Mijn meditatie van 27 – 9
Heel rustig ga ik in stilte zitten.
Ik voel dat er een grote energie dichterbij
komt.
Het is Michael.
Hij komt bij mij zitten en zegt dat hij graag
iets aan de mensen op aarde wil doorgeven.
Langzaam begint hij te spreken.
Ik kijk naar hem en zie dat hij het lastig vindt.
Ik vraag waarom hij zo kijkt.
Hij begint te vertellen.
Wij staan in voortdurend contact met de mensen
op aarde.
Wij zien dat de mensen het moeilijk hebben,
Het is een zware tijd voor jullie daar beneden.
Wij zien wat er allemaal gebeurt.
Wij zien de pijn van de mensen,
van de natuur en van Moeder Aarde zelf.
Het is voor ons heel moeilijk om dat van
een afstand te bekijken.
Wij voelen ons soms als een ouder die niet
bij zijn kind kan komen.
Wij willen jullie zo graag helpen.
Natuurlijk doen wij dat ook op onze manier.
Wij proberen pijnen te verlichten waar dat
mogelijk is.
Het is niet altijd mogelijk.
De mensen zitten zo in hun eigen proces,
dat ze vergeten dat wij naast hen zitten.
Dat wij er altijd voor hen zijn.
Jullie wonen op de planeet van vrije wil.
Het is niet aan ons, om onszelf uit te nodigen.
Dat maakt het soms lastig voor ons.
Dan willen wij helpen, maar kunnen
alleen maar liefde sturen.
Natuurlijk dat verzacht, maar even een streling
daar zouden wij blij van worden.
Het is niet jullie proces.
Het is een universeel proces en daardoor
zijn wij er ook bij betrokken.
Jullie dragen jullie pijn niet alleen.
Dat is iets dat wij graag willen vertellen,
misschien maakt het het dan iets gemakkelijker
voor de mensen op aarde.
Hij laat mij daarna even rustig zitten.
Ik kijk naar beneden naar die aarde.
De aarde die er zo vredig uitziet.
Het is prachtig om van die grote hoogte
te kijken.
Natuurlijk weet ik dat er intense processen
gaande zijn.
Dat het niet altijd is wat het lijkt.
Het is wel heerlijk om even verbonden
te zijn met die grote sterke energie.
Wanneer ik weer even terugdenk aan die
ontmoeting, voel ik onmiddellijk weer zijn
kracht, liefde en warmte.
Ik weet het al heel lang dat zij er voor ons zijn.
Dat wij maar aan ze hoeven te denken en dat
het contact er onmiddellijk is.
Wij hebben zoveel middelen waarmee
wij ons eigen proces kunnen verzachten.
Zoveel, dat wij eigenlijk vergeten wat
wij inmiddels allemaal geleerd hebben.
Door het samen te doen met het universum
wordt het veel dragelijker.
Af en toe even een reisje daarheen maken
en daar even te gaan genieten van die energie.
Het is heerlijk dat wij die mogelijkheid hebben
gekregen en dat wij daar ons steeds bewuster
van worden.
Wij doen het niet alleen.
Wij doen het samen.
Samen werken wij aan het versterken van
licht en liefde op aarde.
Samen bouwen wij aan een nieuwe aarde.
Martha Krul
