zondag 10 maart 2019

Innerlijke zonsverduistering / Door Michiel Koperdraat, / Geplaatst 10 maart 2019


Innerlijke zonsverduistering
Door Michiel Koperdraat,
Geplaatst 10 maart 2019
We leven met een chronische zonsverduistering in onszelf. Ons innerlijk licht is er wel degelijk, op volle sterkte, alleen wordt het ergens door tegengehouden. Maar waarachter gaat die prachtige innerlijke Zon dan schuil?
Veel dingen waarvan we denken dat die onze identiteit vormen, beperken onze werkelijke en natuurlijke staat en daarmee onze mogelijkheden. We hebben vaak last van allerlei dingen: last van mensen, meningen, 'foute' situaties, noem maar op. We ergeren onszelf aan van alles en nog wat. En onszelf ergeren - 'ik erger mijzelf' - is een wederkerig werkwoord, we doen dat dus helemaal zelf.
Juist bekeken hebben we voornamelijk last van onze eigen mening over van alles en nog wat en last van onze eigen onbalans; dingen die we helaas als vaststaande gegevens hebben leren beschouwen en die ons geluk en talent in de weg staan. We hebben bijvoorbeeld last van onzekerheid of zelfkritiek, en dan worden we makkelijk gekwetst; of we hebben juist last van zelfingenomenheid of zelfoverschatting en dan ervaren we in situaties veel 'tegenstand'. We kunnen geplaagd worden door verwardheid, frustraties, depressie of gemaal in het hoofd. We zijn opgewonden, rusteloos, gehaast, gedeprimeerd of verveeld. We voelen ons leeg en uitgehold of vol als een ballon die op knappen staat. En bovendien: we hebben geen duurzame 'ik' en 'wil'.
Obstakels
Obstakels die ons gewaar zijn (in het nu) in de weg staan, zijn onze eigen ideeën die meestal onwaar zijn en waar we onder gebukt kunnen gaan: ideeën als 'ik kan dit niet, ik ben hier niet goed in', 'het leven zit tegen', 'wat zullen anderen wel van mij denken?', 'ik word hier zo moe van, ik ben er helemaal klaar mee', 'ik schiet tekort', 'ik ben bang en hierdoor onzeker' enzovoort.
Maar ook: 'tjonge, wat kan ik dit goed; ik laat het iedereen zien', 'het draait toch om mij' of 'dat doet niemand mij na' en 'ik heb met niemand iets te maken' en 'wie denk je wel dat je bent?'. Vloeken en 'what-the-f*ck'-gedachten wijzen ons ook haarfijn op onze mind-sets. Vooral de populaire uitdrukking 'ik ben er helemaal klaar mee' is tekenend voor het feit dat men er totaal niet klaar mee is. Het is een mentaal wegwerpgebaar om op een oneigenlijke manier zichzelf te beschermen om zo een soort surrogaat van innerlijke vrede of kracht op te roepen.