Spirituele Verhalen Voor De Nieuwe Wereld
Deel 7 – Tobias (pdf formaat)
Alle inwoners sliepen in diepe en stille vrede. In de weilanden, de uitlopers en de bergen van mauve, zelfs ver voorbij de uitgestrekte zee, sliepen de volkeren zoet onder de fluwelen mantel van middernachtsblauw. Ver weg fluisterde het heilige en glinsterende woud van Mareithia, majestueus in zijn levendige nachtlicht, zachtjes in de zielen van de slapenden, terwijl nobele wezens uit hogere werelden hun engelachtige gedachten in liefde en bescherming door de landen en de volkeren daarin bewogen.
Binnen deze kalme en diepe nachtelijke ademhaling was er één individu, één bedroefde persoon die net voor zonsopgang, wanneer de wereld op zijn donkerst is, uit zijn slaap opdook. Tobias, een jonge jongen, nog geen man, werd wakker met opengesperde ogen, beseffend dat hij zojuist een droom had gehad waarvan hij wist dat die van groot belang was, maar die hij niet echt kon begrijpen. Het gaf hem een overweldigend gevoel dat zijn leven zou veranderen.
Rustig, zonder zijn slapende moeder te storen, die in dezelfde kleine kamer lag, een van de twee die de gras-en-rots woning vormen, glipte Tobias naar buiten om de stille lucht in te ademen en de vuurvliegjes te observeren die dichtbij en ver weg dansten. Terwijl hij naar boven staarde om de schitterende sterren aan de hemel te bewonderen, besefte hij met een korte glimlach dat er in deze duisternis weinig verschil te zien was tussen de dwarrelende vuurvliegjes boven de vochtige aarde en de sterren die fonkelden aan de stille hemel. Het was een perfect moment en als Tobias meer vrede met zichzelf had gehad, zou hij beseft hebben dat zijn mijmering juist was.
Het was allemaal enkele jaren geleden begonnen, toen Tobias nog heel jong was en net had leren lopen op het uitgesleten stenen pad in zijn dorp. Zelfs op die jonge leeftijd wist hij dat zijn lot van belang was voor de wereld. Maar hij kon het niet definiëren. En zo groeide er in hem een conflict tussen de wetenschap dat hij een missie had op deze planeet en de frustratie dat hij die niet kon begrijpen. Uit deze frustratie groeide een ongeduld dat verzuurde tot apathie en uiteindelijk tot verdriet.
Hij keek weer om zich heen. Het was allemaal zo klein! Het dorp, de woning, de inwoners! Vaak had de jongen zulke grootse en nobele gedachten die de mensheid raakten en die hij dan, zonder ze te begrijpen, met kille frustratie tot een balletje oprolde en weggooide.
Maar deze droom was anders. Het bleef hem bij en opende een gevoel van nieuwsgierigheid. Het verfriste hem en voor het eerst sinds lange tijd voelde Tobias zich opgewonden. Toen hij dit heerlijke gevoel toeliet dat er binnenkort iets wonderbaarlijks en nieuws in hem zou plaatsvinden, begon zijn hele wezen een grotere wereld te begroeten. Door zichzelf te vergeten had Tobias vrijheid toegelaten in zijn geest en zijn hart.
Het moment was zo krachtig dat hij moest gaan zitten en tastend een klein graspolletje vond. Alles werd zo anders! Het licht van de sterren en van de vuurvliegjes was zo helder geworden en leek in en uit elkaar te weven! Toen voelde hij plotseling een zachte aanraking op zijn rechterschouder van iemand die zoveel van hem hield. Het was een sterke, krachtige aanraking van iemand die weg was van de aarde. Tobias voelde geen angst, want deze liefde was zo intens zuiver dat hij zich alleen maar wilde openstellen om haar volledig te ontvangen. Hij dacht dat hij zou barsten van vreugde. De nachtlucht werd gezegend met een zoete geur die op de grond tuimelde toen een sterke en veeleisende stem van ergens ondefinieerbaar sprak. “Waarom worstel je zo Tobias? Waarom erken en accepteer je niet gewoon de waarheid dat je een belangrijke rol te spelen hebt op aarde? Als je dat doet, zul je vrede gaan voelen. Het is vrede die je kracht, overtuiging en richting zal geven.”
“Maar,” antwoordde de verheven jongen, “ik begrijp mijn rol niet. Hoe kan ik iets aanvaarden wat ik niet begrijp?”
De stem leek te glimlachen terwijl hij antwoordde: “Begrijp je de sterren en de melkwegstelsels, Tobias? Begrijp je waarom vogels in bepaalde patronen vliegen of hoe het leven begint?”
“Nee,” zei Tobias nederiger.
“Maar toch,” vervolgde de lieve, heldere stem, “geloof je in de sterren en de vogels en in het leven, nietwaar?”
Tobias knikte alleen maar eerbiedig en instemmend met zijn hoofd.
“Hoewel de fysieke wereld complex mag lijken, is zij een eenvoudige uitstorting van één grote waarheid. Deze waarheid is Liefde. Heb jezelf en de hele schepping lief en je bevrijdt jezelf. Laat los wat je bindt en je grote doel op aarde zal je geopenbaard worden. Alleen in het loslaten van iets kleins kan iets groters gegeven worden.”
Terwijl deze woorden werden uitgesproken, voelde Tobias zijn wereld vernieuwen. Niet dat het dorp klein was, maar dat hij gegroeid was. Hij beschouwde zijn leven niet langer als een beperking, maar als een expansieve ervaring. Dit vervulde hem met geluk en een nieuwe vastberadenheid bewoog zich in hem.
De jongen zat ongestoord op het gras en net toen de duisternis begon weg te vallen, lang nadat de vuurvliegjes hun bed hadden gevonden, hief hij zijn hoofd op naar de hemel. Voor een flikkering in de tijd meende Tobias de beweging te zien van een mooi wezen dat vervaagde in de gouden mist van de oplichtende hemel. Hoewel hij niet kon begrijpen hoe zij daar kon zijn, wist hij dat haar bezoek waar was geweest.
De roep van de eerste ontwaakte vogel herinnerde de jongen eraan dat zijn moeder spoedig zou opstaan. Het was tijd om naar huis terug te keren en na te denken over een nieuwe manier van zijn.
Auteur: Regiena
Regiena Heringa
https://www.nextagemission.com/index.html
© The Nextage Mission (NAM) Alle rechten voorbehouden
Alle muziek, poëzie en geschreven materiaal zijn Copyrights © van NAM
Reproductie in zijn geheel of gedeeltelijk van de pagina’s van deze website is uitgegeven als vrije wil leren en delen materiaal en is dus toegestaan.
Vertaling: wakkeremensen.org
