Ole Skambraks: Ik Kan Het Niet Meer Doen
29 oktober 2021 – door Steve Beckow
Ik kan het niet langer meer doen
OLE SKAMBRAKS, Multipolair, 14. oktober 2021
(https://multipolar-magazin.de/artikel/i-cannot-do-it-anymore)
In een open brief laat een medewerker van de Duitse publieke omroep ARD zich kritisch uit over anderhalf jaar Corona-berichtgeving: Ole Skambraks werkt al 12 jaar als redactie-assistent en redacteur bij de publieke omroep.
Ik kan niet langer zwijgen. Ik kan niet langer zwijgend toekijken wat er nu al anderhalf jaar aan de hand is binnen mijn organisatie, een publieke omroep. Zaken als “evenwicht”, “sociale cohesie” en “diversiteit” in de berichtgeving zijn beginselen die zijn verankerd in de statuten en de contracten met de mediastaat. Vandaag gebeurt precies het tegenovergestelde. Er is geen echte dialoog en uitwisseling waarin alle geledingen van de samenleving samen kunnen komen en elkaar kunnen vinden.
Vanaf het begin heb ik het gevoel gehad dat de publieke omroep precies deze ruimte moet vullen: de dialoog bevorderen tussen voorstanders van maatregelen en critici, tussen mensen die bang zijn voor het virus en mensen die bang zijn hun basisrechten te verliezen, tussen voorstanders van vaccinatie en sceptici van vaccinatie. De afgelopen anderhalf jaar is de ruimte voor discussie echter aanzienlijk kleiner geworden.
Wetenschappers en deskundigen die vóór Covid werden gerespecteerd en gewaardeerd, en die ruimte kregen in het publieke debat, worden plotseling bestempeld als mafkezen, pietenmutsen-dragers of Covidioten. Een vaak aangehaald voorbeeld is Wolfgang Wodarg, een medisch specialist op verschillende gebieden, epidemioloog en al lange tijd politicus op het gebied van de volksgezondheid. Tot aan de Covid-crisis zat hij ook in de raad van bestuur van Transparency International. In 2010 heeft hij als voorzitter van de Gezondheidscommissie van de Raad van Europa de invloed van de farmaceutische industrie op de Mexicaanse grieppandemie aan de kaak gesteld. Destijds kreeg hij de kans om zijn mening te geven over de publieke omroep, maar in tijden van Covid is dat niet meer mogelijk. Zijn stem is vervangen door die van zogenaamde fact-checkers, die hem in diskrediet proberen te brengen.
Verlammende consensus
In plaats van een open uitwisseling van meningen werd een “wetenschappelijke consensus” verkondigd, die verdedigd moet worden. Iedereen die hieraan twijfelt en een multidimensioneel perspectief op de pandemie eist, oogst verontwaardiging en minachting.
Hetzelfde patroon is aan het werk in de nieuwsredacties. Sinds anderhalf jaar ben ik niet meer werkzaam in de dagbladjournalistiek, en daar ben ik blij om. In mijn huidige functie ben ik niet betrokken bij beslissingen over welke onderwerpen worden behandeld en hoe.
Hier beschrijf ik mijn indrukken van redactionele conferenties en een analyse van de berichtgeving. Lange tijd durfde ik de rol van waarnemer niet te verlaten, de vermeende consensus leek te absoluut en unaniem.
Sinds een paar maanden begeef ik mij op glad ijs en maak ik hier en daar kritische opmerkingen op conferenties. Daarop volgt vaak een geschokte stilte, soms een “dank u dat u mij erop wijst” en zo nu en dan een preek waarom het niet waar is. Dit heeft nog nooit geleid tot enige berichtgeving.
Het resultaat van anderhalf jaar Covid-19 is een ongeëvenaarde tweedeling in de samenleving. De publieke omroep heeft daarin een grote rol gespeeld. Zij schiet steeds meer tekort in haar verantwoordelijkheid om bruggen te slaan tussen de kampen en om uitwisseling te bevorderen.
Vaak wordt betoogd dat de critici een kleine, verwaarloosbare minderheid vormen, die om redenen van proportionaliteit niet in grote mate kan worden ondergebracht. Dit argument had op zijn minst met het Zwitserse referendum over de Covid-19-maatregelen moeten worden ingetrokken. Ondanks het ontbreken van vrije meningsuitwisseling in de massamedia ook in dat land, vielen de uitgebrachte stemmen slechts 60:40 in het voordeel van de regering uit. (1) Kun je met een verhouding van 40% spreken van een kleine minderheid? Ook bleek dat de Zwitserse regering financiële steun in verband met Covid aan de stemming had gekoppeld, wat sommigen wellicht heeft beïnvloed om “Ja” op de stembiljetten aan te kruisen.
De ontwikkelingen van de Covid-crisis spelen zich af op zoveel niveaus en raken alle geledingen van de samenleving, en daarom is er duidelijk meer ruimte nodig voor een vrij debat – zeker niet minder.
In dit verband is het minder veelzeggend welke onderwerpen in de publieke media worden besproken, dan wat niet wordt besproken. De redenen hiervoor zijn velerlei en moeten intern aan een eerlijk onderzoek worden onderworpen. Het zou nuttig kunnen zijn enkele titels van de mediawetenschapper en voormalig omroepadviseur van de MDR, Uwe Krüger, te bekijken, bijvoorbeeld zijn boek “Mainstream – Warum wir den Medien nicht mehr trauen” (“Mainstream – waarom we de media niet meer vertrouwen”).
In ieder geval vergt het moed om tegen de stroom in te zwemmen op conferenties waar dergelijke onderwerpen worden besproken. Vaak zullen degenen die hun argumenten op de meest welsprekende manier naar voren kunnen brengen hun boodschap overbrengen, maar bij twijfel beslist de redactie natuurlijk. Al heel vroeg werden degenen die kritiek hadden op de Covid-19 maatregelen van de regering als rechts bestempeld. Welke redacteur zal het nog aandurven om soortgelijke ideeën naar voren te brengen?
Open vragen
De lijst van inconsistenties en open vragen, die grotendeels ongemeld zijn gebleven, is dus erg lang:
- Waarom weten we zo weinig over “gain of function research” (dat erop gericht is virussen gevaarlijker te maken voor de mens)?
- Waarom staat in de nieuwe Wet Infectiebescherming dat het grondrecht op lichamelijke integriteit en de onaantastbaarheid van de eigen woning voortaan – ook zonder epidemie-situatie – mag worden ingeperkt?
- Waarom moeten mensen die al Covid-19 hebben gehad alsnog de prik krijgen, terwijl zij minstens even goed beschermd zijn als degenen die gevaccineerd zijn?
- Waarom wordt er niet gesproken over “Event 201” en de wereldwijde pandemie-oefeningen die kort voor de verspreiding van SARS-CoV-2 werden gehouden – helemaal niet, of alleen in het kader van complottheorieën? (2)
- Waarom werd het interne document van het Duitse Ministerie van Binnenlandse Zaken – een document dat bekend was bij de media en waarin de autoriteiten werd gevraagd een “schokeffect” te creëren om de gevolgen van de Covid-19 pandemie voor de menselijke samenleving te onderstrepen – niet volledig gepubliceerd en publiekelijk besproken?
- Waarom komt de studie van professor Ioannidis over de overlevingskansen (99,41% voor mensen onder de 70) niet in de krantenkoppen, terwijl de fataal onjuiste, opgeblazen cijfers van het Imperial College dat wel zijn (in het voorjaar van 2020 voorzag Neil Ferguson een half miljoen doden door Covid-19 in het Verenigd Koninkrijk en meer dan 2 miljoen in de Verenigde Staten)?
- Waarom staat er in een document dat is opgesteld voor het Duitse federale ministerie van volksgezondheid dat Covid-19-patiënten in 2020 niet meer dan 2% van de belasting van de ziekenhuizen zullen uitmaken?
- Waarom heeft Bremen verreweg de hoogste incidentie (113 op 04/10/21) en tegelijkertijd verreweg de hoogste vaccinatiegraad in Duitsland (79%)?
- Waarom werd 4 miljoen euro gestort op een familierekening van EU-commissaris voor gezondheid Stella Kyriakides, die verantwoordelijk was voor het sluiten van de eerste EU-vaccincontracten met farmaceutische bedrijven? (3)
- Waarom worden mensen met ernstige vaccinatieschade niet in dezelfde mate behandeld als mensen met ernstige Covid-19-ziekte in 2020? (4)
- Waarom is niemand verontrust over de onregelmatige manier waarop “doorbraakinfecties” bij gevaccineerde mensen worden geteld? (5)
- Waarom rapporteert Nederland duidelijk hogere aantallen bijwerkingen van de Covid-19 vaccins dan andere landen?
- Waarom is de beschrijving van de werkzaamheid van de Covid-19 vaccins die op de website van het Paul-Ehrlich-Institut is gepubliceerd, in de afgelopen weken drie keer gewijzigd? Van “Covid-19 vaccins beschermen tegen infectie met het SARS-CoV-2 virus” (op 15 augustus 2021), via “Covid-19 vaccins beschermen tegen ernstige vormen van infectie met het SARS-CoV-2 virus” (op 7 september 2021), tot, ten slotte, “Covid-19 vaccins zijn geïndiceerd voor actieve immunisatie ter voorkoming van de ziekte Covid-19 veroorzaakt door het SARS-CoV-2 virus” (op 27 september 2021). (6)
Een paar van deze punten verdienen een nadere beschouwing.
” Functieversterking” en ” lek in het lab “
Wat het “functieversterkend onderzoek” betreft – onderzoek dat erop gericht is virussen gevaarlijker te maken, zoals is gebeurd in het Instituut voor Virologie in Wuhan, China, en dat door de Verenigde Staten is gefinancierd – heb ik tot dusver niets substantieels gehoord of gelezen. Dit soort onderzoek wordt gedaan in zogenaamde Biosafety Level 4 laboratoria, waar al tientallen jaren wordt gewerkt om te zien hoe dierlijke virussen kunnen worden veranderd om ze ook voor mensen gevaarlijk te maken. Tot nu toe hebben de ARD en de ZDF dit onderwerp – ondanks de duidelijke behoefte aan een debat – met een grote boog omgeven. Een vraag die het onderzoeken waard is, zou kunnen zijn: Willen wij als samenleving dat dergelijk onderzoek wordt uitgevoerd?
Er zijn tal van berichten over de “laboratoriumlektheorie” – de veronderstelling dat SARS-CoV-2 in een laboratorium is ontstaan. Het is vermeldenswaard dat dit idee vorig jaar onmiddellijk als een samenzweringsmythe werd bestempeld. Alternatieve media die dit onderzochten werden verbannen van sociale media zoals YouTube en Twitter en de informatie werd verwijderd. Wetenschappers die deze theorie steunden, werden massaal aangevallen. Vandaag de dag is de “lab lek theorie” minstens zo aannemelijk als de vleermuis overdrachtstheorie. De Amerikaanse onderzoeksjournalist Paul Thacker publiceerde de resultaten van zijn nauwgezette onderzoek in het British Medical Journal. Dr. Ingrid Mühlhauser, professor in de gezondheidswetenschappen aan de Universiteit van Hamburg, schrijft hierover:
“Stap voor stap onthult hij [Thacker] hoe leden van een Amerikaanse labgroep opzettelijk een samenzweringstheorie hebben verzonnen om hun labongeluk in Wuhan te verhullen als een samenzweringstheorie. Deze mythe wordt ondersteund door gerespecteerde tijdschriften zoals The Lancet. Wetenschapsjournalisten en fact-checker diensten accepteren diensten de informatie zonder enige reflectie. Deelnemende wetenschappers zwijgen, hetzij uit angst, hetzij om niet het risico te lopen hun aanzien of onderzoekssubsidies te verliezen. Al meer dan een jaar blokkeert Facebook berichten die de natuurlijke oorsprong van SARS-CoV-2 in twijfel trekken. Als de labongeluk-theorie wordt bevestigd, dan hebben ZDF en andere media, samenzweringstheorieën verdedigd.”
Ivermectine en alternatieven voor vaccinatie
Het is al maanden duidelijk dat er doeltreffende en goedkope behandelingen bestaan voor Covid-19, maar dat het gebruik ervan niet is toegestaan. De gegevens hierover zijn ondubbelzinnig. Maar de pseudowetenschappelijke desinformatiecampagnes tegen deze medicijnen zijn tekenend voor de huidige staat van de geneeskunde. Hydroxychloroquine is een geneesmiddel dat al tientallen jaren bekend is en routinematig wordt gebruikt tegen malaria en reumatische aandoeningen. Vorig jaar werd het geneesmiddel plotseling gevaarlijk geacht. De verklaring van toenmalig president Donald Trump dat hydroxychloroquine een “game changer” zou zijn, deed de rest om het medicijn in diskrediet te brengen. De politieke redenering liet een wetenschappelijk debat over HCQ niet meer toe.
In het voorjaar werd de catastrofale situatie in India als gevolg van de verspreiding van de Delta-variant breed uitgemeten in de media (toen nog aangeduid als de Indiase variant). Maar het feit dat India de situatie vrij snel onder controle kreeg, en dat het gebruik van Ivermectine in grote deelstaten als Uttar Pradesh daarbij een doorslaggevende rol had gespeeld, werd niet nieuwswaardig geacht. (7)
Ivermectine kreeg een tijdelijke toelating in Tsjechië en Slowakije voor de behandeling van Covid-19-patiënten. Dit werd althans gemeld door de MDR, zij het met een negatieve strekking.
In haar verslag over mogelijke geneesmiddelen heeft de Bayerische Rundfunk zelfs geen melding gemaakt van Ivermectine. Wat hydroxychloroquine betreft, werden alleen negatieve studies aangehaald en werden alle studies met positieve resultaten weggelaten.
In de zomer van 2020 bleek uit laboratoriumtests dat de molecule Clofoctol ook effectief was tegen SARS-CoV-2. Tot 2005 werd het antibioticum in Frankrijk en Italië verkocht onder de commerciële namen Octofene en Gramplus. De Franse autoriteiten hebben het Pasteur-instituut in Lille herhaaldelijk belet een studie met Covid-19-patiënten te starten. Begin september, na verschillende pogingen, werden de eerste patiënten gerekruteerd.
Waarom nemen de gezondheidsautoriteiten zo’n krachtig standpunt in tegen behandelingen die al sinds het begin van de pandemie beschikbaar zijn? Ik had hier graag wat speurwerk van het ARD gezien! Er is duidelijk gemaakt dat de nieuwe Covid-vaccins alleen in aanmerking konden komen voor een vergunning voor noodgevallen (EUA) omdat er geen officieel erkende behandeling voor SARS-CoV-2 bestond.
Dit gaat niet over het vieren van een of ander Covid wondermiddel. Mijn doel is feiten aan het licht te brengen die niet voldoende aandacht hebben gekregen. Vanaf het begin was de boodschap in het publieke debat dat vaccinatie de enige uitweg was. De WHO is zelfs zo ver gegaan dat zij de definitie van “kudde-immuniteit” heeft gewijzigd, waarmee wordt geïmpliceerd dat deze alleen kan worden bereikt door vaccinatie en niet langer door eerdere besmetting, zoals voorheen het geval was.
En wat als de gekozen weg doodloopt?
Vragen over de doeltreffendheid van het vaccin
Uit gegevens van landen met een bijzonder hoge vaccinatiegraad blijkt dat infectie met SARS-CoV-2 ook bij volledig gevaccineerde personen eerder regel dan uitzondering is. Dr. Kobi Haviv, directeur van het Herzog-ziekenhuis in Jeruzalem, meldt dat tussen 85% en 90% van de ernstige gevallen op zijn intensive care-afdeling patiënten zijn die twee vaccinaties hebben gehad. (8)
Wat Israël als geheel betreft, schrijft het tijdschrift Science: “Op 15 augustus werden 514 Israëli’s in het ziekenhuis opgenomen met een ernstige of kritieke Covid-19-ziekte … van deze 514 personen was 59% volledig gevaccineerd. Van degenen die gevaccineerd waren, was 87% 60 jaar of ouder.” Science citeert een Israëlische regeringsadviseur, die uitlegt: “Een van de grote verhalen die uit Israël komen [is]: ‘De vaccins werken, maar niet goed genoeg’.”
Het is nu ook duidelijk dat, met de Delta-variant, gevaccineerde mensen dezelfde viral load dragen (en verspreiden) als ongevaccineerde mensen.
Wat heeft deze gegevenssituatie in Duitsland teweeggebracht? – Een lockdown speciaal voor ongevaccineerden of, enigszins eufemistisch gezegd: de “2G-regel”. In feite wordt de maatschappij in twee klassen verdeeld. Gevaccineerden krijgen hun vrijheid terug (omdat zij anderen niet in gevaar brengen), terwijl ongevaccineerden (die anderen wel in gevaar brengen) tests moeten ondergaan, en daarvoor moeten betalen uit eigen zak, en geen ziektegeld meer zullen ontvangen als zij in quarantaine zijn geplaatst. Bovendien zijn werkverboden en ontslagen op grond van de vaccinatiestatus niet langer uitgesloten, en kunnen ziekenfondsen in de toekomst minder gunstige tarieven opleggen aan ongevaccineerden. Waarom deze druk op ongevaccineerden? Dit heeft geen enkele wetenschappelijke basis en is schadelijk voor onze samenleving.
Antilichamen die door vaccinatie worden geproduceerd, verdwijnen al na een paar maanden. Een blik op Israël leert dat er na de tweede inenting een derde voor de hele bevolking komt, en vervolgens een vierde zoals onlangs is aangekondigd. Wie na zes maanden geen nieuwe prik krijgt, verliest zijn status van immuun en dus zijn “groene pas” (de digitale Covid-19 pas die in Israël is ingevoerd). In de Verenigde Staten heeft president Joe Biden het over booster shots van Covid-19 om de 5 maanden. Marion Pepper, immunologe aan de Universiteit van Washington, trekt deze strategie in twijfel en legt aan The New York Times uit dat herhaalde stimulatie van de aangeboren immuunrespons kan leiden tot een fenomeen dat “immuunmoeheid” wordt genoemd.
Het is een weinig besproken feit dat een natuurlijke infectie een persoon in staat stelt een duidelijk sterkere immuniteit te ontwikkelen. “Ultrapotente antilichamen” of “superimmuniteit” zijn aangetroffen bij mensen die het afgelopen jaar met SARS-CoV-2 besmet waren. Deze antilichamen reageren tegen meer dan 20 verschillende mutaties van het virus en blijven langer bestaan dan antilichamen die via vaccinatie zijn verworven.
Minister van Volksgezondheid Jens Spahn heeft nu immers verklaard dat ook het bewijs van antilichamen moet worden aanvaard. Maar om officieel als immuun erkend te worden, moet je nog steeds gevaccineerd worden. Wie kan deze logica begrijpen? Een CNN interview met Dr. Anthony Fauci, directeur van NIAID (onder de NIH, de National Health Institutes) illustreert duidelijk de absurditeit van de situatie. Mensen met natuurlijke immuniteit zijn nog steeds geen overweging in de hoofden van de politici!
Ik ken een arts die wanhopig probeert van de gezondheidsautoriteiten en het RKI een antwoord op dit probleem te krijgen: een van haar patiënten heeft een IgG-antilichaamtiter van 400 AU/ml – duidelijk meer dan veel gevaccineerde mensen. Aangezien haar Covid-19-infectie meer dan zes maanden geleden heeft plaatsgevonden, heeft zij haar immuunstatus verloren. Het antwoord was: “Geef haar de prik!” – wat de arts niet zal doen, gezien de titerwaarde.
Een gebrek aan journalistiek basisbegrip
De uitweg uit de pandemie die door onze politici en de media wordt aangeprezen, blijkt een permanent vaccinabonnement te zijn. Wetenschappers die pleiten voor een andere Covid-aanpak zijn niet in staat via de publieke media te bereiken, zoals opnieuw blijkt uit de soms smadelijke berichtgeving over de video-actie #allesaufdentisch. In plaats van de inhoud van de video’s met de betrokkenen te bespreken, werden deskundigen gezocht om de campagne in diskrediet te brengen. Daarmee begaat de publieke omroep precies dezelfde fout die zij tegen #allesaufdentisch aanvoert.
Der Spiegel journalist Anton Rainer stelde in het SWR interview over de video actie, dat dit geen interviews zijn in de klassieke zin: “In principe zie je twee mensen die het met elkaar eens zijn.” Het beluisteren van de verslaggeving door mijn omroep bezorgde mij buikpijn, en ik ergerde mij zeer aan het gebrek aan journalistiek basisbegrip voor de noodzaak om andersdenkenden aan het woord te laten. (9) Ik heb mijn bezorgdheid per e-mail aan de betrokkenen en de redactie kenbaar gemaakt.
Een typisch commentaar op conferenties is dat een onderwerp “al behandeld” is. Bijvoorbeeld, toen ik de hoge waarschijnlijkheid van onderrapportage van bijwerkingen van vaccins ter sprake bracht. Ja, zeker, het onderwerp werd besproken met interne deskundigen, die – geen verrassingen hier – concludeerden dat er geen onderrapportage was. “Tegengeluiden” komen hier en daar wel aan bod, maar krijgen zelden een menselijk gezicht op zo’n manier dat de omroepen daadwerkelijk spreken met mensen die er kritische standpunten op na houden.
Critici onder druk
De meest uitgesproken critici moeten rekenen op huiszoekingen, vervolging, schorsing van rekeningen, overplaatsing of ontslag, of zelfs doorverwijzing naar psychiatrische zorg. Zelfs als zij er een mening op nahouden die u niet deelt – dit hoort niet thuis in een rechtsstaat.
In de Verenigde Staten wordt al gediscussieerd over de vraag of kritiek op de wetenschap als een haatmisdaad moet worden bestempeld. De Rockefeller Foundation heeft een subsidie van 13,5 miljoen dollar aangekondigd om verkeerde informatie op het gebied van de gezondheid te censureren.
Jörg Schönenborn, directeur van de WDR-televisie, verklaarde dat “feiten feiten zijn en blijven”. Als dat zo was, hoe is het dan mogelijk dat wetenschappers achter gesloten deuren onophoudelijk ruziën en het zelfs sterk oneens zijn over sommige vrij fundamentele kwesties? Zolang wij dat niet duidelijk maken, leidt elke veronderstelling van vermeende objectiviteit tot een doodlopende weg. We kunnen alleen maar hopen dichter bij de “werkelijkheid” te komen – en dat is alleen mogelijk met een open uitwisseling van ideeën en wetenschappelijke kennis.
Wat er nu gebeurt is geen eerlijke strijd tegen “nepnieuws”. In plaats daarvan krijgen we de indruk dat elke informatie, elk bewijs of elke discussie die afwijkt van het officiële verhaal, wordt onderdrukt.
Een recent voorbeeld is de feitelijke en wetenschappelijk transparante video van IT-specialist Marcel Barz. Door ruwe gegevens te analyseren kon Barz vaststellen dat de werkelijke cijfers over oversterfte, ziekenhuisbezetting en infecties niet overeenkomen met de cijfers die de media en politici de afgelopen anderhalf jaar hebben verzameld. Hij laat ook zien hoe je met dergelijke gegevens een perfect beeld van een pandemie kunt schetsen, en legt uit waarom hij dat oneerlijk vindt. Na drie dagen en 145.000 views werd de video verwijderd van YouTube (en opnieuw geplaatst nadat Barz bezwaar had gemaakt, en vele anderen hadden geprotesteerd). De opgegeven reden: “medische misinformatie”. Dit roept de vraag op: Wie heeft dit besloten, en op welke gronden?
De fact-checker van Volksverpetzer deed Marcel Barz af als “nep”. Het oordeel van Correctiv was iets milder (Barz heeft een openbaar en gedetailleerd antwoord gegeven). Hij krijgt gelijk door het document dat voor het Duitse Bondsministerie van Volksgezondheid is opgesteld, waaruit blijkt dat Covid-19-Patienten in 2020 niet meer dan 2% van de ziekenhuislasten uitmaakten. Barz stapte met zijn analyse naar de pers, maar werd genegeerd. In een goed functionerend discours zouden onze media hem uitnodigen voor een debat.
Covid-gerelateerde inhoud is ontelbare keren verwijderd, zoals journaliste Laurie Clarke aantoonde in The British Medical Journal. Facebook en soortgelijke media zijn private bedrijven en mogen dus zelf bepalen wat er op hun platformen gepubliceerd mag worden. Maar mogen zij daarbij ook het discours sturen?
De publieke omroep zou een belangrijke balancerende rol kunnen spelen, door een open uitwisseling van meningen te bieden. Helaas niet dus!
Digitale vaccinatiepassen en toezicht
De Gates en Rockefeller Foundations hebben de richtlijnen van de WHO voor digitale vaccinpassen opgesteld en gefinancierd. Deze passen worden nu overal ingevoerd. Alleen met deze passen is het openbare leven mogelijk – of je nu de tram wilt nemen, een kopje koffie wilt drinken of een medische behandeling wilt ondergaan. Een voorbeeld uit Frankrijk toont aan dat deze digitale pas ook na afloop van de pandemie zal blijven bestaan. Parlementslid Emanuelle Ménard eiste de volgende toevoeging aan de wetstekst: De digitale vaccinatiepas eindigt wanneer de virusverspreiding niet langer een mate van gevaar oplevert die het gebruik ervan rechtvaardigt. Haar wijzigingsvoorstel werd verworpen. We zijn dus nog maar een kleine stap verwijderd van wereldwijde bevolkingscontrole of zelfs een bewakingsstaat via projecten zoals ID2020.
Australië test momenteel een gezichtsherkenningsapp, om ervoor te zorgen dat mensen thuisblijven als ze in quarantaine zijn. In Israël worden elektronische polsbandjes voor dit doel gebruikt. In een Italiaanse stad worden drones getest om de temperatuur van strandgangers te meten, en in Frankrijk wordt de wet gewijzigd om grootschalige surveillance met drones mogelijk te maken.
Al deze onderwerpen moeten in onze samenleving aan een intensief en kritisch onderzoek worden onderworpen. Dit gebeurt onvoldoende in de berichtgeving van onze omroepen en was ook geen verkiezingsthema.
Oogkleppenvisie
De manier waarop het publieke debat is ingeperkt, is tekenend voor de “poortwachter van de informatie”. Een actueel voorbeeld komt van Jan Böhmermann, die eiste dat de virologen Hendrik Streeck en professor Alexander S. Kekulé de kans werd ontnomen zich uit te spreken, met het argument dat zij daartoe niet bevoegd waren.
Hoewel de twee artsen zeer indrukwekkende CV’s hebben, heeft Böhmermann het blikveld dus nog verder vernauwd. Mogen we nu zelfs niet meer luisteren naar mensen die hun kritiek op het regeringsbeleid met fluwelen handschoenen aantrekken?
Het publieke debat is zozeer aan banden gelegd dat de Bayerische Rundfunk meer dan eens heeft afgezien van het uitzenden van toespraken van leden van deelstaatparlementen die zich tijdens parlementaire debatten kritisch uitlaten over de maatregelen.
Is dat hoe de nieuwe opvatting van democratie er bij de publieke omroep uitziet? Alternatieve mediaplatforms gedijen in de eerste plaats omdat de gevestigde platforms er niet in slagen hun werk als democratisch correctief te doen.
Iets is er misgegaan
Lange tijd kon ik met trots en vreugde zeggen dat ik bij de publieke omroep werkte. ARD, ZDF en Deutschlandradio hebben voortreffelijk onderzoek, formats en inhoud voortgebracht. De kwaliteitsnormen zijn extreem hoog en duizenden medewerkers leveren geweldig werk, ondanks de toenemende kostendruk en bezuinigingsdoelstellingen. Maar bij Covid-19 is er iets misgegaan. Plotseling ben ik me bewust geworden van tunnelvisie, oogkleppen en een vermeende consensus die niet langer in vraag wordt gesteld. (10)
Dat het ook anders kan, bewijst de Oostenrijkse omroep Servus TV. In het programma “Corona-Quartett” / “Talk im Hanger 7” krijgen voorstanders en critici evenveel ruimte. Waarom is dat bij de Duitse televisie niet mogelijk? (11) “Je kunt toch niet iedere malloot op het podium laten komen”, is de snelle repliek. Het valse evenwicht, waarbij serieuze en dubieuze meningen evenveel kans krijgen, moet vermeden worden. – Een ijzersterk argument, dat bovendien onwetenschappelijk is. Het basisprincipe van de wetenschap is twijfel, vragen stellen, controleren. Gebeurt dit niet, dan is wetenschap een religie geworden.
Ja, er is eigenlijk een vals evenwicht. Het is de blinde vlek in ons hoofd, die een echt debat niet meer toelaat. We gooien met schijnbare feiten, maar kunnen niet meer naar elkaar luisteren. Minachting vervangt begrip, het bestrijden van de tegengestelde mening vervangt verdraagzaamheid. De basiswaarden van onze samenleving worden zomaar overboord gegooid. Daar gaan we dan: Mensen die geen trek willen krijgen zijn gek, daar gaan we: “Schande over de slapende schapen”.
Terwijl wij druk aan het vechten zijn, zien wij niet dat de wereld om ons heen in een razend tempo verandert. Vrijwel alle gebieden van ons leven worden getransformeerd. Hoe dit zich ontwikkelt, wordt in wezen bepaald door ons vermogen tot samenwerking, mededogen en bewustzijn van onszelf en onze woorden en daden. Voor ons geestelijke welzijn zouden we er goed aan doen de ruimte voor debat open te stellen – maar wel met aandacht, respect en begrip voor verschillende perspectieven. (12)
Nu ik dit schrijf, voel ik me een ketter – iemand die hoogverraad pleegt en rekening moet houden met bestraffing. Misschien is dit niet het geval. Misschien zet ik mijn baan niet op het spel, en misschien worden de vrijheid van meningsuiting en het pluralisme niet bedreigd. Ik hoop het echt en ik kijk uit naar een constructieve uitwisseling met mijn collega’s.
Ole Skambraks
ole.skambraks@protonmail.com
Over de auteur: Ole Skambraks, geboren in 1979, studeerde Politieke Wetenschappen en Frans aan de Queen Mary University in Londen, evenals Media Management aan de ESCP Business School in Parijs. Hij was Moderator, Reporter en Schrijver bij Radio France Internationale, Online Redacteur en Community Manager bij cafebabel.com, Programma Manager van de MDR Sputnik ochtendshow en Redacteur bij WDR Funkhaus Europa / Cosmo. Momenteel werkt hij als redacteur programmabeheer/geluidsontwerp bij SWR2.
Verdere informatie van de auteur:
PS: Voor fact-checkers en mensen die geïnteresseerd zijn in een multi-perspectief, hier zijn de tegen-posities op de punten die in de tekst worden besproken:
ARD-ZDF-Studie
https://www.rnd.de/medien/kritik-an-corona-berichterstattung-von-ard-und-zdf-sender-wehren-sich-gegen-medienstudie-C3B4FEKAMNBFBNTKGO5EETMR3E.html
Prof. John Ioannidis
https://www.faz.net/aktuell/wissen/forscher-john-ioannidis-verharmlost-corona-und-provoziert-17290403.html
Imperial College Modellering
Onderzoek naar winst van functie
https://www.gavi.org/vaccineswork/next-pandemic/nipah-virus
Hydroxychloroquin / Ivermectine
https://www.br.de/nachrichten/wissen/corona-malaria-mittel-hydroxychloroquin-bei-covid-19-unwirksam,RtghbZ4
https://www.who.int/publications/i/item/WHO-2019-nCoV-therapeutics-2021.2
https://www.forbes.com/sites/siladityaray/2021/05/11/indian-state-will-offer-ivermectin-to-entire-adult-population-even-as-who-warns-against-its-use-as-covid-19-treatment/
Immuniteit van de gevaccineerden
https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2021.08.23.457229v1
Immuniteit van degene die genezen zijn
https://science.orf.at/stories/3208411/?utm_source=pocket-newtab-global-de-DE
https://www.businessinsider.com/fauci-why-covid-vaccines-work-better-than-natural-infection-alone-2021-5
Doorbraken op het gebied van vaccinatie / Pandemie van de niet-gevaccineerden
https://www.spektrum.de/news/corona-impfung-wie-viele-geimpfte-liegen-im-krankenhaus/1921090#Echobox=1631206725
https://www.mdr.de/wissen/covid-corona-impfdurchbrueche-sind-selten-100.html
Pseudo-experts / Wetenschapsontkenning / PLURV-principe
https://www.ndr.de/nachrichten/info/82-Coronavirus-Update-Die-Lage-ist-ernst,podcastcoronavirus300.html#Argument
Opmerkingen:
(1) De uitzondering was de verslaggeving van het referendum, waarbij de Zwitserse televisie verplicht was beide partijen hetzelfde zendslot te geven.
(2) Meer pandemie-noodoefeningen waren “Clade X” (2018), “Atlantic Storm” (2005), “Global Mercury” (2003) en “Dark Winter” (2001). Deze oefeningen gingen steeds over informatiebeheer.
(3) Panorama bracht verslag uit over de betalingen, maar bracht de rol van Kyriakides met betrekking tot de contracten voor het Corona-vaccin niet duidelijk in beeld. Voor het overige heeft de kwestie niet veel aandacht gekregen in de media.
(4) Zo was er op de publieke radio nauwelijks aandacht voor de Britse muzikant Eric Clapton, die na de vaccinatie heftige reacties kreeg en daar nu spijt van heeft.
(5) Volgens het RKI is er sprake van een vaccinatiedoorbraak wanneer een gevaccineerde zowel een positieve test als symptomen kan vertonen – voor de ongevaccineerde is een positieve test voldoende. Op die manier zijn de ongevaccineerden statistisch gezien significanter.
(6) Telkens onder de rubriek “Lijst van goedgekeurde vaccins”; vorige edities van de PEI-website toegankelijk via het internetarchief Wayback Machine.
(7) De WHO heeft zelfs de Indiase deelstaat Uttar Pradesh geprezen voor zijn coronabeleid, maar zonder ivermectine te noemen. Het vaccinatiepercentage in Uttar Pradesh ligt onder de 10%.
(8) Zie ook de vergadering van de FDA van 17 september 2021, om 5:47:25
(9) De eerlijkste berichtgeving komt uit BR, hoewel het ook hier over en niet met de makers ging. MDR biedt op haar mediaportaal een uitgebreide en gedifferentieerde analyse.
(10) Ik zou niet willen spreken van een feitelijke “eensluidende mening” van de publieke omroepen. Er zijn altijd kritische bijdragen en koerscorrecties in de berichtgeving geweest. Maar het is altijd een kwestie van context, zendtijd en bereik hoe een onderwerp wordt behandeld. Ook mijn collega’s hebben mijn waarnemingen bevestigd.
(11) Frisse formats als ZDF’s “Auf der Couch” (Op de bank) geven hoop, ook al denk ik niet dat daar binnenkort een Karina Reiß of een Wolfgang Wodarg zal plaatsnemen.
Vertaling: Martien / voor wakkeremensen.org
