We richten ons op de verkeerde aap
In de strijd om ons bewustzijn, die ogenschijnlijk steeds meer wordt bepaald door wie de meeste aandacht trekt, hebben velen zich gericht op het verhaal van de 100ste aap en de belofte die daarvan uit gaat.
Het effect van de honderdste aap gaat namelijk erover dat op het moment dat voldoende mensen zich bewust worden van iets, dit effect heeft op het collectief bewustzijn. In de overtuiging dat als er maar genoeg mensen bewust zijn van wat er gaande is, is zo bezien iedere wakkere er één.
Dus roepen we elkaar massaal op om vooral acte de presence te geven als het gaat om het opkomen voor onze vrijheid.
Het werkt verbindend, motiverend en ondersteunend om met grote groepen samen te komen. Tegelijk geeft het een (tijdelijk) een gevoel van macht en een boost van ons geweten door het voor ons eigen gevoel opkomen voor het goede.
Daarnaast is het natuurlijk interessant toeven op het strijdtoneel.
Dus gaat de één na de ander live als een volwaardige reporter, schieten de initiatieven voor steun uit de grond en buitelen we over elkaar heen in wie het beste bericht erover heeft. De likes en reacties bevestigen onze verontwaardiging en vooral ons gelijk.
Samen staan we sterk. En wij zijn met velen.
Het is echter nog steeds het spel van het ego.
Eenmaal verschenen in de arena is er namelijk geen mogelijkheid meer om er zonder gezichtsverlies uit te stappen. Beide partijen hebben A gezegd en zullen B moeten zeggen. Iedere uitkomst is een precedent voor anderen en voor de toekomst. En dus zal het uitmonden in een steeds hevigere strijd.
Maar zolang we meedoen met dit spel, waarvan de overheid de spelregel bepaalt, laat de uitkomst zich raden.
Daarom zie je dat iedere weerstand tegen de overheid uiteindelijk uitmondt in bakzeil halen.
Natuurlijk heb je je rug recht gehouden, heb je kranig weerstand geboden, heb je gelijkgestemden ontmoet, heb je hoop gekregen en zijn er steeds meer mensen wakker geworden van de bizarre situatie waarin we ons bevinden.
Maar dat de overheid uiteindelijk links, dan wel rechtsom of rechtdoor wint, is een gegeven.
Althans voor nu.
Het is daarom ook dat de maatregelen in de bestrijding van deze crisis van overheidswege door de toenemende weerstand enkel meer ingrijpender worden. Uiteindelijk zullen zij daarmee bewijzen dat zij gelijk hadden. Hoe dan ook.
Door harder de strijd aan te gaan, wordt het tegengeluid ook harder. Actie is reactie. Plus dat wat je aandacht geeft groeit. Materie volgt bewustzijn. En het universum kent het woord ‘niet niet.
Zolang de zichzelf wakkeren noemende mensen vast blijven zitten in dit ego-spel en blijven roepen dat zij gelijk hadden en alles hebben voorspeld, wordt hun werkelijkheid dan ook precies dat waar de aandacht heengaat.
Een restaurant als Waku Waku weet bijvoorbeeld nu in elk geval zeker, dat zij, in elk geval de komende periode, onder een vergrootglas zullen liggen. Ongeacht wat een rechter bepaalt.
De overheid zal degene zijn die aan het langste eind wil trekken. En dat betekent dat van vrij ondernemen voor dit bedrijf voorlopig zeker geen sprake zal zijn.
Terwijl als zij geen ruchtbaarheid hadden gegeven aan hun afwijkende standpunt, zij waarschijnlijk ongezien tussen de mazen van de wet en door het gebrek aan toezicht op hun eigen wijze hun ondernemingsvrijheid hadden kunnen behouden.
Zolang het narratief van de overheid in stand wordt gehouden door de uitvoerende en controleren de macht, zullen de pijlen op de afwijkende groep zijn gericht en zal deze ego- strijd blijven bestaan.
Een pandemie eindigt als het merendeel van de mensen besluit hun leven weer normaal op te pakken. Nu echter blijven we er in groten getale nog aan meedoen. Terwijl de waarheid in het gouden midden ligt en de ego-strijd alleen verliezers kent, is er één ding duidelijk:
Als je in oude wereld blijft acteren. Kun je geen nieuwe wereld creëren.
De gewenste 100ste aap is dan ook niet de wakkere mens, want daarvan zijn er ondertussen al gigantisch veel. De meesten voelen en weten namelijk (ondertussen) wel aan dat dit helemaal niet meer over volksgezondheid gaat.
De 100ste aap die we nodig hebben is de bewuste ‘ontwaakte’ mens.
De mens die zich weer herinnert wie hij is. Die weet dat hij liefde, licht en energie is. Die weet dat de ware vrijheid in zichzelf ligt. De mens die weet dat zijn creatiekracht een oneindig en onmetelijk groot potentieel heeft. De mens die weet dat als hij deze energie bundelt met anderen, de nieuwe wereld waarin liefde, verbinding en een gezonde wereld een feit is.
Het verhaal over de 100ste aap gaat namelijk niet over bewust worden van een situatie die niet meer wenselijk is. Daarmee verandert er namelijk niets. Het gaat over het bewust anders doen.
De aap dacht namelijk niet aan wat hij niet wilde, maar deed iets per ongeluk anders en bleef door de voordelen ervan daarvoor kiezen. Met zijn afwijkende gedrag steekt hij anderen aan en komt na de 100ste aap een verandering in bewustzijn en gedrag en daarmee een verbetering voor het collectief.
De uitnodiging voor nu is dan ook kiezen voor een situatie die wel wenselijk is. Die veel beter is. In het oude blijven hangen, daarvoor blijven vechten, houdt de nieuwe wereld tegen.
Het is tijd om je medemens liefdevol te helpen ontwaken door zelf het stralende licht te zijn en vanuit je creatiekracht jouw leven vorm en kleur te geven. Zo kunnen ook zij uit het speelveld van het ego stappen richting verbinding met hun ziel.
Laten we de bezieling en menselijkheid terugbrengen in onze samenleving en deze hele crisis zien als een theater voorstelling van een musicerende aap waar we nu lang genoeg naar hebben gekeken.
Een saillant detail is dat in de televisie serie Waku Waku dat ging over dieren en de natuur ook een aapje symbool stond. Laten we dit als reminder zien voor waar het echt om gaat: namelijk terugkeren naar onze natuurlijke staat van zijn.
Liefs, Eveline
