Creation doesn’t take time, it takes alignment…

Our own little piece of Paradise…

Dat we in een tijd van enorme versnelling en enorme creatiekracht zitten, mochten van de week aan den lijve ondervinden. Al langer speel ik met het idee om elders in de wereld post te vatten, een ander klimaat (ben niet voor niets in de tropen geboren), een andere mentaliteit, meer rust, meer ruimte, dichter bij de natuur.

Iets wat op de achtergrond speelde, niet echt prioriteit had in gedachten, ook met het oog op opgroeiende kinderen en nog zowat van die overtuigingen die er zitten zonder dat je je daarvan bewust bent. Maar met alle gekkigheid om ons heen voelde ik dat die drang sterker werd en dat ik steeds meer ging verlangen naar wat ik noem, leven zoals we bedoeld zijn te leven. Hoe is dat dan? Allereerst in verbinding. Met elkaar, in gemeenschap. In gemeenschappeluckheid met individuele vrijheid, maar ook met zorg voor elkaar. Dichter bij de natuur, in verbinding en co-creatie met al haar Natuurwezens, cycli en ritmes. En de natuurlucke ritmes en cycli in onszelf.

Maar vooral in vrijheid. Uit de financiële slavernij die de mensheid al honderden jaren gevangenhoudt en de steeds verdergaande betutteling vanuit het bedrijf dat zich overheid noemt. Een onzichtbare gevangenis waarvan we, omdat we hem gewend zijn, denken dat dat normaal is. Dat dat vrijheid is.

En voorbijgaan aan het feit dat het leven ons geschonken is als vrije, levende mens van vlees en bloed, met een Ziel die zich wil realiseren op Aarde. Een Ziel die wil creëren. Er is en wordt zoveel verborgen gehouden, dat we de gevangenis niet voelen omdat we nogmaals denken dat zo hoort. Doe de meditatie maar eens in ‘Hoeveel vrijheid staan wij onszelf toe?’.

Afijn, lang verhaal kort, de laatste tijd ging het gevoel weg te willen, steeds meer kriebelen. Ik kwam steeds meer mooie groepen tegen over off the grid leven en mooie communities in binnen-, en buitenland, al dan niet in oprichting. Al snel bekruipt mij dan het gevoel, ‘dan moet ik weer van alles’ en daar heb ik het eerluck gezegd, niet zo mee. Ben nogal gesteld op mijn vrijheid.

Zo volgde ik ook de groep van Nanette Winnubst, Down to Earth Portugal. En hoewel mijn voorkeur in eerste instantie niet meteen uitging naar Portugal, kwam Portugal al een aantal jaar in me op. Ik besteedde er alleen geen aandacht aan omdat ik dacht dat ik meer richting Mexico of Azië zou worden geroepen. Want ja, zo gaat dat bij mij. Ik voel waar ik bedoeld ben te zijn, zie het en volg vervolgens de stroom van ‘wat goed voelt’. En toch, Nanette haar avonturen voelden goed, heel goed.

Zo goed dat we vorige week vrijdag besloten om de mogeluckheden wat serieuzer te onderzoeken, en betaald lid te worden. Vooral omdat er binnenkort een Verbindingsdag is waar ik graag heen wilde om meer te horen over het project. Het grappige, eigenluck het mooie was dat op het moment dat we de betaling voor het membership hadden gedaan, op het moment dat we de commitment waren aangegaan en ‘ja’ hadden gezegd tegen ons verlangen, voelden we allebei de energie shiften. Het Universum had ons ‘ja’ luid en duideluck gehoord (duidelucker dan wijzelf waarschijnluck) en we belandden we in een stroomversnelling; het Universum houdt nu eenmaal van snelheid.

En ‘lo and behold’: welgeteld 3 dagen later, hebben we opnieuw ‘ja’ gezegd, nu tegen een prachtig stukje land in Portugal! Naja! Hoe is het mogeluck! Deze hadden we even niet zien aankomen en hoewel we nog geen idee hebben hoe en wat verder, laten we het over ons heen komen want het voelt zo kloppend en zo de bedoeling. Soms moet je gewoon ‘ja’ zeggen en instappen, ook al weet je niet waar de trein naartoe gaat…

Meteen na de beslissing kwam er van alles los en sloegen mijn maag en darmen compleet op hol, ik zal je de details besparen. Om de angst, de beperking, de onzekerheid die dit besluit eerder in de weg hadden gestaan, los te laten. Meteen daarna zagen we dat er een flink bedrag was bijgeschreven op onze rekening, dus ook vanuit die hoek werd de rode loper uitgerold. Zo kan het dus gaan. Zo snel en afgezien van wat innerlucke demonen, zo moeiteloos.

En ja, wat doe je als de Grote Moeder roept…?

Wat een geweldig en supermooi nieuw avontuur om aan te beginnen. Al het papierwerk was al op een haar na geregeld, volgende maand is de overdracht en dan… Portugal, here we come!!

Echt hè… Zo snel kan het dus gaan in deze tijd.
Niet de eerste keer, want vorig jaar hebben we hetzelfde ervaren met ons appartement in Ede. We hebben onze ‘bestelling’ afgegeven aan het Universum en voilà, in no-time was het er (nadat ik weer wat innerlucke demonen had mogen aankijken ).

Dus lieve jij, kom op! Waar wacht je nog op? Wat gaat er gebeuren als we dit allemaal doen? Onze diepste verlangens en wensen creëren. Vanuit het Hart en in verbinding met elkaar? Wat als we allemaal in mogeluckheden denken in plaats van onmogeluckheden?

Wat als we allemaal onze gedachten – en daarmee onze creatiekracht – weer in eigendom nemen? Uit de 3D matrix en de wereld van beperking en in de wereld van Magie, verwondering en infinite possibilities. Dan is jouw verlangen niet meer beperkt door tijd en ruimte en is er geen ‘tijd’ meer nodig om te creëren, maar alignment, de juiste afstemming. En hoeven we alleen maar ‘ja’ te zeggen…

Wat als we op die manier, samen en in verbinding heel bewust die Nieuwe Wereld tot bestaan dromen? Hoe krachtig zijn we dan? Dan creëren we in no-time die Wereld waar jij en ik blij van worden… echt blij, dus: doe je mee…?

Todo Amor,
Germaine