Pamela channelt de Aarde:
Ziele-ontmoeting met je partner
21 juli 2021 / Door Pamela Kribbe
Lieve mensen,
ik groet jullie allen van harte. Ik ben de stem van de Aarde. Mijn ziel spreekt tot jullie. Ik ben aanwezig in jullie hart, en ik groei en beweeg samen met jullie mee.
We zijn op weg naar een nieuwe tijd, een tijd waarin eenheid en verbinding hersteld worden, een tijd waarin eindelijk de pijn, de eenzaamheid en het verdriet van het verleden naar de oppervlakte komen om geheeld te worden. En jullie zijn de helers. Jullie nemen actief deel aan dit proces van heelwording. Jullie doen dat door vandaag hier te zijn, en in ruimere zin door met bewustzijn naar jezelf te willen kijken, dieper te gaan, steeds dieper in jezelf te zoeken naar wie je bent; door eerlijk te zijn, oprecht naar jezelf. Zo kom je uiteindelijk thuis bij wie je bent: een deel van het geheel, een deel van de schepping, één met Al het andere. Alle leven om je heen is met jou verbonden. Die plek waarin je verbonden bent met alles en iedereen, zit diep binnen in jou en kan alleen gevonden worden in de stilte, in het openstaan naar jezelf, in het niet oordelen, in het laten zijn wat er is. Die plek kun je alleen vinden vanuit een gevoel van liefde en compassie; vanuit compassie met jezelf, met je eigen pijn, vanuit compassie en begrip ook voor de ander met zijn of haar pijn.
Die plek van eenheid te vinden, verbinding met de ander, dat is het doel van jullie reis op Aarde. Zo breng je licht in deze werkelijkheid. Het is verwarrend om hier te zijn, want zodra je hier geboren bent, wordt jou aangeleerd dat je niet één bent met de ander: jij bent immers een meisje, hij is een jongen, of andersom. De één is je ouder, je moeder of vader, en jij bent het kind. En later is de een jouw baas of leraar en jij de leerling, of andersom. Er worden hier op aarde veel rollen gespeeld: jij bent een mens, dit is een dier, dat is een plant; dit hier is water, dat daar is de lucht. Steeds worden er verschillen benadrukt. Daardoor ga jij erin geloven dat je een apart, afgescheiden wezen bent, gedefinieerd door je rollen. Je bent man of vrouw, vader of moeder. Je bent maatschappelijk gezien succesvol of minder geslaagd.
Door al die stempels, al die rollen waarmee je je identificeert, word je innerlijk steeds eenzamer. Steeds verder raak je verwijderd van de oorspronkelijke eenheid, de verbinding met alles om je heen; met de mensen om je heen, de dieren, de natuur, …met God. Eigenlijk is God niet iets. God is een open ruimte. Precies die open ruimte waarin je de verbinding legt met Al het andere.
In deze workshop spreken we vooral over de rollen die je speelt als man of vrouw. Die rollen zijn uiterst beladen geraakt door de geschiedenis waarin jullie staan: hier sta jij nu, en boven jou staan je ouders, daarachter je grootouders, daarachter weer je overgrootouders. Jullie zijn deel van een geschiedenis die ver teruggaat. En in die geschiedenis is een kunstmatige scheiding ontstaan tussen het mannelijke en het vrouwelijke.
Het vrouwelijke en het mannelijke kregen bepaalde rollen toebedeeld die beperkend en dwangmatig zijn geworden. Hoe dit alles gebeurd is, waardoor het is ontstaan, daar wil ik nu niet op in gaan.
Ik wil je aandacht en je gevoel vragen voor de pijn die is ontstaan in deze geschiedenis van vervreemding tussen mannen en vrouwen. Jullie nemen deel aan die geschiedenis. En beide seksen, zowel mannen als vrouwen, hebben geleden onder de stempels en de beperkingen die mannen en vrouwen zijn opgelegd.
De vrouwelijke energie is heel lang ondergewaardeerd geweest, zelfs geminacht en op een gewelddadige manier onderdrukt, terwijl het mannelijke als superieur werd beschouwd.
In jullie samenleving kwam sterk de nadruk te liggen op het ordenende denken, op het mentale: die elementen kunnen onderdrukkend gaan werken, wanneer ze niet gevoed worden met gevoel en intuïtie.
Ook de georganiseerde godsdienst leefde lang in de ban van rigide regels, gespeend van gevoel en van hart. Denk hierbij aan de onderdrukkende oordelen en normen die mensen vanuit godsdiensten wordt opgelegd.
De vrouwelijke energie kwam in de verdrukking, niet alleen in de harten van de vrouwen, maar ook in het wezen van de mannen. Ieder mens beschikt immers over beide energieën.
Wanneer mannen gedwongen worden hun gevoel weg te drukken, ontstaat er een karikatuur, een eenzijdig beeld van de mannelijke energie, waaraan mannen denken te moeten voldoen. Vaak gaat het hierbij om een rechtlijnige, oordelende energie, die niet open staat voor de vloeiende, beweeglijke kanten van de vrouwelijke energie. Jullie lijden hieronder, zowel mannen als vrouwen.
Over het algemeen kun je wel zien dat bij vrouwen een ander thema speelt dan bij mannen.
Vrouwen zijn zich door de onderdrukking en onderwaardering van de vrouwelijke energie vaak niet meer bewust van hun eigen kracht. Ze stellen zich vaak, zonder dat ze dat weten, ondergeschikt op. Vrouwelijkheid is geassocieerd geraakt met vormen van onderdanigheid, dienstbaarheid, aardig gevonden worden, gevend en zorgend zijn, en in dat alles dienstbaar aan het mannelijke. Het gevoel van minderwaardigheid dat daaruit spreekt is door vrouwen verinnerlijkt. Daardoor vinden vrouwen het vaak moeilijk om hun kracht daadwerkelijk op te pakken. Het lijkt dan alsof ze mannelijk worden. Maar waar het werkelijk om gaat is dat het vrouwelijke in ere wordt hersteld. Dat het er mag zijn als gelijkwaardige partner van het mannelijke. Dat vrouwen weer durven vertrouwen op hun gevoel, weer durven leven vanuit de stroom van hun intuïtie in plaats van dat ze vanuit rigide denkkaders hun leven vorm geven.
Bij vrouwen draait het vaak om ‘in hun kracht komen’, zelfbewust worden, grenzen durven stellen, in hun eigen behoeften gaan voorzien.
Bij mannen is het zo dat zij door die onderdrukkende mannelijke energie vanuit de traditie, het gevoel in zichzelf zijn kwijtgeraakt. De verbinding met hun eigen hart, met hun emotionele kant en ook met de liefdevolle, zorgende aspecten in zichzelf, is in de verdrukking gekomen. Mannelijkheid werd geassocieerd met stoer zijn, hard kunnen zijn, daadkrachtig, een leiderschap vertonen dat niet samengaat met je verbinden met en je inleven in anderen. Die karikatuur die is ontstaan is nu wel aan het bewegen en ook aan het instorten, maar toch kunnen mannen daar nog steeds last van hebben; ze kunnen moeite hebben zich echt over te geven aan hun gevoel, hun hart.
Bij vrouwen gaat het er globaal om dat ze hun kracht vinden, en bij mannen dat ze zich weer durven over te geven aan hun gevoel , aan hun vrouwelijke kant.
Natuurlijk zijn er individuele verschillen. In elk mens stromen de vrouwelijke en mannelijke energieën op hun eigen manier. Je kunt voor je zelf nagaan hoe dat bij jou werkt. Het is mogelijk dat je als vrouw juist toch doorschiet in de mannelijke energie, of dat je als man doorschiet in de vrouwelijke energie: bijvoorbeeld als je zeer gevoelig bent en moeite hebt om grenzen te stellen.
De thematieken zijn dus niet netjes verdeeld, ze lopen door elkaar. Maar globaal zou je kunnen zeggen dat in deze tijd de uitdaging voor mannen erin bestaat zich meer naar de vrouwelijke kant in zichzelf toe te bewegen. En vrouwen worden uitgenodigd hun mannelijke energie te herkennen, zelfvertrouwen te ontwikkelen en weer voor zichzelf op te komen, de eigen kracht en onafhankelijkheid te laten zien, het eigen innerlijke licht te laten stralen.
Dit verleden waar jullie mee te maken hebben en dat via je opvoeding, je ouders en het onderwijs tot jullie is gekomen, heeft nu behoefte aan verandering,
Daarom is er in jullie ziel een verlangen naar een echte verbinding met de ander, naar een echte liefdesrelatie waarin je elkaar werkelijk ziet staan, en waarin je die eenheid kunt ervaren die uiteindelijk jouw thuis is, je bron: dat wat jou werkelijk gelukkig maakt. Het is niets minder dan dat wat jullie willen bereiken in deze nieuwe tijd: een terugkeer naar de oorspronkelijke eenheid, naar dat wat jou verbindt met al het andere om je heen.
Diep in jullie leeft dat verlangen. Soms voel je het misschien als een heimwee in je ziel: alsof er iets niet klopt in het leven op aarde, of er iets ontbreekt, namelijk een natuurlijk gevoel van harmonie, van samenvloeien met de wereld, een gevoel deel te zijn van het geheel, en dit alles op een vanzelfsprekende manier. Juist in liefdesrelaties komt dit verlangen naar eenheid en verbinding sterk naar voren. Daarom kan verliefdheid je ook zo enorm aangrijpen! Dat verlangen wordt dan helemaal wakker: het verlangen naar eenheid en verbinding op alle niveaus: emotioneel, lichamelijk en spiritueel.
Verliefdheid draagt een belofte in zich: de belofte dat je die eenheid ook daadwerkelijk gaat realiseren in het leven van alledag. En in dat leven van alledag heb jij als man of vrouw een bepaald verleden, draag je pijn in jezelf mee, oordelen waarvan je misschien niet eens weet dat je ze hebt: die kom je allemaal tegen in een liefdesrelatie. Dat kan een wig drijven tussen jou en je partner zonder dat je weet wat er precies is gebeurd en op welke manier. Dit kan in je hart intense pijn naar boven brengen, de pijn van afgescheiden raken, terwijl je juist in de verliefdheid een glimp van de eenheid had opgevangen en ervaren, van de eenheid die je thuis is.
Daarom kunnen liefdesrelaties je zo diep raken. Ze zijn zo veel meer dan alleen maar een spel tussen man en vrouw. Ze maken deel uit van je zoektocht naar je kosmische thuis, naar de kosmische eenheid van waaruit je eigenlijk wilt leven.
Hoe kun je die eenheid met elkaar vasthouden? Is dat mogelijk? En zo ja, hoe dan?
Het antwoord ligt binnen in jezelf. Kun jij in jezelf die open ruimte vinden, in je hart, in je buik, waarin je je zonder oordeel met een ander verbindt, zonder jezelf vast te zetten in ideeën over hoe het hoort te zijn?
Je ideeën hoe jij als man of vrouw hoort te zijn of je ideeën over hoe jouw partner als man of vrouw hoort te zijn: kun je die loslaten? Kun je je eigen pijn herkennen, je eigen blinde vlekken zien en daardoor ook begrip krijgen voor de pijn van de ander? Want dat is de brug naar elkaar toe. In jullie allen leeft pijn, pijn die specifiek te maken heeft met man of vrouw zijn, met je verbinden met elkaar, met vertrouwen. Juist bij seksualiteit gaat het om diepgaand vertrouwen en intimiteit. Daarin wordt jou tot het uiterste gevraagd om jezelf kwetsbaar op te stellen en je bloot te geven.
Wil je daar een ruimte creëren van openheid en liefde waarin de eenheid kan opbloeien, dan vraagt dit van je dat je heel bewust je eigen pijn ervaart en dat je die pijn niet uit de weg gaat, dat die pijn niet een blokkade wordt tussen jou en je partner, maar juist een brug. Ga maar na: als jij je eigen pijn onder ogen ziet, er ja tegen zegt en er niet voor wegvlucht, als je het verdriet durft te voelen, dan word je zacht en mild van binnen, zacht naar jezelf toe. Die zachtheid is tevens een brug naar de ander. Die mag er ook zijn met zijn of haar pijn, met zijn of haar onvermogen om te communiceren of jou te begrijpen. Als je zacht wordt met jezelf, je eigen donkere stukken ziet, dan kun je die van de ander makkelijker vergeven, dan kun je die ander laten zijn in zijn of haar proces.
Het begint altijd met zachtheid naar jezelf toe. Soms betekent dit dat de eenheid waarnaar je ten diepste verlangt en die je in perioden van verliefdheid soms heel tastbaar kunt voelen, slechts met mate voelt in je relatie. Dat hoeft echter geen belemmering te vormen als je weet dat je ondertussen een brug aan het bouwen bent naar die ander toe.
Je hebt eigenlijk twee mogelijkheden. Je kunt de pijn die er in jou is en die zich ook op een eigen manier in de ander bevindt, tussen jullie in laten staan als een wig die jullie uiteen drijft, óf je kunt de pijn een brug laten worden waarin jullie elkaar gaan ontmoeten, waarin jullie elkaar deelgenoot maakt van elkaars pijn zonder dat je een oplossing weet; dat hoeft ook niet. Het gaat om de openheid en de welwillendheid naar elkaar toe waardoor je je man of vrouw zijn overstijgt. Daarin word je als elkaars partners opgetild naar het niveau van de ziel. Je bent niet zo maar een man en een vrouw die met elkaar praten, samen iets uitwisselen of ruzie maken. Als er werkelijk begrip en openheid is, en contact met je eigen pijn en met die van de ander, dan worden jullie allebei opgetild naar het niveau van de ziel: daar vindt de versmelting plaats. Daar kan de eenheid hersteld worden.
Je voelt dan een verbinding op zielsniveau die heel inspirerend is en die je een gevoel van zachtheid en veiligheid kan geven, waardoor heel je leven een nieuwe glans krijgt. Jullie zijn dan nog wel steeds aparte individuen, aparte mensen, ieder met de eigen pijn en de eigen geschiedenis, want er blijft altijd een eigen leerweg te gaan, waarin je nog verder gaat in het onder ogen zien van je donkere stukken, je blinde vlekken. Er is echter ook steeds die zielsverbinding die jou een goed gevoel geeft. Die maakt het voor jou gemakkelijker om je eigen weg te gaan. Dat is het mooie van een echte liefdesrelatie: dat je de poort opent naar de ziel van de ander en allerlei ideeën over wie die ander zou moeten zijn, als man of als vrouw, eigenlijk loslaat.
En je blijft dan nog steeds man of vrouw. Het kan dan nog steeds zo zijn dat in jou bijvoorbeeld de mannelijke energie iets sterker is of juist de vrouwelijke energie. Dat wil echter niet zeggen dat je onzijdig wordt in zo’n relatie. Je blijft die rol van man of vrouw spelen, maar het wordt meer een dans. Je staat met elkaar in verbinding als ziel, en tegelijk ook als aardse man en aardse vrouw. Dat kan heel mooi en vreugdevol zijn.
Wanneer dat het geval is, wanneer de ziel een rol gaat spelen in een liefdesrelatie, dan breng je niet alleen heelwording aan in je eigen leven en in dat van je partner, maar dan doe je iets wat ruimer is, wat ook invloed heeft op de energie van de mensheid, op het collectieve.
Zonder er misschien woorden aan te kunnen geven, voelen heel veel mannen en vrouwen dit verlangen om vanuit het niveau van de ziel met elkaar te zijn, het leven te delen, begrip te krijgen voor elkaars wonden en tekortkomingen.
In de relaties die jij aangaat in deze overgangstijd speelt er dus heel veel mee. Oude pijn komt aan de oppervlakte. Jij kunt een bruggenbouwer zijn naar de ander en naar jezelf toe. Dat is het mooie van deze tijd. Deze tijd wil jou daarin ondersteunen. En als je dat proces werkelijk aangaat, zul je zien dat je op wonderlijke wijze mensen tegenkomt die iets in jou in beweging brengen, met wie je een verbinding voelt. En dat hoeft niet altijd een liefdesrelatie te worden, maar je tilt het niveau van je relatie op naar een ander niveau, een ander vlak.
Het leven wordt dan wonderlijk en magisch.
Ik vraag jullie allen jezelf te erkennen vanwege de rol die jullie spelen in deze tijd. Misschien denk je bij tijd en wijle: ik doe het niet goed… uhh … ik zit vast, ik zie geen perspectief, ik zie de weg niet meer, ik zie geen resultaten van mijn innerlijk werk. Stel dat oordeel alsjeblieft uit: dit zijn immense processen; je kunt met je geest, met je verstand, niet precies bevatten waar je staat en wat voor invloed jouw innerlijk werk heeft.
Geloof erin. Alleen al je oprechtheid, je zuiverheid in het zoeken, en je verlangen, zijn tekens dat je je op die weg bevindt. Dat je met één been in de Nieuwe Tijd staat, en een brug slaat zodat het verleden geheeld kan worden.
Ik dank jullie allen daarvoor.
Ook ik ben een medespeler in dit proces.
Voel mijn energie.
Ik heb veel respect voor jullie, en hoop dat jullie dat ook voor jezelf kunnen voelen.
Voel het anders via mij dat je een mooi en prachtig wezen bent dat een heel bijzondere ontwikkeling doormaakt
Blijf in jezelf geloven! Kijk niet teveel naar het uiterlijke. Voel je eigen kracht van binnenuit.
Ik geloof in jullie. Samen brengen wij de Nieuwe Tijd op aarde steeds dichterbij.
Dank je wel.
© Pamela kribbe
Tekstredactie: Ben van den Broek
