Het verschil tussen mensen die in God (liefde) zijn en mensen die niet in God (liefde) zijn is slechts dat zij in God continue bewust zijn dat iedere actie en handeling consequenties en gevolgen heeft.
Zij in God weten dat er altijd een hogere macht aanwezig is die meekijkt van binnen en die alles weet, zelfs de meest duistere en diep verborgen geheimen.
En dat zij die niet in God zijn denken dat ze alles kunnen doen zonder daar last van te hebben. Zonder daar gevolgen of consequenties van te ondervinden.
Zij die in God zijn hebben een geweten.
Zij die niet in God zijn, zijn (vaak) gewetenloos. (zonder oordeel).
In mijn leven zijn veel gewetenloze mensen voorbij gekomen, nu ben ik hen allen dankbaar.
Zij hebben mij getoond en geleerd dat alles wat zij ooit hebben gedaan ook in mij is/was en dat enkel ikzelf dit kan oplossen door in mijzelf te rade te gaan waar bepaalde dingen nog niet waren opgelost. Alles was nodig voor mij en wellicht ook voor hen. Hoe kun je anders leren en groeien?
En als je weet wat dat betekent, dan herken je hen direct aan het handelen, aan het spreken, aan de manier waarop ze deze wereld bewandelen en behandelen. Voor velen is de waarheid over zichzelf te moeilijk, zij kunnen niet naar binnen kijken, wat ze daar zien is onverdraaglijk. Daarom is het makkelijker om te ontkennen, om de leugens in stand te houden, om het verhaal wat ze zichzelf vanuit overleving hebben wijsgemaakt in stand te houden.
❥ Voor hen voel ik mededogen.
❥ Ik begrijp het en herken het.
❥ Daar ik dit zelf ook vele jaren heb gedaan.
Tot ook ik met mijzelf geconfronteerd werd en op mijn knieën viel.
Je herkent je broeder of zuster aan hoe ze met hun medemens, met zichzelf en met alle levende wezens in deze wereld omgaan. Evenals hoe zij met de aarde omgaan.
Zijn ze eerlijk, oprecht, dankbaar, vredig, liefdevol? Of zijn ze onbetrouwbaar, gemeen, haatdragend, in onvrede, onrust, continue boos, uit op wraak en weigeren ze naar binnen te keren?
Weigeren ze erkenning te geven voor hun daden omdat ze denken dat ze overal mee weg komen? Dat het niet uitmaakt wat ze doen?
Zijn ze op zoek naar daders, naar straffen, naar strijd, oorlog, naar schuldigen? Of zijn ze in staat eerlijk in de spiegel te kijken?
Wetende dat alles wat zij doen en ondernemen slechts een weerspiegeling is van zichzelf.
God is zeer genadig, zeer vergevingsgezind. In één moment van inkering zijn al je zogenaamde zonden verdwenen als sneeuw voor de zon. En als het woordje God je niet bevalt maak er dan liefde van of het universum, maak er van wat jij ervan wilt maken.
Je (hogere) zelf.
Het geweten.
Jouw eigen spiegel.
Rani Savitri
Er was eens een monnik die altijd en overal een spiegel bij zich had.
Een priester merkte dit op en dacht: 'hij moet wel zo bezig zijn met hoe hij eruit ziet dat hij die spiegel altijd bij zich draagt! Hij zou zich geen zorgen moeten maken over hoe hij er aan de buitenkant uitziet, het is de binnenkant die telt'
Dus ging hij naar de monnik en vroeg: "Waarom draag je altijd die spiegel?".
Hij verwachtte met die vraag de monnik wel in verlegenheid te brengen.
De monnik haalde de spiegel tevoorschijn en richtte hem op de priester.
Toen zei hij: "Ik gebruik hem in tijden van problemen. Ik kijk erin, en hij toont me de bron van mijn problemen, evenals de oplossing voor mijn problemen."
