Gekopieerd van de pagina van Jitz Favere
Als je ziel terminaal is geworden en smeekt om nieuw leven
Ik heb er al eerder over geschreven maar nu ben ik op het punt gekomen dat mijn ziel en het diepste van mijn zijn terminaal lijken.
Alsof je dood gaat in je oude bestaan en je als een Phoenix herrijst in een nieuw leven.
Ik ben op, mijn ziel is op, het gevoel dat je niet meer kan, alsof je echt letterlijk en figuurlijk dood gaat.
Ik heb 2 jaar in een hospice gewerkt met terminale patiënten en hoe erg het ook klinkt, ik herken mezelf volledig in hen.
Het enige verschil is dat ik niet fysiek dood ga, althans, als het goed is niet, maar zo voelt het soms wel.
Bijna alles valt weg hier in mijn leven, lijkt het wel.
Mijn oude vrienden waar ik niet veel meer mee gemeen heb behalve het verleden, de plekken waar ik graag kwam, alles hier komt mijn strot uit en dat is zwak uitgedrukt.
Alles en iedereen hier herinnert mij aan de persoon die ik ooit was maar nooit meer ga zijn.
De Anita die zichzelf klein hield, onbewust gevoelig was voor de meningen van anderen al zou ik dat voor mezelf nooit toegeven, want ja we zijn zo goed geworden in jezelf leugens aanpraten.
Waar ik eerst nog een paar zoethoudertjes had in de zin van mensen waar ik mee om ging, feestjes waar ik naar toe ging of natuurgebieden waar ik tot rust kwam, lijkt nu alles onder mijn grond te verdwijnen.
Eigenlijk is dit stuk wat ik nu schrijf de ongecensureerde versie van mijn vorige artikel: Laatste dark night & energetische upgrade: klaar voor de shift.
Ik zal mij dit keer iets transparanter opstellen en met de billetjes bloot gaan.
Ik heb mij nog nooit zo eenzaam en geïsoleerd gevoeld als nu want voor mijn gevoel heb ik bijna niemand meer hier behalve mijn katten en ouders en 2 mensen waar ik nog enigszins mee resoneer.
Op het moment lijkt er bijna niemand te begrijpen waar ik door heen ga en waarschijnlijk is dat ook de bedoeling zodat ik geen enkele houvast meer heb in dit oude bestaan waar ik van aan het losbreken ben.
Geen illusies meer en mensen die je handje vasthouden, geen redder, goeroe of prins op het witte paard die je komt redden, enkel mijzelf.
Er is geen andere keuze meer dan mijn laatste restje kracht aanspreken en hier op teren tot de de nieuwe versie van mezelf zich volledig laat zien .
Het voelt als de meest intense transitie waar ik ooit in heb gezeten omdat het nu de bedoeling is dat ik hier alleen in mijn eigen ruimte en tempo doorheen ga zonder toeschouwers.
Ik begrijp de hogere bedoeling hiervan en hoe dankbaar ik ben als ik dadelijk door de shift heen ga met de noodzakelijke keuzes die ik heb gemaakt om in mijn nieuwe leven te stappen.
Ik doe er alles aan om de negatieve verhalen van mijn mind te negeren die zeggen dat er nooit zal komen of dat de nieuwe mensen en doelen nooit zullen komen en ik weer terug ga naar mijn oude comfort leventje uit gebrek aan beter.
Maar de stem van mijn diepere zelf spreekt mij heel streng toe dat dat niet meer gaat gebeuren, het is hetzelfde als een ontbindend lijk tot leven wekken.
En dat geeft mij hoop of beter gezegd moed om door te gaan met de weg die ik nu ben ingeslagen.
Ik geef toe: ik ben bang, ik ben moe, ik ben ergens verdrietig maar ik geef niet op want het voelt als het laatste zetje in mijn rug dat ik nodig heb om in het leven te stappen, leven waar ik voor gekomen ben om niet meer te leven volgens de regels van anderen.
Ik voel dat in deze final step fase je er op de één of andere manier wel alleen doorheen moet gaan zodat je niets meer hebt om op terug te vallen zodat je de leap of Faith en dus de sprong ook echt maakt.
Als je ziel huilt en smeekt om verandering dan heeft het kleine ik’’je en persoonlijkheid er maar naar te luisteren.
Dit is de reden waarom zoveel mensen depressief zijn, nu weet ik het zeker, het gaat bij lange na niet alleen meer om stofjes en verbindingen in de hersenen maar meer vanwege het feit dat mensen een leventje leiden en zichzelf verstoppen achter een masker van comfort en schijnveiligheid.
We hebben allemaal een stem en een hogere doel in het leven en of je leeft daar naar en en geeft gehoor aan je diepste verlangens en wijsheid of je negeert het en je kwijnt weg in een leventje dat je in de meest slechte drama B- film ziet.
Ik weet dat wij zelf de regisseurs van onze films zijn en ik moet zeggen dat mijn film ergens in herhaling is blijven hangen waarbij de film heel saai en pietluttig werd en de hoofdrolspeler een saaie bijrol kreeg.
Maar nu gaan we het script veranderen en krijgt de hoofdrolspeler de geweldige rol in haar eigen film waar dromen tot leven worden gewekt en niets te gek is.
De oude Anita is dood, begraven, bestaat niet meer en hoe verdrietig en verward ik mij soms ook voel, er is een betere, echte, pure en waarachtige in aantocht die haar rol komt overnemen in de best mogelijke zin.
Mijn leven lijkt op het moment net een iets te heftige ayahuasca ceremonie waarbij ik door al mijn schaduwen en duisternis heen geloodst word tot ik op raak van het strijden en het verzet en een volledige overgave plaats vindt naar het nieuwe.
Hier even wat fragmenten van mijn interne dialogen: dat is een hele vooruitgang, al zeg ik het zelf.
Ego- Persoonlijkheid: Ik ben bang en ik durf en doe het toch niet -> Hogere zelf: Je doet het toch wel en je zal zien dat het allemaal waard is, vertrouw erop.
Ego- persoonlijkheid: Niemand lijkt het te begrijpen -> Hogere zelf: welcome thuis honey, zolang je jezelf maar begrijpt en je innerlijke leiding verstaat.
Ego- persoonlijkheid: Ik weet niet wat mij te wachten staat, misschien faal ik wel hard -> Hogere zelf: beter proberen en falen dan dood en depressief en de bijrol hebben in de meest slechte film ooit want geloof me dat wil je niet.
Ego- persoonlijkheid:
Mensen zullen mij wel raar vinden -> Hogere zelf:
Precies, laat de nieuwe maar binnen komen, de juiste mensen, welke dan ook vinden hun weg wel in mijn film.
Ego- persoonlijkheid: Het lijkt totaal niet logisch wat ik doe en het past niet in de maatschappelijke norm -> Hogere zelf: gefeliciteerd, je bent bijna aangekomen bij de nieuwe paradigma shift van waarheid, overvloed, connecties, integriteit en vrijheid, even doorzetten dus.
Ego- persoonlijkheid: Ik voel mij schuldig tegenover de mensen in mijn leven -> Hogere zelf: transmuteer dat maar even gauw want niemand heeft iets aan een terminale ziel die niet meer vooruit kan in het oude bestaan, laat iedereen versteld staan en daag jezelf uit door trouw te blijven aan je hartenwens en roep van je ziel.
Ego- persoonlijkheid:
Wie ben ik dan wel niet om het beste te willen en ontvangen?
Hogere zelf -> love yourself, love yourself, love yourself, honour yourself, honour yourself and cherish your deepest desires and truth.
Je bent het waard!!!
Ik merk al vooruitgang in mijn interne dialogen..
Thank god, want eerst had mijn negatieve mind en de innerlijke criticus het voor het zeggen maar die heb ik ontslagen uit mijn energieveld.
Zo nu en dan passeren ze af en toe nog even de revue maar ik geef niet meer toe aan die hersenspinsels.
Dus, let’s go for it!
Ik ben alles en iedereen in mijn leven dankbaar voor de bijdrage en lessen in mijn leven en wie weet tot het volgende hoofdstuk.
Love & greetz
Anita Sulis
