Depressief? Hoera!
Tegenwoordig wordt depressiviteit aanzien als iets negatiefs, als iets dat er niet hoort te zijn. De waarheid is echter dat het inherent deel uitmaakt van het leven; Sterker nog: wie niet depressief is geweest in zijn leven, daar is iets grondig mis mee.
Ofwel zijn ze mentaal gehandicapt, dat kan ook en daar is overigens niks mee, integendeel.
Het doel van het leven is om je schaduw onder ogen te zien, te helen en uiteindelijk verlicht te worden. Dat lees je nergens en er wordt altijd gezegd alsof niemand het doel van het leven kent: wat is nu het doel van het leven? En dan wordt er gelachen of gezegd dat er geen doel is. Maar dat is simpelweg een grote leugen, een groot bedrog.
Wie doet alsof het leven geen doel heeft, liegt tegen anderen maar vooral zichzelf.
Want als dat inderdaad waar is, dan maakt het geen fluit uit wat je hier in het leven komt doen. Dan heeft het ego vrij spel en dat is natuurlijk wat het ego wil. Zo ver mogelijk verwijderd zijn van God. God is dood.
In een wereld zonder doel is het de normaalste zaak van de wereld dat je depressief wordt. Wat heeft iets dan nog überhaupt zin? Niks, noppes.
Maar als je eenmaal begrepen hebt dat je levensdoel is om je schaduw te helen en weer naar het licht te keren, dan verandert alles.
Dan begrijp je dat depressiviteit niet alleen héél normaal is maar zelfs een onlosmakelijk onderdeel van je levensreis.
Vandaar ook de titel: Depressief? Hoera!
De kwestie is uiteraard om uit de depressie te geraken en door de donkere tunnel naar het Licht te komen.
Depressie stamt overigens af van het Griekse de-pressere en betekent letterlijk 'naar beneden duwen'. Wat wordt er naar beneden geduwd? Je schaduw.
Aan de buitenkant lijkt alles ok maar vanbinnen worden er emoties, gevoelens en trauma's naar beneden geduwd. Dat werkt tijdelijk maar is geen oplossing. Vergelijk het met een bal onder water houden: je kan blijven duwen maar de bal doet maar 1 ding en dat is naar de oppervlakte komen. Ooit komt die bal naar boven want op een bepaald moment is je energie op. Zo gaat ook een burnout: je blijft maar gaan tot je niet meer kan. Of nog langer en dan is het helemaal op.
Zo gaat het ook met onverwerkte, emoties, gevoelens en trauma's: je kan die blijven wegduwen als een bal met hulpmiddelen als drank, drugs, sex, eten, werk, shoppen, sport,... maar eens komt die bal toch naar boven en zal je jezelf in de spiegel moeten kijken en de confrontatie aangaan. Dat is dé enige manier om uit de depressie te geraken: erkennen en aanpakken.
Het is dankzij de depressie dat er oplossingen komen, want als de depressie er niet kwam zou je eeuwig onbewust verder leven. Dat laatste lijkt leuk, maar het brengt je nergens. Net zoals drugs, alcohol, sex, werk, sport, shoppen,.. enkel een tijdelijke verlossing brengen maar je steeds opnieuw op zoek moet naar de volgende shot. Depressie leidt je uiteindelijk naar de verlossing als je doorhebt dat het een noodzakelijk onderdeel is van je levensreis.
Eender hoe je het dan gaat bekijken, wijst een depressie steeds op een gebrek aan iets. Je bent niet gelukkig omdat je dit of dat niet hebt of voelt. En wat is dat? Liefde. Het grote gebrek waar elke mens zonder uitzondering mee worstelt is een gebrek aan Liefde.
Wie zichzelf volledig liefheeft, zal geen gebrek meer ervaren.
Wie zichzelf liefheeft, zal altijd vanuit overvloed leven.
Overigens gaat het hier niet om zelfliefde als in narcisme of egotripperij, maar wel om een diep besef dat er een externe kracht is die God, het universum of het Licht heet die Liefde is.
Eens je die verbinding met Liefde hebt hersteld, verdwijnt depressiviteit vanzelf. Want dan weet je dat je onvoorwaardelijk en eeuwig geliefd bent en dat je zelf niets anders bent dan eeuwige en onvoorwaardelijke Liefde.
Ik spreek uit ervaring want ik was zelf gedurende meer dan 30 jaar depressief. Na 21 jaar had ik pas door dat ik depressief was.
De afgelopen 2 jaar kwam ik dankzij het boek "De Verdwijning van het Universum" opnieuw in een aangenamere bewustzijnstoestand terecht. Mijn leven is momenteel nog steeds geen ponykamp maar het grote verschil met vroeger is: ik heb innerlijke vrede en ben weer gelukkig. Ik had nooit gedacht dat het mogelijk was. Dat is een mirakel op zich.
Het gaat er overigens niet om dat alles in je leven top is, maar wel dat je ondanks dat je leven niet top is, jij wel top bent diep vanbinnen.
Innerlijke rust en vrede, daar gaat het om!
Ik had ook nooit gedacht dat het antwoord en de heling enkel en alleen te maken had met de manier waarop ik dacht: het helen van de denkgeest. Ik leerde de afgelopen jaren dan ook mijn geest te trainen.
Dit is overigens geen verkooppraatje naar een dure cursus in mind training, wel naar een boek dat je 40 euro kost en een zelfstudie-cursus is. "De Verdwijning van het Universum" leidde mij immers naar het boek "A Course in Miracles", een zelfstudieboek dat leidt naar innerlijke vrede. Zelfstudie betekent geen goeroes, geen samenkomsten, geen lidgeld, niks van dat alles: alleen jij en je boek. En duizenden uren gratis video's online zonder enige kost daaraan verbonden. Het vraagt je ook niet om je leven te veranderen maar wel om de manier waarop je naar het leven kijkt te veranderen. Een verandering in perceptie.
Na 4 decennia veranderde mijn perceptie en begreep ik dat innerlijke vrede inderdaad de oplossing is voor alle problemen, zowel de problemen in jezelf als in de film die we het leven noemen. Het enige dat gevraagd wordt is om een bewuste keuze te maken om je geest te trainen. Je kiest momenteel ook om depressief te zijn, al zal je dat misschien niet willen beamen of aanvaarden. Toch is het zo, eens je doorhebt hoe je geest werkt.
Wie meer wil lezen over het denksysteem van A Course in Miracles, lees dan mijn eerdere blogartikels 'Wat niemand je vertelt over God'.
Wie graag eens komt luisteren naar Gary Renard, de Amerikaanse auteur van "De Verdwijning van het Universum", kan op 2 november terecht te Brasschaat, België waar de auteur een voordracht geeft. Meer info op www.garyrenardinantwerpen.com
Ook Gary worstelde zelf 14 jaar met een knoert van een depressie en geraakte daar vanaf dankzij het helen van zijn geest en de toepassing van een denksysteem. Zowel Gary als ikzelf zijn levende voorbeelden dat het helen van je denken, je leven kan helen.
Het enige dat gevraagd wordt is om een bewuste keuze te maken en je leven in handen te leggen van een Hogere Kracht en uit de ban van het ego te breken. Dat is meteen ook de enige keuze of vrije wil die bestaat: Liefde of het ego?
Simpel maar niet gemakkelijk.
Maar als ik het kan, kan jij het ook.
Succes en een fijne zomer!
(c) Stefan Van Heester - www.stefanvanheester.com
