Ben je wakker of ontwaakt?
28 oktober 2021 / Door Lilian Ferru
Ik zie het!
Lieve Jij,
De laatste tijd hoor ik van zoveel mensen dat ze wakker zijn. Ik bedoel dan niet alleen in mijn omgeving, maar ook in podcasts, in boeken die ik lees, of in nieuwsbrieven die ik ontvang. Het lijkt alsof ‘wakker’ het nieuwe toverwoord is. Je hebt nu dus niet alleen de gevaccineerde en ongevaccineerde, maar ook de wakkere en on-wakkere mens.
De wakkere mens kan maar niet begrijpen hoe de ander in zo’n diepe slaap kan zijn en blijven. Het is toch overduidelijk dat er hele griezelige tuupen hele slechte plannen bedenken. Je moet toch wel blind zijn als je geen weet hebt van de agenda die over ons uitgerold wordt. Ja, het gaat allemaal over controle, macht en joost mag weten wat nog meer. En dan al die angst, dat heeft toch niets meer met liefde te maken? Hoe kun je niet zien wat ik zie? De wakkere mens is zich opeens bewust dat de wereld geen snoepjesparadijs is. Hij doorziet het plan achter het plan. Heel eng hoor, maar wat is nieuw? Mensen slaan zich al sinds het prilste bestaan de koppen in en beschuldigen elkaar van alles en nog wat. Daar hoeven we niet verbaast over te zijn, het is er altijd al geweest. Het komt alleen in een ander jasje en het wordt nu meer gezien dan ooit. Welkom in de dualiteit.
Het is natuurlijk prima als je op de hoogste bent van wat er zoal achter de schermen gebeurt. Wat ik echter zie, is dat de wakkere mens heel goed is om het kwaad aan te wijzen. De regeringsleiders, de farmaceutische industrie, de mainstream media, de censuur op social media, het bankwezen. En laten we ook niet vergeten dat wij al eeuwen onderdrukt worden door een schaduwregering. Als je wakker bent zie je vooral gevaar en boosdoeners. Goed, prima, dat je uit het sprookje bent gekust, maar je zit zelf nog steeds stevig in het oordeel. Misschien ben je toch meer in slaap dan dat je denkt.
Slapen is niet erg, wakker worden ook niet, maar ontwaakt zijn is van een heel andere orde. Dan zie je niets anders dan licht, omdat je voorbij goed en slecht kijkt. Dat heeft niets met ‘spirituele bypass’ te maken, een kreet die tegenwoordig nogal populair is. Natuurlijk kun je niet alleen ‘licht, licht, licht’ roepen. Je zult ook de zooi in de kelder moeten opruimen. Dat zijn de persoonlijke processen waar we doorheen gaan. Maar dan nog: het ontwaakte bewustzijn kent zijn ware Identiteit. Voor wie zich in deze dimensie bevindt, erkent zijn heiligheid en onschuld en is daarom niet in staat om iets anders waar te nemen. Er is maar één leven dat gedeeld wordt met het goddelijke. Je bent verenigd met je Schepper. Eén Zelf, grenzeloos in vrede en in kracht. En dat is nog maar een snufje van de waarheid.
Ik heb het er niet over dat je de kop in het zand moet steken. Alles mag gezien en genezen worden. Ik heb het over het besef dat alles en iedereen ontstaan is vanuit de Bron. De comateuze mens meent dat hij afgescheiden is van zijn oorsprong en leeft het ego van verdeeldheid uit. Ja, hij kan daarmee veel schade aanrichten. De wakkere mens kan hem vanuit het oordeel als schuldige aanwijzen, maar de ontwaakte ziet alleen maar liefde of een roep om liefde.
De ontwaakte mens heeft mededogen en moet af en toe ook een beetje om alle waanzin lachen. Hij doet gewoon niet mee, omdat hij waarheid van illusie kan onderscheiden. Hij weet zich veilig, omdat hij vertrouwen heeft en onder leiding staat. Hij herinnert zich dat de Bron liefde is en dat wij dat allemaal zijn, ook als sommigen dat zijn vergeten. Liefde valt de duisternis niet aan, maar schijnt haar weg. Liefde schenkt een zegen, zoals de zon zijn licht laat schijnen: zonder aanziens des persoon.
Het verschil tussen de wakkere en de ontwaakte mens, is dat beide dingen zien die ze vooraf niet zagen. De een ziet nog meer van het slechte, de ander kan alleen maar zijn liefdevolle zelf tot uitdrukking brengen. De een zit helemaal in het verhaal, de ander bevindt zich boven het slagveld. De een voelt zich onveilig en wijst met de vinger. De ander weet dat hij onaantastbaar is en dat alles onderdeel is van de eenheid. Zoals ik over jou denk, zo denk ik over mezelf.
Ik las laatst iets leuks: Stel je voor dat je op een school zit en je krijgt onderricht in twee klaslokalen. De een is van het ego, dat je leert dat je in een wereld leeft van dood, ziekte, schuld, en aanval. Het tweede leslokaal leert je dat je onbegrensde geest bent, die droomt dat hij in een lichaam leeft, en dat je omringd bent door liefde. Hier is het de bedoeling dat je ontwaakt en iedereen ziet zoals jezelf: heilig.
Het zijn twee totaal verschillende leraren. De een is slim en overtuigend, maar ook harteloos. De ander is vriendelijk en zachtmoedig en vertelt de waarheid. Je kunt niet van beide gelijktijdig leren. Je zult een keuze moeten maken, anders schommel je de hele dag heen en weer, wat nogal vermoeiend is. Telkens als ik de neiging heb om ergens iets van te vinden, zeg ik tegen mezelf dat ik in de verkeerde klas zit. Dan vraag ik of ik weer helder mag worden, want oordeel is een blokkade voor het bewustzijn van liefde. ‘Eén met de Bron en niets anders!’, zegt Paul steeds. Misschien weet je nog niet hoe dat moet. Dat is niet erg, als je maar bereid bent om in de juiste klas te blijven waar je geleerd wordt om elke test te doorstaan. Net zolang totdat je geslaagd bent en alleen nog maar in vrede met jezelf kunt zijn. Dan zeg je ja tegen dat wat is, omdat je de schepping zichzelf kunt laten zijn. Dan gaat het niet om heilig worden, maar weten dat je al heilig bent, en ieder ander ook.
Kun je het zien? Proficiat, dan ben je ontwaakt. Laten we dan gewoon iedereen zegenen en een nieuwe geschiedenis schrijven.
Op zondagmiddag, 14 november, is er een healing van Paul. In dit klaslokaal is de enige les die onderwezen wordt de goddelijke eenheid en dat jij daar deel van bent. Voel je welkom.
Liefs Lilian
