DE HARDE WAARHEID - Waarom Zo Velen Weigeren Het Te Zien
TRANSCRIPT van de video
Hallo, zusters en broeders van heinde en verre en de vriendelijke groeten uit het Andesgebergte, alweer. Vandaag wil ik het hebben over de waarheid en vooral, hoe komt het dat veel mensen niet in staat zijn om de waarheid te zien.
De waarheid, moeten we begrijpen, is echt. Waarheid is eeuwig. Waarheid is onveranderlijk en waarheid bestaat, of we er nu in geloven of niet.
Maar helaas, vanwege het zeer populaire Satanische geloofssysteem dat in het bewustzijn van vele, vele mensen is geïnfiltreerd, is het nu populair om te geloven dat er "geen waarheid bestaat" en dat er "jouw waarheid" en "mijn waarheid" bestaat en dat jij het "recht" hebt om te geloven wat jij gelooft en ik het "recht" heb om te geloven wat ik geloof.
Maar dit creëert een totale chaos. En als collectief moeten we, als we echt spiritueel willen groeien, begrijpen dat waarheid een eerste vereiste is voor vrijheid en als we vasthouden aan louter meningen en overtuigingen, dat we alleen maar chaos kunnen creëren, want ware orde, ware harmonie is altijd gebaseerd op waarheid.
Dus, wat is waarheid? Er is geen reden om de waarheid te verdoezelen. Waarheid betekent eigenlijk "wat er in het verleden is gebeurd en wat er nu gebeurt." Dat is wat de waarheid is. Dus, ons werk, als bewuste mensen is het verfijnen van onze waarneming zo dicht mogelijk bij de waarheid.
Natuurlijk zijn er vele lagen van waarheid en zijn er vele kanten aan de waarheid, daarom is dit een verbazingwekkende taak in onze spirituele groei, om te leren de waarheid te zien; om echt te leren kijken naar de realiteit vanuit verschillende perspectieven en alle verschillende variabelen te zien; alle verschillende condities van de gemanifesteerde realiteit.
En wat van ons wordt verlangd om dat te kunnen doen is om eerst de waarheid van onszelf te zien, want als we een blinde vlek hebben voor onze innerlijke wereld, werkt diezelfde blinde vlek als een blinde vlek voor de uiterlijke wereld. Dus echt, leren hoe de waarheid te ontcijferen in een wereld vol leugens en voortdurende verwarring, de remedie is om naar binnen te gaan en te leren de waarheid van onze werkelijkheid te zien.
En de eerste vraag is: "Lieg ik tegen mezelf? Hou ik vast aan een positieve leugen om mezelf te kalmeren, omdat ik bang ben om naar de werkelijkheid te kijken voor wat die werkelijk is?"
Dit is een van de redenen dat veel mensen niet naar de waarheid zullen kijken, omdat ze nog niet genezen wonden uit hun kindertijd hebben. Ze hebben trauma's en zulke diepe onzekerheden in hun innerlijke wereld dat ze deze externe structuur van veiligheid hebben ontwikkeld; deze zeepbel van fantasie. De luchtbel van positieve leugens die ze zichzelf vertellen om hun gewonde kind te kalmeren zodat ze niet zullen toegeven dat er een echte dreiging plaatsvindt.
Zoals bijvoorbeeld wat er nu gebeurt, wanneer een bedreiging van de gezondheid wordt gebruikt als een rechtvaardiging om al onze fundamentele mensenrechten van ons af te schaffen. Nu vinden deze individuen, die zo onzeker zijn in zichzelf, die realiteit veel te angstaanjagend, zodat ze liever vasthouden aan een positieve leugen en geloven dat de media het verhaal van de dingen aan de oppervlakte brengen.
Dat al deze maatregelen, al deze door de politie opgelegde quarantaine tegen gezonde vreedzame mensen slechts "voor onze eigen bescherming" is, omdat ze te bang zijn om de werkelijke realiteit van de dingen te zien, wat natuurlijk is dat gezondheid altijd een persoonlijke verantwoordelijkheid is en dat niemand de wet kan gebruiken om het leven van gezonde mensen terug te binden om degenen die bang zijn te beschermen.
Ze hebben dus dit verhaal van een "onzichtbare vijand" gecreëerd, en voor veel mensen is die realiteit van ziekte iets waarmee ze zich kunnen identificeren en ze zich graag daaraan zullen vasthouden, omdat hun wordt beloofd dat de Big Daddy regering voor hen zal zorgen, maar degenen onder ons die kunnen zien hoe de geest van een psychopaat werkt, en hoe in het verleden deze zelfde verhalen tegen ons zijn gebruikt, begrijpen we dat wat voor bescherming de regering ook biedt, het in feite onze eigen slavernij is.
Dat is dus een van de redenen waarom sommige mensen de waarheid niet kunnen zien: omdat het veel te beangstigend is. Hun psyche kan het niet aan, hun wereldbeeld zou totaal ineenstorten. Ze kunnen niet eens doorgronden dat zo'n niveau van kwaad in dit vlak zou kunnen bestaan. Maar degenen onder ons die de psychopathische mentaliteit begrijpen, weten dat controle de echte valuta is en wat is een betere manier om te controleren dan door middel van angst?
En de tweede reden waarom mensen de waarheid niet kunnen zien is omdat hun leven een voortdurende strijd is. Ze hebben het zo druk, omdat ze zichzelf moeten overwerken dat ze gewoonweg niet de energie hebben om te denken. Ze denken niet.
Er zijn veel mensen die zo'n drukke banen hebben, hun leven is zo uitdagend, dat als ze thuiskomen van hun werk, ze niets liever willen dan dat ze hun hoofd op nul zetten. Ze willen zich niet bezighouden met het analyseren van de werkelijkheid en het sorteren van nieuws en dan op zoek gaan naar belangenverstrengeling of onderliggende agenda's of het verbinden van de puntjes. Ze zijn te uitgeput. Ze willen het niet weten.
En de derde reden waarom sommige mensen de waarheid niet kunnen zien, is vanwege hun blinde bevoorrechte positie. Ze zijn nog nooit in hun leven op onrechtvaardigheid gestuit. Op de een of andere manier zijn ze erin geslaagd om hun leven te leven in deze totale fantasie, waarin ze geloven dat regeringen daadwerkelijk rechtmatig worden gekozen en dat de mensen die aan de macht zijn, daadwerkelijk zorgzaam zijn voor mensen en dat de wetten die er zijn, allemaal gerechtvaardigd en moreel verantwoord zijn.
En ze leven in deze roze bril wereld waar ze geloven dat alles is wat mensen beweren zo is. Deze mensen zijn zo naïef, dat ze niet geloven dat iemand tegen hen kan liegen. "Nou, als die persoon dat in het nieuws zegt, moet het zo zijn." Of, "als dit product zegt dat het goed voor me is, dan moet het goed voor me zijn. Als de dokter me zegt dat ik deze pil moet nemen, dan moet ik hem nemen."
Er is nooit iets gebeurd met hen dat hun vertrouwen in het systeem heeft geschokt. Ze zijn nooit op onrechtvaardigheid gestuit en daarom bestaat het niet voor hen en wonen ze in dit permanente La La Land. En als iemand hen gaat porren en zegt: "Je gelooft in een fantasie, de realiteit is eigenlijk afschuwelijk! Kijk om je heen!"
"Nee, nee, nee, nee, nee, ik wil mijn gelukkige gevoel niet verpesten. Ik doe mijn knipperlichten aan. Nee, jij bent het probleem. Je prikt mijn luchtbel door. Ga uit mijn leven. Ik wil verder gaan in mijn rooskleurige, perfecte wereldje."
En dan is er nog de vierde reden waarom mensen de waarheid niet kunnen zien: Het is omdat ze zo zwaar gehersenspoeld en geconditioneerd zijn om te geloven in het Statisme, als mensen wat de regering zegt of doet met zo'n felle inzet en geloof, dat het lijkt op aanbidding en dus voelen deze mensen dat als je hun regering beledigt, deze naamloze, gezichtsloze entiteit die ze op de een of andere manier hebben geaccepteerd als hun god, dat je ze beledigt en dan is dat godslastering, om zelfs maar te overwegen dat de wetten die er zijn immoreel zijn of dat de president die op het podium staat een marionet is voor een machtscultus die in feite elk van onze regeringen in eigendom heeft.
Maar door deze strenge conditionering zullen ze tot het einde toe vechten voor hun regering, ook al betekent dit dat alle mensenrechten worden vernietigd, het maakt niet uit, want de regering heeft altijd gelijk.
Dus je ziet deze "ismen" en overtuigingen is wat ons vermogen om de waarheid te zien zoals het is echt blokkeert. Ik vertel mijn man vaak dat ik eerlijk gezegd geloof dat daklozen dichter bij het bereiken van verlichting zijn dan veel van de spirituele mensen die ik in mijn kringen heb ontmoet. Waarom is dat? Omdat ze de lelijke waarheid kunnen zien. Dit verhaal van de Amerikaanse Droom of de moderne Westerse Droom, dit glanzende beeld van de glanzende stad heeft alle glamour voor hen verloren. Ze kunnen er dwars doorheen kijken. Ze kennen de realiteit en het is pijnlijk.
Het is zo pijnlijk voor hen dat in plaats van het te gebruiken als een inspiratie, dat waarheid eigenlijk zo verpletterend is, dat ze alle hoop hebben verloren en dus zijn ze zelfmedicerend op straat, vastzittend in een lus van verslaving.
Veel van de mensen op straat zijn eigenlijk veteranen, die ooit geloofden in de overheid, die hun laatste beetje energie en bloed en zweet en tranen gaven om hun land te verdedigen. En toen ze terugkwamen, beseften ze dat het allemaal een leugen was. Het was allemaal illusie en ze krijgen niet de hulp die ze nodig hebben. Ze lijden aan PTSS, ze krijgen niet de therapie, de hulp, dus ze gaan de maatschappij uit en komen op straat terecht, gebruikt en misbruikt en belogen.
Als je nog nooit met een dakloze hebt gesproken, is het misschien moeilijk te begrijpen wat ik bedoel, maar mijn man en ik gingen een paar maanden geleden in San Francisco rond en we spraken met de daklozen daar die helemaal wakker waren. Ze konden de lelijke waarheid van onze realiteit zien en sommigen van hen waren vrijgeviger dan ik ooit heb ontmoet, ze gaven alles wat ze kregen aan de anderen, deelden hun jas als ze het koud kregen; mensen die niets hebben, zelfs geen onderdak, zijn daarbuiten, ze zorgen voor elkaar in de hardvochtige straten.
Maar ik hoop dat degenen onder ons die de waarheid zien, ons niet laten verpletteren door de waarheid, maar dit gebruiken als het diagnostische instrument om de mensheid te genezen, want we moeten een probleem nauwkeurig kunnen diagnosticeren om het correct te behandelen en als we nooit in het reine komen met de werkelijke realiteit van onze wereld; van deze machten, van deze industrieën, dan zijn we gewillige slaven van een onderdrukkend systeem.
Ik vergelijk het met het hebben van een splinter onder je huid. Het is iets dat niet van ons is, deze slavernij, deze tirannie. Het is niet van ons, het behoort niet tot onze natuur, omdat we soevereine wezens zijn. We zijn wezens met een scheppersbewustzijn, maar deze kracht onderdrukt ons en vertelt ons een verhaal dat we van hen afhankelijk zijn.
Maar ik ben klaar om een ander verhaal te vertellen. Ik ben klaar om te zeggen: "Laten we die splinter verwijderen, want als we die splinter niet verwijderen, raakt hij geïnfecteerd en begint hij zich te verspreiden en als we die infectie niet behandelen, kan hij veranderen in iets dat levensbedreigend is. En dit is wat er op dit moment gebeurt met de collectieve ziel van de mensheid.
Onze natuur wordt aangevallen. Er wordt ons verteld dat ons lichaam niet ons eigendom is. We worden bedreigd met verplichte medische behandelingen, onderzoeken, injecties tegen onze vrije wil. Dat is het einde van de mensheid, als we ons overgeven aan deze slavernij. We zullen onszelf verliezen en we zullen alle komende generaties verraden, want als we geen lichamelijke autonomie hebben, dan hebben we geen vrijheid.
Als we niet eens de vrijheid hebben om te kiezen of we een medische farmaceutische stof nemen of niet, welke vrijheid hebben we dan nog?
Ons lichaam is onze heilige tempel en de staat heeft niet het recht om die te schenden, onder welke omstandigheid dan ook, en hier moeten we nu een standpunt innemen.
We moeten een standpunt innemen. We moeten in de ogen van deze onderdrukkers kunnen kijken en zeggen: "Nee! Jij hebt niet meer rechten dan ik. We zijn allemaal gelijk in onze rechten en in het gezicht van de natuurwet. Je hebt niet het recht om mij te dwingen tot een medische behandeling tegen mijn vrije wil."
Dit is wat we nu moeten doen. Dus, ik roep jullie allemaal, die de waarheid kunnen zien om de vuurtoren te worden, op om ook de stem te zijn voor alle komende generaties.
Want wat op het spel staat is het heilige hart van de mensheid, onze natuur.
Laten we dus de waarheid blijven spreken en onze ware natuur, die vrijheid en liefde is, verdedigen.
Looptijd 15 minuten:
Interessant duidelijk
geplaatst door: Peter Sattva - 29 Juli 2020
Vertaling: Martien - wakkeremensen.blogspot.nl
