Mijn meditatie van gisteren 02-02
In tegenstelling tot de laatste keren,
kom ik in een bos terecht.
Grote, machtige bomen staan bij elkaar.
Net als in een samenleving van mensen,
zie je groot en klein met elkaar verenigd.
Ze hebben verbinding met elkaar.
Ze steunen elkaar en zorgen voor de kleintjes.
Het is prachtig om hun harmonie te voelen.
Ik word uitgenodigd om te gaan zitten.
Ik ga zitten met mijn rug tegen een prachtige
grote boom.
Het voelt vertrouwd.
Het voelt beschermd.
Hij laat meteen extra energie vanuit zichzelf
Ik moet lachen hoe hij die verbinding met
mij maakt.
Zo eenvoudig.
Zonder woorden, laat hij zijn machtige
energie stromen.
Ik kijk naar hem omhoog.
Hij glimlacht.
Ja echt, hij glimlacht als een oude wijze
heer die naar mij kijkt en die blij is dat ik
eindelijk bij hem op bezoek kom.
Voel je wat ik je wil laten voelen zegt de boom.
Ik zeg dat ik het al begrepen heb.
Jullie vormen een hechte samenleving.
Geen afscheiding, maar verbinding.
Geen ego, maar samen en er zijn voor de ander.
Jullie vormen een machtige energie.
Een energie waar iedereen zijn voordeel mee
kan doen.
Het is een heerlijke harmonie die daar te voelen is.
De kleintjes voelen zich beschermd.
De vermoeide oude bomen worden gestut.
Zij blijven staan zo lang zij kunnen.
Kunnen zij niet meer dan mogen zij omvallen.
De ondergrond is al zacht gemaakt.
Het mos groeit daar en zal de boom dempen in
zijn val.
Alles is op elkaar afgestemd.
Alles is met elkaar verbonden.
De boom zegt dat het voor hen de gewoonste
zaak van de wereld is.
Dat zij daarmee in hun eigen natuurlijke
harmonie kunnen leven en voortleven.
Dat dat goed gaat, totdat de mens die harmonie
komt verstoren.
Zij zijn blij dat de nieuwe tijd is aangebroken.
Daardoor zullen de mensen ook anders met
ons omgaan.
Ze zullen gaan begrijpen dat zij onze harmonie
niet moeten verstoren.
Zij gaan begrijpen dat wij een voorbeeld vormen
voor de nieuwe mensen maatschappij.
Dan zullen mensen dit ook gaan beleven.
Harmonie.
Zonder dat het opgelegd is.
Maar gewoon, omdat het zo het beste voelt.
Ja ik begrijp het helemaal.
Wat kunnen wij veel van deze oude reuzen leren.
Wat heerlijk dat wij inmiddels getransformeerd
zijn en dat wij nu gaan begrijpen dat
wij als mens niet altijd in moeten grijpen.
Dat juist die natuur zo magisch is,
totdat mensen handen die magie verstoren.
Dat zal tot het verleden gaan behoren.
Wij gaan de taal van de bomen verstaan.
Zij zullen ons vertellen wat wel en niet
goed voor ze is.
Zodat wij ook in harmonie, met hun energie
kunnen komen en er ons voordeel mee
kunnen doen.
De natuur is al verder dan wij.
De hogere dimensies zijn al aanwezig.
Daarom is het zo helend om bij hen te zijn.
Ik bedank die oude boom voor zijn steun
en vertel hem dat ik zeker nog een keertje
bij hen terug kom.
Het voelt magisch.
Het is magisch en het is voor ons binnen
bereik.
Hoe heerlijk is dat.
Die zachte energie doet zijn werk.
Wij verzachten en gaan vloeien in de
harmonie met onze omgeving.
Wat hebben wij daar naar verlangd.
Martha Krul
