HOE GAAN WE MET DE DUISTERNIS OM?
18 maart 2019 / Elias
 |
| Foto: Stian Vesterinen - Unsplash |
Het kan geen kwaad om nu en dan eens achter de
schermen te kijken om te zien hoe de twee tegengestelde krachten van de
dualieit op elkaar inspelen. Aan de ene kant hebben we het Licht, dat tracht
zich zoveel mogelijk op aarde en zelfs tot in de cellen van de mensen uit te
breiden en aan de andere kant de duisternis, die dit proces zoveel mogelijk
tracht te blokkeren.
We kunnen dat zien als een
wrijvingsfase van het ascentieproces wat normaal is en ook recht van bestaan
heeft, want ook de diverse aspecten van de schaduw zorgen voor absolute
zekerheid, want hierdoor kunnen wij de diepste innerlijke processen doorlopen.
De duisternis
tracht dus dat proces van het Licht zoveel mogelijk af te remmen, want dit is
eigen aan de natuur van dit fenomeen: het blokkeert en tracht daardoor zoveel
mogelijk onzekerheid te scheppen.
Het is belangrijk om ons niet
te laten verleiden om tegen de schaduw te gaan vechten. Wij vechten niet tegen
mensen die de duisternis in zich dragen, de schaduw zijn. In tegendeel, wij
werken voor de Liefde. Op die manier zal de schaduw vanzelf oplossen.
Als er wordt gevochten, dan
is de schaduw steeds sterker. Op het niveau van de Liefde krijgt geen
onzekerheid vat op ons. Ik heb dat zelf door heel pijnlijke processen moeten
ervaren en leren.
Het is niet
nodig om te begrijpen waarom iemand iets doet, waarom iemand voor de duisternis
werkt. De vraag is en blijft, hoe kan ik mijn eigen Licht, mijn eigen kracht
meer en meer vergroten?
Dit betekent niet dat we
apatisch moeten blijven ten aanzien van hetgeen wat de duisternis om ons heen
tracht te bewerkstelligen. Alleen begint een actie steeds met bij onszelf te
blijven en eerst alle negativiteit in ons te verwerken.
Ik heb er al
vaak over geschreven maar kom er steeds weer op terug, omdat het zo essentieel
is: ik werk steeds met de methode, die ik van Jezus heb ontvangen, die er uit
bestaat om ons af te vragen wat de confrontatie met de duisternis met ons doet.
Wat voel ik dan? Woede, angst, onzekerheid of onmacht? Duik dan in die emotie,
doorvoel ze in elke vezel van je zijn, word dat gevoel en dooradem het, evenals
de spanning of pijn die daardoor in het lichaam voelbaar wordt en er de fysieke
uitwerking van is. We doen dat zolang tot alles is opgelost en we in een diepe
vrede en acceptatie komen. Meestal lukt dat niet in één keer. Dan is het zaak
om de volgende dagen de draad weer op te pakken waar we ze hebben laten liggen
en er mee verder te werken tot die emotie, dat innerlijk proces, helemaal is
afgewerkt. Hoe meer mensen die innerlijke processen afsluiten, hoe meer de
duisternis op aarde verdwijnt.
Vanuit die innerlijke vrede ontvangen we dan
impulsen van onze ziel, die aangeven wat de volgende stap is, hoe we in actie
dienen te komen. Dat ligt helemaal aan de ervaring die de ziel nog wenst te
maken. Voor de een is het misschien om als arts naar oorlogsgebieden te
trekken, de ander spant zich eerder in voor het beschermen van de dieren of het
miljeu, voor het opzetten van petities naar de regering om iets positiefs te
kunnen bewerkstelligen of om als monnik in een grot in de bergen te gaan leven
om te mediteren en het welzijn van de mensen te visualiseren.
Belangrijk daarbij is om ons steeds af te vragen
van welk niveau die drang tot handelen komt. Is het nog een oude energie uit de
tijd dat we krijger waren? Of komt het echt uit ons hart?
Als het werkelijk om Liefde
gaat dan accepteren we om te beginnen de dingen steeds zoals ze zijn. Dit,
omdat we weten dat het leven op elk moment perfect is en ons dat brengt wat we
Hier en Nu nodig hebben. Vanuit onze ziel, vanuit ons hart gaat we dan aan de
slag om de bestaande toestand te verbeteren op onze eigen manier, maar nooit
vanuit een emotie, altijd vanuit onze ziel. Of we het willen waar hebben of
niet, uiteindelijk maken we deel uit van de samenleving en dragen er ook een
zekere persoonlijke verantwoordelijkheid voor.
