibreert werkelijk. Ze staat voor je en vraagt om ondersteuning. Ze knielt daarbij. Zegen haar, zegen haar. Ze heeft dat nodig. Jouw energie geeft haar zekerheid. Voor haar is dat alsof je haar bij haar hand zou nemen en zou voeren. Ze is bereid dat te aanvaarden. Hier gaat het niet om ego, ook niet om deemoed. Hier gaat het enkel om vrede. 'Ik zoek vrede', zegt haar ziel en legt zich neer. Jouw ziel treedt naar haar toe en neemt ze liefdevol in haar armen en wiegt ze. 'Ik zal je vasthouden en zekerheid bieden', zegt je ziel. Alles is goed.' Het betekent heel veel voor jullie beiden dat dit zielenproces, die jullie twee verbindt en tussen jullie plaats vindt ook wordt waargenomen."

De vraag van het kind om haar te zegenen verraste me en riep meteen een aantal vragen op. Wat zou het kind nu aan mijn zegen kunnen hebben?

Nog een week later. Als ik me nu verbind met het energieveld van het kind dan zie ik dat haar ziel praktisch volledig in haar lichaam zit en dat ze blaakt van zelfvertrouwen. Van de ene dag op de ander zie ik een heel ander en sterk mens. Ook heb ik de indruk dat ze mijn healing niet meer nodig heeft of niet meer wil. Daarom vraag ik Jezus weer naar zijn visie.

Elias: “Als ik iemand zegen, welke uitwerking heeft dat concreet?"

Jezus: “Elke zegen werkt als een Lichtimpuls. De ziel ontvangt die impuls en wordt daardoor sterker aan haar ware 'Zijn' herinnerd.

Voor meer informatie over de werking van een zegen:

http://www.elias-medium.info/NL/2013-08-16-08-22-32/blog/34-voeding-voor-hoger-bewustzijn

2 april 2014 – 
Jezus: "Wat het kind betreft: Haar ziel staat weer hier en zegt: 'Ik heb je nodig, want er moet nog van alles in mij veranderen. Dat wat er tot nu toe is gebeurd, was voor mij heel waardevol. Maar nu zijn er heel sterke geestelijke stappen nodig.' De ziel siddert letterlijk, ze heeft hulp nodig. Aan de andere kant staat de mens met zijn eigen thema's en zekerheid. Laat nu de mens met rust en werk hoofdzakelijk met de ziel verder. We zien dat heel sterke veranderingsproces van de ziel, maar de mens krijgt hier maar een klein gedeelte van mee en is niet bewust van het thema wat werkelijk speelt.

De ziel van het kind zegt duidelijk dat ze je nodig heeft voor haar volgende geestelijke stappen, Accepteer het zoals het is. Als de ziel om hulp vraagt dan is het duidelijk dat die ook gegeven dient te worden. Geef de ziel wat ze nodig heeft en geef de mens wat die nodig heeft.”

Elias: “Dan toch verder in de cellen werken?”

Jezus: “Het werk met de cellen is buitengewoon waardevol. We zien dat de ziel daarbij vrede vindt."

10 april 2014 –
Jezus: “Het meisje heeft een zeer sterke en rijpe ziel. Het is belangrijk dat haar omgeving begrijpt hoe rijp ze is en dat het kind allen in hun processen brengt. En die processen zijn belangrijk. Maar het is ook zo dat de zielen van de mensen die door haar op deze manier worden aangeraakt ook werkelijk in die processen willen gaan.

Het zou goed zijn als die mensen bewust worden van wat er in werkelijkheid plaats vindt, want het gaat om diepe waarheden en aanwijzingen waarmee ze kunnen werken.

Maar ga voorzichtig te werk. Als iemand die waarheden niet wenst te aanvaarden, laat dan meteen los. Niet proberen met druk en kracht dat alles door te geven. Ga fijngevoelig te werk, zo in de geest van: 'Wil je echt weten wat er hier plaats vindt? O.K. Dan vertel ik je het. Maar als dit je onzeker maakt, dan niet.

We zien duidelijk dat het kind op aarde is gekomen om mensen wakker te schudden, om ze in beweging te krijgen. En toch moet de vrijheid van ieder gerespecteerd worden. Dus geen druk uitoefenen, geen onzekerheid provoceren, laat de mensen zelf kiezen. Wie het horen wil, krijgt het te horen. Wie er niet mee geconfronteerd wenst te worden mag er buiten blijven. Want elke ziel is vrij om zich die waarden te halen die ze nodig heeft en is van niemand afhankelijk. Aan de andere kant is het waardevol om ten minste te proberen de informatie door te geven.”

15 april 2014 – 
Jezus: “Zegen het kind. Er is een vlek op haar ziel die nu duidelijk zichtbaar wordt. Jouw taak is het om in haar ziel die vlek waar te nemen en deze blokkade tot in de diepte te voelen om dan het nodige te doen om de vlek op te lossen.

We zien heel pijnlijke processen die in een ander leven zijn ontstaan en die geblokkeerd zijn. Toen was haar ziel nog niet in staat om ze te verwerken. Nu willen deze processen zichtbaar worden. En als er iets op het niveau van de ziel wordt genezen, dan drukt zich dat ook in het lichaam uit zodat de uitwerkingen hiervan hier ook niet meer terugkomen. Wat dit kind betreft is dat nu nog niet zeker.

Daarom is het van groot belang dat je in de diepte op het zielenniveau van het kind gaat werken. Help haar totdat ze in staat is om los te laten. Zo niet, zal ze steeds opnieuw in pijnlijke processen treden. Het betekent veel om haar daarvan te verlossen. Jouw opdracht: Duik in haar systeem, praat met haar ziel en laat dan weer alles los. Vaak is het enkel nodig dat wordt waargenomen wat er gebeurt. Door dat erkennen kan de blokkade vertrekken. Werk dus met haar ziel en doe dat via haar hart. De ziel is altijd in het hart verankerd. Zo kan het kind via haar hart een nieuw begin maken. Kijk naar het Licht van haar ziel en stel vast wat de ziel nodig heeft. Hoe gaat ze met haat behoeften om? Kijk ook of ze iets op materieel niveau nodig heeft.

Als we nu naar haar ziel kijken dan zien we dat ze voor negentig percent in haar lichaam is gestapt. En deze negentig percent zijn werkelijk heel, heel belangrijk. De ontbrekende percenten zullen stapsgewijze de komende jaren worden geleverd. Dat is nu niet belangrijk. We zien ook dat haar ziel nu bereid is om zich met het leven te confronteren. Ze accepteert het leven op aarde. Ook voor jou is dat heel belangrijk, want jij was het, die haar ziel heeft ondersteund om tot het punt te komen waarop ze het leven op aarde wilde voortzetten. En je zult ook verder voor deze ziel natuurlijk nog een beetje verantwoordelijkheid willen nemen.”

Wow, een bevestiging van Jezus dat ik mij niet had vergist toen ik van de ene dag op de andere zag dat eindelijk de ziel in het lichaam was geïncarneerd. Het ontbreken daarvan maakte het overleven volgens Jezus onmogelijk. Bovendien zijn de ouders uiteindelijk toch iets in beweging gekomen. Dat alles maakt naar mijn inschatting nu complete genezing mogelijk. En natuurlijk neem ik mijn verantwoordelijkheid en werk nog altijd verder met het kind, zij het wat minder intensief. Van de tante verneem ik dat het met haar nichtje langzaam beter gaat.

23 juli 2014 -
Jezus: "Het is nu belangrijk om met andere orgaanstructuren te gaan werken, vooral met de lever, de nieren en de milt. Je werk met de hartcellen heeft haar meer zielenbewustzijn gebracht. Maar dat kun je nu wel even loslaten omdat ze met voldoende energie zijn opgeladen. Nu is het zaak om meer lichamelijk verder te werken. Dat betekent veel voor ons. Maar dat zal ook reacties teweeg brengen en die kunnen vaak onzekerheid en angst tot gevolg hebben. Maar er is geen genezing zonder reacties mogelijk. Begrijp je dat?"

Elias: "Moet ik ook verder naar de donkere vlekken op haar ziel en naar de rode punten op haar DNA kijken, of me enkel op de orgaancellen concentreren?"

Jezus: "Dat is momenteel inderdaad voldoende. Je zult zien dat dit weer zal veranderen. Het is een complex geheel en veel ziekten hebben regelmatig werk op bepaalde plekken nodig om je dan weer met een ander orgaan of plek bezig te houden. Dat is voor het systeem van het lichaam ook heel belangrijk. Want het lichaam went snel aan een bepaalde behandeling en vindt die grote toevoer aan energie op een bepaalde plek wel prettig.

Daarom is het belangrijk om regelmatig te wisselen, zodat het lichaam weer zelf aan de slag kan gaan. Je zult zien dat het lichaam met onzekerheid reageert, zo ongeveer, nu krijg ik mijn dagelijkse hoeveelheid energie niet meer, nu krijg ik al die aandacht niet meer en het begint in eerste instantie te wenen. En dat is goed, want telkens als het lichhaam vaststelt, dat er iets ontbreekt dan komt het weer langzaam in een eigen proces en zal trachten die energieën zelf te regenereren. Daarom is het van belang regelmatig te veranderen zodat de energie naar andere plekken kan vloeien. De daaruit resulterende onzekerheid van het lichaam brengt dan het hele metabolisme weer op gang en het proces evolueert in een andere richting. Observeer nauwkeurig wat er gebeurt, werk niet met symptomen, dat zou de gaten weer openen die je gesloten hebt, want die sterke onzekerheid zou er door kunnen wegvloeien. De gesloten gaten betekenen dat de symptomen zichtbaar zullen worden."

Elias: "Er is ook nog een andere healer in Zwitserland die met het kind werkt en aan wie men goede resultaten toeschrijft. Komt zijn werk niet in conflict met het mijne?"

Jezus: "Het is altijd wat moeilijk als meerdere genezers met een mens werken. Wij bevelen dat zeker niet aan. Maar we beschermen jouw werk, zodat die van buiten uit niet in het gedrang komt. Wij beschermen je werk en geven je de kracht die nodig is om het geheel in een positieve richting te voeren, zodat jullie niet tegen elkaar bezig zullen zijn. Zo kan ieder met zijn eigen specialiteit werken zonder dat het kind er onder lijdt. Wees niet bezorgd, wij letten daar goed op."

Elias: "De moeder van het kind is nu al langer dan een week op de hoogte van mijn werk. Ik heb van haar nog geen enkele reactie ontvangen. Wat gebeurt er met haar?"

Jezus: "Wij zien duidelijk dat de energieën die je naar het kind stuurt nu ook al bij de ouders beginnen te werken. Mocht je de gelegenheid vinden om met de moeder een gesprek aan te gaan, zou dat een goede zaak zijn, maar wacht tot ze naar je toekomt. Zou dat niet gebeuren kun je ook zelf het initiatief nemen en haar vertellen dat je in dit geval geheel gratis werkt omdat het je toelaat te leren tot wat je in staat bent in heel complexe zaken."

4 december 2014 - 
Jezus: "Haar ziel zegt dat de weg nu heel helder voor haar ligt en dat het haar opgave is om haar omgeving in beweging te brengen en dat ze de ziekte nodig heeft om dat te bereiken. Ze kan eerst echt genezen als die beweging heeft plaats gevonden. Haar ziel werkt nu met de zielen van haar ouders, die nog altijd in hun angsten en onzekerheid gevangen zitten en nog niet bereid zijn om zich met hun gevoelens te confronteren.

De ziel van het kind vindt het pijnlijk omdat ze niet verder komt. Daarom is het van belang dat jij sterker met haar omgeving gaat werken. Wij geven je hiervoor toestemming zonder daarover met de ouders contact te hebben gehad. Ook de ziel van het kind geeft hiervoor permissie. Ik zal overigens bij je zijn, want hier mag geen enkele vorm van manipulatie plaatsvinden. De ouders hebben een energieboost nodig zodat ze hun bescherming kunnen afleggen en kunnen voelen wat er werkelijk met hun gebeurt."

Zo ging ik ook intensiever met de ouders aan de slag, maar de weerstand was groot.

14 januari 2015. Ik werk nu al een jaar met dat kind en het einde is nog niet in zicht.

Jezus: "Kijken we naar de zielen van de ouders dan zien we hoe ze samenknijpen, onder heel wat druk staan en niet in staat zijn om met die druk contact te nemen. Het zijn uitgesproken wegkijkers: 'we willen wel dat de dingen van buiten goed functioneren, maar we willen daar niets voor doen.' Daarom is het belangrijk dat je hun nu zekerheid op hun geestelijk zielenniveau brengt. Dit door steeds weer korte inmulsen te geven. Want in feite gaat het erom dat ze zelf in beweging gaan en niet in hun beweging worden gedragen."

11 maart 2015 -  
Jezus: "Wij zien aan de ziel van het kind dat er een breuk tussen ziel en lichaam plaatsvindt. Voor het eerst hebben wij het gevoel dat het lichaam werkelijk weg wil van de ziel. En de ziel zegt: ja, ik ben moe en het valt me nu echt zwaar en ben niet meer bereid om me met deze pijnlijke processen nog verder te confronteren. Ik heb geen zin meer.

Wij zien dat er nu een nieuwe fase is aangebroken. In deze fase zou het waardevol zijn dat je steeds weer verbindend tussen ziel en lichaam werkt. Je kunt je dat zo voorstellen, dat de ziel nu een weinig uit het lichaam hangt. Normaal gesproken is een ziel steeds volledig in het lichaam aanwezig, dit wil zeggen, compleet in de lichaamscellen geïntegreerd. Hier zien we het lichaam met de ziel er iets naast staan. Jouw taak is het nu om de ziel weer terug in het lichaam te brengen. Vanuit de Geestelijke Wereld willen we hier heel duidelijk stellen dat het voor de ziel heel belangrijk is dat ze door dit proces heengaat, dat ze zich confronteert en dat ze zich realiseert dat het haar weg is om dat allemaal te doorstaan. Het is zeker niet haar taak om zich uit het lichaam terug te trekken zodat het sterft. Integendeel, als ze zich in dit leven door die heel harde processen heen worstelt, dan kan ze ook in een nieuwe diepte gaan.

Al het andere moet je nu loslaten. Dit wil zeggen, niet meer met de ouders en verdere omgeving werken. Het gaat er nu om of het kind al dan niet besluit om werkelijk door die processen heen te gaan."

26 maart 2015 - 
Jezus: "Het kind betekent veel voor ons. Wij zien dat haar ziel sterk aan het veranderen is. Veel zwaarte en druk gaan weg, wij zien dat ze lichter wordt. Haar ziel spreekt over de onzekerheid en pijn die nog steeds in haar familie heersen. Voor haar is het belangrijk om eens naar de lijn van haar voorouders te kijken want ze ondervindt veel druk van die kant."

Elias: "De vrouwelijke lijn?"

Jezus: "Ja, als je in die lijn duikt, dan kun je zien dat daar mannen en vrouwen als het ware over elkaar heen buitelen en zich wederzijds geen zekerheid brengen, maar zich onderling steeds met massieve pijn bedekken.

Als jij je met die lijn van voorouders gaat bezighouden, geef de mannen zowel als de vrouwen healing en stabiliseer ze. Richt dan een wand op tussen de mannen en vrouwen, want ze zijn nog niet instaat om met elkaar om te gaan. Breng dan energie in de vrouwelijke lijn tot de vrouwen weer in hun kracht komen. Is dat gebeurt, werk dan met de mannelijke lijn verder. Als beide geslachten weer recht staan dan kun je die wand tussen beiden weer verwijderen. Werk tot in de zevende generatie. Wat daar nog voor komt, is weliswaar niet beter, maar als de eerste zeven generaties genezen zijn dat stroomt die energie ook naar achteren door. Verder is er een grote behoefte aan vrede in die lijnen. Kijk of daar kunt kunt bewerkstelligen."

Nu was dat niet helemaal nieuw voor mij. Ik heb praktisch het zelfde met mijn eigen voorouders moeten doen, eerst met de mannelijke en dan met vrouwelijke lijn. Alle mannen behandelden hun vrouwen nogal slecht. De kroon lag hierbij wel op een mannelijke voorouder van de tiende generatie. Ik zou niet graag zijn vrouw zijn geweest, toen ik zijn energie zag. Toen zei Jezus, dat ik wel de enige in mijn familie was die dat genezingsproces zou kunnen klaarspelen. Die ervaring hielp natuurlijk bij het afwerken van deze zaak.

26 mei 2016. We zijn weer een jaar verder.

Elias: - "Het kind lijdt heftig door de chemotherapie."

Jezus: "Haar ziel weent en we zien dat ze die chemotherapie niet meer wil accepteren. Maar het is belangrijk om daar niet tussenbeiden te komen. De processen moeten zo verder verlopen. Begrijp dat de angsten van de ouders op het kind neerslaan. Die angsten zijn zo massief dat ze reeds een eigen duister gebouw hebben geschapen.

Nu kun je weer met de ouders werken om hun wat meer zekerheid en vertrouwen te brengen, waardoor de druk op het kind ook zwakker zal worden."

23 juni 2016 - Elias: - "Het schijnt dat het met kind weer slechter gaat."

Jezus: "Kijken we naar haar ziel dan zien we dat ze de weg bereidt voor haar omgeving. Zij zal de harten van deze mensen openen. Kinderen die een dergelijke opdracht hebben weten vanaf het begin dat ze niet stabiel in het leven staan. Ze worden als beschermengelen voor hun omgeving geboren om de naasten in beweging en tot een zekere genezing te brengen. Daarbij vindt er een uitwisseling plaats. De ziel van het kind zegt: ik houd van allen, ze zijn heel belangrijk voor me en ik zal Liefde voor hun zijn.

Het is daarom dat haar ziel steeds weer de processen van ziekte, van genezing en dan weer van ziekte accepteert om haar omgeving in de diepste processen en bewegingen te brengen. Ze dankt je en ziet heel goed wat je voor haar doet. 'Vergeet wel niet', zo zegt haar ziel, 'dat ik mijn opdracht dien te vervullen. En die opdracht is het hart van de mensen uit mijn naaste omgeving te openen.'

Kijken we naar haar omgeving dan zien we dat die harten nog steeds zwaar en treurig zijn en dat er veel gevoelens van onmacht aanwezig zijn. Ze zijn nog steeds niet instaat om zich met hun gevoelens te confronteren waardoor er een proces van vernietiging plaats vindt. Het zou heel waardevol zijn als je haar ouders zegent. Meer kun je momenteel hier niet doen. Zegen ze en God zal ze ondersteunen.

De ziel van het kind is nog steeds graag bereid je ondersteuning te accepteren. Zij dankt je hartelijk, maar ze zegt ook dat momenteel een volledige genezing niet mogelijk is omdat haar opdracht voor alles gaat. Daarom vraagt ze je om haar steeds weer kracht te sturen zodat ze nog beter door die situaties kan heengaan, Wij zien dat ze moe wordt, maar haar opdracht is nog niet volbracht De tijd om te gaan is nog niet gekomen, maar het is ook niet zeker dat ze zal blijven. Ze staat als het ware tussen de werelden en vraagt je om haar verder te ondersteunen, zodat ze hier energetisch beter kan blijven staan."

Elias: "Als de ouders eindelijk in beweging komen en zich openen, kan dan ook waarlijke genezing plaatsvinden?"

Jezus: "Dat proces staat nog open. De sluiting van hun harten is voor hun zeer pijnlijk. Daarom willen ze dat niet meer voelen. Dit met het gevolg dat ze daardoor steeds weer in heftige situaties terechtkomen om tot een opening van hart te komen.

Zouden ze daartoe in staat zijn, dan zal het kind een nieuwe beslissing kunnen nemen om al dan niet te blijven. Dat is de keuze van haar ziel. Maar zolang er geen beweging bij de ouders plaats vindt, heeft het kind geen keuze en moet ze deze weg vervolgen."

Ik heb hierna nog steeds regelmatig met het kind en de ouders gewerkt. Ruim een jaar later vroeg ik Jezus nog eens om feedback:

16 november 2017: 
Jezus: " Haar ziel zegt dat ze nu helemaal in het leven is aangekomen en daarbij zekerheid heeft gevonden. Wij zien dat de healing op afstand haar een heel sterke stabiliteit heeft bezorgd. Het is nog steeds waardevol om zo nog verder te werken. Haar ziel is een stuk lichter geworden, ondanks de moeilijke omstandigheden. Ze dient als een genezeres voor haar complete omgeving. Ze scheurt het hart van haar ouders open en dat is een heel belangrijke opgave die ze op zich heeft genomen. Haar ziel straalt.

Nog een jaar later:

1 augustus 2018. 
Jezus: "Haar ziel zegt dat ze nu bereikt heeft wat voor haar ouders belangrijk was. Dit betekent dat ze voornamelijk hier was om haar ouders te helpen om zich met hun emoties te confronteren en om deze te genezen. Daar is ze in geslaagd. Momenteel staan er geen sterke processen meer op stapel en ze mag zich nu met haar eigen leven bezig houden.

Ze brengt ook tot uitdrukking dat jouw ondersteuning haar heel goed heeft gedaan, dat ze het zonder die hulp er zeker niet zo makkelijk in geslaagd zou zijn om in haar centrum te blijven. Haar ouders zijn in hun processen ook vooruit gegaan. Ze dankt je zeer en zegent je."

Elias: "Heeft ze nog verdere ondersteuning nodig?"

Jezus: "Wij zien dat ze het momenteel alleen afkan."

Naschrift:

Ik hoop dat ouders in eenzelfde situatie, die het bovenstaande hebben gelezen nu begrijpen, dat het aanvaarden van wat er gebeurt ontzettend belangrijk is voor de overlevingskansen van het kind en dat de toestand van hun kind ook een oproep is om zich intensief met hun eigen processen bezig te houden. Voor mij is het natuurlijk pure genade dat ik zo intensief met Jezus mocht samenwerken. Met de ouders is het nooit tot een gesprek gekomen. Ofschoon ze een volledig rapport van dag tot dag van mijn werk hebben ontvangen, heb ik nooit van hun enige reactie mogen krijgen. Dat is ook niet nodig. Ik heb het voor het kind gedaan. Wellicht was ik haar nog iets schuldig van een vorig leven. Zo gaan die dingen.

Ook belangstelling om te leren werken met menselijke cellen? Met je eigen cellen of als therapeut met die van anderen? Dit jaar is er nog één seminar niveau 1 in het Nederlands, namelijk in september in Belgisch Limburg. Verder seminars in voorbereiding in Duitsland en in Thailand.

https://www.elias-medium.info/NL/seminars/50-herfstseminar-celwerk-update