Ik ben beschikbaar…
30 september 2023 / Door Lilian Ferru
Lieve Jij,
Sinds ik een tijdje van de radar ben, ontvang ik geregeld mailtjes. ‘Ik mis je nieuwsbrieven, ik lees altijd graag wat je schrijft, dankjewel voor alles wat jullie hebben gedaan’. Paul heeft me laten weten dat ik niet meer gedienstig hoef te zijn. Jaren heb ik van alles georganiseerd, nu is het tijd om mezelf af te vragen: Wat wil ik? Om daar achter te komen, betekent dat ik alles moet laten zijn zoals het is.
Daar had ik best moeite mee. Ik ben het zo gewend om mensen bij elkaar te brengen. Voorheen waren het lezingen, daarna de healings van Paul, gevolgd door opstelling. Het is bezinnen. Dat gaat vanzelf aan het strand in Vlissingen. Het is al dagen heerlijk weer, met een rustige zee, een zacht briesje, waar ik met de voeten in het zand, opga in de rode ondergaande zon.
Er zit een man op de trapjes, bij de boulevard, met zijn boombox. Hij draait reggae, soul, blues. Ik vraag of het wat harder kan. Daarna zijn er vele gesprekken. Ineke en ik drinken een wijntje bij een trendy lounge bar, met uitzicht op het water. Ondertussen maken we praatjes met iedereen. Ik hoef niks, ik moet niks, ik laat de dag vanzelf ontstaan. Ik ga voorbij de tijd. En terwijl ik naar de voorbijgaande schepen kijk, vraag ik me af waarom ik leef. Het duurt een tijdje voordat ik het verlossende antwoord vind: Ik leef voor mezelf!
Dat betekent dat ik mezelf zie als het centrum van het universum. Ik weiger om me als een tweedehands burger te gedragen. Als iemand die de ander belangrijker maakt dan zichzelf. De mens die vanuit zichzelf leeft, zet zichzelf op de eerste plaats. Niet vanuit egoïsme, maar hij is beschikbaar voor de Bron, in plaats van dat wat hem door de wereld wordt opgelegd. Leven voor jezelf, zo zie ik nu, is leven vanuit de Bron. Dat is niet meer de blik naar buiten richten, maar naar binnen. Hélemaal voelen wie je bent. Het is het onveranderlijke Zelf, dat stilte is.
Toen ik me de vraag stelde: ‘Wat wil ik?’, vielen er vanzelf weer een aantal mensen af. In liefde laat ik iedereen vrij. De ultieme proeve om iemand te laten gaan, heb ik meegemaakt toen Paul terugkeerde naar zijn Woningwereld. Alles wat daarna komt, is voor mij minder erg.
En ondertussen zijn er allerlei bijzondere en nieuwe ontmoetingen. In Vlissingen voel ik me soms een kind, dan zwaai ik naar willekeurig wie. En iedereen zwaait terug. Ondertussen leer ik de mensen kennen. Steeds vaker wordt gezegd dat we welkom zijn en een aanwinst zijn voor de stad. Ik doe niks, ik ben alleen maar vriendelijk. De wind heeft me hierheen gebracht en ik hou van iedereen.
Leven vanuit jezelf…, het is ons niet aangeleerd. We zijn getraind om altijd maar aardig en behulpzaam te zijn, en waar nodig de schijn op te houden. We willen de wereld en de ander redden. Red eerst jezelf door je te herinneren dat je één bent met de schepping, met de Bron, en door te genieten van elke seconde die je is gegeven. Waar word jij blij van? Toch zeker niet van slaven en sloven en jezelf wegcijferen? Wat als je werkelijk alleen maar leeft voor jezelf? Ik doe niets, behalve dankbaar opgaan in dit moment. Er gebeurt zoveel dat voorbij àlles gaat.
Wat als je de focus weghaalt van de ander? Wat als je kunt laten, wat niet bij je hoort? Wat als je om je heen kijkt en zegt: ‘Nù is er niets aan de hand!’ Wat als je voorbij alle verhalen gaat, zoals hoe het hoort, hoe jij je dient te gedragen, maar ook hoe de wereld in elkaar steekt? Wat als je niets meer gelooft van wat je ooit is verteld? Wat als je volkomen trouw bent aan je eigen waarheid? Wat als je compromisloos bent in alles wat je doet? Wat als je weigert om je onder druk te laten zetten, door wie dan ook?
Als je leeft voor jezelf, dan leef je pas écht. Dan ben je authentiek en oprecht, eerlijk naar jezelf en naar iedereen. Dan leef je vanuit het hart, omdat jij liefde bènt. Dan stop je met de flauwekul en laat je de behoefte en het verlangen achter je. Het doet alleen maar pijn. Dan zeg je: ik hou van jou, maar ik heb niets van je nodig. Dan laat je de ander vrij, omdat jij jezelf vrijlaat. Dan huil je maar, omdat het hartverscheurend kan zijn, en tussen alle tranen daagt het inzicht. Dan zeg je, als je door het hele proces bent gegaan: ‘Ik ben vrij, ik leef mijn leven. Ik leef voor mezelf!’
Op dit punt aangekomen, zou je zomaar verlicht kunnen zijn. Het is iets dat ons massaal staat te wachten. Ik leef vanuit de Bron, ik sta onder geen andere wet dan die van God. Ik ben beschikbaar.
Ik lééf voor mezelf…
Liefs, Lilian
