DOE JE SCHOENEN UIT EN TREK JEZELF AAN
Sta eens even stil bij je eigen wandelgang in je leven.
Ga je gebukt onder zware lasten of ga je eerder zweven?
Ben je goed geaard met beide voeten op de grond?
Of loop je maar wat te verdwalen en te dralen in het rond?
Ben je iemand die neigt naar geweeklaag en zwanenzang?
Of hou je jezelf meer met humor en relativering aan de gang?
Ben je een strever en hou je de teugels liefst heel strak vast?
Of kan het ook wat losser zoals het in een natuurlijke beweging past?
Kleur je graag heel punctueel tussen de lijntjes?
Of vind je het juist leuker om je leven op te vrolijken met wat geintjes?
Sta je heel bewust en positief in het Leven?
Of ga je bij de minste tegenslag wankelen en beven?
Ben je gesteld op stevig schoeisel om je voort te bewegen?
Of loop je liever op blote voeten over paden en wegen?
Hoe jouw specifieke wandelgang ook moge zijn.
Gekleurd door positieve vrolijkheid of door pijn en venijn.
Er is een truc om een zware wandelgang te omzeilen.
Zodat je niet meer naar de diepte hoeft te peilen.
Doe je schoenen uit en trek jezelf aan.
Om de weg van je eigen LICHT te kunnen gaan.
In Liefde verbonden van Hart tot Hart,
Hilde Janssen
Dit gedicht is ontstaan in verbondenheid met de “blotevoetenwandelingen” begeleid door en met een foto van © 2022 Annelies van den Bogert. (www.blotevoetenwandeling.nl)
