Voor Zuid Afrika
Door: Judith Kusel: 18 juli 2021
Mijn hart gaat uit naar mijn landgenoten die de afgelopen week zo veel hebben moeten doorstaan.
De omvang van wat er gebeurd is, is ongekend in Zuid-Afrika, en het laat duidelijk de uitbuiting zien van de extreem armen en een diepgaande hersenspoeling, die in een tragedie veranderde, te midden van de doden die al waren gevallen door de gevreesde ziekte, en het feit dat heel Gauteng in quarantaine was geplaatst.
Toch is de tragedie in veel opzichten omgeslagen in triomf, toen de Regenboognatie bijeenkwam, als één, en begon terug te vechten, als EEN – meer nog, de harten openden zich als nooit tevoren, en zij stonden elkaar daadwerkelijk bij, hielpen elkaar, en ruimden de ongelooflijke puinhoop en verwoesting op, achtergelaten door degenen die plunderden, brandden stichtenen, zelfs hele winkelcentra afbraken, en zelfs warenhuizen leeghaalden.
Het zwaarst getroffen waren Kwa-Zulu/Natal en Gauteng.
Ik ben opgegroeid tussen de Zoeloes, en ik heb een groot respect voor mijn landgenoten. Ik heb in Zoeloeland gewoond en herinner me hoe ik ’s nachts in slaap viel met het geluid van hun gezang en de trommels die door de nacht weergalmden. Voor mij was dit troostend, en het geluid van Afrika.
Zang, muziek en trommels, net als dansen, zit in hun aderen, hun eigen bloed.
Er is niets zoals dat, als de Zoeloes zingen: – Ze harmoniëren van nature, en hun gezang heeft me vaak tranen in de ogen gebracht.
Ik herinner me hoe ik met hen in hun missiekerken zat en hoe zij erin slaagden hun eigen versies van de lutherse gezangen te creëren en ze te laten klinken alsof de engelen zongen.
Als groep gingen we eens met een van mijn ooms, die missionaris was, mee en moesten toen te voet, want er waren geen wegen, naar het diepste deel van Zululand, waar we werden verwelkomd, eerst door de Gebedsvrouwen. Deze vrouwen trokken van Kraal naar Kraal, biddend voor de mensen. Het werd een manier van leven. Toen we de Kraal bereikten, moesten we bij de ingang wachten op de Induna (de hoofdman), die ons kwam verwelkomen. We werden naar een van de Ronde hutten geleid, waar ons werd gevraagd te gaan zitten – de vrouwen op de grond (zoals Zulu gewoonte is) en de mannen op de stoelen. We baden en zongen samen, en daarna hadden ze voor ons allemaal een enorme maaltijd gekookt – ook al hadden ze echt weinig! De pudding bestond uit dikke sneden brood, bedekt met boter – ze moesten inderdaad 5 kilometer lopen naar de dichtstbijzijnde winkel om het brood te kopen! Ik zal nooit de gastvrijheid en het liefdevolle hart van deze mensen vergeten, want als je samen kunt bidden en zingen, kun je elkaar niet bestrijden.
We hadden bibliotheken in heel Zululand, tot in de Makhathini Flats en de Lebombo bergen, en zelfs tot aan de grens met Mozambique, en de reis naar Zululand was er een waar we allemaal van genoten hebben.
De verwoesting van deze week bracht tranen in mijn ogen, want dit weerspiegelt zeker niet het hart van de Zoeloe-natie. Of ook ons volk en onze natie. Het Regenboog Volk. De Regenboogstam.
Ik heb immers in de archieven van het Talana Museum gewerkt, waar ik de koloniale papieren moest doorlezen. Mijn voorouders werkten in de Hermannsburg Missie en onze missionarissen leefden tussen de Zoeloes en legden hun gewoonten en geloofssystemen vast. Dr. Oscar Dhlomo vertelde me eens dat hij aan de Universiteit van Leipzig in Duitsland had gestudeerd, ten tijde van de Apartheid, en dat alle verslagen er nog waren. De meeste mensen in Zuid Afrika kennen ze niet eens, en ze zijn nooit in het Engels vertaald. Inderdaad, mijn eigen betovergrootvader, bouwde een huis voor Koning Panda. Dezelfde familie woonde twee jaar in een laager rond de kerk van Luneburg, terwijl de Zoeloe-oorlog om hen heen woedde. Mijn overgrootvader van moeders kant, was de hoofdopzichter van de missie in Zuid-Afrika, en hij vertaalde de hele Bijbel in het Zoeloe.
Toen het tumult uitbrak, bleef ik mezelf herinneren aan het hart van de Zoeloe-natie, en aan de muziek die in hen aanwezig is. En warempel, hun hart en de muziek kwamen tevoorschijn!
Toen het er echt op aankwam, traden de harten naar voren, net als de rest van mijn landgenoten, en verenigden zij zich ALS EEN, want nu maakte het niet meer uit wie wie was – zij verrezen inderdaad uit de as, geschokt, maar niet gebroken! Hun moedige harten spraken, en zo ook hun zielen!
Want in hen zit de hartslag van Mama Afrika. Dezelfde Mama Afrika, die ik ben tegengekomen, in haar medeleven, de prachtige lach die je overal aantreft, de lachende gezichten, de behulpzaamheid, en ja, wat ik het mooiste vind is wanneer ik ergens naar toe ga, zoals op woensdag, en zij me komen helpen en me roepen: “Mama!” MAMA, want het zijn de vrouwen van Afrika, die inderdaad alles draaiende houden. Je vindt ze om gezinnen in leven te houden, je vindt ze om opvoedingsprogramma’s te doen in de Townships, ondernemers te zijn, organische gemeenschapstuinen te kweken. Niet dat de mannen er niet zijn, maar de mama’s van Afrika zijn innovatief en hebben inderdaad een enorm groot hart. Ze moeten het vaak met zo weinig doen, maar deze mama’s verrichten op de een of andere manier wonderen met het weinige dat ze hebben. De gelukkigste kinderen die ik ooit heb gezien, wonen in de Townships. Ze hebben zo weinig, maar je ziet ze dansen en lachen!
En het zijn niet alleen de Zoeloe’s die zo’n mooi hart hebben. Heel Zuid-Afrika heeft dat. Als ik naar het buitenland ga, mis ik mijn volk – de glimlach, de hartelijkheid, de gastvrijheid, en de manier waarop ze altijd bereid zijn om te helpen, en de manier waarop we altijd iets kunnen vinden om over te lachen, om grapjes te maken, zelfs in de tijden van de grootste ellende.
Verrijs het hart en de ziel van Afrika!
Ik ben de laatste weken geroepen om intens met de energiecentra van Afrika te werken, en inderdaad stroomt de Witte Vlam over Afrika, nu de piramides volledig ontwaakt zijn en de heilige plaatsen. Afrika houdt reeds de wervelkolom van de Nieuwe Aarde vast en inderdaad is de Nieuwe Aarde hier en nu. In de laatste week is dit geïntensiveerd.
Met dit alles zal het onzuivere naar voren worden geveegd en oplossen. Het gaat diep in de kommen van de Aarde.
Afrika wordt bevrijd!
Het is nu aan de Afrikaanse mensen om hun harten en zielen te openen en de Heilige Geest, de Heilige Vuren door hen te laten stromen, terwijl een massaal ontwaken plaatsvindt.
Dit zal inderdaad de Aarde doordringen.
We staan op Gewijde en Heilige Grond als Elysium, het Eerste Paradijs dat ooit hier in Afrika was, herboren wordt!
Waarlijk, we worden gezegend!
Nkosi S’khele Afrika!
God zegent Afrika en al haar kinderen!
Als we ons hart en onze ziel openen voor de Kracht van Liefde, zullen we werkelijk de mensheid naar de Nieuwe Aarde leiden!
De Regenboogstammen ontwaken, en leiden de weg, en niet alleen hier in Afrika, maar overal ter wereld.
Judith Kusel
Vertaling: Martien / wakkeremensen.org
