Waarom het soms niet erg is om jezelf te verliezen
Burn-outs of andere heftige omstandigheden kunnen ervoor zorgen dat je jezelf verliest. Dit hoeft niet ellendig te zijn en kan juist twee grote voordelen hebben. Mieke Lannoey, auteur van Nooit meer de oude, legt je in dit artikel uit waarom jezelf verliezen positief kan zijn en wat je zielspad hiermee te maken heeft.
Jezelf verliezen als kans
Tijdens mijn burn-out in 2014 ontdekte ik dat ik eigenlijk totaal niet wist wie ik was. Ik had tot dan toe mijn leven op automatische piloot geleefd volgens de normen en verwachtingen van de maatschappij. Ik identificeerde mezelf volledig met mijn rollen en beroepsimago. Een burn-out gaf mij de tijd en ruimte om mezelf diepgaand te leren kennen, om mijn eigen waarheid te achterhalen en te bepalen vanuit welke hogere waarden ik wil leven. Het was de aanzet van een innerlijk transformatie- en bewustwordingsproces, van een leven dichtbij en trouw aan mezelf.
Toen ik er recent achter kwam dat ik – door een samenloop van omstandigheden – mezelf gedurende de afgelopen maanden opnieuw kwijt ben geraakt, was ik in eerste instantie erg teleurgesteld in mezelf. Meteen was er dat zelfveroordelende stemmetje dat zei dat ik intussen toch wel beter zou moeten weten. Stilaan maakt deze teleurstelling echter plaats voor een gevoel van dankbaarheid. Jezelf verliezen heeft twee grote voordelen:
1: Je hebt een gezond referentiepunt
Om te kunnen weten dat je jezelf kwijt bent, dien je in de eerste plaats te weten hoe het voelt om bij jezelf te zijn. Het feit dat je je ervan bewust bent dat je jezelf bent verloren, betekent dat je een referentiepunt hebt, dat je gezonde voeling hebt met jezelf. Dat op zich is al geweldig nieuws, het merendeel van de mensen is deze voeling immers kwijt. Pas als je uit ervaring weet hoe je zelf je koers bepaalt, kun je ontdekken dat je niet langer op je eigen kompas vaart.
2: Het is een kans om jezelf te herontdekken
Het tweede voordeel van jezelf verliezen is dat je daardoor de kans krijgt om jezelf terug te vinden. Er wordt jou niet alleen de mogelijkheid gegeven om jezelf te herontdekken maar zelfs helemaal opnieuw uit te vinden. Zo ben ik bijvoorbeeld lang niet meer dezelfde persoon als 7 jaar geleden, als mens ben je immers geen statisch maar een levend en dynamisch organisme dat constant in beweging is. Door jezelf te verliezen blijf je up-to-date met wie je NU bent.
Spirituele groeicyclus
Niet toevallig ben ik 7 jaar na mijn burn-out op dit punt beland. Ik ontdekte namelijk dat een spirituele groeicyclus 7 jaar in beslag neemt. Voor mij is de onbehaaglijke fase waar ik momenteel doorheen ga een bevestiging dat ik leef in synchronisatie met mijn spiraalvormig zielspad. Ik word uitgenodigd om in een grotere versie van mezelf en mijn realiteit te stappen. Of, om het met een metafoor uit mijn laatste boek ‘Nooit meer de oude‘ te zeggen:
Vreugdevolle verwachting
Ook nu word ik, net als 7 jaar geleden, heen en weer geslingerd tussen angst voor het onbekende en voorpret voor het nieuwe. Tussen willen blijven vasthouden aan het oude vertrouwde en me verheugen op het nog onbeschreven blad dat voor me ligt. Mijn sensitieve sensatiezoekende ziel houdt immers wel van wat avontuur. Te midden van deze slingerbeweging tussen angst en vertrouwen voel ik me echter meer en meer in lijn komen met mijn vernieuwde zelf. Waardoor ik voor het eerst in lange tijd weer durf te stellen: Het beste moet nog komen!
