Ondanks dat we het over het algemeen heel erg goed hebben hier in het westelijk deel van de wereld, wordt er veel geklaagd. Dit deugt niet en dat moet anders, hij doet iets verkeerd en zij ergert me mateloos met haar gedrag.
Zaken, mensen en omstandigheden zijn voortdurend aanleiding tot klagen.
Een groot deel van onze tijd zijn we zo bezig negatieve energie op te wekken waarmee we deze situaties alleen maar versterken.
Zaken, mensen en omstandigheden zijn voortdurend aanleiding tot klagen.
Een groot deel van onze tijd zijn we zo bezig negatieve energie op te wekken waarmee we deze situaties alleen maar versterken.
❥ Door ons te focussen op wat in onze ogen niet ‘goed’ is of wat ons stoort, werken we mee aan de drama’s in de wereld.
Klagen is een tweede natuur geworden en het houdt vele conversaties op gang. Als het niet over het weer gaat dan gaat het wel over de politiek. De ander kan het nooit goed doen en we weten het allemaal beter. De beste stuurlui staan altijd aan wal, waar ze geen verantwoordelijkheid hoeven nemen.
Klagen is een tweede natuur geworden en het houdt vele conversaties op gang. Als het niet over het weer gaat dan gaat het wel over de politiek. De ander kan het nooit goed doen en we weten het allemaal beter. De beste stuurlui staan altijd aan wal, waar ze geen verantwoordelijkheid hoeven nemen.
❥ Wanneer we ons bewust zijn dat alles wat ons zogenaamd ‘overkomt’ een spiegel is, dan kunnen we verder praten.
Ieder mens creëert zijn of haar eigen realiteit en als we het daar over eens zijn dan zullen we begrijpen dat klagen geen zin heeft.
Wat ‘de ander’ doet of zegt is zijn of haar uiting van angst, frustratie, boosheid, ergernis… of liefde.
Dat mogen we allemaal bij die ander laten, het gaat ons niet aan.
Ieder mens creëert zijn of haar eigen realiteit en als we het daar over eens zijn dan zullen we begrijpen dat klagen geen zin heeft.
Wat ‘de ander’ doet of zegt is zijn of haar uiting van angst, frustratie, boosheid, ergernis… of liefde.
Dat mogen we allemaal bij die ander laten, het gaat ons niet aan.
Door dingen persoonlijk te maken praten we elkaar een schuldgevoel aan. Dat is de manier om jouw eigen zaakjes bij de ander te leggen. Op deze wijze verlichten we ons nare gevoel over een situatie en zijn er even van verlost .
Tot we weer getriggerd worden en de drama's verder gaan..
❥ Zo kunnen we ons hele leven blijven klagen zonder te beseffen dat we zelf te beklagen zijn.
Mogen we dan niets meer zeggen over zaken die ons niet aan staan? Natuurlijk mag dat wel, maar in de wetenschap dat alles een spiegel is. Waarom raakt het me wanneer iemand iets doet of zegt dat niet past in mijn belevingservaring? Wat zegt dat over MIJ? In plaats van het meteen bij de ander te leggen is het wijzer de hand in eigen boezem te steken.
Dit vergt een lange weg naar bewustwording en zonder dit inzicht zullen we nog heel lang bezig zijn met klagen. Als het je een goed gevoel geeft mag je er lekker mee door gaan, maar dan in de wetenschap dat je in wezen jezelf aan het beklagen bent. Zeg dat iets je niet aanstaat omdat het niet synchroon loopt met jouw beleving van jouw realiteit. Maak het niet persoonlijk en neem alle verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens.
Ik ga deze weg met vallen en opstaan en zonder spiegel en liefdevolle confrontaties was het mij niet gelukt om tot dit inzicht te komen. Ik beklaag me dus steeds minder waardoor mijn visie op de wereld steeds zonniger wordt. Mij hoor je niet meer klagen :-)
Namasté,
Jeroen Koning
Jeroen Koning
PS. Ook dank aan Judith Groeneveld, die me regelmatig een spiegel voorhoudt.
