Spirituele basisvragen – schuld en boetedoening – deel 4
Channeling – „Waarom voelen we ons schuldig?“
Ga je eigen weg zonder je schuldig te voelen
De angst voor het loslaten
Boodschap van de spirituele wereld over schuld:
Het loslaten van angst hangt nauw samen met het loslaten van verantwoordelijkheid. Ja, dat is het eerste vereiste hiervoor! Veel zielen zijn bang om los te laten. Loslaten betekent “achterlaten”. Iets “verlaten”. Elke ziel is diep getekend door de grote stap in het avontuur van het mens-zijn. Voor dit, zoals bekend, gewaagde avontuur heeft de ziel ermee ingestemd haar astrale thuis achter te laten. Het vertrouwde domein van veiligheid los te laten. Om een dreigende nieuwe wereld binnen te gaan – hoewel omhuld door goddelijke bescherming. Loslaten vereist altijd een actieve behoefte – het volgen van een innerlijke behoefte.
Wat je ook bezit of hebt bezeten: je moet het loslaten, moet het weggeven, teruggeven. Om je er zowel van binnen als van buiten van te bevrijden.
Loslaten is een van de belangrijkste lessen die jullie moeten leren. Zonder iets los te laten, is er geen ruimte voor iets nieuws. Er is geen ruimte voor nieuw leven. Als je niets losliet, stond je nu midden op een grote vuilnisbelt. Omgeven door oud “afval” uit het leven dat je tot nu toe hebt geleefd.
“Afval” betekent “verleden”. Achtergebleven leven dat niet werd verwerkt en niet meer als voedingsbodem terug tot leven kon komen.
Jullie verbinden loslaten vaak met de oerpijn van het verlaten van jullie zielenthuis.
Wat komt er daarna?
Wat zal er van mij worden?
Wie beschermt mij?
Afval achter laten en weer tot leven komen
Existentiële angsten overweldigen je – sterker of minder sterk – tijdens elk moment van loslaten. Als je aan de kant van angst staat, zullen vragen over het bestaan je kwellen. Maar als je durft achter te laten (zoals je deed voor je eerste incarnatie) – dat wil zeggen, als je op God en je innerlijke noodzaak vertrouwt, neem je deel aan het leven. Dan kom je tot leven. Dan beweeg je. Dan tril je. Dan ben je aangekomen in de stroom van het leven.
Je mag de frisse geur van het nieuwe ruiken en hoeft je neus niet dicht te knijpen om jezelf te beschermen tegen het rottende afval van je verleden. Op die manier kun je altijd kiezen voor het nieuwe en frisse leven of voor de oude, levenloze substantie die je belast en de weg naar vrijheid blokkeert.
Als verantwoordelijkheid niet op het juiste moment wordt losgelaten, creëert dit een onnodige belasting voor de ziel.
Hij vertrouwt er niet op dat een andere ziel of een andere persoon verantwoordelijkheid voor zichzelf kan nemen. Omdat hij nu zelf een gevoel van veiligheid heeft ontwikkeld en zijn eigen wegen en antwoorden kent.
De verantwoordelijkheid kan in principe alleen plaatsvervangend voor anderen worden gedragen – voor een beperkte periode of levensfase. Maar je spreekt vaak van “verantwoordelijk zijn voor jezelf”.
Geen schuldgevoelens van anderen op je nemen
Maar hoe kun je verantwoordelijkheid voor jezelf nemen? Je kunt niet plaatsvervangend verantwoordelijkheid voor jezelf nemen!
Als je je antwoorden en de zekerheid van het gevoel hebt gevonden, dan ga je je eigen weg. Omdat het jouw weg is! En je hoeft hier geen verantwoordelijkheid voor te nemen, want het is je oereigen pad dat je gaat en moet gaan. Maar jullie kennen in deze context dezelfde betekenis toe aan het woord “rechtvaardiging” als aan het woord “verantwoordelijkheid”. Vaak moet je in de loop van je leven je weg tegenover anderen verantwoorden.
Je hoort dan opmerkingen als: “Daar moet je zelf de verantwoordelijkheid voor dragen!”
Of: “De manier waarop je dat doet is onverantwoord!”
In het eerste geval ontslaat de ander zich actief van zijn eventuele verantwoordelijkheid jegens jou – om zichzelf te ontlasten en vrij te spreken. Tegelijkertijd bestaat echter het grote gevaar – en dat is meestal zo – dat je het ontlasten van de ander tot je eigen last maakt.
Deze vreemde last, dit ding dat niet van jou is, wordt dan een schuldgevoel. Plaatsvervangend voor degene die zijn verantwoordelijkheid voor jou niet op tijd en eerlijk tegenover zichzelf heeft losgelaten. In plaats daarvan werd de oude, al lang overbodige verantwoordelijkheid, zo absurd als het is, aan jou overgedragen. Want de verantwoordelijkheid voor jou ligt bij God, die jou op weg heeft gestuurd, zodat jij jouw weg met zijn hulp zelf kunt vinden en bewandelen.
Beladen met de valse verantwoordelijkheid van anderen belast je je lichaam en je ziel zinloos en vind je het veel moeilijker om je doel te bereiken dan zonder deze last.
Je oereigen weg zonder schuldgevoelens bewandelen
In het tweede geval – waarin je “onverantwoordelijk” handelt – kunnen er onder bepaalde omstandigheden direct diepe schuldgevoelens ontstaan, omdat je actie/reactie wordt beoordeeld vanuit het gezichtspunt van de ander. Schuld is een afvalproduct. En dat is alleen maar omdat je antwoorden, je veiligheid, je gevoelens niet overeenkomen met die van je medemensen. Omdat jullie allemaal je eigen weg moeten gaan, zullen deze dingen nooit helemaal samenvallen. Er kunnen punten van overeenstemming zijn die suggereren dat je op dezelfde weg bent. Als je dan onbewust door een dierbare medemens voor je eigen weg ‘schuldig’ wordt gesproken, kun je onder bepaalde omstandigheden een zware last op je nemen.
Voor je oereigen weg in zijn geheel kan en moet je geen verantwoordelijkheid nemen, omdat je slechts voor een deel van de weg een antwoord en een gevoel van zekerheid kunt kennen.
Vertrouw daarom op je gevoel, op je hart en ga je eigen weg – zonder schuld en valse verantwoordelijkheid. Amen!
UMA RAJA
„Channeling loslaten“: ontvangen door Stefan Schmid op 9.7.2015. Deze tekst mag gratis gebruikt worden. Publicatie alleen met deze bronspecificatie: SOLIA – http://www.solia-channeling.de– Stefan Schmid
Wijzigingen in de tekst zijn niet toegestaan.
Vertaling: Petra – voor wakkeremensen.org
