Deze blog is een ode aan alle mooie mensen in mijn leven.
Diegene waar ik mee werk, mijn vrienden, mijn familie.
Voor diegene die mijn pad kruisen en voor al diegene die ik nog mag ontmoeten.
Zoals velen van jullie weten is het “zijn” met mensen een rode draad in mijn leven.
Daardoor ont-moet ik veel mensen.
Jong en oud.
Hoor veel verhalen, voel veel emoties, voel nu de behoefte om hierover te delen.
Je voelt hoe de wereld veranderd, we gaan van de oude naar de nieuwe wereld.
Maar het houdt de mensen bezig, jong of oud.
Dat maakt niet uit.
De kwetsbare ouderen waar ik op mijn reguliere baan mee werk, voor hen is dit een extra beladen onderwerp heb ik de afgelopen weken gemerkt.
Zij begrijpen niet alles( en niet alleen zij), proberen er mee om te gaan..
Maar geven aan moe te zijn van alles.
En vragen: wanneer gaan we terug naar de oude situatie..
Ik kan daar geen pasklaar antwoord op geven, de oude situatie is niet meer, en de nieuwe is zich aan het manifesteren.
We zitten in een “tussenfase”…
Maar zuster, ik vind dit zo moeilijk.
Maar meneer K., dat mag.
Het is ook niet makkelijk.
Weet u zuster, we moeten altijd zo sterk blijven nu, maar we zijn moe, en bang…en ik wil niet altijd sterk zijn.
Lieve meneer k., dat hoeft U ook niet.
U mag best verdrietig zijn, het is niet niks allemaal.
En het zal ook nog duren.
Mogen we dan bij U uithuilen zuster, en ff niet zo sterk zijn?
Tuurlijk mag dat, wat ontzettend mooi en moedig dat U dit vraagt meneer k..
Ik pak hem vast en geef hem een knuffel.
Ook deze groep mensen mag absoluut niet vergeten worden.
Zij zijn op een leeftijd waarop ze nog net zo belangrijk zijn als ieder ander, dat mag nooit vergeten worden.
En dit is maar een kleine quote uit de vele reacties die ik dagelijks tegenkom..
Het zijn spannende tijden, ik kan er alleen voor iedereen zijn als ook ik af en toe ontlaadt, bijtank en er dan weer ben.
Ik heb geleerd dat het helemaal oké is om af en toe te ontladen, om weer helemaal terug te komen bij jezelf.
Houd van jezelf, je mag er helemaal zijn… hoe waar is dit.
In deze roerige tijden, is het oa een van mijn taken om er te “zijn”, in welke vorm dan ook.
En dit samen met anderen te doen.
Ik zie het altijd als een lichtje in mijn handen dat ik door mag geven aan een ander..:
En dit doen heel veel mensen om mij heen.
En dit maakt mij gelukkig..
Er te ZIJN, vooral voor de kwetsbaren onder ons.
Die ook niet altijd sterk hoeven te zijn, ook wel eens mogen huilen..
De wolken huilen ook als ze te zwaar zijn.
Ddl begint weer een nieuwe dag.
Om te ZIJN.
Om licht door te geven.
Om te vertellen: houd van jezef, je mag er zijn.
Om te knuffelen.
Om liefde te geven.
Om te ZIJN.
Ben liefde
Geef liefde
In liefde met jullie verbonden
Cindy