Innerlijke zonsverduistering
Door Michiel Koperdraat,
Geplaatst 10 maart 2019
We leven met
een chronische zonsverduistering in onszelf. Ons innerlijk licht is er wel
degelijk, op volle sterkte, alleen wordt het ergens door tegengehouden. Maar
waarachter gaat die prachtige innerlijke Zon dan schuil?
Veel dingen waarvan we denken dat die onze identiteit vormen, beperken onze
werkelijke en natuurlijke staat en daarmee onze mogelijkheden. We hebben vaak
last van allerlei dingen: last van mensen, meningen, 'foute' situaties, noem
maar op. We ergeren onszelf aan van alles en nog wat. En onszelf ergeren - 'ik
erger mijzelf' - is een wederkerig werkwoord, we doen dat dus helemaal zelf.
Juist
bekeken hebben we voornamelijk last van onze eigen mening over van alles en nog
wat en last van onze eigen onbalans; dingen die we helaas als vaststaande
gegevens hebben leren beschouwen en die ons geluk en talent in de weg staan. We
hebben bijvoorbeeld last van onzekerheid of zelfkritiek, en dan worden we
makkelijk gekwetst; of we hebben juist last van zelfingenomenheid of zelfoverschatting
en dan ervaren we in situaties veel 'tegenstand'. We kunnen geplaagd worden
door verwardheid, frustraties, depressie of gemaal in het hoofd. We zijn
opgewonden, rusteloos, gehaast, gedeprimeerd of verveeld. We voelen ons leeg en
uitgehold of vol als een ballon die op knappen staat. En bovendien: we hebben
geen duurzame 'ik' en 'wil'.
Obstakels
Obstakels
die ons gewaar zijn (in het nu) in de weg staan, zijn onze eigen ideeën die
meestal onwaar zijn en waar we onder gebukt kunnen gaan: ideeën als 'ik kan dit
niet, ik ben hier niet goed in', 'het leven zit tegen', 'wat zullen anderen wel
van mij denken?', 'ik word hier zo moe van, ik ben er helemaal klaar mee', 'ik
schiet tekort', 'ik ben bang en hierdoor onzeker' enzovoort.
Maar ook: 'tjonge, wat kan ik dit goed; ik laat het iedereen zien', 'het draait toch om mij' of 'dat doet niemand mij na' en 'ik heb met niemand iets te maken' en 'wie denk je wel dat je bent?'. Vloeken en 'what-the-f*ck'-gedachten wijzen ons ook haarfijn op onze mind-sets. Vooral de populaire uitdrukking 'ik ben er helemaal klaar mee' is tekenend voor het feit dat men er totaal niet klaar mee is. Het is een mentaal wegwerpgebaar om op een oneigenlijke manier zichzelf te beschermen om zo een soort surrogaat van innerlijke vrede of kracht op te roepen.
Maar ook: 'tjonge, wat kan ik dit goed; ik laat het iedereen zien', 'het draait toch om mij' of 'dat doet niemand mij na' en 'ik heb met niemand iets te maken' en 'wie denk je wel dat je bent?'. Vloeken en 'what-the-f*ck'-gedachten wijzen ons ook haarfijn op onze mind-sets. Vooral de populaire uitdrukking 'ik ben er helemaal klaar mee' is tekenend voor het feit dat men er totaal niet klaar mee is. Het is een mentaal wegwerpgebaar om op een oneigenlijke manier zichzelf te beschermen om zo een soort surrogaat van innerlijke vrede of kracht op te roepen.
