Mijn meditatie van gisteren 04-12
Meteen ga ik naar mijn stilte.
Het voelt iedere keer weer zo anders.
Ik voel dat de gehele wereld in beroering is.
Het voelt alsof wij ons willen ontdoen
van oude schilden die om ons heen geklonken
zitten.
Dat is een soort harnas dat wij al levens lang
dragen.
Door die hoge energie voelt het harnas steeds
meer als belemmerend.
Terwijl het levens lang vaak als bescherming
door onszelf werd gezien,
De hoge energie trilling maakt ons zo
transparant, dat het gehele pantser tegen ons
gaat werken.
Je kan als vlinder niet vliegen in een zware emmer.
Je wil vrijheid.
Deze maanstand met die verduistering laten ons
voelen dat wij weer een behoorlijke drempel
overgaan.
Wij willen niet meer betutteld worden.
Wij willen ons laten zien.
Niet meer bang om gezien te worden.
Wij zijn te mooi om ons nog langer te verstoppen.
Weg met die barrières.
Kom maar met het licht.
Dan zullen jullie zien dat wij schitterende wezens
zijn geworden.
Uniek en stralend.
Nu is het de tijd dat wij gezien willen worden.
Daarom breken wij uit onze coconnetjes.
Gaan wij niet meer als rups op ons buik
over de grond.
Wij hebben prachtige, kleurrijke vleugels.
Allemaal verschillend.
Maar allemaal prachtig van kleur en van vorm.
Die kan je niet langer verborgen houden.
Je voelt het.
De maan en de zon houden je even in het duister,
zodat je je eigen licht kan aanschouwen.
Het zijn net allemaal vuurvliegjes die uitzwermen.
Deze unieke maanstand geeft ons een laatste
flinke zet en stuwt ons naar het licht.
Wat verlangen wij naar dat licht.
Wij voelen dat het het licht is van de BRON.
Wij voelen de warmte en de verbinding.
Laat het stromen.
Laat het binnenkomen.
Wat hebben wij hier naar verlangd.
Het licht is er.
Het licht is in ons.
Het licht is verbonden.
Wij stappen met elkaar in licht en
liefde over deze magische drempel.
Wat voelt dat goed.
Martha Krul
