Deze ochtend kwam er tweemaal op korte tijd hetzelfde thema aan bod: sabotage.
Eerst ging ik naar de supermarkt om water te halen, Spa Reine, dat drink ik het liefst en voelt het zachtst aan.
Ik was van plan om 6 flessen van 1,5l te kopen maar zag plots een bidon van 5 liter staan.
Ik wist niet dat Spa dit ook had.
Ik nam er meteen twee mee maar het voelde niet helemaal goed.
Geen idee waarom.
Toen ik thuiskwam stuurde ik een foto naar mijn moeder van de Spa-bidon.
Ik dacht bij mezelf: goed gedaan prijs-koning!
Maar toen begon ik te tellen en na onderzoek bleek dat 6 flessen van 1,5l goedkoper zijn dan de bidon.
De 6 flessen zijn € 0,66 p/l en de bidon € 0,71 p/l.
Ik was geen prijs-koning maar een prijs-nar.
Bovendien is het ook niet echt handiger want je kan niet drinken uit de bidon, je moet eerst een glas of fless vullen.
Duurder, minder praktisch en meer werk: ik was dus slechter af.
Even daarna begon ik een van mijn websites te wijzigen.
Ik organiseer een evenement op 2 november en had de online ticketverkoop afgesloten.
In de plaats daarvan aanvaard ik enkel nog betaling per overschrijving.
Ik bedacht me vanmorgen echter dat als ik mensen wil informeren na het evenement, ik geen e-mailadres of telefoonnummer heb.
Dus zette ik een extra tekstregel op de website "Gelieve na betaling een e-mail te sturen zodat ik uw gegevens heb."
Maar dat is niet praktisch en de ervaring leert me dat mensen dit over het hoofd zien of vergeten.
Bovendien is het extra werk voor mij.
Opnieuw was ik dus slechter af.
De symboliek hierachter werd me snel duidelijk: ik saboteer mezelf.
Het is een thema dat ik in mijn blogpost van gisteren ook al schreef.
Als er iets 3 keer op mijn pad komt, dan weet ik dat er iets gaande is en iets mijn aandacht vraagt.
Het is dan kwestie van te luisteren en open te staan voor informatie.
Sabotage komt van het woord sabot, dat betekent klomp of bot. Het heeft Midden-Oosterse wortels met het woord ciabat in het Perzisch.
Vandaar ook de herkomst van het woord ciabatta in het Italiaans en zapata in het Spaans.
Ik heb dat even opgezocht en vond verschillende verklaringen maar degene die mij het meeste aanspreekt is dat een sabot of klomp veel lawaai maakt als je er mee stapt. Het verstoort de rust. In het engels heten klompen clogs. Clogged betekent vastgelopen of verstropt. Het loopt niet lekker of zoals het hoort. Er is belemmering van energie.
Saboteren is de rust verstoren.
Saboteren is er ervoor zorgen dat zaken niet lopen zoals ze horen te lopen.
Bij sabotage gebeurt het echter bewust.
In mijn geval was het onbewust.
Onbewuste zelfsabotage.
Onbewust wil ik dat ik misluk.
Onbewust wil ik extra werk, minder inkomsten en meer uitgaven.
Onbewust denk ik geen recht te hebben op rust, overvloed en succes.
Het werd me nog een 4de keer duidelijk zonet toen ik mijn raam had opengezet aan de computer.
Ik merkte dat ik in de tocht zat.
Dat had ik niet opzettelijk gedaan van 'oh laat me eens lekker in de herfsttocht gaan zitten'.
Nee het raam had ik onbewust aan de linkerkant opengezet.
Ik had het koud maar deed toch door, alsof het een verplichting is om in barre omstandigheden toch maar verder te moeten werken.
Dat lijkt op iets uit de tijd van de Industriële revolutie, niet iets voor anno 2022.
Toen begon het me plots te dagen dat ik ook het rechterraam kon openzetten zodat ik niet in de tocht zat.
Na weer een tijdje te hebben getypt, bleek dat het te koud was met het raam open en sloot ik het.
Waarom zet ik mezelf in de kou? Onbewuste handelingen komen dezer dagen naar boven als een vulkaan die lava spuwt.
Het is duidelijk dat er nog steeds voorouderlijk karma in mijn cellen en onderbewustzijn ronddwaalt om te helen en los te laten.
Mijn overgrootmoeder werkte vanaf haar 9 jaar in een fabriek. Dat is amper 3 generaties geleden...
Die had geen tijd om met heling bezig te zijn: werken en overleven was het motto.
Ze kon amper lezen of schrijven.
Zulke barre levensomstandigheden zijn gebaseerd op een diep schuldgevoel dat we dit soort situaties verdienen.
Dat God ons gestraft heeft en dat we daar nu de peren voor krijgen. Dat we ons afgescheiden hebben van God en daar eeuwig voor verdoemd zijn.
Dat we geen leuk leven verdienen en ons daarom onbewust straffen.
Dat we hier zijn om te knoeften en te lijden, in de stille hoop dat bij het Laatste Oordeel we niet naar de vuurhaard worden gestuurd.
Arme zondaars, bid voor ons.
Een compleet fabeltje maar wel eentje dat diep gegraveerd zit in het celgeheugen van mijn familielijn en dus ook in mezelf.
Hoe vaak hebben we dit soort gebeden niet gezegd?
Altijd maar hetzelfde herhaald.
Het is programmatie van de geest: Herhaal iets vaak genoeg en je gelooft het nog ook.
Dat bewijzen de waterexperimenten van Masaru Emoto.
Die liet zien hoe de cellen van water veranderden afhankelijk van wat er tegen het water gezegd werd: liefde of haat.
We zijn duizenden jaren geprogrammeerd als slaaf/schuldige/boetedoener/
Die tijd is nu ten einde.
Gelukkig weet ik ook beter nu.
Gelukkig weet ik nu dat we ons nooit afgescheiden hebben van God en dat we net als God absolute, eeuwige en onvoorwaardelijke liefde zijn.
Hoe meer ik mezelf programmeer met dit programma van "Zelfliefde", hoe meer de oude software van 'Zelfsabotage" verdwijnt.
A work in progress maar lukken zal ik.
Ik heb inmiddels de online ticketverkoop weer ingeschakeld.
Het werkt prima en iets dat prima werkt hoeft niet gewijzigd.
De online ticketing is praktisch, bezorgt me minder werk en levert me geld op.
Volgende keer koop ik gewoon weer 6 x1,5l flessen Spa en zet ik het raam pas open nadat ik aan de computer heb gewerkt.
Ik ben helemaal klaar met zelfsabotage.
Bedankt Spa-bidon, bedankt ticketverkoop en bedankt koude tocht om me dit onbewust patroon te tonen.
Dankzij deze Heilige Drievuldigheid kan ik weer verder op mijn pad.
Ik sluit af met een kort liedje dat ik leerde op school:
En passant par la Lorraine avec mes sabots!
En passant par la Lorraine avec mes sabots!
Je ne suis pas si vilaine,
avec mes sabots dondaine,
Oh-oh-oooohhh!
Avec mes sabots!
Stefan www.stefanvanheester.com & www
Foto: Evan Wise - Unsplash
