Onlangs viel me iets op tijdens het eten
Even wat voorgeschiedenis: ik heb al sinds mijn adolescentie last van buikvet.
Toen ik 4 uur sportte per dag was het er niet, maar eens ik ging studeren aan de universiteit kwam het er aangevlogen als metaal naar een magneet.
Ik ben dus al lang op zoek naar de negatieve pool van mijn buikvetmagneet zodat het er weer afvliegt.
Toen ik weer ging sporten, crossfit 5 dagen van de 7 aangevuld met krav maga training, was ik weer strak maar dat is logisch...
Eens ik daar mee stopte kwam het er weer aan als mayonnaise.
Ik gebruik kinesiologie om te zien wat mijn lichaam nodig heeft qua eten, en ik eet 90% verse voeding.
Bewegen doe ik misschien iets te weinig maar dat verklaart niet de omvang van het buikvet, die zou simpelweg veel minder moeten zijn.
Dus het lag niet aan de voeding, niet aan beweging.
Stress? Die is er zeker wel maar ook tijdens periodes van relatieve rust was er buikvet.
Bovendien heeft elke mens last van stress maar zijn er toch die strak en mager zijn.
Mijn genen? Neen want ik was slank als kind en als jong-volwassene.
Dus het is niet de voeding, niet de beweging, niet de stress, niet de genen...
Wat dan wel?
Nu, na vele jaren van zoeken en uitproberen, heb ik hem gevonden...
De oplossing kwam door me bewust te worden van hoe ik eet.
Het kwam dankzij een gouden tip van mijn petekind, die had me gezegd dat de oorzaak misschien was dat ik niet goed ademde tijdens het eten.
Dat klopte inderdaad!
Ik stak iets in mijn mond om te eten en merkte dat ik het zo snel mogelijk wilde doorslikken omdat ik in ademnood kwam.
Met andere woorden ik kauwde niet of nauwelijks op mijn voedsel en slikte het vrijwel meteen door zodat ik opnieuw adem kreeg.
Het was een soort onbewuste paniekreactie.
Hap nemen, even kauwen, snel doorslikken, opnieuw ademen, hap nemen, even kauwen, snel doorslikken,...
Dat is niet gezond.
Ten eerste omdat speeksel de nodige enzymen en stoffen aanlevert voor de maag om te verteren.
Bovendien omdat er ipv gekauwd voedsel nu brokken in mijn verteringssysteem belandden.
Vergelijk het met een appel door het wc spoelen of appelmoes: welk gaat het vlotst?
Het spreekt voor zich dat appelmoes het vlotst gaat omdat het al vloeibaar is.
Mijn eten werd pas afgebroken in mijn maag in plaats van in mijn mond.
Dat gaf dus extra en onnodig werk aan mijn verteringssysteem want ik sloeg een stap over: kauwen!
Bovendien zorgde het er voor dat ik veel te snel at.
Als je niet kauwt dan slik je je eten binnen.
Dat verklaart ook de grote moeheid na het eten want er komt plots een hele lading binnen die verwerkt moet worden.
Je lichaam moet in actie schieten en alle energie en bloed gaat naar de vertering van je eten.
Eens ik dit doorhad, begon ik heel bewust te letten op mijn ademhaling en trachtte ik door mijn neus te ademen terwijl ik at.
Dat lukt me niet zo goed.
Er werd me vroeger altijd gezegd dat met je mond open eten onbeleefd is en dat enkel "boeren" dit doen.
Boeren is in Antwerpen een uitdrukking voor mensen die niet van de stad zijn en dus zogezegd gebrekkige etiquette of manieren hebben.
Nu vele jaren later besef ik dat met mijn mond dicht eten ongezond is voor mij.
Ik ben liever onbeleefd dan ongezond.
Ik pas het nu al enkele weken dit "bewust ademen en eten" toe en ik ben al veel vermagerd.
Mijn riem dichtdoen is nu bij het volgende gaatje, dat is maar liefst 4cm taille-omvang minder. Hoera!
Bovendien eet ik nu ook minder omdat ik bewust en traag eet.
De maag laat me weten dat ze vol zit.
Dat deed ze voordien ook uiteraard maar het verschil is dit: als je op 10 minuten 1 of 3 appels eet, is dat hetzelfde qua tijd maar niet qua hoeveelheid.
Het signaal van de maag komt pas na een bepaalde tijd, niet na een bepaalde hoeveelheid.
Kijk maar naar van die hotdog-wedstrijden, dat gaat ook om korte tijden van 10 minuten.
Eten is nu geen wedstrijd meer voor mij of een moment waarop ik in ademnood kom, het is bewust genieten van een maaltijd.
Bedankt mijn liefste petekind voor de gouden tip!
Boer Stefan www.stefanvanheester.com & ww
Foto: Patricia Prudente - Unsplash
