Terwijl de grond onder onze voeten blijft verschuiven, verandert alles. Energetisch, fysiek, spiritueel en politieker zijn verschuivingen op verschuivingen op verschuivingen. In een wereld die onzeker en vaag aanvoelt, is de enige zekerheid de onzekerheid. Hoewel dit verbijsterend en verontrustend is, rijst er ook een gevoel van kracht en wijsheid op uit de diepten van deze turbulentie wanneer ieder van ons onze kracht en onze voeten begint te vinden. Natuurlijk, elke keer dat we ons evenwicht herwinnen, schommelt er iets anders, maar dit is de aard van het leven, aangezien we nauwelijks tijd hebben om te rusten, na te denken en op adem te komen voordat de volgende uitdaging begint.
We verlangen naar stabielere tijden om weer in balans te komen en weer aan te vullen, maar verandering is continu en niets blijft ooit hetzelfde. Natuurlijk weten we dit intuïtief, maar het is nog steeds moeilijk om geen periode van stilte te willen om wat helderheid en wijsheid te vinden. Wat we willen en wat we krijgen is zelden hetzelfde, en hoewel dit frustrerend is, is het ook onvermijdelijk. Hoe meer we hiertegen proberen te vechten door te willen dat verandering stopt, hoe meer we uit de afstemming met onszelf raken. Hoe meer we kunnen meegaan met de stroom van het leven, hoe beter we in staat zijn om kracht, wijsheid en inspiratie te vinden terwijl het wiel draait. Meegaan met de stroom is niet hetzelfde als opgeven of toegeven, het is gewoon wijs zijn met betrekking tot het grotere plaatje van het leven.
Meegaan met de stroom betekent niet simpelweg navigeren op de golven van verandering, het betekent er één mee worden. We zijn allemaal op zoveel verschillende niveaus uitgedaagd met een aantal intense hoogte- en dieptepunten, maar het is de onkenbare onzekerheid die het meest uitdagend is, omdat het moeilijk is om te weten hoe te handelen, hoe te zijn of wat te doen. We weten dat alles aan het veranderen is, ook al kunnen we die veranderingen niet begrijpen. We voelen verschuivingen op elk niveau, maar we kunnen niet helemaal de vinger leggen op wat er aan het verschuiven is. We hebben veel meer vragen dan antwoorden, en hoewel het moeilijk is, moeten we onszelf bevrijden van de voorwaarden die we onszelf opleggen om te leven. Het leven gaat niet over meer zijn, meer doen of meer bereiken, het leven gaat over je heel voelen, vreugde voelen en met heel je hart leven. Hoewel deze elkaar niet noodzakelijkerwijs uitsluiten.
Het is tijd om onze ware essentie te eren en onszelf de tijd en ruimte te geven voor onze creativiteit, emoties en spiritualiteit om hun eigen weg te vinden. Hoewel ze een deel van ons zijn, moeten we ze vrijlaten om ze door ons hart en onze ziel te laten dansen. Wanneer we onze gaven vastbinden, houden we onszelf tegen om het leven volledig te leven. Wanneer we ons verbergen in zelftwijfel of angst, stappen we in de schaduw en raken we verdwaald in de duisternis. We moeten allemaal onze gaven vrij laten vliegen, om ze als een veertje in de wind door ons heen te laten reizen. Stormen komen en gaan, maar de veer vindt een nieuwe weg. Hoe bewuster we onze innerlijke wereld kunnen observeren, hoe meer we met kracht en wijsheid door de turbulentie om ons heen kunnen navigeren.
Het is nu tijd om manieren te vinden om pijn om te zetten in vreugde, verlies in liefde en leven in leven. Het is tijd om met heel ons hart te leven als we diep in het leven ademen en het leven toestaan om diep in ons te ademen. Dit is een tijd van eenheid, niet van scheiding, en we moeten nu allemaal naar buiten reiken met liefde in ons hart en vreugde in onze gedachten...
Voor nu wens ik je allerlei wonderen.
Met liefde,
