Harry voelde iets knagen van binnen.
Hij kon er zijn vinger niet op leggen wat het juist was, maar hij besloot op onderzoek te gaan.
Dat deed hij door te wandelen in de natuur.
In de natuur kreeg hij tekens te zien.
Na een lange boswandeling van 4 uur kwam hij moe terug en zonder tekens.
Terwijl hij zich neerplofte op bed en naar het kruisbeeldje keek aan de muur, dacht hij aan zijn schooltijd.
Toen was alles simpeler.
De meester vertelde wat je moest doen en klaar was kees.
Harry luisterde nu naar zijn eigen gedachten en hoopte daar een antwoord te vinden.
Hij dagdroomde over een meisje dat hij ooit had leren kennen op vakantie in Sint-Petersburg.
Nastya, dat was kort voor Natasha.
Ze deed ballet, speelde piano en viool, had benen tot onder haar oksels, lang haar tot aan haar achterwerk en naam graag selfies terwijl ze als een filmster in de branding van de zee lag.
Ze was kernfysicus en woonde in Samara.
Samara dacht Harry. Samara... Samarita... Samaritana... Samaritaan.
De Samaritaan dacht Harry.
De barmhartige Samaritaan.
Dat is het! Dat is het!
Harry had de kern van zijn knagend gevoel gevonden en dat door luidop met zichzelf te praten.
Wonderbaarlijk zei Harry en hij praatte verder.
De barmhartige Samaritaan was de man die... op de grond lag... nee de man die een zieke man op de grond zag liggen... ja, dat is het.
Hij zag een zieke man op de grond liggen en ... wat dan? Hij verzorgde hem... ja zo zal het wel zijn... en dan? Hij verzorgde hem en gaf hem zijn geld... ja dat moet haast wel want hij was barmhartig...
Hij verzorgde hem, gaf hem zijn geld ... en wat nog?
Had hij geen paard?
Ja, hij had een paard.
Ok.
Dus: De Barmhartige Samaritaan reed op zijn paard, zag een zieke man liggen, stapte af, verzorgde hem, gaf hem al zijn geld en ook zijn paard.
Einde.
Wat een prachtig verhaal dacht Harry en wat een bijzondere man die Samaritaan.
Harry zocht een doel in zijn leven en had nu zijn roeping gevonden.
Hij werd mensenhelper.
Hij ging zijn leven ten dienste stellen van andere mensen.
Harry sprong recht en begon meteen met een actieplan.
Dat moeten we op sociale media zetten dacht hij.
Zijn woorden waren nog niet koud of op zijn pagina stond nu als beroep: "healer".
En ping, net zoals hij wist dat het zou gebeuren, verscheen er een berichtje dat een eerste cliënt aankondigde.
Het was Gerda uit het dorp, iedereen kende haar.
Gerda was al decennialang ziek, leefde van een uitkering en was altijd depressief.
Ze had het ook niet met kinderen want die maakten teveel lawaai en noch minder met muziek want dat was ook herrie. Ze was een fervente veganiste en piste volgens de buurtkinderen azijn waarmee ze haar braadpan weer schoon schrobde.
Gerda had ooit toen ze nog haar winkel in breigoed had, 2 eurocent korting gegeven aan de moeder van Harry.
Zulke daad werd niet vergeten dacht Harry en mijn wijlen moeder zal fier zijn als ik iets kan terug doen voor arme Gerda.
Zo gezegd, zo gedaan.
Harry bekeek het bericht van zijn eerste cliënt: Ik wil healing schreef Gerda.
Perfect dacht Harry en hij schreef terug wanneer kan jij?
Morgen om 6 uur 's ochtends.
Dat is zondag dacht Harry en dan slaap ik uit want dat is de enige dag dat ik heb om uit te slapen.
Ego Harry, dat is je ego Harry zei het stemmetje in hem.
Je bent hier om te helpen niet om je ego te laten praten.
Klopt dacht Harry en hij schreef terug: Prima Gerda, ik zorg voor de koffiekoeken!
De volgende ochtend om 5:45 reed Harry op zijn fiets naar de bakker.
Maar die was nog niet open, en ging pas open om 6:30.
Dat is te laat dacht Harry want Gerda is er om 6:00!
Wat nu?
Ik heb nog wel wat lekkers in huis en ik zet koffie.
Is dat een healer en Samaritaan? zei de stem in hem.
Nee, misschien niet. Ik fiets naar het volgende dorp.
Je hebt nog 7 minuten! zei de stem.
Harry fietste zo hard als hij kon en was om exact 5:55 bij de bakker in het andere dorp die gelukkig open was.
Hij bestelde 2 koffiekoeken en dacht toen: welke zou ze lusten?
Geen idee dacht hij, laat ik er maar 4 nemen of 6 of weet je wat: van elks 1.
Met een doos van 17 koffiekoeken en 25 euro armer stapte hij de bakker buiten.
Hij keek op zijn horloge en zag dat het al 5:59 was.
Hij fietste nu nog sneller dan hij op de heenrit had gedaan.
Hij zweette als een rund en de koffiekoeken vlogen alle kanten op , maar hij wilde en goede indruk maken op zijn eerste cliënt.
Je krijgt maar een kans om een goede eerste indruk te maken las hij ooit op internet.
Vermits je alleen op internet komt als je wat te zeggen hebt, was dit wellicht een waarheid als een koe.
Harry was bijna thuis toen hij in de verte een vervelend getuut hoorde.
Wat is dat dacht Harry? Welke gek maak t nu zoveel lawaai op een zondagochtend.
Toen hij het hoekje om kwam aan zijn huis zag hij dat het lawaai van Gerda kwam.
Ze drukte onophoudelijk op de toeter van haar elektrische scooter
Ze heeft een toe-toe-toeter op haar electro-scooter dacht Harry, maar het was geen tijd voor grapjes want hij was te laat, zag er bezweet en onordelijk uit en de koffiekoeken waren door elkaar geschud.
Waar zat je nu mafkees? brulde Gerda.
Je laat me hier op een zondagmorgen naar het hol van Pluto komen op een onmogelijk uur en ik sta hier al een uur in de kou!
Dat is vreemd dacht Harry want het is 6:02 en ik heb haar niet gezien toen ik vertrok.
Maar beleefd blijven dacht Harry, het is een cliënt.
Je hebt gelijk Gerda zei Harry, het spijt me verschrikkelijk.
Ja, dat wordt moeilijk om nog goed te maken! zei Gerda, hopelijk is je healing beter dan je intro!
Auw, dat hakte er even fel in dacht Harry, maar hij gaf de moed niet op en lachte minzaam.
Kom binnen Gerda, ik heb koffiekoeken bij.
Dat mag ik niet eten! zei Gerda.
Bovendien is het waanzinnig ongezond, weet je wat er allemaal inzit? ging Gerda verder, alleen maar brol.
Oei dacht Harry, dan eet ik het best ook maar niet.
Weet je voor wie het wel goed is zei Gerda, voor mijn geiten en schapen.
Oh is dat zo vroeg Harry en hij zei: neem de hele doos dan maar mee.
Hoeveel kost me dat? vroeg Gerda.
Euhm... even dacht Harry om te vragen wat hij ervoor had betaald namelijk 25 euro.
Maar toen herinnerde hij zich hoe je zaken deed op een website voor tweedehands-spullen.
Je vroeg niet de prijs die je betaald had, maar maximaal de helft.
Maar toen dacht hij eraan dat je ook naar de staat van de goederen moest kijken om je prijs te bepalen en vermits de koffiekoeken toch wel best beschadigd waren, deed hij nog eens de helft van zijn prijs.
Tenslotte dacht hij eraan dat het voor de dieren van Gerda was en die hadden weinig geld, dus hij zei tegen Gerda: dat is dan 1 euro alsjeblief.
1 euro? zei Gerda, voor die brol? Laat maar zitten.
Oei dacht Harry, ik ben weer te gulzig geweest en hij corrigeerde zich rap: grapje Gerda, hier, neem maar mee.
Ja hoe dan meenemen? zei Gerda.
Grapjas, zie jij ergens een mandje misschien?
Euh neen... en Harry dacht na.
Wanneer ben je thuis?
Vanavond tussen 23:45 en middernacht ben ik thuis.
Ok zei Harry, komt in orde, ik laat ze brengen.
Harry ging normaal tegen 21:00 naar bed, maar nu hij zijn roeping had gevonden wist hij dat hij zijn natuurlijke schema moest aanpassen.
Hij paste dit ook meteen aan op sociale media en vermeldde als beschikbaarheid: van 6 's ochtends tot middernacht.
Harry was er om de mens te helpen en dienen.
Superman was toch ook altijd beschikbaar voor mensen in nood?
Ik ook zei Harry en hij droomde over een telefooncel, een gespierde man in een krap pak en een knappe journaliste.
Veel tijd om te dromen had Harry niet want Gerda zei: hoe zit het jongen?
Ja sorry zei Harry, laten we beginnen.
Vertel het eens zei Harry, hoe gaat het met je.
3 uur later, het was inmiddels 9 uur, had Gerda gedaan met praten over zichzelf en wat er mis was met deze wereld.
Ze had wellicht nog verder gepraat als Harry haar niet even gevraagd had of ie naar het toilet mocht gaan.
Dat moest hij al lang, maar Gerda bleef maar praten dus hij wachtte op het geschikte moment.
Met een overvolle blaas en nog overvoller hoofd, stapte Harry naar het toilet.
Niet te lang he! zei Gerda.
Op het toilet dacht Harry: ok laten we maar met de behandeling beginnen.
Hopelijk herinner ik me nog alles van mijn opleiding.
Met volle moed stapte Harry weer de woonkamer binnen.
Misschien moet ik toch maar een praktijkruimte maken zodat de mensen niet in huis komen?
Maar hij had geen tijd om na te denken want Gerda zei: kunnen we eindelijk? Het draait hier niet om jou!
Jij hebt nog veel ego Harry! zei Gerda.
Ik weet het verontschuldigde Harry zich en hij tilde Gerda uit haar scooter en legde haar op de massagetafel.
Ze woog makkelijk over de 120kg en Harry bezeerde zich in zijn rug terwijl hij haar tilde.
Doe eens voort! zei Gerda, straks val ik nog!
Met een pijnlijke grimas op zijn gezicht knikte Harry.
Zo, wat heb je juist? vroeg Harry.
2 uur later had Gerda gedaan met praten over haar gezondheid, kwaaltjes, alles wat ze geprobeerd had, de farmaceutische industrie en hoe er mensen ontvoerd worden door ufo's.
Het was inmiddels 11 uur.
Ik ga je proberen te helpen zei Harry.
Proberen te helpen? zei Gerda, wat is dat voor iets? Kan je het of kan je het niet?
Jazeker zei Harry, ik kan het wel.
Ja, laat maar zien dan! zei Gerda.
Om exact 11:11 begon Harry aan de behandeling.
Hij wilde het extra goed doen en gaf alles wat hij had.
Hij gaf reiki, zong icaros, drumde op zijn sjamanen-trommel, werkte met edelstenen en kristallen en riep zelfs Aartsengel Metatron en Merlijn aan om de arme Gerda te healen.
Ruim 2 uur later, badend in het zweet, had hij gedaan en zei: zo Gerda, dat was het.
Vol verwachting keek hij naar haar.
Zo, dat was ook niet lang he. Je moet wel alles geven zei Gerda.
Ik ben maar net begonnen zei Harry.
Je hebt nog veel te leren zei Gerda.
Klopt zei Harry.
En ik voel geen verschil, volgens mij ben je geen healer! zei Gerda.
Ik denk het wel zei Harry.
Ik weet het wel zeker zei Gerda want ik ken healers en ik ben zelf healer, ik heal mensen met mijn hoge vibratie.
Harry zei niets meer en keek naar de grond.
Hij was moe van al het werk, had pijn aan zijn rug , was niet uitgeslapen, had gefietst als een gek en wilde nu gewoon rusten.
Wat kost me deze grap vroeg Gerda?
Momentje zei Harry en hij begon in zichzelf te rekenen:
"Het is nu 13:30 dus ze is hier 7:30 geweest.
7,5 maal 50 euro is 375 euro.
Dat lijkt me wat veel.
En ze heeft het al niet breed.
Opnieuw: 7,5 maal 25.
Nee dat rekent moeilijk.
7,5 maal 20 is 150 euro.
Ik heb geen praktijkruimte, ze is zelf healer en ze vond het niet zo goed, dus laat ik nog wat zakken qua prijs.
7,5 maal 10 euro is 75 euro.
Het is zondag en ze moest van ver komen, dus laat me dat ook in rekening nemen, dan komen we op 50 euro voor 7,5 uur werk."
50 euro alsjeblief zei Harry.
Wablief vroeg Gerda? Waarom is het zo duur?
Ik heb niks gevoeld en ik ben arm.
Harry dacht terug aan het verhaal van de Barmhartige Samaritaan, keek in de zielige ogen van Gerda en zei: het was een grapje het is gratis.
Ah dat is een correcte prijs zei Gerda en ze rolde met haar scooter richting de voordeur.
Oh wat een mooie kristal! zei Gerda.
Wablief? vroeg Harry.
Dat is een mooie kristal die hier hangt zei Gerda.
Ja, en als de zon er op schijnt is hij nog mooier zei Harry.
Oh dat wil ik ook zei Gerda, maar ik kan het niet betalen.
Wat jammer dacht Harry en hij zei tegen Gerda: hier je krijgt hem van mij.
Heb je iets om hem in te doen? zei Gerda, want zo kan ik hem niet meenemen.
Dat tasje daar ziet er leuk uit! zie Gerda.
Dat heb ik gekocht op mijn reis in Zuid-Afrika zei Harry.
Bedankt zei Gerda en ze nam het tasje.
Ok zei Harry, je mag het houden.
Prima zei Gerda, je bent misschien geen healer maar wel een brave jongen.
Bedankt zei Harry en hij straalde na het horen van deze mooie woorden uit de mond van een echte healer.
Oh en jij nog eens bedankt voor die 2 eurocent korting die je aan mijn moeder gaf destijds, dat hebben we altijd onthouden in de familie zei Harry.
Oh, zei Gerda, daar heb ik me misrekend toen.
Bedankt om dat mysterie op te lossen.
Ik gaf nooit korting maar had op een dag wel 2 eurocent tekort, nu weet ik waarom dus.
Kan je me die dan nu teruggeven zei Gerda, dan klopt mijn kassa alsnog.
Harry ging met zijn hand in zijn zak en gaf Gerda 2 eurocent.
Alsjeblief zei Harry.
Dat werd tijd! zei Gerda.
Harry knikte en deed de deur toe.
Zo, dat is nu mijn werk dacht Harry.
Harry de Healer, klinkt goed met die dubbele H.
Het lijkt wel voorbestemd.
Maar eerst even verder werken en kijken hoe ik die koffiekoeken bij Gerda krijg vanavond.
Harry zocht op het internet naar vervoersbedrijven die ook op zondagavond leverden.
Dat was niet evident en na enkele uren zoeken vond hij er eentje.
Harry betaalde online 88 euro voor een zending met ontvangstbewijs, dan was hij zeker dat Gerda de goederen had ontvangen.
Klant is koning.
Het was inmiddels avond en Harry zijn eerste werkdag zat er bijna op.
Nog even mijn boekhouding maken en kijken naar mijn opbrengst:
Koffiekoeken 25 euro
Levering koffiekoeken 88 euro
Terugbetaling Gerda 2 eurocent
Totaal: 113,02 euro verlies
Alle begin is moeilijk dacht Harry.
De klok sloeg 18:00 en Harry voelde dat hij iets moest doen ook al was hij moe en energetisch helemaal uitgeput.
In de verte hoorde hij klokken.
Dat zijn de kerklokken dacht Harry.
De klokken van de mis.
Van de zondagsmis.
Ik ga naar de mis zei Harry hardop!
Dat past goed bij mijn nieuwe roeping.
Hij dacht er nog aan om snel even de tekst "Harry de Healer" op zijn vest te naaien maar hij had geen tijd en moest zich haasten om op tijd te zijn.
Aan de kerk was er enkel nog een plaatsje vrij helemaal vooraan.
Dat was prima dacht Harry, dan kan ik goed horen wat de pastoor zegt.
Hij zette zich neer en groette zijn buurman: hallo, ik ben Harry de Healer.
Jezus komt ons redden! antwoordde de buurman.
Oh gaat hij zich dan ook omkleden in een telefooncel vroeg Harry?
Maar de buurman lachte niet en duwde met zijn elleboog zijn arm over de leuning zodat Harry zijn arm ergens anders moest leggen.
De pastoor zei: vandaag wordt het een hele korte mis want ik moet Gerda, één van onze parochianen, een healing geven.
Dat heb ik net gedaan sprak Harry luidop, ik ben Harry de Healer!
Heel de zaal lachte hardop.
Heel leuk hoor Harry sprak de pastoor, maar gelieve me niet meer te onderbreken aub en het healen over te laten aan echte professionals.
De pastoor ging verder en zei: ik vertel jullie graag het verhaal van de Barmhartige Samaritaan.
Wat een toeval dacht Harry, daarom moest ik hier zijn!
Dit verhaal ken ik van buiten zei Harry enthousiast tegen zijn buurman, maar die duwde enkel met zijn elleboog.
De pastoor sprak:
"Op weg per paard naar de stad zag de rijke Samaritaan een zieke man in de berm liggen.
Alle andere mensen keken niet naar de zieke man om en lieten hem links liggen.
De Samaritaan stopte echter wel, stapte van zijn paard en vroeg aan de zieke man: gaat het?
Nee, ik voel me niet lekker, sprak de zieke man.
Ik zal je helpen zei de Samaritaan en hij keek rond.
Hij zag een herbergier voor zijn herberg staan: kom deze man eens helpen en geef hem drinken en eten sprak de Samaritaan.
En hij vervolgde: ik moet nu door naar de stad maar op de terugweg zal ik even langskomen om te kijken hoe het met hem gaat.
Ok zei de herbergier die de zieke man naar binnen droeg en hem eten en drinken gaf.
Op zijn weg terug van de stad stopte de Samaritaan aan de herberg.
Hij vroeg aan de herbergier: alles ok met de zieke man?
Ja, die is weer prima zei de herbergier.
Ok zei de Samaritaan en hij vertrok weer."
En dat, beste gelovigen, is het verhaal van de Barmhartige Samaritaan zei de pastoor.
Zo is het verhaal helemaal niet zei Harry luidop!
De Samaritaan geeft alles wat hij heeft aan de zieke man!
Als je alles wat je hebt aan een ander geeft, wat heb je zelf dan nog? vroeg de pastoor.
Harry de Healer stapte boos weg uit de kerk en gaf zijn buurman een elleboogstoot.
Hij fietste naar huis, klopte de doos met koffiekoeken tot moes, trok het kruisbeeld van de muur en gooide het door het raam.
Het belandde op het hoofd van Gerda die terugkwam van een gratis shiatsu-behandeling bij de buurvrouw van Harry.
Gerda raakte van slag en reed pardoes de voortuin van Harry binnen en botste tegen zijn voorgevel.
Het huis van Harry stortte gedeeltelijk in en werd onbewoonbaar verklaard.
Vermits hij de schade zelf had veroorzaakt door het weggooien van de kruisbeeld moest hij opdraaien voor de kosten.
De schade aan de gevel bedroeg 136.000 euro.
De scooter van Gerda diende ook vervangen en kostte 3.600 euro.
Gerda had na het ongeval ook permanente last van hoofdpijn als gevolg van whiplash, althans dat was zo bevestigd door haar schoonbroer die dokter was volgens een certificaat aan zijn muur.
Hiervoor betaalde Harry 55.000 euro aan Gerda.
Harry besefte dat dit het einde van zijn carrière als healer was, want hij zou nooit al de kosten van het ongeval kunnen betalen met zijn magere inkomen.
Kort en krachtig was het geweest en misschien was het toch zijn roeping niet.
Harry werd Hockeycoach, want dat had hij vroeger 3 weken gedaan als puber.
Niet zozeer om de sport maar wel omdat er zoveel mooie meisjes op de hockey waren.
En hun rokjes waren zo kort.
Hockey Harry noemden ze hem op de club
Klinkt best goed die dubbele H dacht hij.
Ik ga het op mijn vestje naaien zei Harry en hij lachte terwijl hij van zijn pils dronk.
Harry was tevreden en had meer plezier in zijn werk dan als healer.
Hij deed ook vrijwilligerswerk in de kantine van de club, achter de toog.
Dat vond hij het leukste.
Hij maakte graag plezier met zijn klanten en vertelde moppen.
Zijn leukste mop was deze:
"Dutch beer is like making love on the beach.
It's fucking close to water."
Heel de kantine lachte als Harry moppen vertelde en hij bezorgde iedereen een leuk en warm gevoel.
Bedankt Harry, zei Kees, ik voel me beter nu met dat hardop lachen.
Je hebt me geheeld!
Harry glunderde en voelde zich eindelijk thuis.
Harry de Humorist, ja dat ben ik zei hij tegen zichzelf.
Misschien kan ik dat op mijn vest naaien?
Hij zei: lieve mensen, ik stop ermee voor vandaag, ik ga naaimateriaal kopen.
Iedereen opzouten en tot morgen!
Ok Harry! Tot morgen!
Bron: www.atian.be gepubliceerd op 22 maart 2020 om 09:48 uur
