Nieuwsbrief september 2021 / Door Marcel Messing
Laten we waakzaam zijn als de wijze maagden…
Nu de spanningen in de wereld op alle gebieden toenemen, de mensheid geconfronteerd wordt met grote omwentelingen en achter de schermen een demonische machtselite onze planeet in haar macht tracht te krijgen en wil omvormen tot een satanische nieuwe wereldorde – waarbij ze het vaccinatieprogramma gebruikt om de menselijke geest te verlammen – is het van het allergrootste belang te beseffen dat het Licht altijd aanwezig is. Puur Licht is grenzeloos Bewustzijn, doordringt alles en allen.
De eindstrijd die wereldwijd aan de gang is kan nimmer gewonnen worden door de archontische machten der duisternis, hoeveel lijden ze ook teweegbrengen.
Licht ís. Bewustzijn ís. Licht strijdt niet. De duistere machten zijn de strijd aangegaan vanuit ikzucht, ijdelheid, arrogantie, streven naar macht en vooral vanuit diepe onwetendheid. Het is een strijd tegen de goddelijke orde, ook wel ‘dharma’, ‘universele wet’ of ‘kosmische orde’ genoemd, in vele mythen gesymboliseerd in de kosmische levensboom. In dit lugubere eindspel is de aarde de centrale planeet waar deze strijd, eens ontstaan in ‘de hemelen’ (de sterrengebieden), de komende jaren beslecht zal worden.
Wanhoop niet! En vooral vrees niet! Immers, door steeds weer angst aan te jagen, trachten de archontische machten met gebruikmaking van supertechnologie de mens te knechten, tot slaaf te maken. Wij zijn echter spirituele wezens. We ‘komen uit het licht en keren terug naar het licht’, lezen we in logion 50 van het evangelie van Thomas. In vele lezingen heb ik hierover gesproken.
‘Ik ben de alfa en de omega, de eerste en de laatste, de oorsprong en het einde’, sprak de Christus (Apokalyps 22:13). Dit ‘Ik’ is wat de upanishads ‘Dát’ noemen, grenzeloos Bewustzijn, dat Licht en Liefde is en dat losstaat van iedere scheppingsmanifestatie, van ieder scheppingsgebeuren, van alle tijd en ruimte. Tegelijkertijd is grenzeloos Bewustzijn de kracht die alles doordringt, maar aan niets gebonden is.
In de poëtische tekst ‘Als de vlam van begeerte doven gaat’, heb ik dit trachten uit te drukken.
Nu we het einde naderen van een grote cyclus in de tijd, in vele religieuze stelsels ook wel een ‘eindtijd’ genoemd, is er alle reden om waakzaam te zijn.
Terwijl de golven van de wereldzeeën steeds hoger reiken en vuur zijn verslindende kracht alom verspreidt, fluistert de innerlijke meester ons vanuit het hart toe: ‘Vrees niet!’
Vrees niet, richt je tot ‘Mij’, tot ‘Dát’, tot Bewustzijn. In iedere manifestatie ben ‘Ik’ ín je, door je en met je, tot het ‘einde der tijden’, het einde van een cyclus. De Christus zei: ‘Als die dagen niet ingekort zouden worden, zou niemand uitgered worden.’ (Mattheüs 24:22)
Laten we vooral de lamp van de ziel brandend houden en ons hart voeden met Licht. Laten we waakzaam zijn als de ‘wijze maagden’, de wijze zielen die voldoende ‘olie’ (lichtkracht) in hun ziel hebben wanneer het volle licht van de waarheid door de wolken van onwetendheid en duisternis doorbreekt en als een ‘bruidegom’ onze ziel (de bruid) voorgoed wakker zal kussen. Dan zullen we als nimmer tevoren beseffen wie en wat we zijn: wezens van licht, wezens van liefde, wezens van mededogen. Haat verteert uiteindelijk zichzelf. Liefde is grenzeloos Bewustzijn, ‘Dát’ wat we werkelijk zijn!
Vanuit dit besef wensen Marijke en ik jullie vanuit ons hart alle goeds toe.
Ariège, september 2021,
Marcel Messing
Aanvullende teksten bij deze nieuwsbrief:
Uit de oude Egyptische gnosis een boodschap voor deze tijd:
‘En zo zullen de goden weggaan van de mensen – een smartelijk iets!
Alleen boosaardige engelen zullen overblijven,
die zich zullen vermengen met de mensen
en de arme stakkers met geweld tot allerlei soorten niets ontziende
misdaden, oorlogen, plunderingen en bedriegerijen zullen drijven,
allemaal dingen die tegen de natuur van de ziel indruisen.
Dan zal de aarde niet meer in balans zijn, de zee niet meer bevaarbaar,
de omloop van de sterren aan de hemel verstoord.
De stemmen van de goden zullen noodzakelijkerwijze
tot zwijgen komen en verstommen. De vruchten der aarde zullen wegrotten
en de aarde zal onvruchtbaar zijn. Zelfs de lucht
zal niet meer zuiver zijn en op den duur niet meer circuleren.
Zo zal het oude wereldtijdperk aflopen.
Religie zal er niet meer zijn en alles zal in wanorde verkeren,
al het goede zal verdwijnen.
Maar als dit alles heeft plaatsgevonden, Asclepius,
zal God […]de wereld reinigen van het kwaad
door het weg te wassen met watervloeden,
weg te branden met vuur
of te vernietigen door oorlogen en epidemieën.
En Hij zal zijn wereld haar oorspronkelijke schoonheid teruggeven
zodat de kosmos weer waardig wordt geacht
om bewonderd en geëerbiedigd te worden, en God,
die zo’n wonderschoon werk heeft geschapen en hersteld,
weer geprezen zal worden met onophoudelijke lofzangen.
Zo is de nieuwe geboorte van de kosmos:
het is een dusdanig herstellen van alle dingen, dat ze weer goed zijn,
een heilig en ontzagwekkend herstel van heel de natuur,
tot stand gebracht in de loop der tijden door de eeuwige wil van God.’
Hermes Trismegistus tot Asclepius
‘Zoals het was ten tijde van Noach, zo zal het ook dan zijn:
de liefde zal afnemen en volledig verkillen.
Het godsbesef en het geloof aan een uit de hemelen aan de mensen
geopenbaarde zuivere levensleer zullen veranderd worden in
een duister, dood bijgeloof vol leugen en bedrog.
De machthebbers zullen wederom de mensen als dieren behandelen
en ze koelbloedig en gewetenloos laten afslachten,
indien zij zich niet zonder enige tegenspraak
aan de wil van de machthebbers onderwerpen.
De machtigen zullen de arme mensen onder druk zetten
en iedere vrije geest met alle middelen vervolgen en onderdrukken.
Daardoor zal er leed over de mensen komen,
zoals er nog nooit op aarde is geweest.
Jakob Lorber, profeet, musicus en componist (1800-1864)
‘Verwondering en verbijstering. Stilte en woord. Tijd tikte door het vlies der eeuwigheid. Niemand wist hoe het gebeurde. Niemand kon het verklaren. Vergissing was uitgesloten. In ieders hart klonk zacht de stem van de meester: ‘Houd de lamp van licht en liefde brandend! Laat je licht niet schijnen onder de korenmaat van oude tijden. Zie, ik kom terug. Maar niet door de schoot van een vrouw. Niet door de schoot van de tijd, maar als zuiver licht in je hart. In al je bange dagen zal ik je troost en vreugde zijn. Nieuw zal ik maken wat vernietigd werd door onwetendheid. De meester van de eindtijd kwam op tijd en zal op tijd uit het zicht verdwijnen. Er was een schip van licht, toch was er geen schip. Ik was onder jullie, toch was ik niet onder jullie. Ik was in Novaterra en tegelijkertijd op heel de wereld. Herken mij in je hart. Daar bloei ik in de knop van de tijd, die wacht op het einde van onwetendheid. Zoek geen schip op zee, want vanwaar ik vertrok, was ik reeds aangekomen. Was elkanders voeten met water van liefde.’
Stilte stroomde in lange golven over het strand, spreidde zich uit naar alle windrichtingen, schreef haar naamloze naam in ontelbare korrels zand, waarin de contouren van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zichtbaar werden voor het oog dat ziet. Voor de menigte strekte zich de eindeloze zee uit. Een zee van verwachting, die weldra een nieuwe schepping baren zal uit golven van een tijdloze nieuwe tijd.’
Marcel Messing
Uit: De Meester van de Eindtijd, eerste hernieuwde druk,2021, uitg. Obelisk. Boeken.nl
