Ashian: De Voorstadia Van Het Ascensie Event
Gechanneld door: Jennifer Crokaert – 24 Mei 2022
Jennifer: Nou, dit zal je misschien niet verbazen, maar ik heb je ontlopen! Heel veel.
Ashian: En wij danken je voor je terugkeer – als er inderdaad een plaats was om je te verbergen! – je werd door ons gemist. Zou je dat willen delen?
J: Ik herhaal mezelf niet graag, maar daar gaan we…
Het is ruw. Het leven is op het ogenblik veel te ruw. Er is te veel pijn in mijn eigen leven en ik weet van wat ik te horen krijg, dat veel lichtwerkers (waaronder ikzelf) moe zijn, leeggelopen en – eerlijk gezegd, hoewel ik nooit zal opgeven – ik ben de eindstreep uit het oog verloren.
Sterker nog, ik denk dat ik al verschillende lijnen voorbij ben waarvan ik dacht dat het finishlijnen waren, en wij zitten hier nog steeds, vol te houden, zonder noemenswaardige verandering.
Het is waarschijnlijk niet de bedoeling dat ik dit zeg, maar ik ben moe en boos. Zie je wel. Ik heb het gezegd.
Ashian: En wij verwelkomen jou met zachte, open armen; en ieder van jullie die boos, moe, verward, neerslachtig, onzeker, opgebrand of het zat is. Voel hoe wij je nu in onze armen sluiten…
Sluit jouw ogen…
Laat het gevoel van onze liefde, onze omhelzing, in jouw energieveld doordringen. Liefde die in je versmelt.
Beseft je hoe geliefd je bent? Hoe bijzonder je bent? Beseft je dat het oké is om boos, moe, leeggelopen en nog een miljoen andere emoties te zijn? Zelfs allemaal tegelijk!
J: Zou het verkeerd zijn als ik zei dat ik vond dat wij de vlag moesten uithangen om “de lijn vast te houden”?
Ashian: Er is nooit iets “verkeerd”. Er zijn alleen vervormingen. Begrip dat zich nog in jou moet ontvouwen, helderheid die nog moet ontstaan.
Wij hebben je al eerder gezegd: je bent volmaakt. Zelfs wanneer je geblokkeerd bent, ben je volmaakt.
Elke blokkade, elke “verkeerde” gedachte, elke “verkeerde” emotie die je identificeert, brengt je dichter bij de vrijheid. Niet omdat het “verkeerd” was, maar omdat het je een aspect van jezelf laat zien waar je nog niet in de liefde bewogen bent, waar je nog met een oordeel leeft.
Wij oordelen niet over je. Je doet het nooit “verkeerd”. Je bent altijd Jezelf. Wanneer je JIJ kunt zijn, glorieus, zonder angst dat je goed of fout bent, slaagt of faalt, beoordeeld of goedgekeurd wordt… dan heb je een nieuwe laag van vrijheid gekregen, een nieuwe laag van meesterschap.
Een menselijk lichaam vasthouden is een les in geduld, in mededogen met jezelf, in zachtmoedigheid die zich van binnenuit ontvouwt. Wij weten dat. Jij vergeet dat!
En zo hoort het ook, het vergeten is de sluier waar je doorheen gaat. Je herinnert je onvoorwaardelijke liefde, en je integreert dat in jouw leven, jouw emoties, jouw DNA… in het weefsel van alle leven, één gedachte tegelijk, één geheelde emotie na de andere. De ene liefdevolle aanvaarding na de andere. Geen wonder dat je moe bent; je werkt zo hard.
J: Dat is geruststellend. En toch, wanneer houdt het op? Wanneer is er een teken? Ik weet dat wij hameren op tekens en signalen, maar toch moet ik vragen om een ballon waaraan ik mijn koord van hoop kan vastknopen.
Ashian: Geliefde harten en dappere zielen, jullie zijn de ballonnen, jullie zijn het touwtje.
J: Dat helpt niet. Het is poëtisch, maar het helpt niet. Niet één jota.
Ashian: De nadruk van jouw werk, onze samenwerking, ligt niet op het voorspellen van de toekomst, maar op het ontwikkelen van de vaardigheden waarmee je met meer gemak en gratie door de dagelijkse turbulentie van het leven kunt navigeren. Wij proberen inzichten te verschaffen om je te helpen jouw evolutie te “versnellen”, om de afstemming tussen jouw persoonlijkheid en jouw hogere zelf, jouw hogere wijsheid of bewustzijn te vergemakkelijken. Wij “doen” niet aan afspraakjes!
J: Mooie zijwaartse beweging daar, jongens!
Ashian: Of was het een directe uitlijning!? De waarheid daarvan resoneerde, nietwaar?
J: Dat deed het. Verdorie!
Ashian: Zo, in die trant, wilt je het spiekbriefje? De laatste regel van de laatste bladzijde in Het Handboek des Levens?
J: Ik weet wat je gaat zeggen, maar ga door dan…!
Ashian: Uiteindelijk is er, net als in het begin, alleen Liefde.
Je uitbreiden in die Liefde, jezelf waardig achten om liefde te geven en te ontvangen, is de reis van levens. De sluier van het vergeten is dik. Maar de sluier is aan het optrekken, hij is bijna volledig weggenomen – voor een groot deel – dankzij de dilligente emotionele genezing van lichtwerkers in de afgelopen zeven decennia.
Wij hebben vele malen gezegd dat “spoedig” een trilling is, een frequentie die je nadert; het is geen datum. Die trilling, die frequentie, waarbij de mensheid als geheel in staat is de liefde te aanschouwen die zij is, en die liefde in zich te aanvaarden, is bijna aangebroken.
J: Doel je op wat ik “The Event” heb horen noemen?
Ashian: Ja, het Ascensie-event. Maar richt je voor de aardbol niet op de uiterlijke gebeurtenis. Probeer je aandacht gericht te houden op jouw interne emotionele kompas – als dat wijst naar vreugde, liefde, vrede, vergeving, rust, aanvaarding, zachtmoedigheid, vriendelijkheid, geduld… dan ben je al in de voorstadia van het Ascensie Event.
Onthoud dat tijd niet lineair is. Je kunt in een moment zijn dat asynchroon is met de rest van jouw broeders en zusters op de planeet. Je kunt in de voorstadia van het Ascensie Event zijn, zelfs terwijl degenen om je heen dat niet zijn.
Houd dus een innerlijke focus op jouw emotioneel kompas. Dat is onze suggestie, onze “Tip van de Dag”.
Wanneer je uitgeput, moe, geïrriteerd, van streek of gewoon op het punt om op te geven bent, beschouw dat dan als een alarmbel van het Universum. Houd van jezelf. Doe alles wat jou weer in vreugde, vrede en geluk brengt. Keer terug naar jouw ware noorden, jouw geluk, jouw gelukzaligheid, onze liefde.
J: Ik moet zeggen, ik had geen idee waar je vandaag heen zou gaan, maar dat was een juweeltje. Heel erg bedankt Ashian en crew <3
Ashian: Het is altijd ons genoegen, onze eer, onze vreugde om met jullie allen mee te doen.
Kanaal: Jennifer Crokaert
Vertaling: Reinier
