Spirituele basisvragen – schuld en boetedoening – deel 5
Channeling – op de juiste manier vergeven | het verhaal van de aap en het paard
Het verhaal van de aap en het paard
Mediale boodschap schuld: „Hoe moet je dus met schuld omgaan? Hoe kun je dit noodzakelijke afvalproduct composteren?”
UMA RAJA: Het onderwerp “schuld” kan op veel manieren worden aangepakt en er is geen enkele vorm die universeel geldig is. Ieder van jullie is anders en moet zijn eigen weg door het struikgewas vinden.
Toch zijn er enkele belangrijke basisprincipes in dit proces van omgaan met schuld.
Het vergeven
Iedereen kent het. Iedereen wil vergeven worden. Maar het tegenovergestelde – actieve vergeving – is vaak erg moeilijk voor je. Oog om oog, tand om tand is meer jullie manier om met bepaalde dingen om te gaan.
Vergelding in plaats van vergeving.
Vergeving is een heel oud woord en betekent in wezen “verwondingen loslaten” of “de teller op nul zetten”.
Vergelding daarentegen heeft meer te maken met een poging tot vereffening: de dingen schijnbaar tegen elkaar afwegen.
Dus vergelding kennen jullie goed en het is je vriend geworden. Aan de andere kant is vergeven een grote kunst – als het oprecht gedaan moet worden.
Vergeving kan niet worden afgedwongen. Hoe graag je het ook wilt, je kunt het niet zomaar. Het is eerder een complex en intens intern proces dat voorafgaat aan vergeving.
Vergeving komt dus diep uit je innerlijk en niet van buiten.
Hoe kun je nu van binnenuit vergeven?
Laat me er wat dieper op ingaan en je een verhaal vertellen.
Het verhaal van de aap en het paard
Er waren eens een aap en een paard. Ze kenden elkaar heel goed en waren beste vrienden. Op een dag klom de aap in een palmboom, pakte een kokosnoot en liet die naar beneden vallen. Zo maar – zonder reden.
De kokosnoot trof het paard hard op de rug en het was erg geschrokken. De aap zag dit van bovenaf en riep: “O paard! Neem me niet kwalijk! Dat wilde ik niet. Ik bedoelde het niet zo. Maar ik had beter op moeten passen en was onvoorzichtig.
Het paard hoorde de woorden, maar draafde bedroefd en een beetje boos weg. Het zocht een meer omringd met riet en bleef daar een paar uur in alle rust. Langzaam vergat het paard wat er was gebeurd en dacht er niet meer aan. Het was hier zo mooi! En de rust deed zijn hart goed. Het grijnsde vrolijk in zichzelf, ging naar de oever en dronk met veel genot een paar slokjes van het heerlijke water van het meer. Het bedankte het meer en keerde langzaam terug naar het bos waar het vandaan kwam.
Daar zag hij de aap heel opgewonden op en neer springend tussen de bomen. Toen de aap het paard zag, riep hij:
“O paard! Waar was je? Ik was zo bezorgd en zo boos op mezelf. Het was dom van me. Hartstikke dom en dwaas! Een kokosnoot laat je niet zomaar uit een boom vallen. Alles goed met je? Doet het nog steeds pijn?”
Het paard antwoordde:
„Mijn beste vriend, maak je geen zorgen om mij. Het gaat goed met mij. Kom, laten we een stukje wandelen en dan snel naar bed. De nacht komt eraan en morgen is er weer een nieuwe dag!”
Wat leert dit verhaal ons?
Er zit veel wijsheid in het verhaaltje van de aap en het paard. Je kunt er veel over vergeving van leren.
De aap en het paard (opm.: er is een Zwabische animatieserie genaamd “S’Äffle und’s Pferdle”) vormen een uniek team: de een groot, de ander klein. De een brutaal, de ander trots. Een in wezen ongelijk stel, dat toch besloot om samen door deze wereld te reizen om de wereld en elkaar beter te leren kennen. Het moet een grappige en geestige onderneming worden – en deze twee hoofdrolspelers belichamen dat perfect.
Maar ook voor deze twee grappige tijdgenoten houdt de ernst van het leven niet op. Ook met deze twee vrienden is er af en toe ruzie en wrijving – net als bij het verhaal over de kokosnoot.
De aap let niet op of is een beetje onhandig en er is een klein ongelukje gebeurd: de kokosnoot valt naar beneden en raakt het paard. Niet hard, maar toch zodanig dat het het paard letterlijk “treft”. En dat laat het paard ook zien.
De aap voelt dat natuurlijk aan, maar is op dit moment machteloos en moet het paard een beetje verdrietig en ontdaan zien weg draven. De uren gaan voorbij en de aap betreurt het steeds meer dat hij deze fout heeft gemaakt en zijn beste vriend zo´n pijn heeft gedaan. Hij moet leren het te doorstaan - zonder voorlopig te weten hoe het spel zal eindigen.
Je innerlijke oceaan van gevoelens leren kennen
Het paard trekt zich eerst terug – zoekt een rustig en mooi plekje waar hij alleen kan zijn. Hij heeft afstand en rust nodig om weer tot zichzelf te kunnen komen.
Het meer symboliseert de zee van gevoelens die in ieder van jullie leven. Een bijna eindeloos netwerk van emoties in de meest uiteenlopende kleuren. Elke denkbare kleur die je maar kunt bedenken: licht en donker, schel en mat, helder en sprankelend, rood, geel, blauw, grijs, pastel, aardetinten…prachtig en overweldigend.
Deze zee van je gevoelens kan je gemakkelijk overweldigen. Je herkent dan de prachtige kleuren niet meer, maar ziet alleen een wirwar van kleuren waar je geen raad mee weet.
De golven dragen je op en neer – je bent verloren als een verlaten roeiboot, weerloos tegen de golven. De golven spoelen over je heen, soms kapseizen ze je en duwen je met volle kracht onder water, waardoor je soms tijdelijk niet in staat bent om te ademen en opgewonden of in paniek naar lucht hapt.
Ja, zo is hij: de oceaan van gevoelens. Genadeloos en subliem tegelijk.
Dus hoe beheers je de hoge golven? Hoe is het mogelijk om zelfs in de grootste storm de controle over het roer niet te verliezen?
Leef je eigen gevoelens uit
Laat de golven maar hoog oplopen. Probeer ze niet te temmen. Nog niet! Eerst moet je ze in je laten razen. Laat de zee van gevoelens in je razen en zijn helse dans dansen. Het zijn jouw emotionele golven die om je heen slaan. Het is jouw oceaan.
Als je erop wilt zeilen, moet je hem eerst leren kennen – met al zijn ondiepten. Dus laat de golven van je gevoelens over je heen spoelen en laat je meevoeren. Wees er niet bang voor: jij bent het alleen – niemand anders.
Veel van je gevoelens zijn je niet bekend en daarom kun je ze maar slecht classificeren. Neem dus je gevoelens waar en probeer er geleidelijk een bepaalde orde in te scheppen. Hierdoor krijg je een beter overzicht van je innerlijke gevoelswereld. Het is als een zeekaart die wordt gebruikt om de zeeën van de wereld te bevaren. Met deze kaart kun je veilig over het water glijden, omdat je het gebied nu beter kent. Je kent bepaalde stromingen, ondiepten, draaikolken en obstakels. Dit alles helpt je om het stuurrad veilig te bedienen en het overzicht niet te verliezen.
Wordt kapitein en neem je eigen beslissingen
Als je oefening hebt gehad in het navigeren door je innerlijke gevoelsoceaan, dan kun je tijdens de volgende stap de koers nog beter uitzetten. Omdat je de wateren nu beter kent, kun je van te voren beslissen of je een bepaalde route wel of niet zult nemen.
Will je een rustige vaart?
Een opwindende vaart?
Of misschien zelfs een turbulente en gevaarlijke vaart over het water?
Jij bent nu de kapitein en moet zelf beslissen welke weg je wilt inslaan. Zet al je kennis en ervaring in om de juiste koers te bepalen. Vertrouw zowel op je gevoel als op je intellect. Beide zouden hand in hand moeten werken. Ze hebben allebei hun taken en elk heeft verschillende sterke en zwakke punten.
Laat je niet teveel afleiden en neem duidelijke beslissingen. Zo of zo. Links of rechts. Snel of langzaam.
Jij hebt de regie en bent zelf verantwoordelijk voor de route. Dus zet je koers met vertrouwen en navigeer zo goed mogelijk door de uitdagende wateren.
Vertrouw op je ervaring en leer van je beslissingen. Alleen op die manier word je een wijzere en betere kapitein op je eigen oceaan van gevoelens.
Rust, contemplatie en terug naar het leven
Het paard in het verhaal heeft de tijd genomen om zijn innerlijke wereld te doorgronden.
Hij is rustig geworden en heeft zich teruggetrokken. Geleidelijk klaart het troebele water op en slaan de golven niet meer zo hoog. Uiteindelijk keert er een vredige rust terug en is de storm van emoties voorbij.
Dan is het tijd om terug de wereld in te gaan, om weer tevoorschijn te komen uit de wereld van gevoelens.
En er hoeft niets anders gedaan te worden dan te vergeven, vooruit te kijken en de weg van het leven vreugdevol en een beetje volwassener verder te gaan.
Zo moet het zijn.
Amen
UMA RAJA
„Channeling – verhaal aap en paard: ontvangen door Stefan Schmid in juni 2016 en in september 2018. Deze tekst mag gratis gebruikt worden. Publicatie alleen met deze bronspecificatie: SOLIA – http://www.solia-channeling.de– Stefan Schmid
Wijzigingen in de tekst zijn niet toegestaan.
Vertaling: Petra – voor wakkeremensen.org
