VERLOREN EN GEVONDEN
We zijn voor de matrix verloren geraakt,
we passen er niet meer in.
Wat voor veel mensen nog doodgewoon was
was voor anderen echt 'einde verhaal'.
Ik zelf werd niet begrepen, veroordeeld en uitgelachen,
toen ik niet meer meedeed en de matrix verliet.
Moe van al het moeten ben ik met lege handen
gevlucht naar een onbekend niemandsland.
Er was niet langer iets of iemand
die mij bij mijn zoeken vandaan kon houden.
Toch wist ik lange tijd maar niet te vinden
waar ik zo intens naar verlangde.
Mijn hart wist als enige wat ik zocht
een onzichtbare kracht dreef me voort.
In licht en donker reikte ik uit
niet wetende of ik dichterbij kwam.
Alles heb ik geprobeerd, gedaan en onderzocht
tot slechts overgave mij restte.
In diepe wanhoop heb ik mijzelf teruggelegd
in vertrouwde, goddelijke handen.
Daar ben ik gevonden, daar ben ik herkend
daar zag ik onsterfelijkheid.
Daar kon ik gewoon zijn, zonder te moeten
daar vond ik mijn eeuwige Thuis.
* *
Uit de duisternis van de nacht,
uit de pijn en de kou,
rent de ziel voort op haar eenzame manier,
tot, verblind door schitterend licht,
een onvoorstelbare pracht
het Land van Onsterfelijkheid ontvouwt.
Out of the darkness of night,
out of the pain and the cold,
speeds the soul on her lonesome way,
till, blinded by dazzling light,
undreamed of splendours unfold
the Land of Undying-Day.
MV
Image: Evelyn De Morgan
The Undiscovered Country/The City of Light.
