Het is ongekend wat er in het jaar 2020 allemaal passeert. Nooit eerder in de herinnerde geschiedenis beleefden we een jaar zoals dit. Dit jaar en mogelijk ook de volgende zullen ongetwijfeld in de toekomstige geschiedenisboeken opgenomen worden. Het kan haast niet anders.
De overgang van het ene tijdperk naar het volgende. De strijd tussen schaduw en licht, de oeroude programma’s en patronen die vanuit onder de oppervlakte nu aan de oppervlakte komen, zichtbaar en voelbaar worden, doorleefd en beleefd worden.
Het sterven van een oude wereld en geboorte van een nieuwe wereld. Geen enkele geboorte gaat gepaard zonder barensweeën en die doen zeer.
Een ander perspectief
Het meest bijzondere om te zien is hoe relatief het allemaal is. Net als in het voorjaar heb ik momenten dat ik vanuit een hoger perspectief naar de wereld kijk. Wat opvalt is dat het ‘slechts’ de mensheid is die in crisis verkeerd. Al het andere draait gewoon zoals altijd door: de seizoenen, de dierenwereld, de aarde zelf, de planeten en interactie daar tussen.
Dit perspectief helpt alles wat gaande is meer te relativeren. Ik zeg daarmee niet dat ik goedkeur wat er gaande is, maar voel wel steeds ‘alles is een moment opname, ook dit gaat voorbij’. We hebben te maken met een creatie en gigantisch leerproces van de mensheid, en de mensheid alleen. Een keerpunt in bewustzijn en de mensheid is degene die uitgenodigd wordt tot verandering. De rest draait immers gewoon door zoals altijd of zoals het de grotere bedoeling dient.
Relativeren voelt belangrijk, om niet alleen vanuit menselijk perspectief te blijven kijken, wat zo vaak gekleurd is door emoties, angst, meningen, oordelen en gebaseerd op oude traumatische, onveilige ervaringen en gekleurde zienswijzen. Niet om het hoofd in het zand te steken, maar wel omdat het is hoe het werkt. Als eeuwige ziel is ook dit ‘slechts een ervaring’ die opgedaan wordt. In dit geval niet alleen een individuele ervaring, maar zelfs een collectieve. En daar moeten we hoe dan ook doorheen zien te bewegen.
In hetzelfde schuitje
We zitten allemaal in ditzelfde schuitje, echter hoe we deze tijd beleven kan voor ieder anders zijn en hangt af van je perspectief beleving, de mate van emoties of ego die je nog besturen en of de mate van ziel die innerlijk al aan het stuur staat en een veel groter perspectief laat zien en voelen.
Het verschil in beleving zit ook weer in de mate waarin bewustzijn wel of niet al geopend en verruimd is, of in hoeverre angst regeert.
Als mens in beleving van deze overgangstijd is de ervaring die van een uitvergrote polarisatie. Dat levert een immens spanningsveld op. Dat triggert ofwel angst ofwel strijdlust (gaan staan voor vrijheid, wat ergens ook weer op angst gebaseerd is. Want uiteindelijk dient vrijheid van binnenuit te komen).
Laat me dat laatste even uitleggen, want het zegt niet dat ik geen diep respect heb voor ieder die zich hard maakt om te strijden voor onze vrijheid. Waar ik op mijn eigen wijze ook aan bij draag.
Twee kampen
De polarisatie die we nu zien ontstaan zorgt voor twee kampen: voor- en tegenstanders van alles wat het collectief veld beweegt. Die twee kampen zijn in feite de grootste spiegel van de collectieve polarisatie en dus van dualiteit.
Daar waar we als gehele mensheid (eenheid) in hetzelfde schuitje zitten, laten we ons dus weer verleiden om uit die eenheid te stappen en in de dualiteit te gaan zitten.
Het is een herhaling van al die vallen in bewustzijn en verdere versnippering van bewustzijn die we al zovele malen doorlopen hebben in de schepping. Telkens opnieuw worden en werden er twee kampen (met daar binnen vaak nog meer verdeelde kampen) gecreëerd die elkaar gaan bevechten.
We zien ook nu dus op aarde manifesteren hoe de polarisatie en creatie van dualiteit (twee kampen) ontstaat.
Elk aspect of kamp dat zich afsplitst van eenheid gaat de eigen geloofswaarheid verdedigen. Aan de basis daarvan ligt het gevoel van gebrek aan gelijkwaardigheid en verbinding, waardoor angst het draagvlak is.
Want als je afgescheiden bent van eenheid voelt het niet meer compleet, is bewustzijn niet meer compleet en voelt dat onveilig.
Elk van de twee ontstane ( van elkaar afgesplitste) kampen gaat echter anders met die situatie en angst om. De uitwerking is dus anders, de gemeende deler is de afgescheidenheid van eenheid en de immense angst die dit oproept.
Angst
Waar angst regeert, nemen emoties en of mind het over. Een interne polarisatie die vanuit overleefstand niet (meer) met elkaar op één lijn samenwerken. Er ontstaat dan scheefstand en ook interne polarisatie. Wanneer we van daaruit gaan handelen is het reactiepatroon niet langer gebaseerd op eenheid, maar juist op dualiteit.
Angst maakt nooit vrij. Angst maakt dat je rare sprongen maakt. Want angst vernauwd bewustzijn.
Angst activeert het reptielen brein, waar oerinstincten en overleefmechanismen gezeteld zijn. Vanuit die modus raak je uit verbinding met je hoger bewustzijn en grotere Zelf en verzuip je steeds meer in identificatie met de menselijke beleving. Gebaseerd op angst en overleving en dat zwengelt het (gewonde) ego sterker aan.
Sommige vrijheidsstrijders roepen zo hard, ongenuanceerd en vanuit zoveel emoties van de toren of reageren op bijzonder agressieve manier op de tegenpool. Ook dat komt voort uit emoties met als onderliggende lading: angst.
Angst voor verlies van vrijheid, bestaansrecht, vrije keuze of wat dan ook.
In feite gebeurd er in die groep hetzelfde als in de tegen hangende groep (zij die klakkeloos en zonder kritisch nadenken alle maatregelen accepteren en volgen). Er wordt gehandeld en gereageerd vanuit overleefstand en het reptielenbrein en angst is de trigger.
Beide reactiepatronen worden aangestuurd door het reptielenbrein, maar vanuit een andere aanvliegroute benaderd.
Wanneer de survival modus is ingeschakeld (Reptielen brein)
Het reptielenbrein is het oudste deel van onze hersenen en o.a. gezeteld in de hersenstam. Het bevat onze (dierlijke) oerinstincten en de overlevingsreacties die ‘aan’ gaan zodra we ons bedreigd voelen. De oer reacties zijn onder te verdelen in vechten, vluchten of bevriezen.
Passief mee gaan of geloof in alle maatregelen valt in feite onder bevriezen en of vluchten. Veiligheid zoeken bij autoriteit buiten je (en zelf geen verantwoordelijkheid nemen voor bijv. eigen gezondheid of versterken van het immuunsysteem) ook.
Agressieve reacties tegen hen die zich niet aan verorderde maatregelen houden valt onder de overleefstand vechten.
Ook in de andere tegenpool zie je deze drie overleefstanden uitwerken. Het vechten voor vrijheid op een dwingende, (soms zelfs) agressieve manier. Het passief, lamgeslagen zijn, mensen die in depressie raken of moedeloos verzuipen onder de collectieve druk. Of vluchten in hogere sferen en dromen over hulp van buitenaf (lichtwezens, Amerikaanse regering, etc.) Wat in feite ook weer autoriteit en verantwoordelijkheid buiten je leggen is.
Sommige mensen gaan brullen, schreeuwen, schelden. Vanuit welke van de twee tegenpolen ook. Geven de ander de schuld of spelen in op groepsbewustzijn, schuld, schaamte of soortgelijk.
Het verergert de polarisatie. En in feite komen alle extreme reacties voort uit dezelfde basis: angst. Waardoor het reptielenbrein de regie over neemt.
Het spanningsveld verstrakt zich
In de komende dagen kunnen we weer nieuwe maatregelen verwachten in de strijd tegen ‘de angst om ziek te worden of te sterven’.
Met als gevolg dat er meer spanningsvelden gecreëerd gaan worden. Meer polarisatie, meer overleefstanden worden tot hun uiterste kunnen opgewekt.
De meeste mensen lopen inmiddels al op hun tandvlees, ongeacht in welke tegenpool men zit. Want doorlopend in de overleefstand staan vreet energie en put uit.
En ergens knapt het dan.
Het reptielenbrein draait overuren bij het grootste deel van de mensheid en de weg (terug) vinden naar eenheid lijkt steeds verder weg.
Zelfs voor veel mensen met bewustzijn wordt de uitdaging steeds groter, want het collectief veld voelt aan als een snelkookpan die op ontploffen staat. De druk is immens opgevoerd. Waardoor niet alleen de noodzaak om in je uitlijning te blijven groter dan ooit is. Maar dit ook steeds uitdagender wordt om die uitlijning en verbinding vast te blijven houden. (Of telkens weer te versterken en op te pakken).
Je midden innemen
Welke reactiepatronen je ook (onbewust) hanteert vanuit het reptielenbrein, op het moment dat je daarin aanwezig bent, ben je niet meer in je midden, in uitlijning met je (hoger) bewustzijn. Maar ben je in trilling gedaald tot een onbewuste identificatie met menselijke (overleef) systemen. Je zit dan in de polarisatie, versmelt er onbedoeld en onbewust mee en kijkt, reageert, ervaart en handelt vanuit afgescheidenheid. Je bent dan in feite uitgelijnd met dualiteit en niet meer met Eenheid.
Knap lastig ook, omdat het niet alleen meer gaat om je eigen uitlijning maar ook jet collectief veld, en die laatste heeft een enorme zuigkracht en impact op het persoonlijk bewustzijn.
De persoonlijke uitdaging is om je telkens bewuster te worden waar jij niet in je midden zit, maar in een van de twee tegenpolen. Waar jij in je overleefstand schiet en telkens de weg terug naar jezelf terug te vinden. De weg terug naar je midden is naar de balans, de uitlijning met jezelf met neutraliteit en hogere trilling.
Ieder mens wordt hiertoe uitgedaagd. En die uitdaging is nu groter dan ooit. Juist door die druk op het collectieve veld, waar we allemaal op aangesloten zijn.
Maar het begint, als altijd, in jezelf. Waar jij bewuster wordt waar je uit verbinding en in polarisatie schiet, verkrijg je de kans om vanuit bewustzijn jouw trilling bij te stellen. Je verkrijgt een keuze waarop je afgestemd wilt zijn, bewust.
Je midden innemen betekend weer terug gaan naar verbinding met jezelf, naar je hart, je uitlijning met zowel gronding als hoger bewustzijn.
Aanwezig zijn in het moment waardoor alle lagen die jij bent (=bewustzijn) jou een ander perspectief kunnen laten ervaren.
Vanuit je midden spreekt hart en ziel tot je en zet van daaruit aan tot voelen, handelen, wijzigen, spreken of wat dan ook. In elk geval staat dan de overleefmodus uit en voel je veel meer het Oervertrouwen worden grotere perspectieven zichtbaar en ga je een heel andere kant van ‘het verhaal’ zien. Niet langer gekleurd door emoties, oude ervaringen en angst. Niet langer vanuit overlevingsstrategieën.
Dat geeft een totaal andere beleving en ervaring waarin eenheid en verbondenheid en uitstijgen boven de interne en externe (collectieve) strijd aan de orde is.
Hou je trilling zo hoog mogelijk
Zoals gezegd: elke wijziging begint in en bij jezelf. Hoe meer mensen uit de strijd en onbewuste overleving stappen, hoe meer ook het collectief veld daardoor naar het midden gaat bewegen. Naar meer neutraliteit, hogere wijsheid en werkelijke verbondenheid.
Ieder mens heeft hier een taak en eigen verantwoordelijkheid in.
Stap uit de welles-nietes modus, uit de polarisatie en strijd dus. En richt je op de verbinding met je innerlijk. Dat verhoogd je bewustzijn en je trilling. Dat is noodzakelijk om dichterbij jezelf, in het oog van de storm, in je eigen kracht en wijsheid te blijven staan. En dat is exact wat wij en de wereld (het collectief) nodig hebben. Dat verhoogd eerst persoonlijk je trilling en dat werkt weer door in het collectief.
Des te meer mensen/zielen werkelijk weer hun interne verbinding oppakken en her-inneren, des te meer effect en wijzigingen geeft dat in het collectief veld. En ook dat zal zich dan in de buitenwereld gaan manifesteren, gaandeweg…
Manifestaties in de buitenwereld
Wanneer wij ons innerlijk niet vrij voelen of geen innerlijke verbondenheid kunnen voelen, hoeven we dat ook niet verwachten dat dat zich in de buitenwereld manifesteert. Alles in de buitenwereld is een manifestatie van de binnenwereld. Wat we tegenwoordig mee maken is een collectieve manifestatie van polarisatie en dualiteit, verval uit eenheid, die zich in de buitenwereld manifesteert.
Dat wil niet zeggen dat dit alleen jouw manifestatie is. Het is goed mogelijk dat wanneer jij de verbinding met jezelf versterkt, vergroot en voedt jij de wereld nu al heel anders ervaart dan bijv. je buurvrouw die heel anders, minder bewust, in zichzelf en de buitenwereld aanwezig is.
We hebben allemaal een ander perspectief en beleving die gebaseerd is op de mate van bewustzijn of onbewustzijn die in ons nog aanwezig is.
Omdat de creatie van de huidige buitenwereld op collectieve energie gebaseerd is, kan het soms lastiger zijn de spiegeling van de buitenwereld binnen jezelf te plaatsen. Er lopen verschillende golflengtes, tijdslijnen en creaties door elkaar momenteel.
Juist vanuit de verbinding met jouw zelf zul je jouw trilling en realiteit, gemanifesteerd in de buitenwereld, er uit kunnen vissen. Zonder verbinding en in hogere trilling lukt dat niet. Want dan is alles een blur.
Werk dus innerlijk aan het herstel van allereerst de eenheid en verbondenheid in jezelf, dan gaat dat vanzelf uitstralen en doorwerken in de buitenwereld.
Leer jouw overleefmechanismen vanuit het reptielenbrein herkennen en ompolen door je midden bewust weer in te nemen.
Wordt je bewust wanneer je vanuit angst , emoties of oude ervaringen handelt, spreekt, reageert, voelt of denkt en breng deze terug naar je midden. Door de verbinding met je hart en je Zelf te herstellen. Waardoor je hoger bewustzijn, liefde en wijsheid je een ander perspectief kan laten ervaren.
Het is ‘serious business’ nu, laat je niet langer verleiden of afleiden door de oude mechanismen. Pak je verantwoordelijkheid en kracht op. Dat is waartoe deze tijd uitnodigt!
© Willemien Timmer
apofyliet.nl
