Het Gewonde Innerlijke Kind: Hoe Het Ontstaat En Hoe Herken Je Het.
Door: Aluska.org – 13 Juli 2023
Ieder kind heeft het recht om zich veilig en beschermd te voelen. Niet elk kind krijgt dat recht echter ook echt… Naarmate we opgroeien, is het de emotionele, psychologische en biologische verantwoordelijkheid van onze ouders en familieleden om een veilige omgeving voor ons te creëren. Niet alle ouders accepteren deze verantwoordelijkheid, zijn zich ervan bewust of zijn in staat om deze te vervullen.
Veiligheid betekent niet alleen fysieke bescherming tegen schade, voedsel of andere materiële items. Veiligheid betekent ook dat we ons ondersteunen op het emotionele, psychologische en spirituele niveau dat inherent is aan alle mensen.
*****
Wat gebeurt er als we ons als kind niet veilig voelen? En wat gebeurt er als dit gevoel van dreiging permanent en langdurig is? Er ontstaat een grote wond in de psyche van het kind. We onderdrukken deze pijnlijke wond vaak onbewust op volwassen leeftijd, maar de gevolgen ervan zijn diepgaand en verstrekkend.
Als je geïnteresseerd bent in het kennen en helen van je innerlijke kind, denk dan aan je eigen jeugd, de tijdlijn van je vroege jaren en hoe je je als kind voelde. Voelde je je veilig? Voelde je een gevoel van verbondenheid in je familie? Mocht je jezelf zijn? Wat is je huidige relatie met je innerlijke kind?
Al deze vragen zijn uiterst belangrijk, en als je jezelf nog niet hebt gesteld, doe het dan. Werken met het innerlijke kind is een van de meest helende en diepgaande vormen van innerlijk werk dat je kunt doen. Veel aspecten van ons gedrag, aversies en neuroses van vandaag kunnen worden opgelost door het innerlijke kind te verkennen, te accepteren en ermee te communiceren.
Wat Is Het Innerlijke Kind
Het innerlijke kind is het deel van je psyche dat onschuld, creativiteit, eerbied voor het leven en verwondering over het leven behoudt. Letterlijk gesproken leeft je innerlijke kind in jou. Het maakt niet uit of je 18 of 80 bent, hoe jong of volwassen je ook bent, je zult altijd een innerlijk kind hebben omdat we op een fundamenteel niveau allemaal multidimensionale en veelzijdige mensen zijn. De psycholoog Carl Jung noemde de energieën die in ons huizen archetypes, en een van de primaire archetypes die alle mensen hebben is dat van het Kind.
Het is heel belangrijk dat we leren hoe we in contact kunnen blijven met dit gevoelige deel van onszelf. Als we in contact zijn met ons innerlijke kind, voelen we ons opgewonden, aangemoedigd en geïnspireerd door het leven. Als we er geen contact mee hebben, voelen we ons lusteloos, verveeld, ongelukkig en leeg van binnen.
Wat Het Innerlijke Kind Pijn Doet
Op een bepaald moment in ons leven is het innerlijke kind in ons gekwetst, in de steek gelaten of getraumatiseerd toen we jong waren. Het kan ons zijn aangedaan door de omgeving, opzettelijk of onopzettelijk. Het kan een combinatie van omstandigheden zijn geweest die ons in een zeer ongemakkelijke situatie hebben gebracht. De volgende emoties en overtuigingen zijn het gevolg van zo’n mentale verwonding:
We schamen ons voor wie we zijn
We zijn liefde onwaardig
We zijn bang voor de wereld
We vertrouwen andere mensen niet
We zijn dom en hebben geen talent
We zijn ongewenst en een last
Er zijn er veel, de lijst is zeker niet uitputtend. We kunnen ook surrogaatverzorgers worden voor onze moeders en vaders, we kunnen geslagen of mishandeld worden, chronisch gepest, beschaamd of geïsoleerd… De lijst van kwetsende jeugdtrauma’s is heel divers. Elke ervaring die ervoor zorgde dat ons innerlijke kind overweldigd werd en niet in staat was om te gaan met wat er met hem of haar gebeurde, kwetst deze tedere kant van ons.
Omdat we door ons gevoelige zenuwstelsel de gebeurtenis niet volledig konden verwerken, nestelde het zich in ons als een diep trauma. Vanuit psychologisch oogpunt hebben we ons psychologisch losgemaakt van het trauma en daarom kunnen we het niet zien in ons waakbewustzijn. In plaats daarvan beïnvloedt het ons onbewust.
Tenzij we beginnen aan een reis van zelfontdekking om deze pijnlijke energie in onszelf te ontmoeten, te begrijpen, te verwerken en te helen, heeft het de potentie om ons leven te saboteren en ervoor te zorgen dat we vast blijven zitten in een cyclus van lijden.
Giftige Schaamte En Het Innerlijke Kind
Waarschijnlijk een van de meest tragische gevolgen van een verwond innerlijk kind is giftige schaamte. Als je als kind voortdurend beschaamd of vernederd werd, of het gevoel had dat je nooit “goed genoeg” was voor je ouders, dan heb je waarschijnlijk te maken met toxische schaamte. Als je nooit volledig bent geaccepteerd zoals je bent, heb je waarschijnlijk ook een giftig schaamteprobleem. Als je chronisch gepest, uitgescholden of misbruikt bent, heb je waarschijnlijk ook last van giftige schaamte.
Wat is giftige schaamte precies? In tegenstelling tot normale schaamte, die komt en gaat, nestelt giftige schaamte zich diep in je geest. Het wordt een deel van je identiteit. Met andere woorden, als je worstelt met toxische schaamte, voel je je waardeloos, heb je een laag zelfbeeld en zelfhaat. Op een onbewust niveau geloof je dat je inherent “beschamend” of “slecht” bent.
Giftige schaamte leidt tot de ontwikkeling van destructieve kernovertuigingen die diep in iemands psyche wortelen. Kernovertuigingen zijn de centrale aannames die we over onszelf hebben en die de overgrote meerderheid van ons gedrag en onze beslissingen bepalen.
Hier zijn enkele voorbeelden van giftige kernovertuigingen die ontstaan als gevolg van giftige schaamte:
“Ik ben slecht.”
“Ik ben ongeliefd.”
“Er is iets heel erg mis met mij.”
“Ik ben onherstelbaar gebrekkig.”
“Ik ben dom.”
“Ik ben lelijk.”
“Ik verdien het om gestraft te worden.”
“Ik ben een vergissing.”
Deze giftige overtuigingen zijn de basis van onze droefheid, laag zelfbeeld, angst, depressie, verslavingen en zelfdestructieve gewoonten. Het gekwetste innerlijke kind, giftige schaamte en destructieve kernovertuigingen over onszelf of het leven zijn met elkaar verbonden vaten. Giftige schaamte ligt in het centrum van het gewonde innerlijke kind.
Gevaar
Een ander element dat tot de kern van het gewonde innerlijke kind behoort, is echt of waargenomen gevaar. Veiligheid is niet alleen fysiek, maar ook emotioneel, psychologisch en spiritueel. Als we ons bijvoorbeeld echt veilig voelen in een familieomgeving, worden onze fysieke en emotionele grenzen gerespecteerd, wordt ons authentieke zelf geaccepteerd en voelen we de nabijheid en liefde van familieleden (vooral ouders). Veiligheid houdt ook in dat we mogen groeien en veranderen en dat er aan onze fysieke basisbehoeften wordt voldaan (voedsel, water, een veilig huis of een veilige buurt).
Als er tijdens de adolescentie een gebrek aan veiligheid is in onze thuisomgeving, voelt het kind in ons dat heel sterk. Maar omdat we als kind grotendeels kwetsbaar en machteloos zijn, kunnen we er niet veel aan doen, met diepe trauma’s als gevolg.
Geloof niet alles wat je denkt
Waarom Je Je Als Kind Niet Veilig Voelde
Het leven is niet ideaal. De gezinnen waarin we worden geboren passen niet altijd bij ons. En toen we opgroeiden, voelden we ons misschien op veel manieren onzeker. De meeste ouders deden hun best op hun niveau van kennis, opleiding en emotionele of mentale volwassenheid.
Je ouders de schuld geven en wrok koesteren draagt alleen maar bij aan de pijn die je innerlijke kind ervaart. Wees daarom voorzichtig met dit werk en vervalt niet in haat; het zal je niet genezen.
Hier zijn enkele van de meest voorkomende dingen waardoor kinderen zich onveilig voelen:
Je hebt geleerd dat het niet oké is om een mening te hebben.
Je werd gestraft als je probeerde anders te praten of te doen dan je ouders je voorstelden.
Je werd ontmoedigd om te spelen of plezier te maken.
Je mocht niet spontaan zijn.
Je mocht geen sterke emoties tonen zoals woede of blijdschap.
Je werd door ouders of familieleden voor schut gezet.
Je werd regelmatig verbaal bekritiseerd of erger nog, misbruikt.
Je bent fysiek gestraft of op een andere manier is je lichamelijke integriteit geschonden.
Je bent verantwoordelijk gesteld voor je ouders en hun mate van ongelukkig zijn.
Je hebt geen lichamelijke affectie gekregen, zoals knuffels en kusjes.
Hoe vaker deze situaties zich herhaalden, hoe meer je innerlijke kind zich onzeker, verlaten en verwaarloosd voelde. Maar zelfs deze lijst is zeker niet volledig.
Drie Soorten Kinderverwaarlozing
Er zijn drie soorten kinderverwaarlozing die je hebt meegemaakt en die tot je psychologische trauma hebben geleid:
1. Emotionele Verwaarlozing
Je ouders of verzorgers toonden geen interesse in je emotionele behoefte aan liefde, steun, bescherming of begeleiding. Of ze besteedden geen aandacht aan je of ze beoordeelden je uitingen van emotionele behoeften. Een waarschijnlijk gevolg hiervan was dat:
Je een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen hebt ontwikkeld.
Je begon je emotionele behoeften te negeren.
Je hebt geleerd om je emoties te verbergen, te vermijden of te onderdrukken omdat ze geassocieerd worden met gevoelens van verwaarlozing uit je kindertijd.
Je hebt mentale of fysieke ziektes ontwikkeld die geassocieerd worden met een onvermogen om naar je emoties te luisteren, ze te accepteren en er op een gezonde manier mee om te gaan (bijv. je emoties onderdrukken).
2. Psychologische Verwaarlozing
Je ouders of voogden hebben niet geluisterd naar de persoon die je was, die ze niet accepteerden en die ze niet koesterden. Toen je opgroeide, heb je waarschijnlijk een aantal van deze symptomen ontwikkeld:
Je hebt een laag zelfbeeld ontwikkeld door vormen van misbruik zoals belachelijk maken, neerzetten, te hoge verwachtingen, negeren, afwijzen of voortdurend straffen.
Je hebt diepgewortelde woedeproblemen ontwikkeld als gevolg van een onopgelost jeugdtrauma en als gevolg van een onvermogen om van jezelf te houden.
Je hebt verslavingen en neuroses ontwikkeld om een illusie van comfort en veiligheid in je leven te creëren.
Je hebt geestelijke of lichamelijke ziekten ontwikkeld.
Je hebt moeite met het vormen en onderhouden van gezonde en respectvolle relaties.
3. Lichamelijke Verwaarlozing
Lichamelijke veiligheid en voeding behoren tot de meest basale elementen van een liefdevolle relatie. Wanneer deze ontbreken, kunnen de volgende problemen zich voordoen:
Laag gevoel van eigenwaarde, wat leidt tot lichamelijke verwaarlozing en zelfmisbruik, bijv. eetstoornissen (anorexia, obesitas), ongezond eten, zelfbeschadiging.
Intensief veiligheidszoekend gedrag (bijv. psychologische complexen zoals OCD) of extreem risicogedrag (bijv. onbeschermde s*x, obsessief gedrag etc.).
Verslaving aan drugs, alcohol, geweld, voedsel, etc.
Seksuele disfunctie of seksuele verslaving (vaak als gevolg van seksueel misbruik).
Zelfs als sommige of zelfs veel van onze problemen voortkomen uit verwaarlozing in onze kindertijd, zullen wrok en schuld ons nergens brengen. Mensen zijn slachtoffers van slachtoffers, wat betekent dat de reden waarom je ouders of voogden zich gedroegen zoals ze deden waarschijnlijk te wijten was aan hun verwaarlozende opvoeding en dat hun ouders dezelfde trauma’s hebben ervaren. En dit herhaalt zich dan generaties lang.
Tekenen waaraan je kunt zien dat je een gekwetst innerlijk kind hebt
Let goed op deze tekenen. Ze zullen je helpen om het algemene niveau van verwonding van je innerlijke kind te bepalen. Hoe meer tekenen je als “ja” markeert, hoe meer je serieus moet overwegen om met je innerlijke kind te werken:
Diep van binnen heb ik het gevoel dat er iets vreselijk mis is met mij.
Ik voel me angstig als ik eraan denk om iets nieuws te doen.
Ik heb de neiging om me te conformeren aan mensen en ik heb geen sterke identiteit.
Ik ben een rebel. Ik voel me levendiger als ik in conflict ben met andere mensen.
Ik heb de neiging om dingen op te kroppen en heb moeite om ze los te laten.
Ik voel me schuldig als ik mijn mannetje sta.
Ik voel me ontoereikend en “niet goed genoeg” als man of vrouw.
Ik heb de drang om altijd een A-ster te zijn.
Ik geloof dat ik een vreselijke zondaar ben en ik ben bang om naar de hel te gaan.
Ik bekritiseer mezelf voortdurend omdat ik niet goed genoeg ben.
Ik ben star en perfectionistisch.
Ik heb moeite om iets te beginnen of af te maken.
Ik schaam me om sterke emoties te uiten, zoals verdriet of boosheid.
Ik word zelden boos, maar als ik boos word, word ik echt heel boos.
Ik heb seks, zelfs als ik dat niet wil.
Ik schaam me voor mijn lichaamsfuncties (bijv. uitscheiding).
Ik besteed te veel tijd aan het kijken naar po**grafie.
Ik vertrouw niet iedereen, ook mezelf niet.
Ik ben of was verslaafd aan iets.
Ik vermijd conflicten bij elke mogelijke gelegenheid.
Ik ben bang voor mensen en heb de neiging ze te vermijden.
Ik voel me meer verantwoordelijk voor anderen dan voor mezelf.
Ik heb me nooit dicht bij mijn moeder en/of vader gevoeld.
Mijn grootste angst is om in de steek gelaten te worden – ik zal alles doen om mezelf in een relatie te houden.
Ik heb moeite met nee zeggen.
Als je tien of meer van deze uitspraken met ja hebt beantwoord, zou werken met je innerlijke kind bovenaan je prioriteitenlijstje moeten staan. Als je vijf of meer van deze uitspraken met ja hebt beantwoord, kun je het beste serieus overwegen om weer contact te maken met je innerlijke kind.
Het hebben van een gekwetst innerlijk kind draagt ook in grote mate bij aan de ervaring die de donkere nacht van de ziel wordt genoemd.
© aluska.org 2023
Vertaling: wakkeremensen.org
