Zonder oordeel kan pijn niet bestaan
4 oktober 2020 / Door Lilian Ferru
Lieve Jij,
Hoe is het met je? Heb je ondertussen ook genoeg van de regen, de politiek, de heisa, en wat zoal nog meer? Als je denkt dat de gekte z’n kookpunt heeft bereikt, dan gebeurt er weer iets dat volkomen onverwacht is. De wereld lijkt krankzinnig geworden. Of misschien was de wereld altijd al compleet de weg kwijt, maar zien we het nu pas.
Steeds meer mensen worden wakker, doorzien de schijn, laten zich niets meer aanpraten en komen tot bezinning. What the f… is happening? Een avondklok? Sinds wanneer houdt een virus zich bezig met de tijd? Mondkapjes? Het was toch al bewezen dat dit niet werkt en zelfs schadelijk is? Alles wat je uitademt, slaat naar binnen en op de longen. Het is ook niet goed voor het tandvlees en het gebit, hoorde ik laatst. Waar is het killervirus? Hoeveel mensen zijn er effectief aan gestorven? Wat betekent het als je besmet bent? Ga je dan werkelijk dood? Gaat een winkelwagentje of mondkapje je redden? Waar is de griep gebleven? Hoe kan het dat zovelen in de hysterie meegaan?
Iedereen heeft het de dag erna over, wat een gekkenhuis! Ik vraag me af wat Trump nu weer gaat doen om de aandacht op zich vestigen. En ja, hoor, daar komt de volgende bom. Hij is positief getest. Alle ogen zijn weer gericht op kwata. Dit is pure strategie. Meen je werkelijk dat Trump ook maar iets zou doen wat zijn presidentschap in gevaar zou brengen, zo vlak voor de verkiezing? Hij komt hier ongeschonden uit en ondertussen zijn er al heel wat tegenstanders die werkelijk hopen dat hij sterft. ‘Hoe zou het zijn als we niet meer aan Trump hoeven te denken?’, kopt de New York Times. Tjonge, jonge, wat een liefdeloze flauwekul, wat een zwakte aanbod.
Wat mooi ook, dat Trump’s quarantaine precies één dag voor het tweede debat afloopt. Perfecte timing. Trump wil dat het land opengaat, dat de economie hervat wordt, dat mensen weer normaal doen. Wie wil dat niet? Als dat lukt, kan de westerse wereld niet anders dan volgen. Dan is het klaar. Nog steeds zie ik mensen niet bij bosjes neervallen. Bij mijn weten is er in de ziekenhuizen niets aan de hand. Besmetting wil niet zeggen dat je sterft. Mag je überhaupt nog ziek worden en een beetje snotteren? Niezen kun je het beste doen in je ellenboog. Het is juist met de ellenboog waar je elkaar tegenwoordig mee begroet. Hoe gek wil je het hebben? Zoveel tegenstrijdigheden. En o ja, in Frankrijk mag je in de avond geen wijn meer kopen. Wat heeft dat met een virus te maken?
En dan kijk ik naar Paul, die straalt zoals altijd. Niets van deze wereld kan hem beroeren, omdat hij beter weet. Alleen liefde is werkelijk, de rest is blabla. Dan weet ik weer dat ik me nergens zorgen om hoef te maken. Laat het scenario zich maar ontvouwen. Wat als we ons laten meedrijven met de stroom van het universum? Wat als ik vertrouw en nergens iets van vind? We zitten in de bioscoop en kijken naar een maffe film. Niets kan jou ziek maken, behalve je eigen angstgedachten. Het is niet zomaar dat er juist op angst wordt ingespeeld. We kunnen ook overschakelen naar een ander kanaal.
Na alles wat ik weer heb gezien en gehoord, kom ik tot de conclusie dat het enige antwoord is mezelf te verheffen naar een niveau waarin ik iedereen erken als onschuldig. Het enige dat ik hoef te doen is vergeven. Geldt dat ook voor onze politici? Hm, ik ben het niet met ze eens, maar erken dat iedereen uit dezelfde Bron is ontstaan. Zou God zich vergissen? Ik denk het niet. In elk mens leeft het licht. Wat als ik steevast in iedereen heiligheid zie? Dat is alleen moeilijk als ik oordeel. Maar ik wil niet oordelen. Ik weet dat zonder oordeel pijn niet kan bestaan. Dat is de kern van vrijheid. We laten de schepping zijn zoals ie is, in de wetenschap dat alles ten goede gebeurt. Ook als het niet zo lijkt.
Is de situatie hopeloos? Neen, dat is het niet. Ieder van ons doet zijn deel. Iedereen heeft zijn unieke rol te vervullen in dit geheel. We moeten inzien wat we als collectief aan doen zijn, en ons geloof in beperking ontmantelen. We zitten niet gevangen in een matrix. We zijn vrij en niemand, werkelijk niemand, kan veranderen wat de Bron voor ons heeft bepaald. We kiezen de weg van liefde, in plaats van het pad naar angst. Laten we daarom alle bange mensen in gedachte omarmen. Laten we de hand reiken en ons herinneren wie we werkelijk zijn.
Vergeving is het enige geschenk dat ik mijzelf geef. Je hoeft alleen maar tegen alles te zeggen: ‘Ik hou van jou’. Dan kijk je elkaar in de ogen en schijn je alles weg met jouw liefde. Je doet niet mee met angst. Dan is er geen draagvlak meer. Zo is de Berlijnse muur gevallen. Mensen geloofden er niet meer in, hadden er genoeg van, en het verdween zomaar. Ja, zo simpel is het.
Paul zegt steeds: ‘Eén met de Bron en niets anders!’ En inderdaad, ik zou niet weten wat we anders kunnen doen dan ons verbinden met de onschuld en de heiligheid die we zijn. Het is de enige manier om, in het oog van de storm, in vrede te blijven. Laten we ons daarop concentreren. Laten we nadenken over wat we werkelijk willen met ons leven en wat onze erfenis voor onze kinderen is. Welk voorbeeld wil je zijn? Kies je voor angst of voor liefde? Echt waar, meer is het niet…
Fijn weekend, Lilian
